《 观经 》 的
两大宗旨 ──
观佛三昧和念佛三昧
依教立宗的
《 观经四帖疏 》
《 观经 》
是一部十分奇特的经书。
此经内容涉及释尊的教化，
尤其是定善
( 观行 )
方面，
很多祖师大德以其本宗思想註解，
看似头头是道，
不乖大义。
但是，
此经是净土宗的正依经典，
显彰弥陀的教化，
尤其是念佛方面。
两者关系十分微妙，
令人容易混淆。
唐朝诸师对
《 观经 》的法义
多有曲解、
误解、
异解、
别解者，
众说纷纭，
善导大师决意写出此
《 观经 》 要义，
楷定古今。
他在佛前结愿引证，
最后完成这部净土宗依教立宗的巨着 ──
《 观经四帖疏 》。
善导大师在此疏序的
「 劝众发愿归三宝偈 」言 ：
「 今乘二尊教，
广开净土门。」
一般大乘教派以一尊教开宗，
即释尊而已，
但净土宗则乘二尊教开宗，
非常特别。
善导大师在此疏
〈 玄义分 〉
指出 ：
「 然娑婆化主
( 释迦牟尼佛 )
因其请故，
即广开净土之
『 要门 』。
安乐能人
( 阿弥陀佛 )，
显彰别意之
『 弘愿 』。」
善导大师细判净土法门为
「 要门 」 和
「 弘愿门 」。
此教判十分重要，
涉及净土思想的正杂之行、
实权之教、
隐显之义，
极为精妙！
此根本义能释各种疑难，
令净土行者的信愿坚固，
得生净土。
善导大师又在
〈 玄义分 〉
指出 ：
「 今此观经，
即以观佛三昧为宗，
亦以念佛三昧为宗。
一心迴愿往生净土为体。」
既然善导大师依二尊二教开宗，
又判净土宗有两门 ──
「 要门 」 和
「 弘愿门 」，
此经有两个宗旨亦不足为奇。
所谓
「 三昧 」 者，
即正定也。
本来是禅修工夫的名相，
但以得
「 见 」 佛真身
( 法身 )
为最高境界，
名为
「 见佛三昧 」，
不管是以自力观佛得见佛，
还是以他力念佛
( 称名 )
得见佛，
皆是
「 三昧 」。
因此，
释尊在
《 观经 》
「 真身观 」云 ：
「 以见诸佛故，
名念佛三昧。」
整部
《 观经 》
环绕一个主体，
就是
「 一心迴愿，
往生净土 」。
「 一心 」 者，
即一心一意、
专一、
专心，
无二心，
无后心，
至心，
真心，
真实信心，
即
《 观经 》
所说
「 三心 」的
至诚心、
深心也。
「 迴愿 」 者，
即 「 三心 」 的
迴向发愿心，
又如善导大师定义净土法门
「 要门 」 时说 ：
「 迴斯二行，
求愿往生也。」
韦提希夫人并非自力修观而见佛
善导大师掌握
《 观经 》 基调，
当知
《 观经 》
以佛灭后的未来世生死凡夫为当机，
释尊就韦提希夫人启请，
顺势从
「 自修持力 」 的
观行求生净土，
成就的观佛三昧
( 即释尊的教化 )
说起，
带入以信方便，
一心专念，
仗 「 佛本愿力 」
见佛，
证得往生，
成就的念佛三昧 ( 即 ) ，
作为弥陀教化的归结。
善导大师多次引用
《 观经 》，
说明韦提希夫人是凡夫，
不堪受定善观行，
求生净土，
成就的观佛三昧，
如 ：
一 、 《 观经 》序分曰 ：
「 佛告韦提希 ：
汝是凡夫，
心想羸劣，
未得天眼，
不能远观。
诸佛如来，
有异方便，
令汝得见。」
二 、 韦提希夫人随即回应释尊，
云 ：
「 世尊！
如我今者，
以佛力故，
见彼国土。」
确认自己连最基本的天眼都未开，
不懂
「 自修持力 」 的
观想行法，
不能成就的
「 观佛三昧 」。
可是，
凡夫可以念佛，
一心专念，
仗
「 佛本愿力 」，
得见阿弥陀佛。
