五种修行心态错不得
佛教是个重实践，重自力的宗教。所谓“个人吃饭个人饱，个人生死个人了”；在佛教的修持中，唯有通过自己的努力才能达到解脱，如果佛陀能够让众生成佛，那早在2500多年前释迦牟尼佛就把众生给度完了，我们何必还沦落至此。佛教的终极目标终得个人去实修实证，而非只是终日求佛菩萨保佑加持，而自己又不努力。精进努力的修行固然重要，但其因地的修持心态更为重要，不然事倍功半。志公和尚云：“勇猛精进成懈怠”，告诉了我们若修行走错了路，哪管多精进也是枉用功夫，与懈怠无别，于事无益。所谓“因地不真，果遭迂曲”。所以初发心时，我们务必把一些基本又重要的修行理念建立起来才是。
生死心：许多人把佛法当成了知识，或忙于参与许多佛事活动，把生死给忘了。
回顾佛陀当年初发心乃追求解脱，了生脱死；看看当今的凡夫都把生死问题看的太轻了，以为棺材里躺的的是老人，殊不知棺材里睡的是死人啊！至临终时才慌,这可怕是晚了些吧。许多佛教弟子修学佛法时，没把生死心培养起来，而不知不觉的把佛法当成了知识，只是一味的的分析、归纳、做简表，要不然便参与许多佛教活动，把生死忘了。生死心是修行的原动力，若因听了几场弘法会或参与几场法会后，感到法喜充满才来修行，那恐怕只是五分钟的热度，因为如此的动力是外来的，故不长久。切莫如一般众生，一味接受生死，任它生灭，不试着超脱，虽然口说“生死坦然”但更相似于对生死的无可奈何。佛陀在他临终时说：一切正念禅定中，念死最为尊贵。能有真切的生死心是十分难的，所谓“修行无秘诀，贵在生死切”。大家但摸摸自心，一天有花上五分钟的时间去思考过生死的问题吗？
大信心：当今佛子们最可悲的就是学佛不敢相信自己可以成佛
其二，修行者的大信心是必要的，经云：“信为道源功德母，长养一切诸善根”，僧璨大师说：“信心不二，不二信心”。学佛者应对于成佛做祖有绝对的信心。当今佛子们最可悲的就是学佛不敢相信自己可以成佛，要不然便把成佛推向三大阿僧祗劫的未来，如此未战先败，如何能打败那阎王老头呢？三大阿僧祗劫相等无央数或无限大，如此而言众生就算有机会成佛也似乎是空谈。其实谈论成佛的时间对咱们都无多大的意义.因为我们根本不知道自己已修了多久，但能够肯定得是，我们肯定不是今世才开始修，不然大家不会对佛法感兴趣。重要的是我们肯不肯好好下手修，努力以今生有限的生命与生命拼一场，所以切莫一直以为自己每一世都从零开始，若每世来到这人世 都如此认为，那待何时成就呢？如此佛教可就没有希望了。
三祖僧璨大师《信心铭》开宗明义“至道无难，唯嫌拣择”，绝大多数的修行者都犯上拣择分别的毛病，今日说末法，明日说业障重，再来便是根器差，如此不计其数的介面，看看只是为自己不肯实修实证的心态安个美名吧！再多个十年、二十年，我们终就原地踏步。中峰国师说“便就今朝成佛去，乐邦化主已嫌迟”可是许多凡夫也只满足于化主乐邦的方便，错认方便权巧为究竟，因此而不求提升，更不精进的力求今朝之成就，这可谓“辜负己灵”也。
无上心：一位修行者上求无上之佛果，才是修行者应具的气宇，乐于小法，满足于方便，修行不会进步。
