ངའི་ཨ་མ་སྒྲོལ་མ་ལྗང་མོ་ཡིན།“我的妈妈叫绿度母”མཁན་པོ་བསོད་དར་རྒྱས་ཀྱིས་བརྩམས།
索达吉堪布
མི་ཕམ་རིན་པོ་ཆེའི་ཞལ་སྔ་ནས་སྙིགས་མའི་དུས་སུ་འཕགས་མ་སྒྲོལ་མའི་བྱིན་རླབས་ཤིན་ཏུ་མྱུར་ཞེས་གསུངས། གལ་སྲིད་དུས་རྒྱུན་དུ་འཕགས་མ་སྒྲོལ་མ་ལ་གསོལ་བ་བཏབ་ནས་སྲོག་སྔགས་ཨོཾ་ཏཱ་རེ་ཏུཏྟཱ་རེ་ཏུ་རེ་སྭཱ་ཧཱ༔ཞེས་བཟླས་ན་ལས་ངེས་པ་དམིགས་བསལ་བ་མ་གཏོགས་ཆོས་སྒྲུབ་པའི་བར་ཆད་ཐམས་ཅད་སེལ་ནུས་ཤིང་ཆུ་དང་མེའི་འཇིགས་པ་སོགས་རང་བཞིན་གྱི་གནོད་འཚེ་དང་སྦྱར་བྱུང་གི་གནོད་པ་མཐའ་དག་སེལ་ནུས་སོ། 麦彭仁波切说过:“末法时代,度母的加持最为灵验。”若能经常祈祷度母，念诵她的心咒 “嗡达热德达热德热索哈”，除了极为特殊的定业以外,可遣除修行中的一切磨难，也可避免水灾、火灾等天灾人祸。སྔོན་བོད་ཀྱི་ཡུལ་གྲུ་ཞིག་ལ་ཕ་མ་མེད་པའི་བྱིས་པ་དྭ་ཕྲུག་དབུལ་པོ་ཞིག་ཡོད་པས་བྱིས་པ་གཞན་ལ་ཨ་མས་གཅེས་བྱམས་བྱེད་པ་མཐོང་སྐབས་ཁོ་ཡིད་ཤིན་ཏུ་སྐྱོ་བ་རེད།བྱིས་པ་དེ་སྡོད་སའི་ཉེ་འཁོར་དུ་སྒྲོལ་མ་ལྗང་མོའི་རྡོ་བརྐོས་ཤིན་ཏུ་ཆེན་པོ་ཞིག་ཡོད་པས་དེ་ཁོའི་ཨ་མ་ཡིན་པར་བསམ་ནས་ཉིན་རྟག་པར་དེར་སོང་ནས་སྐད་ཆ་སྨྲ་ཞིང་སེམས་མི་དགའ་བའི་སྐབས་སུ་རང་ཉིད་སྡུག་ཡུས་འདོན་ཞིང་། བྱིས་པ་གཞན་གྱིས་ཨ་མའི་དྲུང་ནས་གཅེས་གཅེས་བྱེད་པ་ལྟར་དེས་ཀྱང་དགའ་སྐྱོ་ཆགས་སྡང་སོགས་ཡོད་ཚད་སྒྲོལ་མ་སྔོན་མོ་ལ་ཞུ་བ་རེད། 从前，藏地有个贫穷的小孩，从小无父无母，是个孤儿。他每当看到别的小孩有妈妈疼爱，就特别特别伤心。 他住的附近，有一尊很大的石雕绿度母像，他每天都跑去和绿度母像说话，把她想象成自己的妈妈，心情不好时就说着自己的心事，像孩子跟母亲撒娇一般，将自己的喜怒哀乐全部对绿度母像倾诉。 ཐེངས་ཤིག