三 、 《 观经 》第七
「华座观」
韦提希夫人曰 ：
「 世尊！
我今因佛力故，
得见无量寿佛及二菩萨。」
她再一次确认自己得见阿弥陀佛，
是仗佛力故，
与观想行法无关。
从观佛三昧带入念佛三昧
何以得知释尊在
《 观经 》 从
「 观佛三昧 」 带入
「 念佛三昧 」，
显彰弥陀教化 ──
净土法门的
「 本愿称名 」、
「 就行立信 」？
现试举三处经文而述之 ：
一 、《 观经 》
「 华座观 」云 ：
「 如此妙华，
是本法藏比丘愿力所成 」。
华座，
名号，
乃至佛身及其心光，
皆是弥陀愿力所成就。
众生念佛，
佛能入众生心想中。
弥陀今已愿成，
是酬因之身，
其心光摄取念佛众生，
念念不捨，
岂还摄取观行迴向的众生，
因果不相应故，
因此善导大师云 ：
「 但有专念阿弥陀佛众生，
彼佛心光，
常照是人，
摄护不捨；
总不论照摄余杂业行者。」
念佛众生以
「 本愿称名 」，
光摄三绿，
因乘弥陀本愿力，
故得见佛。
「 以见诸佛故，
名念佛三昧。」
二 、《 观经 》
「 真身观 」云 ：
「 以观佛身故，
亦见佛心。
佛心者，
大慈悲是，
以无缘慈，
摄诸众生。」
先说众生观行念佛，
随即说佛以无缘慈，
摄诸众生，
当知此是佛力 ──
「 见佛增上缘 」，
非观行念佛的工夫所致，
故 《 观经 》 不说
「 以见诸佛故，
名观佛三昧 」，
而说
「 以见诸佛故，
名念佛三昧 」，
由此可知称名念佛者亦是念佛，
亦乘佛力得见佛，
可知释尊引导观行念佛者，
最终归入称名念佛。
三 、《 观经 》
流通结劝文云 ：
「 佛告阿难，
汝好持是语。
( 告阿难，
持正宗定散。)
持是语者，
( 牒前起下 )
即是持无量寿佛名。」
持名念佛是此经的肝要，
顺彼佛愿
( 第十八愿 ) 故。
此则释迦最后作结时，
劝以
「 本愿称名 」 的
念佛方法，
故释
「 念佛 」 以为
「 称名 」，
而非观行，
而且是顺应阿弥陀佛的本愿而念佛，
是以建立对阿弥陀佛的信心而念佛，
是全仗佛本愿力而念佛。
这是净土宗的念佛特色，
有别于一般佛教宗派的念佛。
很多人说念佛，
多指观佛，
或认为心念比口念更
「 好 」！
但是，
纯粹的净土宗特别强调称名，
以弥陀本愿行故。
净土宗是佛力救度的法门。
阿弥陀佛发愿以名号广度众生，
众生以信方便，
一向专称，
弥陀名号，
建立对阿弥陀佛弘愿的信心，
如善导大师言是
「 就行立信 」，
信心决定，
往生决定！
两大宗旨 ──
观佛三昧和念佛三昧
依教立宗的
《 观经四帖疏 》
《 观经 》
是一部十分奇特的经书。
此经内容涉及释尊的教化，
尤其是定善
( 观行 )
方面，
很多祖师大德以其本宗思想註解，
看似头头是道，
不乖大义。
但是，
此经是净土宗的正依经典，
显彰弥陀的教化，
尤其是念佛方面。
两者关系十分微妙，
令人容易混淆。
唐朝诸师对
《 观经 》的法义
多有曲解、
误解、
异解、
别解者，
众说纷纭，
善导大师决意写出此
《 观经 》 要义，
楷定古今。
他在佛前结愿引证，
最后完成这部净土宗依教立宗的巨着 ──
《 观经四帖疏 》。
善导大师在此疏序的
「 劝众发愿归三宝偈 」言 ：
「 今乘二尊教，
广开净土门。」
一般大乘教派以一尊教开宗，
即释尊而已，
但净土宗则乘二尊教开宗，
非常特别。
善导大师在此疏
〈 玄义分 〉
指出 ：
「 然娑婆化主
( 释迦牟尼佛 )
因其请故，
即广开净土之
『 要门 』。
安乐能人
( 阿弥陀佛 )，
