黄檗断际禅师《传心法要》2
问：如何是道。如何修行。
师云：道是何物。汝欲修行。
问：诸方宗师相承。参禅学道如何。
师云：引接钝根人语。未可依凭。
云：此即是引接钝根人语。未审接上根人复说何法。
师云：若是上根人。何处更就人觅他。自己尚不可得。何况更别有法当情。不见教中云。法法何状。
云：若如此。则都不要求觅也。
师云：若与么则省心力。
云：如是则浑成断绝。不可是无也。
师云：阿谁教他无。他是阿谁。尔拟觅他。
云：既不许觅。何故又言莫断他。
师云：若不觅便休。即谁教尔断。尔见目前虚空。作么生断他。
云：此法可得便同虚空否。
师云：虚空早晚向尔道有。同有异我。暂如此说。尔便向这里生解。
云：应是不与人生解耶。
师云：我不曾障尔。要且解属于情。情生则智隔。
云：向这里莫生情是否。
师云：若不生情。阿谁道是。
问：才向和尚处发言。为什么便言话堕。
师云：汝自是不解语人。有什么堕负。
问：向来如许多言说。皆是抵敌语。都未曾有实法指示于人。
师云：实法无颠倒。汝今问处自生颠倒。觅什么实法。
云：既是问处自生颠倒。和尚答处如何。
师云：尔且将物照面看。莫管他人。又云：只如个痴狗相似。见物动处便吠。风吹草木也不别。又云：我此禅宗从上相承已来。不曾教人求知求解。只云学道。早是接引之词。然道亦不可学。情存学解。却成迷道。道无方所。名大乘心。此心不在内外中间。实无方所。第一不得作知解。只是说汝如今情量处。情量若尽。心无方所。此道天真。本无名字。只为世人不识。迷在情中。所以诸佛出来。说破此事。恐汝诸人不了。权立道名。不可守名而生解。故云。得鱼忘筌。身心自然达道识心。达本源故号为沙门。沙门果者。息虑而成。不从学得。汝如今将心求心。傍他家舍。只拟学取。有什么得时。古人心利。才闻一言。便乃绝学。所以唤作绝学无为闲道人。今时人只欲得多知多解。广求文义。唤作修行。不知多知多解。翻成壅塞。唯知多与儿酥乳吃。消与不消都总不知。三乘学道人。皆是此样。尽名食不消者。所谓知解不消。皆为毒药。尽向生灭中取。真如之中都无此事。故云。我王库内无如是刀。从前所有一切解处。尽须摒却。令空更无分别。即是空如来藏。如来藏者。更无纤尘可有。即是破有法王。出现世间。亦云。我于然灯佛所。无少法可得。此语只为空。尔情量知解但销镕。表里情尽都无依执。是无事人。三乘教网。只是应机之药。随宜所说。临时施设。各各不同。但能了知。即不被惑。第一不得于一机一教边。守文作解。何以如此。实无有定法如来可说。我此宗门不论此事。但知息心即休。更不用思前虑后。
问：从上来皆云。即心是佛。未审即那个心是佛。
师云：尔有几个心。
云：为复即凡心是佛。即圣心是佛。
师云：尔何处有凡圣心耶。
云：即今三乘中。说有凡圣。和尚何得言无。
师云：三乘中分明向尔道。凡圣心是妄。尔今不解。返执为有。将空作实。岂不是妄。妄故迷心。汝但除却凡情圣境。心外更无别佛。祖师西来。直指一切人全体是佛。汝今不识。执凡执圣向外驰骋。还自迷心。所以向汝道。即心是佛。一念情生即堕异趣。无始已来不异今日。无有异法故名成等正觉。
云：和尚所言即者。是何道理。
师云：觅什么道理。才有道理。便即心异。
云：前言无始已来。不异今日。此理如何。
师云：只为觅故。汝自异他。汝若不觅。何处有异。
云：既是不异。何更用说即。
师云：汝若不信凡圣。阿谁向汝道即。即若不即。心亦不心。可中心即俱忘。阿尔便拟向何处觅去。
问：妄能障自心。未审而今以何遣妄。
师云：起妄遣妄亦成妄。妄本无根。只因分别而有。尔但于凡圣两处情尽。自然无妄更拟。若为遣他。都不得有纤毫依执。名为我舍两臂。必当得佛。
云：既无依执。当何相承。
师云：以心传心。
云：若心相传。云何言心亦无。
师云：不得一法名为传心。若了此心。即是无心无法。
云：若无心无法。云何名传。
师云：汝闻道传心。将谓有可得也。所以祖师云。认得心性时。可说不思议。了了无所得。得时不说知。此事若教汝会。何堪也。
问：只如目前虚空。可不是境。岂无指境见心乎。
师云：什么心教汝向境上见。设汝见得。只是个照境的心。如人以镜照面。纵然得见眉目分明。原来只是影像。何关汝事。
云：若不因照。何时得见。
师云：若也涉因。常须假物。有什么了时。汝不见他向汝道。撒手似君无一物。徒劳谩说数千般。
云：他若识了。照亦无物耶。
师云：若是无物。更何用照。尔莫开眼寱语去。
上堂云：百种多知。不如无求。最第一也。道人是无事人。实无许多般心。亦无道理可说。无事散去。问：如何是世谛。师云：说葛藤作什么。本来清净。何假言说问答。但无一切心。即名无漏智。汝每日行住坐卧。一切言语。但莫著有为法。出言瞬目尽同无漏。如今末法向去。多是学禅道者。皆著一切声色。何不与我心心同虚空去。如枯木石头去。如塞灰死火去。方有少分相应。若不如是。他日尽被阎老子拷尔在。尔但离却有无诸法。心如日轮常在虚空。光明自然不照而照。不是省力的事？到此之时无栖泊处。即是行诸佛行。便是应无所住而生其心。此是尔清净法身。名为阿耨菩提。若不会此意。纵尔学得多知。勤苦修行。草衣木食。不识自心尽名邪行。定作天魔眷属。如此修行。当复何益。志公云。佛本是自心作。