修行另一个重要的心态是要发无上心，正觉之心或菩提心。当年六祖大师参访弘忍大师时言“唯求作佛，不求余物”，这种单纯又直接的求法方式对于现今的佛教而言怕是既陌生又另类，甚至令人不解的是竟然会有人认为这样的方式是狂妄的。看看现在的佛教弟子，学佛多半不敢以“唯求余物、不求作佛”为发心的榜样，这可是刚好与六祖大师的做法颠倒。怪不得我们修行不会进步。对于一位修行者而言，上求无上之佛果，是必然的，而这才是修行者应具的气宇，只是我们已经乐于小法，满足于方便。
大乘言“上求佛道，下化众生”，但是现今的佛子只是终日忙忙 ，说是“下化众生”，不说那是否真正的“下化众生”，但又有谁真正的把“上求佛道”的心培养起来而于中更进一步呢？怕是泥菩萨过江吧！古尊宿云：“学道须是铁汉，着手心头便判，直趣无上菩提，一切是非莫管”。学佛须知果位之次第皆是权巧之方便，是修行位上幻化的城堡，而非真正的宝所，故《法华经》云“十方国土中，唯有一佛乘，无二亦无三，除佛方便说”。所以咱们不应对无上的佛果感到胆怯，反而应时时培养这样的气量才是。
思维心：祖师的语录、法师的开示，终是他人的见地，自己有没有实实在在的体认一番，就只能拾人牙慧，数他人财宝。
思维之心是正见的基础。在修持佛法时我们不时会接触许多观点，而我们时常犯的一个毛病就是一味的接受，不多思维，不多问。当多数人都认为某个观念是正确的时候，我们便人云亦云，自己亦不用心省思一番，如此便是迷信而非正信的典范。佛陀与祖师们的微言大意决非表面，而是须要大家去细细参究、深深的思维，而从中把正确的知见建立起来。一味的接受也只是拾人牙慧，数他人财宝。纵然经典、祖师的语录、法师的开示是多么的实在，说得天花乱坠，这终是他人的见地，自己有没有实实在在的体认一番那才重要。终日论长论短，在他人的言语中讨个分明而不自证是没多大益处的。洞山良介大师曰：“学者恒沙无一悟，过在寻他舌头路；欲得忘形泯踪迹，努力殷勤虚空步”。多思考、多探索、多自省才是成就的基石。想想当年的悉达多太子，不是一心的探索与思维这宇宙的真理吗？
勇猛心：真正的佛弟子，绝不可以把修行当消遣，有空才努力一点，没空改天再说。无常到时，不管有空没空，忙也去，不忙也得去。
论云：“至心学道，发大勇猛，决趋菩提”，《永嘉集》又云：“勤求至道，不顾形命”，修行须要有一股发自内心的勇猛心，一种坚持到底，永不放弃，纵使丧生失命都无怨无悔的心，。抱着怕东怕西，担心这儿、担心那儿的心态来修行，也可以说是因地不真。做为一位真正的佛弟子，绝不可以把修行当消遣，有空才努力一点，没空改天再说，这样的心态是要不得的，死期到时，无常杀鬼可不会跟我们论有空没空，忙也去，没空也得去啊！所以如果一位学佛者能够深深的感受到生死的苦，三界犹如火灾，世俗无常苦空，那他一定会有一颗勇猛的心。就像释迦当年的“不成等正觉不起此座”的大勇猛心。而我们也应该有一股这样的气量。祖师云：“视而不见，听而不闻，食而不知其味”，又云：“除了吃饭是杂用心，其他时间都不杂用心”，这都显示祖师在修行上的行持，后人应该视之为修行成道的楷模才是。
总结