显彰别意之
『 弘愿 』。」
善导大师细判净土法门为
「 要门 」 和
「 弘愿门 」。
此教判十分重要，
涉及净土思想的正杂之行、
实权之教、
隐显之义，
极为精妙！
此根本义能释各种疑难，
令净土行者的信愿坚固，
得生净土。
善导大师又在
〈 玄义分 〉
指出 ：
「 今此观经，
即以观佛三昧为宗，
亦以念佛三昧为宗。
一心迴愿往生净土为体。」
既然善导大师依二尊二教开宗，
又判净土宗有两门 ──
「 要门 」 和
「 弘愿门 」，
此经有两个宗旨亦不足为奇。
所谓
「 三昧 」 者，
即正定也。
本来是禅修工夫的名相，
但以得
「 见 」 佛真身
( 法身 )
为最高境界，
名为
「 见佛三昧 」，
不管是以自力观佛得见佛，
还是以他力念佛
( 称名 )
得见佛，
皆是
「 三昧 」。
因此，
释尊在
《 观经 》
「 真身观 」云 ：
「 以见诸佛故，
名念佛三昧。」
整部
《 观经 》
环绕一个主体，
就是
「 一心迴愿，
往生净土 」。
「 一心 」 者，
即一心一意、
专一、
专心，
无二心，
无后心，
至心，
真心，
真实信心，
即
《 观经 》
所说
「 三心 」的
至诚心、
深心也。
「 迴愿 」 者，
即 「 三心 」 的
迴向发愿心，
又如善导大师定义净土法门
「 要门 」 时说 ：
「 迴斯二行，
求愿往生也。」
韦提希夫人并非自力修观而见佛
善导大师掌握
《 观经 》 基调，
当知
《 观经 》
以佛灭后的未来世生死凡夫为当机，
释尊就韦提希夫人启请，
顺势从
「 自修持力 」 的
观行求生净土，
成就的观佛三昧
( 即释尊的教化 )
说起，
带入以信方便，
一心专念，
仗 「 佛本愿力 」
见佛，
证得往生，
成就的念佛三昧 ( 即 ) ，
作为弥陀教化的归结。
善导大师多次引用
《 观经 》，
说明韦提希夫人是凡夫，
不堪受定善观行，
求生净土，
成就的观佛三昧，
如 ：
一 、 《 观经 》序分曰 ：
「 佛告韦提希 ：
汝是凡夫，
心想羸劣，
未得天眼，
不能远观。
诸佛如来，
有异方便，
令汝得见。」
二 、 韦提希夫人随即回应释尊，
云 ：
「 世尊！
如我今者，
以佛力故，
见彼国土。」
确认自己连最基本的天眼都未开，
不懂
「 自修持力 」 的
观想行法，
不能成就的
「 观佛三昧 」。
可是，
凡夫可以念佛，
一心专念，
仗
「 佛本愿力 」，
得见阿弥陀佛。
三 、 《 观经 》第七
「华座观」
韦提希夫人曰 ：
「 世尊！
我今因佛力故，
得见无量寿佛及二菩萨。」
她再一次确认自己得见阿弥陀佛，
是仗佛力故，
与观想行法无关。
从观佛三昧带入念佛三昧
何以得知释尊在
《 观经 》 从
「 观佛三昧 」 带入
「 念佛三昧 」，
显彰弥陀教化 ──
净土法门的
「 本愿称名 」、
「 就行立信 」？
现试举三处经文而述之 ：
一 、《 观经 》
「 华座观 」云 ：
「 如此妙华，
是本法藏比丘愿力所成 」。
华座，
名号，
乃至佛身及其心光，
皆是弥陀愿力所成就。
众生念佛，
佛能入众生心想中。
弥陀今已愿成，
是酬因之身，
其心光摄取念佛众生，
念念不捨，
岂还摄取观行迴向的众生，
因果不相应故，
因此善导大师云 ：
「 但有专念阿弥陀佛众生，
彼佛心光，
常照是人，
摄护不捨；
总不论照摄余杂业行者。」
念佛众生以
「 本愿称名 」，
光摄三绿，
因乘弥陀本愿力，
故得见佛。
「 以见诸佛故，
名念佛三昧。」