那得向文字中求。饶尔学得三贤四果十地满心。也只是在凡圣内坐。不见道。诸行无常是生灭法。势力尽箭还坠。招得来生不如意。争似无为实相门。一超直入如来地。为尔不是与么人。须要向古人建化门广学知解。志公云。不逢出世明师。枉服大乘法药。尔如今一切时中行住坐卧。但学无心。久久须实得。为尔力量小。不能顿超。但得三年五年或十年。须得个入头处。自然会去。为尔不能如是。须要将心学禅学道。佛法有什么交涉。故云。如来所说皆为化人。如将黄叶为金止小儿啼。决定不实。若有实得。非我宗门下客。且与尔本体有甚交涉。故经云。实无少法可得。名为阿耨菩提。若也会得此意。方知佛道魔道俱错。本来清净皎皎地。无方圆。无大小。无长短等相。无漏无为。无迷无悟。了了见无一物。亦无人亦无佛。大千沙界海中沤。一切圣贤如电拂。一切不如心真实。法身从古至今。与佛祖一般。何处欠少一毫毛。既会如是意。大须努力。尽今生去。出息不保入息。
问：六祖不会经书。何得传衣为祖。秀上座是五百人首座。为教授师。讲得三十二本经论。云何不传衣。
师云：为他有心。是有为法。所修所证。将为是也。所以五祖付六祖。六祖当时只是默契。得密授如来甚深意。所以付法与他。汝不见道：法本法无法。无法法亦法。今付无法时。法法何曾法。若会此意。方名出家儿。方好修行。若不信。云何明上座走来大庾岭头寻六祖。六祖便问：汝来求何事。为求衣。为求法。明上座云。不为衣来。但为法来。六祖云：汝且暂时敛念。善恶都莫思量。明乃禀语。六祖云。不思善。不思恶。正当与么时。还我明上座父母未生时面目来。明于言下忽然默契。便礼拜云。如人饮水冷暖自知。某甲在五祖会中。枉用三十年工夫。今日方省前非。六祖云。如是。到此之时。方知祖师西来。直指人心。见性成佛。不在言说。岂不见。阿难问迦叶云。世尊传金襕外别传何物。迦叶召阿难。阿难应诺。迦叶云。倒却门前刹竿著。此便是祖师之标榜也。甚深阿难三十年为侍者。只为多闻智慧。被佛诃云：汝千日学慧。不如一日学道。若不学道。滴水难消。
问：如何得不落阶级。
师云：终日吃饭。未曾咬着一粒米。终日行。未曾踏着一片地。与么时无人我等相。终日不离一切事。不被诸境惑。方名自在人。更时时念念。不见一切相。莫认前后三际。前际无去。今际无住。后际无来。安然端坐。任运不拘。方名解脱。努力努力。此门中千人万人。只得三个五个。若不将为事。受殃有日在。故云：著力今生须了却。谁能累劫受余殃。
问：如何是道。如何修行。
师云：道是何物。汝欲修行。
问：诸方宗师相承。参禅学道如何。
师云：引接钝根人语。未可依凭。
云：此即是引接钝根人语。未审接上根人复说何法。
师云：若是上根人。何处更就人觅他。自己尚不可得。何况更别有法当情。不见教中云。法法何状。
云：若如此。则都不要求觅也。
师云：若与么则省心力。
云：如是则浑成断绝。不可是无也。
师云：阿谁教他无。他是阿谁。尔拟觅他。
云：既不许觅。何故又言莫断他。
师云：若不觅便休。即谁教尔断。尔见目前虚空。作么生断他。
云：此法可得便同虚空否。
师云：虚空早晚向尔道有。同有异我。暂如此说。尔便向这里生解。
云：应是不与人生解耶。
师云：我不曾障尔。要且解属于情。情生则智隔。
云：向这里莫生情是否。
师云：若不生情。阿谁道是。
问：才向和尚处发言。为什么便言话堕。
师云：汝自是不解语人。有什么堕负。
问：向来如许多言说。皆是抵敌语。都未曾有实法指示于人。
师云：实法无颠倒。汝今问处自生颠倒。觅什么实法。
云：既是问处自生颠倒。和尚答处如何。
师云：尔且将物照面看。莫管他人。又云：只如个痴狗相似。见物动处便吠。风吹草木也不别。又云：我此禅宗从上相承已来。不曾教人求知求解。只云学道。早是接引之词。然道亦不可学。情存学解。却成迷道。道无方所。名大乘心。此心不在内外中间。实无方所。第一不得作知解。只是说汝如今情量处。情量若尽。心无方所。此道天真。本无名字。只为世人不识。迷在情中。所以诸佛出来。说破此事。恐汝诸人不了。权立道名。不可守名而生解。故云。得鱼忘筌。身心自然达道识心。达本源故号为沙门。沙门果者。息虑而成。不从学得。汝如今将心求心。傍他家舍。只拟学取。有什么得时。古人心利。才闻一言。便乃绝学。所以唤作绝学无为闲道人。今时人只欲得多知多解。广求文义。唤作修行。不知多知多解。翻成壅塞。唯知多与儿酥乳吃。消与不消都总不知。三乘学道人。皆是此样。尽名食不消者。所谓知解不消。皆为毒药。尽向生灭中取。真如之中都无此事。故云。我王库内无如是刀。从前所有一切解处。尽须摒却。令空更无分别。即是空如来藏。如来藏者。更无纤尘可有。即是破有法王。出现世间。亦云。我于然灯佛所。无少法可得。此语只为空。尔情量知解但销镕。表里情尽都无依执。是无事人。三乘教网。只是应机之药。随宜所说。临时施设。各各不同。但能了知。即不被惑。第一不得于一机一教边。守文作解。何以如此。实无有定法如来可说。我此宗门不论此事。但知息心即休。更不用思前虑后。
问：从上来皆云。即心是佛。未审即那个心是佛。
师云：尔有几个心。
云：为复即凡心是佛。即圣心是佛。
师云：尔何处有凡圣心耶。
云：即今三乘中。说有凡圣。和尚何得言无。