བྱིས་པ་དེ་ལ་གཞན་གྱི་བརྙས་བཅོས་ཐེབས་པས་ཤིན་ཏུ་སྐྱོ་ནས་རྡོ་སྐུ་ལ་འཐམ་ནས་ངུས། སྒྲོལ་མ་ལྗང་མོས་ལུས་འགུལ་ནས་སྙིང་རྗེ་ཆེན་པོས་བྱིས་པ་པང་དུ་བླངས་ཏེ་བྱམས་བརྩེ་ལྡན་པའི་ཨ་མ་དང་མཚུངས་པར་དབུགས་དབྱུང་བསྩལ་ཅིང་ལྷན་གཅིག་རྩེད་མོ་ལ་རོལ། མཐར་བྱིས་པ་འབྲལ་ཁར་སྒྲོལ་མ་ལྗང་མོས་མགུལ་རྒྱན་བཀྲོལ་ནས་བྱིས་པའི་སྐེ་ལ་བསྐོན།有一次，他被别人欺负了，特别伤心，就抱着石像大哭。绿度母像竟然动了，将他抱了起来，深深拥入自己怀中，像慈母般不断安慰着他，并开始陪他玩耍。最后在他离开时，绿度母像取下自己脖子上的珍宝项链，挂在了孩子的颈上。 དེ་རྗེས་མི་ཞིག་གིས་བྱིས་པ་དེ་ལ་མཐོང་དཀོན་པའི་མགུལ་རྒྱན་རིན་ཐང་བྲལ་བ་ཞིག་ཡོད་པ་མཐོང་ནས་གང་ནས་འཁྱེར་འོང་བ་ཡིན་ཞེས་དྲིས།
བྱིས་པས་འདི་ནི་ངའི་ཨ་མས་བྱིན་པ་ཡིན་ཞེས་སྨྲས།
ཁྱོད་ལ་ཕ་མ་མེད་པ་མ་ཡིན་ནམ་ཞེས་དྲིས།
ངའི་ཨ་མ་ནི་རྡོ་སྐུ་སྒྲོལ་མ་ལྗང་མོ་དེ་ཡིན་ཞེས་སྨྲས།
མི་རྣམས་ཡིད་མ་ཆེས་ནས་ལྟ་རུ་སོང་པས་རྡོ་སྐུའི་སྟེང་གི་མགུལ་རྒྱན་མེད་པར་མཐོང་ཞིང་གཞན་གྱིས་བཀོག་པའི་རྗེས་ཤུལ་ཡང་མེད་པ་རེད།
后来，有人看到那孩子身上有一串珍贵罕见的项链，就问他是从哪里来的。
他回答:“这是我妈妈给我的。”
人们问:“你不是无父无母吗?”
孩子说:“我妈妈就是那尊石雕绿度母呀!”人们不信，跑去看那尊绿度母像，发现石雕上的项链居然不见了，也没有任何被敲下的གཏམ་རྒྱུད་འདི་སྒྲུང་གཏམ་ཞིག་རེད་ཅེས་མ་སེམས་ཤིག

གལ་སྲིད་ཡིད་མ་ཆེས་ན་རྒྱུད་ལྡན་འཚོ་བའི་ཁྲོད་ནས་ཚོད་ལྟ་གྱིས་དང་ཆོག

ཕྱག་འདུད་གཅིག་གམ་ཕྱག་དཔེ་ཞིག་ཡང་ན་སངས་རྒྱས་ཀྱི་སྐུ་བརྙན་ཞིག་ལ་དད་པ་ཆེན་པོ་ལྡན་ཞིང་རྟག་ཏུ་སྐྱབས་སུ་བསྙེན་པ་དང་ཕྱག་བྱས་ན་དེའི་བྱིན་རླབས་བསམ་གྱིས་མི་ཁྱབ་པ་འབྱུང་ངོ་། །
དད་པ་ཕྱིར་མི་ལྡོག་པ་ལྡན་པའི་གང་ཟག་གི་ཚེ་སྲོག་ནང་དུ་སངས་རྒྱས་དང་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་མགོན་སྐྱོབ་རྟག་ཏུ་ཡོད་པ་རེད།
不要认为这个故事是神话传说，日常生活中你可以试一试。如果对一条金刚结、一本书、一尊佛像有极大的信心，时时皈依顶礼，肯定所获的加持不可思议。
具足信心的人，生命中常会得到佛菩萨的照应。

《她那么看过我》

老 舍

人是为明天活着的，因为记忆中有朝阳晓露；假若过去的早晨都似地狱那么黑暗丑恶，盼明天干吗呢？是的，记忆中也有痛苦危险，可是希望会把过去的恐怖裹上一层糖衣，像看着一出悲剧似的，苦中有些甜美。无论怎么说吧，过去的一切都不可移动；实在，所以可靠；明天的渺茫全仗昨天的实在撑持着，新梦是旧事的拆洗缝补。