二 、《 观经 》
「 真身观 」云 ：
「 以观佛身故，
亦见佛心。
佛心者，
大慈悲是，
以无缘慈，
摄诸众生。」
先说众生观行念佛，
随即说佛以无缘慈，
摄诸众生，
当知此是佛力 ──
「 见佛增上缘 」，
非观行念佛的工夫所致，
故 《 观经 》 不说
「 以见诸佛故，
名观佛三昧 」，
而说
「 以见诸佛故，
名念佛三昧 」，
由此可知称名念佛者亦是念佛，
亦乘佛力得见佛，
可知释尊引导观行念佛者，
最终归入称名念佛。
三 、《 观经 》
流通结劝文云 ：
「 佛告阿难，
汝好持是语。
( 告阿难，
持正宗定散。)
持是语者，
( 牒前起下 )
即是持无量寿佛名。」
持名念佛是此经的肝要，
顺彼佛愿
( 第十八愿 ) 故。
此则释迦最后作结时，
劝以
「 本愿称名 」 的
念佛方法，
故释
「 念佛 」 以为
「 称名 」，
而非观行，
而且是顺应阿弥陀佛的本愿而念佛，
是以建立对阿弥陀佛的信心而念佛，
是全仗佛本愿力而念佛。
这是净土宗的念佛特色，
有别于一般佛教宗派的念佛。
很多人说念佛，
多指观佛，
或认为心念比口念更
「 好 」！
但是，
纯粹的净土宗特别强调称名，
以弥陀本愿行故。
净土宗是佛力救度的法门。
阿弥陀佛发愿以名号广度众生，
众生以信方便，
一向专称，
弥陀名号，
建立对阿弥陀佛弘愿的信心，
如善导大师言是
「 就行立信 」，
信心决定，
往生决定！
【 于教界近况有感，分享此旧文 】遍空自解 第04函 ༄༅།།གྲུབ་ཆེན་ཉི་ཟླ་ཀུན་མཛེས་ཀྱི་གསུང་འབུམ་ལས། ཉམས་མགུར་སྐོར་སྐལ་བཟང་ཐར་ལམ་འགོད་པའི་ཕྲིན་ལས་ཞེས་བྱ་བ་བཞུགས་སོ།། 大成就者尼达衮泽文集 · 证道歌 · 善缘安置解脱道之事业
( 阅前导读：佛行事业广大也未必定是善知识，唯求内证功夫是否到位，并有否具备察觉《了不了义法》之正法眼。否则纵然高谈阔论皆与正法不相应，趁势上位，其追随者也容易成为 “非理作意” 之盲目崇拜。)
二十六、断除空谈歌（译注：此标题为后加，据内容而立，方便查询阅览。）
༈ དོན་དམ་རང་སེམས་གཏན་ལ་མ་ཕེབས་པའི། །ཚིག་བཤད་ཁ་འབྱམས་ཅན་ལ་གདམས་པ་ནི། །
自心未曾抉择于胜义，空谈文句之者教诫此：
ན་མོ། གུ་རུ་བུདྡྷ་ཀིརྟི་ཡེ།
南无咕如布达格帝耶（顶礼上师佛名称）！
གྲུབ་པའི་རིག་འཛིན་རྗེ་ལ་ཕྱག་འཚལ་ལོ། ། བདེན་པའི་ཚིག་གིས་བསྐུལ་བའི་སློབ་མའི་ཚོགས། །དྲང་དོན་དུས་གསུམ་ཐོས་པ་རྒྱ་ཆེ་ཡང་། །ངེས་དོན་ཡེ་ཤེས་མ་རྟོགས་ལོང་བ་ཡིན། ། སངས་རྒྱས་ཀུན་གྱི་མཚན་དཔེ་བགྲངས་ཤེས་ཀྱང་། །རང་སེམས་སངས་རྒྱས་མ་ཤེས་བླུན་རྨོངས་ཡིན། །ཆོས་སྒོ་བརྒྱད་ཁྲི་བཞི་སྟོང་བགྲངས་ཤེས་ཀྱང་། །རྩ་བ་རང་སེམས་མ་དུལ་གྱོང་པོ་ཡིན། །
成就持明尊主敬顶礼！谛实之语劝请弟子众，
虽然广闻三时不了义，不悟了义智慧乃盲人。
虽知细说诸佛相随好，不知自心即佛乃愚笨。
虽知八万四千妙法门，不调根本自心乃粗人。