师云：三乘中分明向尔道。凡圣心是妄。尔今不解。返执为有。将空作实。岂不是妄。妄故迷心。汝但除却凡情圣境。心外更无别佛。祖师西来。直指一切人全体是佛。汝今不识。执凡执圣向外驰骋。还自迷心。所以向汝道。即心是佛。一念情生即堕异趣。无始已来不异今日。无有异法故名成等正觉。
云：和尚所言即者。是何道理。
师云：觅什么道理。才有道理。便即心异。
云：前言无始已来。不异今日。此理如何。
师云：只为觅故。汝自异他。汝若不觅。何处有异。
云：既是不异。何更用说即。
师云：汝若不信凡圣。阿谁向汝道即。即若不即。心亦不心。可中心即俱忘。阿尔便拟向何处觅去。
问：妄能障自心。未审而今以何遣妄。
师云：起妄遣妄亦成妄。妄本无根。只因分别而有。尔但于凡圣两处情尽。自然无妄更拟。若为遣他。都不得有纤毫依执。名为我舍两臂。必当得佛。
云：既无依执。当何相承。
师云：以心传心。
云：若心相传。云何言心亦无。
师云：不得一法名为传心。若了此心。即是无心无法。
云：若无心无法。云何名传。
师云：汝闻道传心。将谓有可得也。所以祖师云。认得心性时。可说不思议。了了无所得。得时不说知。此事若教汝会。何堪也。
问：只如目前虚空。可不是境。岂无指境见心乎。
师云：什么心教汝向境上见。设汝见得。只是个照境的心。如人以镜照面。纵然得见眉目分明。原来只是影像。何关汝事。
云：若不因照。何时得见。
师云：若也涉因。常须假物。有什么了时。汝不见他向汝道。撒手似君无一物。徒劳谩说数千般。
云：他若识了。照亦无物耶。
师云：若是无物。更何用照。尔莫开眼寱语去。
上堂云：百种多知。不如无求。最第一也。道人是无事人。实无许多般心。亦无道理可说。无事散去。问：如何是世谛。师云：说葛藤作什么。本来清净。何假言说问答。但无一切心。即名无漏智。汝每日行住坐卧。一切言语。但莫著有为法。出言瞬目尽同无漏。如今末法向去。多是学禅道者。皆著一切声色。何不与我心心同虚空去。如枯木石头去。如塞灰死火去。方有少分相应。若不如是。他日尽被阎老子拷尔在。尔但离却有无诸法。心如日轮常在虚空。光明自然不照而照。不是省力的事？到此之时无栖泊处。即是行诸佛行。便是应无所住而生其心。此是尔清净法身。名为阿耨菩提。若不会此意。纵尔学得多知。勤苦修行。草衣木食。不识自心尽名邪行。定作天魔眷属。如此修行。当复何益。志公云。佛本是自心作。那得向文字中求。饶尔学得三贤四果十地满心。也只是在凡圣内坐。不见道。诸行无常是生灭法。势力尽箭还坠。招得来生不如意。争似无为实相门。一超直入如来地。为尔不是与么人。须要向古人建化门广学知解。志公云。不逢出世明师。枉服大乘法药。尔如今一切时中行住坐卧。但学无心。久久须实得。为尔力量小。不能顿超。但得三年五年或十年。须得个入头处。自然会去。为尔不能如是。须要将心学禅学道。佛法有什么交涉。故云。如来所说皆为化人。如将黄叶为金止小儿啼。决定不实。若有实得。非我宗门下客。且与尔本体有甚交涉。故经云。实无少法可得。名为阿耨菩提。若也会得此意。方知佛道魔道俱错。本来清净皎皎地。无方圆。无大小。无长短等相。无漏无为。无迷无悟。了了见无一物。亦无人亦无佛。大千沙界海中沤。一切圣贤如电拂。一切不如心真实。法身从古至今。与佛祖一般。何处欠少一毫毛。既会如是意。大须努力。尽今生去。出息不保入息。
问：六祖不会经书。何得传衣为祖。秀上座是五百人首座。为教授师。讲得三十二本经论。云何不传衣。
师云：为他有心。是有为法。所修所证。将为是也。所以五祖付六祖。六祖当时只是默契。得密授如来甚深意。所以付法与他。汝不见道：法本法无法。无法法亦法。今付无法时。法法何曾法。若会此意。方名出家儿。方好修行。若不信。云何明上座走来大庾岭头寻六祖。六祖便问：汝来求何事。为求衣。为求法。明上座云。不为衣来。但为法来。六祖云：汝且暂时敛念。善恶都莫思量。明乃禀语。六祖云。不思善。不思恶。正当与么时。还我明上座父母未生时面目来。明于言下忽然默契。便礼拜云。如人饮水冷暖自知。某甲在五祖会中。枉用三十年工夫。今日方省前非。六祖云。如是。到此之时。方知祖师西来。直指人心。见性成佛。不在言说。岂不见。阿难问迦叶云。世尊传金襕外别传何物。迦叶召阿难。阿难应诺。迦叶云。倒却门前刹竿著。此便是祖师之标榜也。甚深阿难三十年为侍者。只为多闻智慧。被佛诃云：汝千日学慧。不如一日学道。若不学道。滴水难消。
问：如何得不落阶级。
师云：终日吃饭。未曾咬着一粒米。终日行。未曾踏着一片地。与么时无人我等相。终日不离一切事。不被诸境惑。方名自在人。更时时念念。不见一切相。莫认前后三际。前际无去。今际无住。后际无来。安然端坐。任运不拘。方名解脱。努力努力。此门中千人万人。只得三个五个。若不将为事。受殃有日在。故云：著力今生须了却。谁能累劫受余殃。
ཐེག་ཆེན་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་རྩ་ལྟུང་། 大乘菩萨戒
དེ་ལ་བྱང་སེམས་དབང་རྣོན་གྱི་རྩ་ལྟུང་བཅུ་བཞི། དེའི་སྟེང་དུ་སྨོན་འཇུག་གི་བསླབ་བྱ་བསྣན་ནས་འབྲི་བ་ལ།