愿与大家共勉的是，若大家在这难得之人生之即不好好把握修行，而只是奔波于“佛教事业”，说是不忍圣教衰，但没有把真正的正法眼建立起来，至终圣教亦不免变质。而正法之眼藏尚待大家亲证一番始得啊！学佛的目标明确，佛教哪会有这么多是非，咱们若真的感知生死之事大，无常之迅速，哪终有闲工夫去论他人长短，好事物是非。所以“生死心切，处处道场；心为道源，无事不办；无上觉心，直趣菩提；思维参究，是非莫管”。大家若都能与生死心为源动，大信心为助缘，无上心为目标，思维心为方法，那我们才不至于辜负佛陀与大德先圣将这条解脱的道路传递至今，而能继续流传下去。
佛教是个重实践，重自力的宗教。所谓“个人吃饭个人饱，个人生死个人了”；在佛教的修持中，唯有通过自己的努力才能达到解脱，如果佛陀能够让众生成佛，那早在2500多年前释迦牟尼佛就把众生给度完了，我们何必还沦落至此。佛教的终极目标终得个人去实修实证，而非只是终日求佛菩萨保佑加持，而自己又不努力。精进努力的修行固然重要，但其因地的修持心态更为重要，不然事倍功半。志公和尚云：“勇猛精进成懈怠”，告诉了我们若修行走错了路，哪管多精进也是枉用功夫，与懈怠无别，于事无益。所谓“因地不真，果遭迂曲”。所以初发心时，我们务必把一些基本又重要的修行理念建立起来才是。
生死心：许多人把佛法当成了知识，或忙于参与许多佛事活动，把生死给忘了。
回顾佛陀当年初发心乃追求解脱，了生脱死；看看当今的凡夫都把生死问题看的太轻了，以为棺材里躺的的是老人，殊不知棺材里睡的是死人啊！至临终时才慌,这可怕是晚了些吧。许多佛教弟子修学佛法时，没把生死心培养起来，而不知不觉的把佛法当成了知识，只是一味的的分析、归纳、做简表，要不然便参与许多佛教活动，把生死忘了。生死心是修行的原动力，若因听了几场弘法会或参与几场法会后，感到法喜充满才来修行，那恐怕只是五分钟的热度，因为如此的动力是外来的，故不长久。切莫如一般众生，一味接受生死，任它生灭，不试着超脱，虽然口说“生死坦然”但更相似于对生死的无可奈何。佛陀在他临终时说：一切正念禅定中，念死最为尊贵。能有真切的生死心是十分难的，所谓“修行无秘诀，贵在生死切”。大家但摸摸自心，一天有花上五分钟的时间去思考过生死的问题吗？
大信心：当今佛子们最可悲的就是学佛不敢相信自己可以成佛
其二，修行者的大信心是必要的，经云：“信为道源功德母，长养一切诸善根”，僧璨大师说：“信心不二，不二信心”。学佛者应对于成佛做祖有绝对的信心。当今佛子们最可悲的就是学佛不敢相信自己可以成佛，要不然便把成佛推向三大阿僧祗劫的未来，如此未战先败，如何能打败那阎王老头呢？三大阿僧祗劫相等无央数或无限大，如此而言众生就算有机会成佛也似乎是空谈。其实谈论成佛的时间对咱们都无多大的意义.因为我们根本不知道自己已修了多久，但能够肯定得是，我们肯定不是今世才开始修，不然大家不会对佛法感兴趣。重要的是我们肯不肯好好下手修，努力以今生有限的生命与生命拼一场，所以切莫一直以为自己每一世都从零开始，若每世来到这人世 都如此认为，那待何时成就呢？如此佛教可就没有希望了。
三祖僧璨大师《信心铭》开宗明义“至道无难，唯嫌拣择”，绝大多数的修行者都犯上拣择分别的毛病，今日说末法，明日说业障重，再来便是根器差，如此不计其数的介面，看看只是为自己不肯实修实证的心态安个美名吧！再多个十年、二十年，我们终就原地踏步。中峰国师说“便就今朝成佛去，乐邦化主已嫌迟”可是许多凡夫也只满足于化主乐邦的方便，错认方便权巧为究竟，因此而不求提升，更不精进的力求今朝之成就，这可谓“辜负己灵”也。