རྒྱུད་ལུང་ཐ་སྙད་ཀུན་ལ་མཁས་གྱུར་ཀྱང་། །རང་སེམས་གཞི་རྩ་མ་ཆོད་སྟོང་འབྱམས་ཡིན། །འཇིག་རྟེན་སྲིད་པ་རྩིས་ཀྱིས་བགྲངས་ཤེས་ཀྱང་། །སྡུག་བསྔལ་བདེ་བསྒྱུར་མ་ཤེས་སྡུག་རྒན་ཡིན། །ལས་འབྲས་དཀར་པོ་དགེ་བཅུ་སྨྲ་ཤེས་ཀྱང་། །མི་དགེ་ལས་ཚོགས་མ་སྤངས་ནག་པོ་ཡིན། །བསོད་ནམས་ཚོགས་བསགས་ལོ་རྒྱུས་མང་ཤེས་ཀྱང་། །ལོངས་སྤྱོད་མཆོད་སྦྱིན་མ་ཤེས་ཡི་དྭགས་ཡིན། །
虽然善巧密续诸名言，不决自心根本乃顽空。
虽知计量世间三有法，不知苦转安乐乃苦人。
虽能讲说十善白业果，不断十不善业乃恶人。
虽知积聚福德众事迹，不知供施受用乃饿鬼。
འདུལ་ཁྲིམས་ཉིས་བརྒྱ་ལྔ་བཅུ་བགྲངས་ཤེས་ཀྱང་། །རྩ་བ་བསྲུང་དུ་མ་ཤེས་སྡོམ་ཉམས་ཡིན། །ཕར་ཕྱིན་དྲུག་གི་ཆོས་དེ་སྨྲ་ཤེས་ཀྱང་། །དྲི་མ་རྣམ་དྲུག་མ་དག་དུག་སྡོང་ཡིན། །ཟ་ཐབས་སྨན་པས་སྨན་རྒྱུད་མང་འབོགས་ཀྱང་། །གཞན་ཕན་དགེ་སྨན་མ་ཤེས་ཚོང་པ་ཡིན། །བསླབ་གསུམ་ཆོས་སྐད་མཐོ་འདོན་མང་ཤེས་ཀྱང་། །སྨོན་འཇུག་སེམས་བསྐྱེད་མ་འབྱོངས་ཐེག་དམན་ཡིན། །
虽可数说二百五十戒，不知守护根本即毁戒。
虽能讲说六波罗蜜法，六种垢染未净乃毒树。
医生虽传众多医药诀，不知利他善药乃商人。
虽能高谈三学众法语，愿心发心未熟乃小乘。
མཚན་ཉིད་ཡོན་ཏན་རྒྱ་མཚོ་རྩོད་ཤེས་ཀྱང་། །རྩ་བ་མཐའ་གཉིས་མ་དག་མུ་སྟེགས་ཡིན། །བདག་མེད་སངས་རྒྱས་རྣམས་ཀྱི་ལུང་བགྲངས་ཀྱང་། །བདག་འཛིན་རྩ་བ་མ་ཆོད་འགོང་པོ་ཡིན། །མ་རྟོགས་སེམས་ཅན་འཁྲུལ་གཞི་བགྲངས་ཤེས་ཀྱང་། །འཁྲུལ་པ་དབྱིངས་སུ་མ་ཞིག་གསོན་འདྲེ་ཡིན། །ཀུན་རྫོབ་ལྷ་ཡི་མཚན་དཔེ་བགྲངས་ཤེས་ཀྱང་། །ལྷ་ཡང་རང་སྣང་མ་ཤེས་ལེ་ལོ་ཡིན། །
虽善辩论法相功德海，根本二边未断乃外道。
虽能数说无我佛教言，我执根本未断乃妖魔。
虽知未悟众生错乱事，未于法界灭乱乃活鬼。
虽知世俗本尊诸相好，不知尊即自现乃懒惰。
སྣང་སྲིད་འཁོར་འདས་ཆོས་ལ་མཁས་གྱུར་ཀྱང་། །བྱང་ཆུབ་སྙིང་པོ་མ་ཐོབ་ལག་སྟོང་ཡིན། །ཚིག་གི་ལམ་ལ་མཁའ་ལྟར་རྒྱ་ཆེ་ཡང་། །གཡོ་མེད་དོན་ལ་འགགས་ན་བློ་སྡུག་ཡིན། །ཉོན་མོངས་བརྒྱད་ཁྲི་བཞི་སྟོང་བགྲངས་ཤེས་ཀྱང་། །རྩ་བ་དུག་ལྔ་མ་ཐུལ་བདུད་སེམས་ཡིན། ཆོས་དབྱིངས་ཡེ་ཤེས་ལྟ་བ་ཤེས་ཟེར་ཡང་། །འོད་གསལ་མ་བུ་མ་འདྲེས་དུད་འགྲོ་ཡིན། །