此乃为上等十四条菩萨根本戒加愿菩提和行菩提的二条戒
༡༽ སྐུ་གཟུགས་དང་མཆོད་རྟེན་སོགས་སངས་རྒྱས་ཀྱི་དཀོར། གླེག་བམ་དང་ཆོས་འཆད་པ་པོའི་ཡོ་བྱད་སོགས་ཆོས་ཀྱི་དཀོར། རབ་བྱུང་དང་། དགེ་བསྙེན་སྤྱིའི་རྫས་ཏེ། འདི་དག་ལས་དངོས་པོ་ཁབ་ཙམ་བླང་པའམ་བླངས་དུ་འཇུག་པ།
1. 掠夺侵占三宝物：佛像或佛塔等佛物，经书或传法者的法物，居士或出家人的共同物是僧物。属于这些物品的一针一线也不可自取或叫他取。
༢༽ སྟོན་པའི་བཀའ་ཐེག་པ་ཆེ་ཆུང་གི་སྡེ་སྣོད་རྣམས། རྒྱལ་བའི་བཀའ་དང་། ཐར་བ་ཐོབ་པའི་ཐབས་མ་ཡིན་ནོ་ཞེས་སྐུར་བ་བཏབ་ན་ཆོས་སྤོང་བའི་ལས།
2. 诽谤正法非佛说：诽谤佛所说的大乘，小乘经藏非佛说，不是解脱。
༣༽ ཚུལ་ལྡན་འམ་ཚུལ་འཆལ་ངུར་སྨིག་གི་རྟགས་ཙམ་འཛིན་པའང་འདྲ་སྟེ། དེ་ལ་ཆད་པས་གཅོད་པ་དང་བརྩོན་རར་འཇུག་པ་དང་། ངུར་སྨིག་གི་ན་བཟའ་འཕྲོག་པ་དང་། ཁྱིམ་སར་འབེབས་པ་སོགས་བྱེད་ན་གསུམ་པའོ།
3. 逼罚具戒破戒者：对有具戒者或破戒穿着僧衣者进行惩罚，令其入狱，抢夺僧衣，逼迫其舍戒等行为。
༤༽ མཚམས་མེད་པ་ལྔ་ཏེ། ཕ་མ་དགྲ་བཅོམ་གསོད་པ། དགེ་འདུན་དབྱེན། རྒྱལ་བའི་སྐུ་ལ་ངན་སེམས་སྐྱེས་པ་ལས་གང་བྱས་ཀྱང་ནའོ།
4. 造作极恶五无间：五无间罪，造其中一条，就破了此戒。
༥༽ ལས་རྒྱུ་འབྲས་དང་། ཚེ་སྔ་ཕྱི་མེད་ཅེས་མི་བདེན་སྙམ་པའི་ལོག་ལྟ་སྐྱེས་ན་རྩ་ལྟུང་ལྔ་པའོ།
5. 持无因果等邪见：执持无因果、轮回不真实的邪见。
༦༽ གྲོང་ངམ། གྲོང་ཁྱེར་སོགས་གནས་བཤིག་པར་བྱེད་པ།
6. 破坏众生安居地：破坏众生居住的村落、乡镇、都市等。
༧༽ ཐེག་པ་ཆེན་པོའི་སྔོན་འགྲོ་སོགས་ཀྱིས་བློ་མ་སྦྱངས་བའི་གང་ཟག་ལ་སྟོང་ཉིད་ཀྱི་དོན་སྟོན་པ།
7. 对非法器说空性：没有修过大乘前行等基础法，非法器说空性。
༨༽ རྫོགས་པའི་བྱང་ཆུབ་དུ་སེམས་བསྐྱེད་པ་སྤང་ཏུ་བཅུག་ནས་ཐེག་དམན་ཉན་རང་གི་ལམ་ལ་སློབ་ཏུ་བཅུག་པ།
8. 令弃大乘入小乘：劝他人舍弃菩提大发心而学小乘声闻、圆觉，令其退转。
༩༽ དགོས་པ་ཁྱད་པར་ཅན་མེད་བཞིན་ཏུ་སོ་ཐར་གྱི་རིགས་ཅན་ལ་སོ་ཐར་སྤང་དང་། དེས་ཉེས་བྱས་རྣམས་བྱང་ཆུབ་སེམས་ཀྱི་མཐུས་འཇོམས་སོ་ཞེས་སོ་ཐར་སྤངས་ནས་ཐེག་ཆེན་ལ་སློབ་ཏུ་བཅུག་པའོ།
9. 令别解脱者舍戒：没有特殊的意义，不能让具有别解脱戒根器者舍戒入大乘，并误说因入大乘发菩提心，破戒的罪会消除。
༡༠༽ ཉན་ཐོས་གི་ཐེག་པ་ལ་ཆགས་སོགས་ཉོན་མོངས་པ་སྤོང་བའི་ནུས་པ་མེད་པས། ཐེག་ཆེན་ལ་སློབས་ཤིག་ཅེས་ཉན་ཐོས་ལ་ཐར་ལམ་མེད་པར་རང་གིས་འཛིན་ཞིང་གཞན་ལའང་དེ་ལྟར་འཛིན་ཏུ་འཇུག་པའོ།
10. 诽谤贬低小乘法：诽谤小乘法破不了贪心等烦恼障，无法超出三界，自己执持此见解并劝学大乘。
༡༡༽ རྙེད་བཀུར་གྱི་ཕྱིར་དུ་རྙེད་བཀུར་ཅན་གཞན་ལ་ཕྲག་དོག་གིས་དེའི་སྐྱོན་བདེན་པའམ་རྫུན་པ་གང་རུང་བརྗོད་པས་སྨོད་ཅིང་། བདག་ལ་ཡོན་ཏན་མེད་པ་ལ་ཡོན་ཏན་ཅན་དུ་སྒྲོགས་ན་བཅུ་གཅིག་པའོ།
11. 自赞毁他为名利：因名利而嫉妒有德者，不管真或假不能宣说他人缺点，不能宣扬自己的虚造德行。
༡༢༽ སྟོང་ཉིད་ཀྱི་དོན་མ་རྟོགས་ཀྱང་ངས་སྟོང་ཉིད་རྟོགས་སོ་ཞེས་མི་ཆོས་བླ་མའི་རྫུན་སྨྲ་ན་བཅུ་གཉིས་པའོ།
12. 妄称证悟空性见：没有证悟空性而宣说已证得。
༡༣༽དགེ་སློང་གཞན་ལ་ཆད་པ་གཅོད་དུ་འཇུག་པ་དང་། དེ་ལས་ལྐོག་ཟན་སོགས་རང་གི་ལེན་ནམ། གཞན་ལ་ལེད་དུ་འཇུག་པ་ནའོ།