无上心：一位修行者上求无上之佛果，才是修行者应具的气宇，乐于小法，满足于方便，修行不会进步。
修行另一个重要的心态是要发无上心，正觉之心或菩提心。当年六祖大师参访弘忍大师时言“唯求作佛，不求余物”，这种单纯又直接的求法方式对于现今的佛教而言怕是既陌生又另类，甚至令人不解的是竟然会有人认为这样的方式是狂妄的。看看现在的佛教弟子，学佛多半不敢以“唯求余物、不求作佛”为发心的榜样，这可是刚好与六祖大师的做法颠倒。怪不得我们修行不会进步。对于一位修行者而言，上求无上之佛果，是必然的，而这才是修行者应具的气宇，只是我们已经乐于小法，满足于方便。
大乘言“上求佛道，下化众生”，但是现今的佛子只是终日忙忙 ，说是“下化众生”，不说那是否真正的“下化众生”，但又有谁真正的把“上求佛道”的心培养起来而于中更进一步呢？怕是泥菩萨过江吧！古尊宿云：“学道须是铁汉，着手心头便判，直趣无上菩提，一切是非莫管”。学佛须知果位之次第皆是权巧之方便，是修行位上幻化的城堡，而非真正的宝所，故《法华经》云“十方国土中，唯有一佛乘，无二亦无三，除佛方便说”。所以咱们不应对无上的佛果感到胆怯，反而应时时培养这样的气量才是。
思维心：祖师的语录、法师的开示，终是他人的见地，自己有没有实实在在的体认一番，就只能拾人牙慧，数他人财宝。
思维之心是正见的基础。在修持佛法时我们不时会接触许多观点，而我们时常犯的一个毛病就是一味的接受，不多思维，不多问。当多数人都认为某个观念是正确的时候，我们便人云亦云，自己亦不用心省思一番，如此便是迷信而非正信的典范。佛陀与祖师们的微言大意决非表面，而是须要大家去细细参究、深深的思维，而从中把正确的知见建立起来。一味的接受也只是拾人牙慧，数他人财宝。纵然经典、祖师的语录、法师的开示是多么的实在，说得天花乱坠，这终是他人的见地，自己有没有实实在在的体认一番那才重要。终日论长论短，在他人的言语中讨个分明而不自证是没多大益处的。洞山良介大师曰：“学者恒沙无一悟，过在寻他舌头路；欲得忘形泯踪迹，努力殷勤虚空步”。多思考、多探索、多自省才是成就的基石。想想当年的悉达多太子，不是一心的探索与思维这宇宙的真理吗？
勇猛心：真正的佛弟子，绝不可以把修行当消遣，有空才努力一点，没空改天再说。无常到时，不管有空没空，忙也去，不忙也得去。
论云：“至心学道，发大勇猛，决趋菩提”，《永嘉集》又云：“勤求至道，不顾形命”，修行须要有一股发自内心的勇猛心，一种坚持到底，永不放弃，纵使丧生失命都无怨无悔的心，。抱着怕东怕西，担心这儿、担心那儿的心态来修行，也可以说是因地不真。做为一位真正的佛弟子，绝不可以把修行当消遣，有空才努力一点，没空改天再说，这样的心态是要不得的，死期到时，无常杀鬼可不会跟我们论有空没空，忙也去，没空也得去啊！所以如果一位学佛者能够深深的感受到生死的苦，三界犹如火灾，世俗无常苦空，那他一定会有一颗勇猛的心。就像释迦当年的“不成等正觉不起此座”的大勇猛心。而我们也应该有一股这样的气量。祖师云：“视而不见，听而不闻，食而不知其味”，又云：“除了吃饭是杂用心，其他时间都不杂用心”，这都显示祖师在修行上的行持，后人应该视之为修行成道的楷模才是。
