『手写百家姓』

◎ “邬”

◎ 邬 Wū：

邬姓是一个典型的汉族姓氏，源自妘姓或出自姬姓或祁姓，妘求言、邬臧、司马弥牟为得姓始祖。

邬姓在宋版《百家姓》中位列第78位。当代邬姓人口约有52万，占全国人口总数的0.04%左右（排名第194位）。

自宋朝至今1000年中以来，邬姓人口的增长率是呈上升的趋势。在全国分布主要集中于四川、浙江、安徽，这三省大约占邬姓总人口的56%，其次分布于江西、重庆、黑龙江、内蒙古、上海、广东、湖南。

◎

手写百家姓 『78』

禁商用 转载请注明出处

◎

◎ #传统文化##字帖##邬君梅#

༄༅།​ །དམ་ཅན་མ་མོའི་འཁྲུགས་བསྐང་ཕན་བདེའི་སྙེ་མའི་འབྲས་བཟང་ཡོངས་སྦྱིན་བཞུགས་སོ།།
《酬补具誓妈摩纷乱品 普施利乐良善禾穗》

ན་མོ་གུ་རུ་ཤྲཱི་དེ་ཝཱི་ཀཱ་ལི་ཡེ།​
南无古汝歇惹得伟嘎哩也
འདིར་དཔལ་ཡེ་ཤེས་ཀྱི་ལྷ་མོ་དུད་སོལ་མའི་ཆོ་ག་དང་འབྲེལ་བའི་མ་མོའི་འཁྲུགས་བསྐང་བྱ་བར་འདོད་པས།
在此欲行与 圣德本智天女烟炭母仪轨相关之《酬补妈摩纷乱品》
མཆོད་རྫས་རྟེན་རྫས་སྐོང་རྫས་སྒྲུབ་རྫས་འབོད་རྫས་སོགས་ཡོ་བྱད་རྣམས་ཚོགས་པར་བྱས་ཏེ་ཕྱག་ལེན་བཞིན་བཤམས་ལ།​​
供物 依物 酬物 修物 唤物等诸器具令聚集已  如传规般而摆设
རང་ལྷའི་ང་རྒྱལ་དང་ལྡན་པས་གསང་སྒྲུབ་ཕྲིན་ལས་ཀྱི་གཞུང་བསྲང་ནས་བསྐང་བའི་མཇུག་ཏུ་འདི་སྐད་གྱེར།།
​​​自己具足天尊我慢 延伸密修事业之正文已 《酬满品》后 如是而诵