13. 惩罚比丘勒索财：惩罚比丘，并自己或者他人向被罚者勒索财物。
༡༤༽ བསམ་གཏན་སྒོམ་པ་ལ་གནོད་པའི་ལས་བྱེད་པ་དང་། དེའི་རྙེད་པ་ཕྱོགས་གཞན་དུ་སྒྱུར་བ་ན། ལེན་པ་པོ་ཡང་ཕྲོག་པ་པོའི་ཕྱོགས་སུ་གཏོགས་པའི་བཅུ་བཞི་པའོ།
14. 危害禅修转其财：危害禅修者，把禅修者所得供养转送他人，被接受者也犯戒。
༡༥༽ རང་དོན་ཞི་བདེ་དོན་གཉེར་གྱི་བློ་སྐྱེས་པའམ། སེམས་ཅན་བློས་སྤངས་ན་སྨོན་སེམས་བཏང་བ་ཡིན་པས་ལྟུང་བའི་ནང་ནས་ཉེས་པ་ལྕི་ཤོས་ཡིན།
15. 追求自利堕寂静：堕入自利小乘寂静和舍弃众生的愿菩提心，诸戒中此戒极为承重。
༡༦༽ ཕྱིན་དྲུག་སོགས་དགེ་བ་ལ་མི་སྦྱོར་བ་འཇུག་སེམས་སྤང་བ།
16. 不行六度无善行：六度等不做善行，舍弃行菩提心。
༈ བྱང་སེམས་དབང་འབྲིང་གི་རྩ་ལྟུང་བཞི་ནི།
中等四条菩萨根本戒
༡༽ གཞན་དོན་དུ་རྫོགས་པའི་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་གོ་འཕང་ཐོབ་འདོད་ཀྱི་བློ་དེ་སྨོན་སེམས་ཡིན་པས་དེ་བཏང་བ།
15. 放弃利众愿菩提：舍弃为利众而发愿成佛的愿菩提心。
༢༽ མགོན་མེད་སྡུག་བསྔལ་ཅན་ལ་ནོར་མི་སྦྱིན་པ་དང་། སྣོད་ལྡན་དུ་གྱུར་ཀྱང་དམ་ཆོས་མི་སྟེར་བ།
16. 吝啬拒绝财法施：因吝啬心，对没有依靠苦难者不进行财布施，合格法器不传授法布施。
༣༽ རང་དང་འཁོན་ཡོད་པའི་གང་ཟག་གཞན་གྱིས་ཚུར་ཚིག་གིས་བཤགས་པ་བྱེད་ཀྱང་ད་དུང་དེ་ལ་ཁྲོ་བ་མི་འདོར་བ་བརྡུང་བརྡེག་བྱེད་པ།
17. 不受道歉并打骂：有矛盾后，不接受对方道歉，仍有恨心并谩骂或殴打对方。
༤༽ ཀུན་སློང་གཏི་མུག་གིས་ཐེག་ཆེན་སྤོང་ཅིང་། ཆོས་མ་ཡིན་པ་ཆོས་ལྟར་དུ་བཅོས་ནས་སྟོན་པའོ།
18. 愚信非法并宣说：因愚痴缘故，远离大乘，故意把非法当做正法来宣说。
བྱང་སེམས་དབང་བརྟུལ་ལ་གང་དུ་བཤད་པའི་སྨོན་སེམས་མི་འདོར་བ་གཅིག་པུའོ།
下等一条菩萨戒为不舍弃愿菩提心。
དེ་ལ་བྱང་སེམས་དབང་རྣོན་གྱི་རྩ་ལྟུང་བཅུ་བཞི། དེའི་སྟེང་དུ་སྨོན་འཇུག་གི་བསླབ་བྱ་བསྣན་ནས་འབྲི་བ་ལ།
此乃为上等十四条菩萨根本戒加愿菩提和行菩提的二条戒
༡༽ སྐུ་གཟུགས་དང་མཆོད་རྟེན་སོགས་སངས་རྒྱས་ཀྱི་དཀོར། གླེག་བམ་དང་ཆོས་འཆད་པ་པོའི་ཡོ་བྱད་སོགས་ཆོས་ཀྱི་དཀོར། རབ་བྱུང་དང་། དགེ་བསྙེན་སྤྱིའི་རྫས་ཏེ། འདི་དག་ལས་དངོས་པོ་ཁབ་ཙམ་བླང་པའམ་བླངས་དུ་འཇུག་པ།
1. 掠夺侵占三宝物：佛像或佛塔等佛物，经书或传法者的法物，居士或出家人的共同物是僧物。属于这些物品的一针一线也不可自取或叫他取。
༢༽ སྟོན་པའི་བཀའ་ཐེག་པ་ཆེ་ཆུང་གི་སྡེ་སྣོད་རྣམས། རྒྱལ་བའི་བཀའ་དང་། ཐར་བ་ཐོབ་པའི་ཐབས་མ་ཡིན་ནོ་ཞེས་སྐུར་བ་བཏབ་ན་ཆོས་སྤོང་བའི་ལས།
2. 诽谤正法非佛说：诽谤佛所说的大乘，小乘经藏非佛说，不是解脱。
༣༽ ཚུལ་ལྡན་འམ་ཚུལ་འཆལ་ངུར་སྨིག་གི་རྟགས་ཙམ་འཛིན་པའང་འདྲ་སྟེ། དེ་ལ་ཆད་པས་གཅོད་པ་དང་བརྩོན་རར་འཇུག་པ་དང་། ངུར་སྨིག་གི་ན་བཟའ་འཕྲོག་པ་དང་། ཁྱིམ་སར་འབེབས་པ་སོགས་བྱེད་ན་གསུམ་པའོ།
3. 逼罚具戒破戒者：对有具戒者或破戒穿着僧衣者进行惩罚，令其入狱，抢夺僧衣，逼迫其舍戒等行为。
༤༽ མཚམས་མེད་པ་ལྔ་ཏེ། ཕ་མ་དགྲ་བཅོམ་གསོད་པ། དགེ་འདུན་དབྱེན། རྒྱལ་བའི་སྐུ་ལ་ངན་སེམས་སྐྱེས་པ་ལས་གང་བྱས་ཀྱང་ནའོ།
4. 造作极恶五无间：五无间罪，造其中一条，就破了此戒。
༥༽ ལས་རྒྱུ་འབྲས་དང་། ཚེ་སྔ་ཕྱི་མེད་ཅེས་མི་བདེན་སྙམ་པའི་ལོག་ལྟ་སྐྱེས་ན་རྩ་ལྟུང་ལྔ་པའོ།
