修行者唯有两种人最快，古人说“唯上智与下愚不移”。最愚笨的人他肯做，他能死死地念阿弥陀佛、阿弥陀佛……所以他就能得定。聪明人不肯做，懂了一点点道理就自以为是了，不肯死心塌地地修，不肯做，就到不了证得地步，就不能真正地明白。外道是不知心外无法总求功德福报与神通。而学相似佛法的人到处讲课，他们大多数世智辩聪研究佛法者，皆不知八万四千法门只是让不同根性的众生度河的船，他们不脚踏实地去修证反而却对船进行研究，误了此生……呜呼哀哉也。

白瑪鄧登全集第 04 函【 ༄༅།།རྫོགས་པ་ཆེན་པོ་ཀློང་ཆེན་སྙིང་ཐིག་གི་སྔོན་འགྲོའི་ངག་འདོན་རྒྱལ་བའི་ཉེ་ལམ་ཟབ་མོ་བཞུགས། 大圓滿龍欽（大界）寧提（心髓）前行念誦·如來甚深近道 】

༄༅། །རྒྱལ་ཀུན་ཐབས་མཁས་ཐུགས་རྗེས་གདུལ་བྱའི་དཔལ། །ཡེ་ཤེས་འཁོར་ལོའི་རྣམ་རོལ་མི་ཡི་བརྫུར། །སྣང་ཡང་གསང་གསུམ་མི་ཟད་བདག་ཉིད་ཅན། །གཏེར་ཆེན་མཁྱེན་བརྩེའི་ལྷ་ཡིས་བདག་བྱིན་རློབས། །

諸佛方便大悲善調化，智慧妙輪遊舞化人形，然具三密無盡之體性，德欽（大伏藏師）欽哲（智悲）祈賜我加持！

རྫོགས་པ་ཆེན་པོ་ཀློང་ཆེན་སྙིང་ཐིག་གི་སྔོན་འགྲོའི་ངག་འདོན་བསྡུས་པ་འདི་ལ་སྤྱི་དོན་བརྒྱད་ལས་

此大圓滿龍欽（大界）寧提（心髓）前行念誦略軌，總義分八：

དང་པོ་བླ་མ་བཞེངས་བསྐུལ་དང་བློ་ལྡོག་རྣམ་བཞི་ནི།

一、勸請上師及轉心四法

བླ་མ་མཁྱེན། བླ་མ་མཁྱེན། བླ་མ་མཁྱེན།

上師知！上師知！上師知！

སྙིང་དབུས་དད་པའི་གེ་སར་བཞད་པ་ནས ། །སྐྱབས་གཅིག་དྲིན་ཆེན་བླ་མ་ཡར་ལ་བཞེངས། །ལས་དང་ཉོན་མོངས་དྲག་པོས་གཟིར་པ་ཡི། །

心中信心花蕊猛綻放， 一怙大恩上師冉升起， 猛利業及煩惱所逼迫，

སྐལ་བ་ངན་པ་བདག་ལ་སྐྱོབས་པའི་ཕྱིར། །སྤྱི་བོར་བདེ་ཆེན་འཁོར་ལོའི་རྒྱན་དུ་བཞུགས། །དྲན་དང་ཤེས་བཞིན་ངང་ནས་བཞེངས་སུ་གསོལ། །

惡業惡緣我者救護故， 莊嚴安住頂上大樂輪， 祈請提起正念與正知！

དལ་འབྱོར་རྙེད་དཀའ་ཐོབ་པ་ད་རེས་ཙམ། །མི་རྟག་འཆི་བ་ནམ་འོང་ཆ་མ་མཆིས། །འཁོར་བ་གང་དུ་སྐྱེས་ཀྱང་སྡུག་བསྔལ་རྒྱུ། །དགེ་སྡིག་ལས་འབྲས་བདེ་སྡུག་བསླུ་བ་མེད། །

暇滿難得唯有此次得， 死亡無常何時無定期， 生於輪迴悉皆痛苦因， 善惡業果苦樂無欺誑。

གཉིས་པ་སྐྱབས་སུ་འགྲོ་བ་ནི།

二、皈依

དཀོན་མཆོག་གསུམ་དངོས་བདེ་གཤེགས་རྩ་བ་གསུམཿརྩ་རླུང་ཐིག་ལེའི་རང་བཞིན་བྱང་ཆུབ་སེམསཿངོ་བོ་རང་བཞིན་ཐུགས་རྗེའི་དཀྱིལ་འཁོར་ལཿབྱང་ཆུབ་སྙིང་པོའི་བར་དུ་སྐྱབས་སུ་མཆིཿ ལན་གསུམཿ

三寶真實善逝三根本， 風脈明點自性菩提心， 體性自性大悲之壇城， 乃至菩提藏間我皈依。三遍

............(中略)............