虽然善巧万有轮涅法，不证菩提宝藏乃赤贫。
虽于文句广博似善巧，不动妙义若障乃苦慧。
虽知八万四千烦恼名，根本五毒未伏即魔心。
虽谓了知法界体智见，光明母子未会即傍生。
མེ་ལོང་ཡེ་ཤེས་ལྟ་བ་ཤེས་ཟེར་ཡང་། །གདུག་རྩུབ་ཞེ་སྡང་མ་གྲོལ་དུག་སྦྲུལ་ཡིན། །མཉམ་ཉིད་ཡེ་ཤེས་ལྟ་བ་ཤེས་ཟེར་ཡང་། །རང་མཐོ་ང་རྒྱལ་མ་ཞིག་རྒྱལ་འགོང་ཡིན། །སོར་རྟོག་ཡེ་ཤེས་ལྟ་བ་ཤེས་ཟེར་ཡང་། །ཞེན་འཛིན་ཆགས་པ་མ་གྲོལ་བྱ་གསེབ་ཡིན། །བྱ་གྲུབ་ཡེ་ཤེས་ལྟ་བ་ཤེས་ཟེར་ཡང་། །མི་བཟོད་ཕྲག་དོག་མ་གྲོལ་ཁྱི་མོ་ཡིན། །
虽谓了知大圆镜智见，凶狠嗔恚未解乃毒蛇。
虽谓了知平等性智见，我慢高山未毁乃魔王。
虽谓了知妙观察智见，贪执欲爱未解乃种鸟。
虽谓了知成所作智见，难忍嫉妒未解乃母狗。
དེ་བཞིན་གདམས་པ་རྣམ་གྲངས་མང་ཡོད་ཀྱང་། །ཕན་པའི་སེམས་ཀྱིས་ཉུང་ངུ་ཙམ་ཞིག་གདམས། །དད་ལྡན་སློབ་མའི་ཚོགས་ཀྱི་ཤེས་པར་མཛོད། །ཚིག་གི་ཁ་འབྱམས་སྤང་བའི་གདམས་པ་འདི། །སློབ་བུ་ཀརྨ་དོན་ལྡན་གཙོར་མཛད་པའི། །སྐྱེས་བུ་མང་པོས་ཡང་ཡང་བསྐུལ་པའི་ངོར། །སྤྲང་རྒན་པདྨའི་མིང་གིས་བརྗོད་པ་ཡི། །དགེ་བས་མཁའ་མཉམ་སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་ཀྱི། །སྐྱོན་བྲལ་ཡོན་ཏན་ཐམས་ཅད་རྒྱས་པར་ཤོག།
如此教授虽仍有多门，以饶益心暂说此少许，
具信弟子诸众请善知！断除文句空话此教诫，
弟子噶玛顿珠等为首，众多士夫数数劝请故，
老丐名为“邓登”所撰著，此善愿诸量等虚空众，
远离过失一切功德增！
( 阅前导读：佛行事业广大也未必定是善知识，唯求内证功夫是否到位，并有否具备察觉《了不了义法》之正法眼。否则纵然高谈阔论皆与正法不相应，趁势上位，其追随者也容易成为 “非理作意” 之盲目崇拜。)
二十六、断除空谈歌（译注：此标题为后加，据内容而立，方便查询阅览。）
༈ དོན་དམ་རང་སེམས་གཏན་ལ་མ་ཕེབས་པའི། །ཚིག་བཤད་ཁ་འབྱམས་ཅན་ལ་གདམས་པ་ནི། །
自心未曾抉择于胜义，空谈文句之者教诫此：
ན་མོ། གུ་རུ་བུདྡྷ་ཀིརྟི་ཡེ།
南无咕如布达格帝耶（顶礼上师佛名称）！
གྲུབ་པའི་རིག་འཛིན་རྗེ་ལ་ཕྱག་འཚལ་ལོ། ། བདེན་པའི་ཚིག་གིས་བསྐུལ་བའི་སློབ་མའི་ཚོགས། །དྲང་དོན་དུས་གསུམ་ཐོས་པ་རྒྱ་ཆེ་ཡང་། །ངེས་དོན་ཡེ་ཤེས་མ་རྟོགས་ལོང་བ་ཡིན། ། སངས་རྒྱས་ཀུན་གྱི་མཚན་དཔེ་བགྲངས་ཤེས་ཀྱང་། །རང་སེམས་སངས་རྒྱས་མ་ཤེས་བླུན་རྨོངས་ཡིན། །ཆོས་སྒོ་བརྒྱད་ཁྲི་བཞི་སྟོང་བགྲངས་ཤེས་ཀྱང་། །རྩ་བ་རང་སེམས་མ་དུལ་གྱོང་པོ་ཡིན། །