5. 持无因果等邪见：执持无因果、轮回不真实的邪见。
༦༽ གྲོང་ངམ། གྲོང་ཁྱེར་སོགས་གནས་བཤིག་པར་བྱེད་པ།
6. 破坏众生安居地：破坏众生居住的村落、乡镇、都市等。
༧༽ ཐེག་པ་ཆེན་པོའི་སྔོན་འགྲོ་སོགས་ཀྱིས་བློ་མ་སྦྱངས་བའི་གང་ཟག་ལ་སྟོང་ཉིད་ཀྱི་དོན་སྟོན་པ།
7. 对非法器说空性：没有修过大乘前行等基础法，非法器说空性。
༨༽ རྫོགས་པའི་བྱང་ཆུབ་དུ་སེམས་བསྐྱེད་པ་སྤང་ཏུ་བཅུག་ནས་ཐེག་དམན་ཉན་རང་གི་ལམ་ལ་སློབ་ཏུ་བཅུག་པ།
8. 令弃大乘入小乘：劝他人舍弃菩提大发心而学小乘声闻、圆觉，令其退转。
༩༽ དགོས་པ་ཁྱད་པར་ཅན་མེད་བཞིན་ཏུ་སོ་ཐར་གྱི་རིགས་ཅན་ལ་སོ་ཐར་སྤང་དང་། དེས་ཉེས་བྱས་རྣམས་བྱང་ཆུབ་སེམས་ཀྱི་མཐུས་འཇོམས་སོ་ཞེས་སོ་ཐར་སྤངས་ནས་ཐེག་ཆེན་ལ་སློབ་ཏུ་བཅུག་པའོ།
9. 令别解脱者舍戒：没有特殊的意义，不能让具有别解脱戒根器者舍戒入大乘，并误说因入大乘发菩提心，破戒的罪会消除。
༡༠༽ ཉན་ཐོས་གི་ཐེག་པ་ལ་ཆགས་སོགས་ཉོན་མོངས་པ་སྤོང་བའི་ནུས་པ་མེད་པས། ཐེག་ཆེན་ལ་སློབས་ཤིག་ཅེས་ཉན་ཐོས་ལ་ཐར་ལམ་མེད་པར་རང་གིས་འཛིན་ཞིང་གཞན་ལའང་དེ་ལྟར་འཛིན་ཏུ་འཇུག་པའོ།
10. 诽谤贬低小乘法：诽谤小乘法破不了贪心等烦恼障，无法超出三界，自己执持此见解并劝学大乘。
༡༡༽ རྙེད་བཀུར་གྱི་ཕྱིར་དུ་རྙེད་བཀུར་ཅན་གཞན་ལ་ཕྲག་དོག་གིས་དེའི་སྐྱོན་བདེན་པའམ་རྫུན་པ་གང་རུང་བརྗོད་པས་སྨོད་ཅིང་། བདག་ལ་ཡོན་ཏན་མེད་པ་ལ་ཡོན་ཏན་ཅན་དུ་སྒྲོགས་ན་བཅུ་གཅིག་པའོ།
11. 自赞毁他为名利：因名利而嫉妒有德者，不管真或假不能宣说他人缺点，不能宣扬自己的虚造德行。
༡༢༽ སྟོང་ཉིད་ཀྱི་དོན་མ་རྟོགས་ཀྱང་ངས་སྟོང་ཉིད་རྟོགས་སོ་ཞེས་མི་ཆོས་བླ་མའི་རྫུན་སྨྲ་ན་བཅུ་གཉིས་པའོ།
12. 妄称证悟空性见：没有证悟空性而宣说已证得。
༡༣༽དགེ་སློང་གཞན་ལ་ཆད་པ་གཅོད་དུ་འཇུག་པ་དང་། དེ་ལས་ལྐོག་ཟན་སོགས་རང་གི་ལེན་ནམ། གཞན་ལ་ལེད་དུ་འཇུག་པ་ནའོ།
13. 惩罚比丘勒索财：惩罚比丘，并自己或者他人向被罚者勒索财物。
༡༤༽ བསམ་གཏན་སྒོམ་པ་ལ་གནོད་པའི་ལས་བྱེད་པ་དང་། དེའི་རྙེད་པ་ཕྱོགས་གཞན་དུ་སྒྱུར་བ་ན། ལེན་པ་པོ་ཡང་ཕྲོག་པ་པོའི་ཕྱོགས་སུ་གཏོགས་པའི་བཅུ་བཞི་པའོ།
14. 危害禅修转其财：危害禅修者，把禅修者所得供养转送他人，被接受者也犯戒。
༡༥༽ རང་དོན་ཞི་བདེ་དོན་གཉེར་གྱི་བློ་སྐྱེས་པའམ། སེམས་ཅན་བློས་སྤངས་ན་སྨོན་སེམས་བཏང་བ་ཡིན་པས་ལྟུང་བའི་ནང་ནས་ཉེས་པ་ལྕི་ཤོས་ཡིན།
15. 追求自利堕寂静：堕入自利小乘寂静和舍弃众生的愿菩提心，诸戒中此戒极为承重。
༡༦༽ ཕྱིན་དྲུག་སོགས་དགེ་བ་ལ་མི་སྦྱོར་བ་འཇུག་སེམས་སྤང་བ།
16. 不行六度无善行：六度等不做善行，舍弃行菩提心。
༈ བྱང་སེམས་དབང་འབྲིང་གི་རྩ་ལྟུང་བཞི་ནི།
中等四条菩萨根本戒
༡༽ གཞན་དོན་དུ་རྫོགས་པའི་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་གོ་འཕང་ཐོབ་འདོད་ཀྱི་བློ་དེ་སྨོན་སེམས་ཡིན་པས་དེ་བཏང་བ།
15. 放弃利众愿菩提：舍弃为利众而发愿成佛的愿菩提心。
༢༽ མགོན་མེད་སྡུག་བསྔལ་ཅན་ལ་ནོར་མི་སྦྱིན་པ་དང་། སྣོད་ལྡན་དུ་གྱུར་ཀྱང་དམ་ཆོས་མི་སྟེར་བ།
16. 吝啬拒绝财法施：因吝啬心，对没有依靠苦难者不进行财布施，合格法器不传授法布施。
༣༽ རང་དང་འཁོན་ཡོད་པའི་གང་ཟག་གཞན་གྱིས་ཚུར་ཚིག་གིས་བཤགས་པ་བྱེད་ཀྱང་ད་དུང་དེ་ལ་ཁྲོ་བ་མི་འདོར་བ་བརྡུང་བརྡེག་བྱེད་པ།