རྗེས་སུ་བསྔོ་སྨོན་ནི།།

結行發願迴向

རང་གཞན་དག་པའི་དགེ་བ་འདིས། །འཁོར་བ་ངན་སོང་དོང་སྤྲུགས་ཏེ། །སྲིད་ན་འགའ་ཡང་མི་གནས་པར། །ཐམས་ཅད་སངས་རྒྱས་མྱུར་འགྲུབ་ཤོག །

願以自他此善根， 永斷輪迴三惡趣， 三有誰者亦不住， 一切速速成正覺！

ཅེས་པའང་རྫོགས་པ་ཆེན་པོ་ཀློང་ཆེན་སྙིང་ཐིག་གི་སྔོན་འགྲོའི་ངག་འདོན་རྒྱལ་བའི་ཉེ་ལམ་ཟབ་མོ་འདི་ཉིད་འོད་གསལ་ངང་དུ་ཨཽ་ཊྱན་འཇིགས་མེད་གླིང་པ་ཡང་ཡང་དངོས་སུ་མཇལ་ཞིང་གསུང་ཐོས་པ་དང་ལས་ཅན་དམ་པ་དུ་མའི་ངོར་རྫོགས་པ་ཆེན་པོ་སྙིང་ཐིག་གི་བརྒྱུད་འཛིན་པ་བདག་པདྨ་བདུད་འདུལ་གསང་མཚན་འཇིགས་མེད་མཁྱེན་བརྩེ་འགྲོ་འདུལ་རོལ་པ་རྩལ་གྱིས་གཞུང་དོན་མ་ནོར་བར་བཀོད་པའི་དགེ་བས་མཁའ་ཁྱབ་སེམས་ཅན་མ་ལུས་སངས་རྒྱས་པའི་རྒྱུར་གྱུར་ཅིག །ཐོག་མཐའ་བརགསུམ་དགེའོ།། །།

此大圓滿龍欽（大界）寧提（心髓）前行念誦如來甚深近道，是於光明體中，數數親見鄔金吉美林巴（無畏洲），聽聞法語，及因眾多殊勝有緣勸請，受持大圓滿寧提傳承者我白瑪鄧登（蓮花伏魔），密名吉美欽哲卓杜若巴擇（無畏智悲調眾遊戲力）者無謬撰著，以此善根普願遍空一切有情悉成正覺！願初、中、後善！

----------------------------------

༄༅། །ཡང་དག་ཚད་མ་གསུམ་གྱི་ང་རོ་ཡིས། །ལྟ་དམན་རི་དྭགས་ཚོགས་རྣམས་སྐྲག་མཛད་པ། །ཐེག་མཆོག་སེངྒེའི་སྒྲ་དབྱངས་ས་གསུམ་ཁྱབ། །མཚོ་སྐྱེས་རྒྱལ་བའི་བསྟན་པ་རྒྱས་གྱུར་ཅིག །རྒྱལ་བསྟན་ཡོངས་སུ་རྫོགས་པའི་གོས་བཟང་རྩེར། །འོད་གསལ་རྡོ་རྗེ་སྙིང་པོའི་ཏོག་མཛེས་པ། །ཕྱོགས་ལས་རྣམ་པར་རྒྱལ་བའི་རྒྱལ་མཚན་མཐོ། །མཚོ་སྐྱེས་རྒྱལ་བའི་བསྟན་པ་རྒྱས་གྱུར་ཅིག ། མི་ཕམ་འཇམ་དབྱངས་རྣམ་རྒྱལ་རྒྱ་མཚོ།

三種真實正量吼聲震， 一切劣見獸眾皆驚恐，勝乘獅子吼音遍三地， 蓮師大寶教法願興盛！聖教圓滿殊勝妙旗頂， 光明金剛藏要寶珠嚴， 勝伏一切法幢高聳立， 蓮師大寶教法願興盛！ 彌龐蔣揚南傑嘉措（不敗文殊尊勝海）