总结
愿与大家共勉的是，若大家在这难得之人生之即不好好把握修行，而只是奔波于“佛教事业”，说是不忍圣教衰，但没有把真正的正法眼建立起来，至终圣教亦不免变质。而正法之眼藏尚待大家亲证一番始得啊！学佛的目标明确，佛教哪会有这么多是非，咱们若真的感知生死之事大，无常之迅速，哪终有闲工夫去论他人长短，好事物是非。所以“生死心切，处处道场；心为道源，无事不办；无上觉心，直趣菩提；思维参究，是非莫管”。大家若都能与生死心为源动，大信心为助缘，无上心为目标，思维心为方法，那我们才不至于辜负佛陀与大德先圣将这条解脱的道路传递至今，而能继续流传下去。
《禅师与蝎子》
禅师见一只蝎子掉到水里，发善心救它。谁知一碰，蝎子蜇了禅师的手指，禅师无惧，再次出手，岂知又被蝎子狠狠蜇了一次。
旁有一人说：它老蜇人，何必救它? 禅师答：蜇人是蝎子的天性，而行善是我的天性，我岂能因为它的天性而放弃了我的天性。
感悟：人常常是由于外在的一些因素而犯错误，当遇到问题时不坚持取善舍恶的见行，甚至改变了自己良好的品行。
༄༅། །སྒོམ་ཆེན་དང་སྡིག་པ་ར་ཙ། །
——རྒྱ་ནག་གི་སྒྲུང་ཐུང་ཞིག
སྒོམ་ཆེན་གྱིས་སྡིག་པ་ར་ཙ་ཞིག་ཆུ་ནང་དུ་ལྷུང་བ་གཟིགས་ནས། དེ་ཉིད་སྐྱོབ་དགོས་དགོངས་ཏེ་ཕྱག་གིས་རེག་པ་ན། དེ་མ་ཐག་ཏུ་སྡིག་པ་ར་ཙས་སྒོམ་ཆེན་གྱི་ཕྱག་གི་སོར་མོ་ལ་སོ་གཅིག་བཏབ། སྒོམ་ཆེན་ནི་འཇིག་སྐྲག་མེད་པར་ཡང་སྐྱར་ཕྱག་བརྐྱངས་ཏེ་སྐྱོབ་པར་རྩོམ་པ་ན། སྡིག་པ་ར་ཙས་ཞེ་སྡང་ཆེན་པོས་ཡང་སྐྱར་སོ་རྣོན་པོ་གཅིག་བཏབ། སྐབས་དེ་དུས་ཉེ་འགྲམ་དུ་ཡོད་པའི་མི་ཞིག་གིས་འདི་ལྟར་དུ་སྨྲས། སྒོམ་ཆེན་ལགས། སྡིག་པ་ར་ཙས་རྟག་པར་མི་ལ་སོ་རྒྱག་གི་རེད། དེ་སྐྱོབ་དགོས་དོན་ཅི་ཡོད་ཅེས་སྨྲས། དེའི་ཚེ་སྒོམ་ཆེན་གྱིས་ལན་དུ་འདི་ལྟར་གསུངས། མི་ལ་སོ་འདེབས་པ་ནི་སྡིག་པ་ར་ཙའི་རང་བཞིན་རེད་ལ། དགེ་བ་སྒྲུབ་པ་ནི་ང་ཡི་རང་བཞིན་རེད། དེས་ན་ང་རང་སྡིག་པ་ར་ཙའི་རང་བཞིན་ལ་སྐྲག་ནས་རང་གི་རང་བཞིན་འདོར་བ་ནི་དཔེ་སྲིད་དོགས་མེད་ཅེས་སོ། །
གཏམ་རྒྱུད་འདི་ལས་ཤེས་རྟོགས་བྱུང་བ་ནི། མི་རྣམས་ལ་རྟག་པར་འབྱུང་བཞིན་པའི་ནོར་འཁྲུལ་ནི། ཕྱིའི་རྒྱུ་རྐྱེན་འགའ་ཞིག་ལ་བརྟེན་ནས། དགེ་སྡིག་བླང་དོར་གྱི་ལྟ་བ་དང་སྤྱོད་ལམ་སོགས་འཕྲོ་མི་མཐུད་པ་དང་། ཐ་ན་རང་གི་རང་བཞིན་བཟང་པོ་དག་ཀྱང་འགྱུར་ལྡོག་གཏོང་བར་བྱེད་པའི་སྣང་ཚུལ་ཐབས་རྡུགས་འདི་དག་མ་ཡིན་ནམ། །