17. 不受道歉并打骂：有矛盾后，不接受对方道歉，仍有恨心并谩骂或殴打对方。
༤༽ ཀུན་སློང་གཏི་མུག་གིས་ཐེག་ཆེན་སྤོང་ཅིང་། ཆོས་མ་ཡིན་པ་ཆོས་ལྟར་དུ་བཅོས་ནས་སྟོན་པའོ།
18. 愚信非法并宣说：因愚痴缘故，远离大乘，故意把非法当做正法来宣说。
བྱང་སེམས་དབང་བརྟུལ་ལ་གང་དུ་བཤད་པའི་སྨོན་སེམས་མི་འདོར་བ་གཅིག་པུའོ།
下等一条菩萨戒为不舍弃愿菩提心。
《佛说八大人觉经》——知足守道觉（六）
第三觉知：心无厌足，唯得多求，增长罪恶；菩萨不尔，常念知足，安贫守道，唯慧是业。
本段经文，前三句说凡夫的不知足，后四句说菩萨是知足的，主要是说明知足与不知足的道理。
心无厌足：
心，指凡夫的贪欲心。凡夫欲望的心，是永远没有讨厌，没有满足的时候，因此说心无厌足。成语“欲壑难填”，是形容我们的欲望心，好像无底的山谷，怎样填都填不满的，人的欲望也是这样，对外境的追求，总觉得这样不够，那样也不足，希望一切为我所有，而且越多越好，永远没有满足的时候。
不知足歌
终日忙忙只为饥，才得饱来又思衣；
衣食两般皆充足，房中又少美貌妻；
娶得娇妻并美妾，出入无轿少马骑。
骡马成群轿已备，田地不广用度虚。
买得良田千百顷，又无官职被人欺。
七品五品犹嫌小，四品三品仍嫌低。
一品当朝为宰相，又羡称王作帝时。
心满意足为天子，更望万世无死期。
总总妄想无终止，一棺长盖抱恨归。
这首不知足的警世歌，把每个人生在世界上，得陇望蜀，贪而无厌的心理，描述得淋漓尽致。不正是这样吗？每个人辛辛苦苦地劳碌了一辈子，也苦苦恼恼地度过一生，到最后呜呼哀哉，怀着未完成的心愿，遗憾地离开世间。
知足歌
思量饥寒苦，饱暖便是福。
思量疾病苦，康健便是福。
思量危难苦，平安便是福。
思量死来苦，活着便是福。
也不必高官厚禄，也不必堆金积玉。
看来一日之间，许多自然之福。
只因看不破，终日自蹙蹙。
本是强健人，弄得病拘束。
本是平安人，惹得危险辱。
本是长寿人，作得死催促。
世间有几人，会享自然福？
我劝世间人，不要不知足！
上面所讲的这许多道理，大家都很了解，也都会讲，但是说归说，做归做，究竟有几个人真正会享受自然而然的福气呢？太少了。世间所有的人，要能够得少为足，不要不知足，不然就会苦恼无边。引用这两首歌，就是解释人心贪而无厌，不知足，希望大家看了以后，能够多加留意自己的心性，不要自寻烦恼。
唯得多求：
常常希望能够多得、多求一点。比如说钱吧，我们穷苦，没有钱，一旦有了五元，希望能有十元；有了十元，希望有一百元；有了一百，希望有一千；有了一千，要有一万、十万、百万、千万、万万……永远认为钱不够，这就是唯得多求。
增长罪恶：
增，增加；长，生长。我们的心理，贪念太大，为了达到目的，往往不择手段，这样就会增加我们的罪过。我们这个世界是娑婆世界，是个不圆满，痛苦丛生的地方，要是我们生到西方极乐世界，那里是黄金为地，到处都是七宝，你要什么，随时伸手可得，你还会贪求吗？可是我们这个世界不是这样，就拿钱财这方面来说，为了满足贪心，我们要投机、要取巧，或者欺诈、抢劫、绑票、强占、暗夺……许多社会的罪恶事件，就随着发生了。
《梵网经》说：“自为饮食、钱物、利养、名誉故，亲近国王、王子、大臣百官，恃作形势，乞索打拍牵挽，横取钱物，一切求利，名为恶求多求。”
众生愚痴，纵身口意，造十恶业。对于己物，则一毛不拔；他人钱财，则贪心如海。然众生福薄障厚，业深垢重，不能随心所欲，还要拼命追求，带月披星，梯山航海，窜虎穴，过龙潭，钩心斗角，追求欲境，贪图快乐。殊不知世事如灯前之梦，韶华如水上之沤，一息不来，便是千秋永诀。当知天地者，万物之逆旅；光阴者，百代之过客。众生恋色贪财，尽是失人身之捷径；终日耽酒嗜肉，无非种地狱之深根。名闻利养，声色货利，智人观之，视如流水浮云，无非幻相，何足顾恋
以上“心无厌足，惟得多求，增长罪恶”三句，是凡夫不知足的心理状态，包括你、我、他，都是这样，我们不可不认真去了解它，也不可不在身口意三方面多加注意。
佛说八大人觉经
后汉安息国三藏安世高 译
为佛弟子，常于昼夜，至心诵念，八大人觉：
第一觉悟：世间无常，国土危脆；四大苦空，五阴无我；生灭变异，虚伪无主；心是恶源，形为罪薮。如是观察，渐离生死。
第二觉知：多欲为苦，生死疲劳，从贪欲起；少欲无为，身心自在。
第三觉知：心无厌足，唯得多求，增长罪恶；菩萨不尔，常念知足，安贫守道，唯慧是业。
第四觉知：懈怠坠落；常行精进，破烦恼恶，摧伏四魔，出阴界狱。
第五觉悟：愚痴生死。菩萨常念，广学多闻，增长智慧，成就辩才，教化一切，悉以大乐。
第六觉知：贫苦多怨，横结恶缘。菩萨布施，等念怨亲，不念旧恶，不憎恶人。
第七觉悟：五欲过患。虽为俗人，不染世乐；常念三衣，瓶钵法器；志愿出家，守道清白；梵行高远，慈悲一切。
第八觉知：生死炽然，苦恼无量。发大乘心，普济一切；愿代众生，受无量苦；令诸众生，毕竟大乐。