寧瑪文殊 - 經典伏藏漢譯 NMKT ༄༅།།རྙིང་མ་འཇམ་དབྱངས། བཀའ་མ་གཏེར་ཆོས་རྒྱ་སྒྱུར།།

谛闲法师念佛开示
　　今日是大势至菩萨圣诞良辰。示大势至菩萨所修之念佛三昧法门。是谓应时应机之谈也。楞严第二十四圆通章云。尔时大势至法王子。与其同伦。五十二菩萨。即从座起。顶礼佛足。而白佛言。我忆往昔恒河沙劫。有佛出世。名无量光。十二如来。相继一劫。其最后佛。名超日月光。彼佛教我念佛三昧。譬如有人。一专为忆。一人专忘。如是二人。若逢不逢。或见非见。此以普通人喻佛念众生。众生不念佛也。一人专忆者。喻佛常念众生。一人专忘者。喻人常不念佛。故佛虽常在世间度生。故云若逢或见。众生虽生佛世。与佛同时。不肯念佛。故曰不逢非见。二人相忆。二忆念深。如是乃至从生至生。同于形影。不相乖异。此喻众生念佛也。佛念众生。众生念佛。故云二人相忆。如是佛度生。生念佛。乃至从生至生。喻如形影相随。无时或异也。次以母子喻。十方如来。怜念众生。如母忆子。此以喻合喻。合上佛念众生也。如儿子之往他乡也。其为母者。或倚门而长望。或兀坐而恒思。或废寝而忘餐。或停梭而罢织。其念子之情。可谓深且切矣。佛念众生之心。亦复如是。此喻众生不肯念佛。佛亦无可如何耳。若子逃逝。虽忆何为者。喻不孝之子一出其门。或为货殖之所绊。或为美妇之所系。无时念及母在家中。此喻众生不肯念佛。故云虽忆何为。言子若忆母。如母忆时者。此喻孝顺之子。身虽在外。无时不念母在家中。营事既毕。即便回家。承事老母。故云母子历生。不相违远。此喻众生念佛。要如母忆子一般。故云若众生心。忆佛念佛。现前当来。必定见佛。言现前见佛者。或于念佛定中见。或于夜间梦中见。俱名现前见也。言当来见者。或是临命终时。阿弥陀佛亲垂接引。或是往生七宝池中。华开见佛。皆名当来见也。言必定者。众生果能忆佛念佛。功不虚弃。必定能见佛也。即此念佛法门。便是胜妙方便。但得见弥陀。何愁不开悟。故云不假方便。自得心开。言如染香人。身有香气者。此喻众生念佛。即心即佛。譬如染香之人。其身自然而有香气故此念佛三昧。亦得名曰香光庄严也。势至菩萨自云。我本因地。以念佛心。入无生忍。今于此界摄念佛人。归于净土。此明以因趣果。果后度生。故我等现前大众。若肯忆佛念佛。必蒙势至菩萨摄受往生也。其最后结句云。佛问圆通。我无选择。都摄六根。净念相继。得三摩地。斯为第一。不比彼等诸圣。皆有选择也。
　　且念佛三昧。有三种不同。各有下手工夫。现前大众。不可不知。
　　一者念自佛法门。其下手工夫。祗有一重能所。皆以第六识相应之五别境中慧心所。为能观智。名为妙观察智相应品。以六根性为所观境。
　　如阿那律单选眼根。名反见法门。初于见中。入流亡所。所入既寂。明暗二相。了然不生。此得益之相也。
　　观音选耳根。名反闻法门。初于闻中。入流亡所。所入既寂。动静二相。了然不生。
　　周利槃特迦选鼻根。名反嗅法门。初于嗅中。入流亡所。所入既寂。通塞二相。了然不生。
憍梵钵提选舌根。名反尝法门。初于尝中。入流亡所。所入既寂。甜淡二相。了然不生。
　　毕陵伽婆蹉。选身根。名反触法门。初于触中。入流亡所。所入既寂。离合二相。了然不生。
　　须菩提选意根。名反知法门。初于知中。入流亡所。所入既寂。生灭二相。了然不生。此一种法门。境智俱属于自。故云念自佛也。
　　二者念他佛。亦是一重能所。以六根为能念。诸佛果德为所念。能念属自。所念属他故云。念他佛也。念自佛。全仗自力以了生死。以生死之因。无量无边。若烦恼一丝不断。则生死便不能出。故古德云。少留一爱未全捐。便恐临终被此牵。先须持戒清净。由戒生定。由定发慧。定能伏烦恼。直至三界见思破尽。方能超出分段生死。此念自佛之了生死不易也。念他佛全仗佛力。烦恼不必断。业障不必除。只要愿力恳切。便能横超三界。带业往生。故念他佛。了生死之易也。