བྷྱོཿ་​  རྒྱལ་ཀུན་བདེ་ཆེན་དབྱིངས་ཡུམ་མཁའ་འགྲོ་མ།​  །ཞིང་རྣམས་སྐྱོང་ཞིང་ལྷ་མོ་སྒྱུ་འཕྲུལ་བདག།།
就​  甲(了)棍 得千 应勇(木) 堪卓玛​​​  形那(木) 炯形 拉(哈)摩 久触(了)达
就​ 诸胜大乐界妃空行母​​​​  护卫诸刹天女幻化主
སྣ་ཚོགས་སྤྲུལ་བསྒྱུར་མ་མོ་མཁའ་འགྲོའི་སྡེ།​​​  །འཇིག་རྟེན་ལ་གནས་མཁའ་དང་དུར་ཁྲོད་བདག།།
那搓 祝(了)久(儿) 玛摩 堪主蝶​​​​  吉殿 喇内 喀倘 图(儿)戳(衣)达
种种变化妈摩空行部​​​​​  居于世间空暨坟林主
ཞི་ལ་གནས་ཀྱང་ཐུགས་རྗེས་དྲག་མོའི་སྐུར།​​​  །ཡོངས་བཞེངས་རྣལ་འབྱོར་མ་ཚོགས་དགོངས་མཛོད་ལ།།
喜喇 内江 秃吉 察母固(儿​​​​)  永显 那(了)久(儿) 玛搓 拱(木)左(衣)喇
纵住寂静以悲怒女身​​​​​  全显瑜珈女聚祈垂鉴
དུས་ངན་མཐར་ཐུག་སེམས་ཅན་ཐབས་མི་མཁས།​​  །བདེ་བར་འདོད་ཀྱང་མི་འདོད་རྐྱེན་ངན་སློང་།།
图(恩)言 踏(儿)秃 森(木)间 踏(布)敏客​​​  得瓦(儿) 朵(衣)江 敏朵(衣) 建(恩)言隆
近恶世际有情不善巧​​​​​  纵欲求乐兴不欲劣缘
དུག་ལྔས་རྒྱུད་དཀྲུགས་མ་དག་ལོག་རྟོག་མང་།​​  །བླ་མའི་དམ་ལས་འགལ་ཞིང་གཤེ་སྐུར་འདེབས།།
图(恩)欸 举(衣)珠 玛达 楼兜芒​​​​  辣米 倘(木)磊 嘎(了)形 谢固(儿)蝶(布)
五毒扰续不净邪念多​​​​​  违背上师誓言詈毁谤
དབང་ལུང་ཁྲིད་ཀྱིས་མ་སྨིན་གསང་སྔགས་སྒྲོག།​​  །སྣོད་ངན་མི་ཡིས་ཆོས་ལ་ལོག་པར་ལྟ།།
旺隆 撤(衣)既 玛命 桑(恩)阿卓​​​​  诺(衣恩)言 米以 屈喇 楼巴(儿)大
未得灌顶传引宣密咒​​​​​  劣器之人于法起邪见
འཕགས་པའི་དགེ་འདུན་ནང་དབྱེན་ཕན་ཚུན་དཀྲུགས།​  །སྡོམ་གསུམ་དང་འགལ་མི་དགེའི་ཁེ་ཚོང་བསླུ།།
趴必 梗盹 囊宴 片寸珠​​​​  董(木)颂(木) 倘嘎(了) 米给 客聪露
圣僧团内离间互扰乱​​​​​  违犯三戒不善买卖欺
ཆོས་མེད་སྡིག་ཏོས་སེམས་ཅན་མགོ་བསྐོར་ཞིང་།​​  །དབང་བསྐུར་ཆོས་བཤད་དཀོར་ཟས་དུག་གིས་འཚོ།།
屈梅(衣) 迪杜 森(木)间 苟够(儿)形​​​  旺固(儿) 屈歇(衣) 够(儿)瑟 图格(衣)措
罪重无法者予诈众生​​​​​  灌顶说法信财毒续命
སྔགས་པ་དམ་མེད་ཉེས་མེད་མཐུ་ཡིས་གསོད།​​  །ཁྱིམ་པ་དགེ་མེད་སྡིག་པའི་འཁོར་ལོ་བསྐོར།།
(恩)阿巴 倘(木)梅(衣) 你梅(衣) 兔以梭(衣​​)  庆(木)巴 给梅(衣) 迪必 扣(儿)楼够(儿)
无誓咒士凭势杀无罪​​​​​  俗人恒续无善罪孽轮
སྐྱེ་བོ་ཁྲེལ་མེད་མིང་སྲིང་ནལ་བུ་གསོད།​​​​  །རི་དྭགས་སྲོག་གཅོད་ཕ་མར་དྲིན་མི་གསོབ།།
介我 撤(了)梅(衣) 明森 哪(了)普梭(衣​​​)  惹达 搜纠 帕玛(儿) 辰米嗽(布)
众人无耻兄妹杀私子​​​​​  杀动物命不报父母恩
སྡེ་འཁྲུག་ནང་དམེ་མནའ་ཟ་འདི་ཕྱི་བསླུ།​​​​  །དེ་ཚེ་མ་མོ་མཁའ་འགྲོའི་ཐུགས་ཁྲོས་ནས།།
点出 囊昧 那洒 底室露​​​​  蝶策 玛摩 堪主 秃〜触馁
部乱内斗毁誓欺今后​​​​​  彼时妈摩空行圣意怒
དུག་གསུམ་འདུས་པའི་ནད་རིགས་སྣ་ཚོགས་གཏོང་།​  །མི་རྣམས་ནད་བཏབ་འཚོ་བའི་གོ་སྐབས་བྲལ།།