对了，我记得她的眼。她死了许多年了，她的眼还活着，在我的心里。这对眼睛替我看守着爱情。当我忙得忘了许多事，甚至于忘了她，这两只眼会忽然在一朵云中，或一汪水里，或一瓣花上，或一线光中，轻轻的一闪，像归燕的翅儿，只须一闪，我便感到无限的春光。我立刻就回到那梦境中，哪一件小事都凄凉，甜美，如同独自在春月下踏着落花。

这双眼所引起的一点爱火，只是极纯的一个小火苗，像心中的一点晚霞：晚霞的结晶。它可以烧明了流水远山，照明了春花秋叶，给海浪一些金光，可是它恰好的也能在我心中，照明了我的泪珠。
　

它们只有两个神情：一个是凝视，极短极快，可是千真万确的是凝视。只微微的一看，就看到我的灵魂，把一切都无声地告诉了给我。凝视，一点也不错，我知道她只须极短极快地一看，看的动作过去了，极快地过去了，可是，她心里看着我呢，不定看多么久呢；我到底得管这叫作凝视，不论它是多么快，多么短。一切的诗文都用不着，这一眼道尽了“爱”所会说的与所会作的。另一个是眼珠横着一移动，由微笑移动到微笑里去，在处女的尊严中笑出一点点被爱逗出的轻悠，由热情中笑出一点点无法抑止的高兴。
　　

我没和她说过一句话，没握过一次手，见面连点头都不点。可是我的一切，她知道；她的一切，我知道。我们用不着看彼此的服装，用不着打听彼此的身世，我们一眼看到一粒珍珠，藏在彼此的心里；这一点点便是我们的一切，那些七零八碎的东西都是配搭，都无须注意。看我一眼，她低着头轻快地走过去，把一点微笑留在她身后的空气中，像太阳落后还留下一些明霞。
　

　我们彼此躲避着，同时彼此愿马上搂抱在一处。我们轻轻地哀叹；忽然遇见了，那么凝视一下，登时欢喜起来，身上像减了分量，每一步都走得轻快有力，像要跳起来的样子。
　　

我们极愿意说一句话，可是我们很怕交谈，说什么呢？哪一个日常的俗字能道出我们的心事呢？让我们不开口，永不开口吧！我们的对视与微笑是永生的，是完全的，其余的一切都是破碎微弱，不值得一作的。
　　

我们分离有许多年了，她还是那么秀美，那么多情，在我的心里。她将永远不老，永远只向我一个人微笑。在我的梦中，我常常看见她，一个甜美的梦是最真实，是纯洁，最完美的。多少人生中的小困苦小折磨使我丧气，使我轻看生命。可是，那个微笑与眼神忽然的从哪儿飞来，我想起惟有“人面桃花相映红”差可比拟的一点心情与境界，我忘了困苦，我不再丧气，我恢复了青春；无疑的，我在她的洁白的梦中，必定还是个美少年呀。

春在燕的翅上，把春光颤得更明了一些，同样，我的青春在她的眼里，永远使我的血温暖，像土中的一颗籽粒，永远想发出一个小小的绿芽。一粒小豆那么小的一点爱情，眼珠一移，嘴唇一动，日月都没有了作用，到无论什么时候，我们总是一对刚开开的春花。

不要再说什么，不要再说什么！我的烦恼也是香甜的呀，因为她那么看过我。

从主持人到唱作人，李莎旻子一如既往地优秀。她在主持时沉稳大气，又不乏活泼幽默，在董卿和康辉两位前辈面前毫不怯场，口条顺溜。

她是唱作人时写歌则是记录真实的自己，自己的故事，自己的想法。她说她的第一张唱作专辑，从2016年的夏天就开始写了，我叫它《李莎旻子的日记本》。她专辑里的每一首歌对应一篇日记，记录了她生活里的故事。那些她不知道怎么说的话，都藏她的在歌里了。文字和音乐不一定能说真话，但我想它们从来都不会说谎。《李莎旻子的日记本》把她写了三年的心事变成歌曲，是她新篇章的开始。

在《我是唱作人2》的舞台上她离开的时候，她在博文中第一句所说：“对不起，这次我又失败了”。她创作的一首《阿聋》唱出了孤独的诠释也表达了我们的心声，虽没能走到最后但她得到了导师们的评价与认可，也战胜了你自己。