成就持明尊主敬顶礼！谛实之语劝请弟子众，
虽然广闻三时不了义，不悟了义智慧乃盲人。
虽知细说诸佛相随好，不知自心即佛乃愚笨。
虽知八万四千妙法门，不调根本自心乃粗人。
རྒྱུད་ལུང་ཐ་སྙད་ཀུན་ལ་མཁས་གྱུར་ཀྱང་། །རང་སེམས་གཞི་རྩ་མ་ཆོད་སྟོང་འབྱམས་ཡིན། །འཇིག་རྟེན་སྲིད་པ་རྩིས་ཀྱིས་བགྲངས་ཤེས་ཀྱང་། །སྡུག་བསྔལ་བདེ་བསྒྱུར་མ་ཤེས་སྡུག་རྒན་ཡིན། །ལས་འབྲས་དཀར་པོ་དགེ་བཅུ་སྨྲ་ཤེས་ཀྱང་། །མི་དགེ་ལས་ཚོགས་མ་སྤངས་ནག་པོ་ཡིན། །བསོད་ནམས་ཚོགས་བསགས་ལོ་རྒྱུས་མང་ཤེས་ཀྱང་། །ལོངས་སྤྱོད་མཆོད་སྦྱིན་མ་ཤེས་ཡི་དྭགས་ཡིན། །
虽然善巧密续诸名言，不决自心根本乃顽空。
虽知计量世间三有法，不知苦转安乐乃苦人。
虽能讲说十善白业果，不断十不善业乃恶人。
虽知积聚福德众事迹，不知供施受用乃饿鬼。
འདུལ་ཁྲིམས་ཉིས་བརྒྱ་ལྔ་བཅུ་བགྲངས་ཤེས་ཀྱང་། །རྩ་བ་བསྲུང་དུ་མ་ཤེས་སྡོམ་ཉམས་ཡིན། །ཕར་ཕྱིན་དྲུག་གི་ཆོས་དེ་སྨྲ་ཤེས་ཀྱང་། །དྲི་མ་རྣམ་དྲུག་མ་དག་དུག་སྡོང་ཡིན། །ཟ་ཐབས་སྨན་པས་སྨན་རྒྱུད་མང་འབོགས་ཀྱང་། །གཞན་ཕན་དགེ་སྨན་མ་ཤེས་ཚོང་པ་ཡིན། །བསླབ་གསུམ་ཆོས་སྐད་མཐོ་འདོན་མང་ཤེས་ཀྱང་། །སྨོན་འཇུག་སེམས་བསྐྱེད་མ་འབྱོངས་ཐེག་དམན་ཡིན། །
虽可数说二百五十戒，不知守护根本即毁戒。
虽能讲说六波罗蜜法，六种垢染未净乃毒树。
医生虽传众多医药诀，不知利他善药乃商人。
虽能高谈三学众法语，愿心发心未熟乃小乘。
མཚན་ཉིད་ཡོན་ཏན་རྒྱ་མཚོ་རྩོད་ཤེས་ཀྱང་། །རྩ་བ་མཐའ་གཉིས་མ་དག་མུ་སྟེགས་ཡིན། །བདག་མེད་སངས་རྒྱས་རྣམས་ཀྱི་ལུང་བགྲངས་ཀྱང་། །བདག་འཛིན་རྩ་བ་མ་ཆོད་འགོང་པོ་ཡིན། །མ་རྟོགས་སེམས་ཅན་འཁྲུལ་གཞི་བགྲངས་ཤེས་ཀྱང་། །འཁྲུལ་པ་དབྱིངས་སུ་མ་ཞིག་གསོན་འདྲེ་ཡིན། །ཀུན་རྫོབ་ལྷ་ཡི་མཚན་དཔེ་བགྲངས་ཤེས་ཀྱང་། །ལྷ་ཡང་རང་སྣང་མ་ཤེས་ལེ་ལོ་ཡིན། །
虽善辩论法相功德海，根本二边未断乃外道。
虽能数说无我佛教言，我执根本未断乃妖魔。
虽知未悟众生错乱事，未于法界灭乱乃活鬼。
虽知世俗本尊诸相好，不知尊即自现乃懒惰。
སྣང་སྲིད་འཁོར་འདས་ཆོས་ལ་མཁས་གྱུར་ཀྱང་། །བྱང་ཆུབ་སྙིང་པོ་མ་ཐོབ་ལག་སྟོང་ཡིན། །ཚིག་གི་ལམ་ལ་མཁའ་ལྟར་རྒྱ་ཆེ་ཡང་། །གཡོ་མེད་དོན་ལ་འགགས་ན་བློ་སྡུག་ཡིན། །ཉོན་མོངས་བརྒྱད་ཁྲི་བཞི་སྟོང་བགྲངས་ཤེས་ཀྱང་། །རྩ་བ་དུག་ལྔ་མ་ཐུལ་བདུད་སེམས་ཡིན། ཆོས་དབྱིངས་ཡེ་ཤེས་ལྟ་བ་ཤེས་ཟེར་ཡང་། །འོད་གསལ་མ་བུ་མ་འདྲེས་དུད་འགྲོ་ཡིན། །