　　第三自他俱念佛者。此一种法门。是上根利智所修。必先大开圆解。了知心佛众生。三无差别。自他本自不二。先须识得有两重能所。一者。以妙观察智相应品为能观。以六根性为所观。二者。以六根为能念。以诸佛果德为所念。从此下手念佛。先须缘想。诸佛圣境。然后都摄六根。一心蓦直念去。名为依他境立。唯心观成。俾眼所见者。无非佛相。耳所闻者。无非佛音。鼻所嗅者。无非佛香。舌所宣者。无非佛像。意所缘者。无非佛法。六根所对。无非佛境。此种法门。唯永明等诸大祖师。可以承当。
　　所以永明祖师。昼夜十二时。弥陀十万。更须诵华严经一部。行百八事。此等行径。非泛泛人可以做得也。故莲池大师闻之。尚有疑虑。一日亲自勘验一番。从半夜起来。遂持珠计数。直至晚间。念满十万。中间一息不能昏散。若少有昏沉。即便间断。不能满十万数。可见此种法门。非吾辈所能企及。吾等自知钝根。只好学势至念佛法门。单念他佛最极稳当所谓忆佛念佛。现前当来必定见佛。不假方便。自得心开。故永明祖师。尝以四料简开示学者。一云。有禅有净土。犹如戴角虎。现世为人师。将来作佛祖。此种禅净双修法门。如能做得。固然是好。如其不能。当念他佛。二云。无禅有净土。万修万人去。但得见弥陀。何愁不开悟。故经云。不假方便。自得心开。即此念佛。便是殊胜方便。何必再假余方便耶。三云。有禅无净土。十人九错路。阴境若现前。瞥尔随他去。此在永明大师时候。尚云十人九错。直至于今。又过千余年矣。当云十人十错。吾辈宁不寒心乎。四云。无禅无净土。铁床并铜柱。万劫与千生。没个人依怙。此指大概普通人物。一天到晚。黑地昏天。祗管埋头吃饭。逐利求名。不知修善。不肯念佛。以贪嗔痴。发身口意。造十恶业。三途苦报。只身应受。谁能相代。故曰铁床并铜柱也。今日现前大众。幸有此间诸大居士。建造居士林。提倡念佛法门。每逢初一十五宏开大会。云集大众。同声念佛。此即上体佛心。普渡慈航也。汝等现前大众。应当认真念佛。万勿当面错过。一寸时光。即一寸命光。失人身易。得人身难。此身不向今生度。更向何生度此身。此中念他佛一种法门。虽然是好。必须信愿持名。方为稳当。若无信愿。单念佛名。纵使每日弥陀十万。念到一心不乱。亦不能往生西方极乐世界。何以故。以无信愿故也。譬如有船。设在门前河中。你无心上船。故不得去。弥陀之大愿慈航。亦复如是。阿弥陀佛以四十八愿普度众生。若众生无愿往生。亦不得度。念佛众生。其必信真愿切。方能受度。无愿者。不能往生。若信真愿切。虽散心念佛。亦得往生。因往生愿切故。弥陀要解云。得生与否。全由信愿之有无。品位高下。全由持名之深浅。此千古不易之谈也。汝等不可不知。普贤行愿品云。人到临命终时。一切业障。悉皆现前。一切眷属。悉皆远离。一切诸根。悉皆败坏。唯有愿王。一切时中。引导其前。一刹那中。即得往生极乐世界。故知愿。不可不发也。且道愿如何发。我有念佛仪规。其中有十六句发愿回向之文。当依此文做去。保管一生取办。汝等念佛。不可太快。快则佛号不清。心不至诚。亦不可太缓。缓则容易昏沉。心亦不诚敬。故须念佛要不缓不急。每日定数。至多三万。至少一万。一年三百六十日。日日做到。不可一日间断。正当念佛。要句句分明。字字清彻。从口中念出。耳里收来。名为口耳相传。圣凡不隔。依此念去。最极稳当。到得临命终时。自然感应道交。阿弥陀佛。与诸圣众。不来而来。亲垂接引。念佛行人。不往而往。往生西方。既得往生。便登不退。华开见佛。即闻佛乘。顿开佛慧。然后乘大愿船。回入娑婆苦海。广度有缘。宁不快哉。现前大众各各勉旃。