——ཡིག་སྒྱུར་བ་མཁན་པོ་མེེ་ཀློང་མཐར་བགྱིད་ཀྱིས། དགེ་འདིས་འགྲོ་བ་མང་དག་ལ་ཕན་པར་སྨོན་ནོ། ། ། །
——圣尊堪布密轮达吉仁波切
禅师见一只蝎子掉到水里，发善心救它。谁知一碰，蝎子蜇了禅师的手指，禅师无惧，再次出手，岂知又被蝎子狠狠蜇了一次。
旁有一人说：它老蜇人，何必救它? 禅师答：蜇人是蝎子的天性，而行善是我的天性，我岂能因为它的天性而放弃了我的天性。
感悟：人常常是由于外在的一些因素而犯错误，当遇到问题时不坚持取善舍恶的见行，甚至改变了自己良好的品行。
༄༅། །སྒོམ་ཆེན་དང་སྡིག་པ་ར་ཙ། །
——རྒྱ་ནག་གི་སྒྲུང་ཐུང་ཞིག
སྒོམ་ཆེན་གྱིས་སྡིག་པ་ར་ཙ་ཞིག་ཆུ་ནང་དུ་ལྷུང་བ་གཟིགས་ནས། དེ་ཉིད་སྐྱོབ་དགོས་དགོངས་ཏེ་ཕྱག་གིས་རེག་པ་ན། དེ་མ་ཐག་ཏུ་སྡིག་པ་ར་ཙས་སྒོམ་ཆེན་གྱི་ཕྱག་གི་སོར་མོ་ལ་སོ་གཅིག་བཏབ། སྒོམ་ཆེན་ནི་འཇིག་སྐྲག་མེད་པར་ཡང་སྐྱར་ཕྱག་བརྐྱངས་ཏེ་སྐྱོབ་པར་རྩོམ་པ་ན། སྡིག་པ་ར་ཙས་ཞེ་སྡང་ཆེན་པོས་ཡང་སྐྱར་སོ་རྣོན་པོ་གཅིག་བཏབ། སྐབས་དེ་དུས་ཉེ་འགྲམ་དུ་ཡོད་པའི་མི་ཞིག་གིས་འདི་ལྟར་དུ་སྨྲས། སྒོམ་ཆེན་ལགས། སྡིག་པ་ར་ཙས་རྟག་པར་མི་ལ་སོ་རྒྱག་གི་རེད། དེ་སྐྱོབ་དགོས་དོན་ཅི་ཡོད་ཅེས་སྨྲས། དེའི་ཚེ་སྒོམ་ཆེན་གྱིས་ལན་དུ་འདི་ལྟར་གསུངས། མི་ལ་སོ་འདེབས་པ་ནི་སྡིག་པ་ར་ཙའི་རང་བཞིན་རེད་ལ། དགེ་བ་སྒྲུབ་པ་ནི་ང་ཡི་རང་བཞིན་རེད། དེས་ན་ང་རང་སྡིག་པ་ར་ཙའི་རང་བཞིན་ལ་སྐྲག་ནས་རང་གི་རང་བཞིན་འདོར་བ་ནི་དཔེ་སྲིད་དོགས་མེད་ཅེས་སོ། །
གཏམ་རྒྱུད་འདི་ལས་ཤེས་རྟོགས་བྱུང་བ་ནི། མི་རྣམས་ལ་རྟག་པར་འབྱུང་བཞིན་པའི་ནོར་འཁྲུལ་ནི། ཕྱིའི་རྒྱུ་རྐྱེན་འགའ་ཞིག་ལ་བརྟེན་ནས། དགེ་སྡིག་བླང་དོར་གྱི་ལྟ་བ་དང་སྤྱོད་ལམ་སོགས་འཕྲོ་མི་མཐུད་པ་དང་། ཐ་ན་རང་གི་རང་བཞིན་བཟང་པོ་དག་ཀྱང་འགྱུར་ལྡོག་གཏོང་བར་བྱེད་པའི་སྣང་ཚུལ་ཐབས་རྡུགས་འདི་དག་མ་ཡིན་ནམ། །