如此八事，乃是诸佛菩萨大人之所觉悟。精进行道，慈悲修慧，乘法身船，至涅槃岸；复还生死，度脱众生。以前八事，开导一切，令诸众生，觉生死苦，舍离五欲，修心圣道。
若佛弟子，诵此八事，于念念中，灭无量罪；进趣菩提，速登正觉；永断生死，常住快乐。
#佛教##佛学大智慧##佛法看世间##修行#
第三觉知：心无厌足，唯得多求，增长罪恶；菩萨不尔，常念知足，安贫守道，唯慧是业。
本段经文，前三句说凡夫的不知足，后四句说菩萨是知足的，主要是说明知足与不知足的道理。
心无厌足：
心，指凡夫的贪欲心。凡夫欲望的心，是永远没有讨厌，没有满足的时候，因此说心无厌足。成语“欲壑难填”，是形容我们的欲望心，好像无底的山谷，怎样填都填不满的，人的欲望也是这样，对外境的追求，总觉得这样不够，那样也不足，希望一切为我所有，而且越多越好，永远没有满足的时候。
不知足歌
终日忙忙只为饥，才得饱来又思衣；
衣食两般皆充足，房中又少美貌妻；
娶得娇妻并美妾，出入无轿少马骑。
骡马成群轿已备，田地不广用度虚。
买得良田千百顷，又无官职被人欺。
七品五品犹嫌小，四品三品仍嫌低。
一品当朝为宰相，又羡称王作帝时。
心满意足为天子，更望万世无死期。
总总妄想无终止，一棺长盖抱恨归。
这首不知足的警世歌，把每个人生在世界上，得陇望蜀，贪而无厌的心理，描述得淋漓尽致。不正是这样吗？每个人辛辛苦苦地劳碌了一辈子，也苦苦恼恼地度过一生，到最后呜呼哀哉，怀着未完成的心愿，遗憾地离开世间。
知足歌
思量饥寒苦，饱暖便是福。
思量疾病苦，康健便是福。
思量危难苦，平安便是福。
思量死来苦，活着便是福。
也不必高官厚禄，也不必堆金积玉。
看来一日之间，许多自然之福。
只因看不破，终日自蹙蹙。
本是强健人，弄得病拘束。
本是平安人，惹得危险辱。
本是长寿人，作得死催促。
世间有几人，会享自然福？
我劝世间人，不要不知足！
上面所讲的这许多道理，大家都很了解，也都会讲，但是说归说，做归做，究竟有几个人真正会享受自然而然的福气呢？太少了。世间所有的人，要能够得少为足，不要不知足，不然就会苦恼无边。引用这两首歌，就是解释人心贪而无厌，不知足，希望大家看了以后，能够多加留意自己的心性，不要自寻烦恼。
唯得多求：
常常希望能够多得、多求一点。比如说钱吧，我们穷苦，没有钱，一旦有了五元，希望能有十元；有了十元，希望有一百元；有了一百，希望有一千；有了一千，要有一万、十万、百万、千万、万万……永远认为钱不够，这就是唯得多求。
增长罪恶：
增，增加；长，生长。我们的心理，贪念太大，为了达到目的，往往不择手段，这样就会增加我们的罪过。我们这个世界是娑婆世界，是个不圆满，痛苦丛生的地方，要是我们生到西方极乐世界，那里是黄金为地，到处都是七宝，你要什么，随时伸手可得，你还会贪求吗？可是我们这个世界不是这样，就拿钱财这方面来说，为了满足贪心，我们要投机、要取巧，或者欺诈、抢劫、绑票、强占、暗夺……许多社会的罪恶事件，就随着发生了。
《梵网经》说：“自为饮食、钱物、利养、名誉故，亲近国王、王子、大臣百官，恃作形势，乞索打拍牵挽，横取钱物，一切求利，名为恶求多求。”
众生愚痴，纵身口意，造十恶业。对于己物，则一毛不拔；他人钱财，则贪心如海。然众生福薄障厚，业深垢重，不能随心所欲，还要拼命追求，带月披星，梯山航海，窜虎穴，过龙潭，钩心斗角，追求欲境，贪图快乐。殊不知世事如灯前之梦，韶华如水上之沤，一息不来，便是千秋永诀。当知天地者，万物之逆旅；光阴者，百代之过客。众生恋色贪财，尽是失人身之捷径；终日耽酒嗜肉，无非种地狱之深根。名闻利养，声色货利，智人观之，视如流水浮云，无非幻相，何足顾恋
以上“心无厌足，惟得多求，增长罪恶”三句，是凡夫不知足的心理状态，包括你、我、他，都是这样，我们不可不认真去了解它，也不可不在身口意三方面多加注意。
佛说八大人觉经
后汉安息国三藏安世高 译
为佛弟子，常于昼夜，至心诵念，八大人觉：
第一觉悟：世间无常，国土危脆；四大苦空，五阴无我；生灭变异，虚伪无主；心是恶源，形为罪薮。如是观察，渐离生死。
第二觉知：多欲为苦，生死疲劳，从贪欲起；少欲无为，身心自在。
第三觉知：心无厌足，唯得多求，增长罪恶；菩萨不尔，常念知足，安贫守道，唯慧是业。
第四觉知：懈怠坠落；常行精进，破烦恼恶，摧伏四魔，出阴界狱。
第五觉悟：愚痴生死。菩萨常念，广学多闻，增长智慧，成就辩才，教化一切，悉以大乐。
第六觉知：贫苦多怨，横结恶缘。菩萨布施，等念怨亲，不念旧恶，不憎恶人。
第七觉悟：五欲过患。虽为俗人，不染世乐；常念三衣，瓶钵法器；志愿出家，守道清白；梵行高远，慈悲一切。
第八觉知：生死炽然，苦恼无量。发大乘心，普济一切；愿代众生，受无量苦；令诸众生，毕竟大乐。
如此八事，乃是诸佛菩萨大人之所觉悟。精进行道，慈悲修慧，乘法身船，至涅槃岸；复还生死，度脱众生。以前八事，开导一切，令诸众生，觉生死苦，舍离五欲，修心圣道。
若佛弟子，诵此八事，于念念中，灭无量罪；进趣菩提，速登正觉；永断生死，常住快乐。
#佛教##佛学大智慧##佛法看世间##修行#
✋热门推荐