虽然善巧万有轮涅法，不证菩提宝藏乃赤贫。
虽于文句广博似善巧，不动妙义若障乃苦慧。
虽知八万四千烦恼名，根本五毒未伏即魔心。
虽谓了知法界体智见，光明母子未会即傍生。
མེ་ལོང་ཡེ་ཤེས་ལྟ་བ་ཤེས་ཟེར་ཡང་། །གདུག་རྩུབ་ཞེ་སྡང་མ་གྲོལ་དུག་སྦྲུལ་ཡིན། །མཉམ་ཉིད་ཡེ་ཤེས་ལྟ་བ་ཤེས་ཟེར་ཡང་། །རང་མཐོ་ང་རྒྱལ་མ་ཞིག་རྒྱལ་འགོང་ཡིན། །སོར་རྟོག་ཡེ་ཤེས་ལྟ་བ་ཤེས་ཟེར་ཡང་། །ཞེན་འཛིན་ཆགས་པ་མ་གྲོལ་བྱ་གསེབ་ཡིན། །བྱ་གྲུབ་ཡེ་ཤེས་ལྟ་བ་ཤེས་ཟེར་ཡང་། །མི་བཟོད་ཕྲག་དོག་མ་གྲོལ་ཁྱི་མོ་ཡིན། །
虽谓了知大圆镜智见，凶狠嗔恚未解乃毒蛇。
虽谓了知平等性智见，我慢高山未毁乃魔王。
虽谓了知妙观察智见，贪执欲爱未解乃种鸟。
虽谓了知成所作智见，难忍嫉妒未解乃母狗。
དེ་བཞིན་གདམས་པ་རྣམ་གྲངས་མང་ཡོད་ཀྱང་། །ཕན་པའི་སེམས་ཀྱིས་ཉུང་ངུ་ཙམ་ཞིག་གདམས། །དད་ལྡན་སློབ་མའི་ཚོགས་ཀྱི་ཤེས་པར་མཛོད། །ཚིག་གི་ཁ་འབྱམས་སྤང་བའི་གདམས་པ་འདི། །སློབ་བུ་ཀརྨ་དོན་ལྡན་གཙོར་མཛད་པའི། །སྐྱེས་བུ་མང་པོས་ཡང་ཡང་བསྐུལ་པའི་ངོར། །སྤྲང་རྒན་པདྨའི་མིང་གིས་བརྗོད་པ་ཡི། །དགེ་བས་མཁའ་མཉམ་སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་ཀྱི། །སྐྱོན་བྲལ་ཡོན་ཏན་ཐམས་ཅད་རྒྱས་པར་ཤོག།
如此教授虽仍有多门，以饶益心暂说此少许，
具信弟子诸众请善知！断除文句空话此教诫，
弟子噶玛顿珠等为首，众多士夫数数劝请故，
老丐名为“邓登”所撰著，此善愿诸量等虚空众，
远离过失一切功德增！
b，
失其德、丧其心，为私欲所缚。律甚于欲，则其人收其手足；欲甚于律，则律不足限之，必违律以造乱。不仁者无以餍其欲，欲无穷而律有定法，久则必为非。仁者自乐，不仁者乐于物欲，餍其欲则乐，欲不得其餍则失之。欲无穷而物有限，虽乐于其始，必失于其终，实不能得其真乐也。仁者守道持德，正其心而无时不乐，富则好礼而不放，贫则自乐而不失，莫不安也，故曰安仁。知者，智者也，用其才能而成其事，因其事而得其利，故曰利仁。
失其德、丧其心，为私欲所缚。律甚于欲，则其人收其手足；欲甚于律，则律不足限之，必违律以造乱。不仁者无以餍其欲，欲无穷而律有定法，久则必为非。仁者自乐，不仁者乐于物欲，餍其欲则乐，欲不得其餍则失之。欲无穷而物有限，虽乐于其始，必失于其终，实不能得其真乐也。仁者守道持德，正其心而无时不乐，富则好礼而不放，贫则自乐而不失，莫不安也，故曰安仁。知者，智者也，用其才能而成其事，因其事而得其利，故曰利仁。
✋热门推荐