——ཡིག་སྒྱུར་བ་མཁན་པོ་མེེ་ཀློང་མཐར་བགྱིད་ཀྱིས། དགེ་འདིས་འགྲོ་བ་མང་དག་ལ་ཕན་པར་སྨོན་ནོ། ། ། །
——圣尊堪布密轮达吉仁波切
《禅师与蝎子》
禅师见一只蝎子掉到水里，发善心救它。谁知一碰，蝎子蜇了禅师的手指，禅师无惧，再次出手，岂知又被蝎子狠狠蜇了一次。
旁有一人说：它老蜇人，何必救它? 禅师答：蜇人是蝎子的天性，而行善是我的天性，我岂能因为它的天性而放弃了我的天性。
感悟：人常常是由于外在的一些因素而犯错误，当遇到问题时不坚持取善舍恶的见行，甚至改变了自己良好的品行。
༄༅། །སྒོམ་ཆེན་དང་སྡིག་པ་ར་ཙ། །
——རྒྱ་ནག་གི་སྒྲུང་ཐུང་ཞིག
སྒོམ་ཆེན་གྱིས་སྡིག་པ་ར་ཙ་ཞིག་ཆུ་ནང་དུ་ལྷུང་བ་གཟིགས་ནས། དེ་ཉིད་སྐྱོབ་དགོས་དགོངས་ཏེ་ཕྱག་གིས་རེག་པ་ན། དེ་མ་ཐག་ཏུ་སྡིག་པ་ར་ཙས་སྒོམ་ཆེན་གྱི་ཕྱག་གི་སོར་མོ་ལ་སོ་གཅིག་བཏབ། སྒོམ་ཆེན་ནི་འཇིག་སྐྲག་མེད་པར་ཡང་སྐྱར་ཕྱག་བརྐྱངས་ཏེ་སྐྱོབ་པར་རྩོམ་པ་ན། སྡིག་པ་ར་ཙས་ཞེ་སྡང་ཆེན་པོས་ཡང་སྐྱར་སོ་རྣོན་པོ་གཅིག་བཏབ། སྐབས་དེ་དུས་ཉེ་འགྲམ་དུ་ཡོད་པའི་མི་ཞིག་གིས་འདི་ལྟར་དུ་སྨྲས། སྒོམ་ཆེན་ལགས། སྡིག་པ་ར་ཙས་རྟག་པར་མི་ལ་སོ་རྒྱག་གི་རེད། དེ་སྐྱོབ་དགོས་དོན་ཅི་ཡོད་ཅེས་སྨྲས། དེའི་ཚེ་སྒོམ་ཆེན་གྱིས་ལན་དུ་འདི་ལྟར་གསུངས། མི་ལ་སོ་འདེབས་པ་ནི་སྡིག་པ་ར་ཙའི་རང་བཞིན་རེད་ལ། དགེ་བ་སྒྲུབ་པ་ནི་ང་ཡི་རང་བཞིན་རེད། དེས་ན་ང་རང་སྡིག་པ་ར་ཙའི་རང་བཞིན་ལ་སྐྲག་ནས་རང་གི་རང་བཞིན་འདོར་བ་ནི་དཔེ་སྲིད་དོགས་མེད་ཅེས་སོ། །
གཏམ་རྒྱུད་འདི་ལས་ཤེས་རྟོགས་བྱུང་བ་ནི། མི་རྣམས་ལ་རྟག་པར་འབྱུང་བཞིན་པའི་ནོར་འཁྲུལ་ནི། ཕྱིའི་རྒྱུ་རྐྱེན་འགའ་ཞིག་ལ་བརྟེན་ནས། དགེ་སྡིག་བླང་དོར་གྱི་ལྟ་བ་དང་སྤྱོད་ལམ་སོགས་འཕྲོ་མི་མཐུད་པ་དང་། ཐ་ན་རང་གི་རང་བཞིན་བཟང་པོ་དག་ཀྱང་འགྱུར་ལྡོག་གཏོང་བར་བྱེད་པའི་སྣང་ཚུལ་ཐབས་རྡུགས་འདི་དག་མ་ཡིན་ནམ། །
——ཡིག་སྒྱུར་བ་མཁན་པོ་མེེ་ཀློང་མཐར་བགྱིད་ཀྱིས། དགེ་འདིས་འགྲོ་བ་མང་དག་ལ་ཕན་པར་སྨོན་ནོ། ། ། །
（转发圣尊堪布密轮达吉仁波切朋友圈）
禅师见一只蝎子掉到水里，发善心救它。谁知一碰，蝎子蜇了禅师的手指，禅师无惧，再次出手，岂知又被蝎子狠狠蜇了一次。
旁有一人说：它老蜇人，何必救它? 禅师答：蜇人是蝎子的天性，而行善是我的天性，我岂能因为它的天性而放弃了我的天性。
感悟：人常常是由于外在的一些因素而犯错误，当遇到问题时不坚持取善舍恶的见行，甚至改变了自己良好的品行。
༄༅། །སྒོམ་ཆེན་དང་སྡིག་པ་ར་ཙ། །
——རྒྱ་ནག་གི་སྒྲུང་ཐུང་ཞིག
སྒོམ་ཆེན་གྱིས་སྡིག་པ་ར་ཙ་ཞིག་ཆུ་ནང་དུ་ལྷུང་བ་གཟིགས་ནས། དེ་ཉིད་སྐྱོབ་དགོས་དགོངས་ཏེ་ཕྱག་གིས་རེག་པ་ན། དེ་མ་ཐག་ཏུ་སྡིག་པ་ར་ཙས་སྒོམ་ཆེན་གྱི་ཕྱག་གི་སོར་མོ་ལ་སོ་གཅིག་བཏབ། སྒོམ་ཆེན་ནི་འཇིག་སྐྲག་མེད་པར་ཡང་སྐྱར་ཕྱག་བརྐྱངས་ཏེ་སྐྱོབ་པར་རྩོམ་པ་ན། སྡིག་པ་ར་ཙས་ཞེ་སྡང་ཆེན་པོས་ཡང་སྐྱར་སོ་རྣོན་པོ་གཅིག་བཏབ། སྐབས་དེ་དུས་ཉེ་འགྲམ་དུ་ཡོད་པའི་མི་ཞིག་གིས་འདི་ལྟར་དུ་སྨྲས། སྒོམ་ཆེན་ལགས། སྡིག་པ་ར་ཙས་རྟག་པར་མི་ལ་སོ་རྒྱག་གི་རེད། དེ་སྐྱོབ་དགོས་དོན་ཅི་ཡོད་ཅེས་སྨྲས། དེའི་ཚེ་སྒོམ་ཆེན་གྱིས་ལན་དུ་འདི་ལྟར་གསུངས། མི་ལ་སོ་འདེབས་པ་ནི་སྡིག་པ་ར་ཙའི་རང་བཞིན་རེད་ལ། དགེ་བ་སྒྲུབ་པ་ནི་ང་ཡི་རང་བཞིན་རེད། དེས་ན་ང་རང་སྡིག་པ་ར་ཙའི་རང་བཞིན་ལ་སྐྲག་ནས་རང་གི་རང་བཞིན་འདོར་བ་ནི་དཔེ་སྲིད་དོགས་མེད་ཅེས་སོ། །
གཏམ་རྒྱུད་འདི་ལས་ཤེས་རྟོགས་བྱུང་བ་ནི། མི་རྣམས་ལ་རྟག་པར་འབྱུང་བཞིན་པའི་ནོར་འཁྲུལ་ནི། ཕྱིའི་རྒྱུ་རྐྱེན་འགའ་ཞིག་ལ་བརྟེན་ནས། དགེ་སྡིག་བླང་དོར་གྱི་ལྟ་བ་དང་སྤྱོད་ལམ་སོགས་འཕྲོ་མི་མཐུད་པ་དང་། ཐ་ན་རང་གི་རང་བཞིན་བཟང་པོ་དག་ཀྱང་འགྱུར་ལྡོག་གཏོང་བར་བྱེད་པའི་སྣང་ཚུལ་ཐབས་རྡུགས་འདི་དག་མ་ཡིན་ནམ། །
——ཡིག་སྒྱུར་བ་མཁན་པོ་མེེ་ཀློང་མཐར་བགྱིད་ཀྱིས། དགེ་འདིས་འགྲོ་བ་མང་དག་ལ་ཕན་པར་སྨོན་ནོ། ། ། །
（转发圣尊堪布密轮达吉仁波切朋友圈）
✋热门推荐