图颂(木) 堵必 馁(衣)日 那搓栋​​​​  米那(木) 馁(衣)大(布) 措伟(衣) 口嘎(布)札(了)
施放集三毒类诸种病​​​​​  降病众人再无活命率
མུ་གེ་ཡམས་ནད་སྣ་ཚོགས་རླུང་ལྟར་འཚུབས།​​  །མཚོན་གྱིས་འཁྲུགས་པས་མི་རྣམས་གྲི་ཤིར་མང་།།
母给 养(木)馁(衣) 那搓 隆大(儿) 促(布​​​)  寸几 出贝 米那(木) 只夕(儿)芒
饥馑种种瘟疫如暴风​​​​​  刀兵乱故众人多横死
དེ་དག་ཀུན་ཀྱང་མ་མོའི་ཆོ་འཕྲུལ་ཏེ།  །​​​​དེ་ཕྱིར་དམ་རྫས་གཏོར་མ་འདོད་ཡོན་ལྔ།།
蝶达 棍江 玛母 琼触(了)爹​​​​  蝶室儿 倘木贼 豆儿玛 朵衣云恩阿
彼等悉为妈摩之幻术​​​​​  此故圣物食子五妙欲
བདུད་རྩི་སྨན་དང་རཀྟ་མཆོད་པའི་རྫས།​​​​ །རྟེན་རྫས་སྐོང་རྫས་སྒྲུབ་འབོད་མ་ཚང་མེད།།
堵(衣)自 面倘 ra大 秋(衣)必贼​​​​ 殿贼 贡贼 主(布)跛(衣) 玛仓梅(衣)
甘露药暨ra大等供物​​​​​ 依物酬物修唤无不足
མཁའ་འགྲོ་འཁོར་བཅས་ཐུགས་དམ་དབྱིངས་སུ་བསྐངས།​ །འཁྲུགས་པའི་མ་མོའི་ཐུགས་དམ་གཉན་པོ་བསྐངས།།
堪卓 扣(儿)介 秃倘(木) 应速杠​​​​​ 出必 玛母 秃倘(木) 念波杠
空行偕眷意誓酬于界​​​​​​ 纷乱妈摩严峻意誓酬
དེ་མཐུས་མ་མོ་མཁའ་འགྲོའི་འཁྲུགས་པ་འདུམ།​​ །ལྷ་སྲིན་སྡེ་བརྒྱད་ཀླུ་གཉན་ཁྱེད་ཀྱི་འབངས།།
帖(木)兔 玛摩 堪主 出巴董(木​​​​) 拉(哈)森 蝶杰 露念 企(衣)介绑
此势止息妈摩空行乱​​​​​ 天龙八部龙凶您之仆
ཁྱོད་ཀྱིས་མི་འདུལ་ལྷ་སྲིན་གང་ཡང་མེད།​​​ །སྤྱི་བདུད་དལ་ཁ་རིམས་ཁ་དགྲ་ལ་སྤོས།།
秋(衣)既 敏堵(了) 拉(哈)森 扛杨梅(衣​​​) 室堵(衣) 塔(了)喀 忍(木)喀 乍喇部
汝所不伏天龙未曾有​​​​​ 共魔灾祸瘟疫转于敌
ཁྲམ་ཁ་ཕྱིས་ལ་ཤྭ་རྡེལ་མཚོན་གྲུག་སྡུས།​​​ །དམ་ཚིག་ཅན་གྱི་གྲོགས་མོ་ས་མ་ཡ།།
唱(木)喀 室喇 秀底(了) 寸竹堵(衣​​​) 倘(木)策 间解 卓摩 萨玛雅
拭去牌令收骰子残刀​​​​​ 具誓言之女伴萨玛雅
མཁའ་འགྲོ་དམ་ཅན་ཐུགས་ལ་ཁྲོ་མེད་ཀྱང་།​​​ །འཁོར་གྱི་མ་མོས་སྐྱོན་མཐོང་དེ་མ་འགྲོག།།
堪卓 倘(木)间 秃喇 辍梅(衣)江​​​​ 扣(儿)解 玛母 俊(木)痛 帖玛卓
具誓空行圣意纵无怒​​​​​ 眷属妈摩见过未同行
བཀའ་ཡི་ཆད་པ་དྲག་པོས་མྱུར་དུ་འཇིག།​​​ །དེ་ཕྱིར་དབྱིངས་ཀྱི་མཁའ་འགྲོས་བཟོད་མཛད་རིགས།།
嘎以 切巴 察部 纽(儿)突吉​​​​ 帖室(儿) 应介 堪主 索(木)贼(衣)日
敕令威猛惩罚速毁灭​​​​​ 此故界之空行祈宽宥
ཐུགས་དང་འགལ་བའི་ཉེས་ཚོགས་གང་མཆིས་པ།​​ །གནོང་ཞིང་འགྱོད་པས་མཐོལ་ཞིང་བཤགས་པར་བགྱི།།
秃倘 嘎(了)伟(衣) 你搓 扛(木)企巴​​​ 弄形 久(衣)贝 透(了)形 瞎巴(儿)几
所作违背圣意诸罪过​​​​​ 承许而悔发露且忏矣
དམ་ཅན་ལགས་པས་ཁྱེད་ཀྱིས་དང་དུ་བཞེས།​​ །སེམས་ཅན་ལགས་པས་ནོངས་ཞིང་འཁྲུལ་པ་བྱུང་།།
倘(木)间 拉贝 企既 倘图喜​​​​ 森(木)间 拉贝 农形 触(了)巴耸
是具誓故祈尊允接受​​​​​ 是有情故错谬且迷乱
སྒྱུ་མ་ལགས་པས་བཤགས་པ་གནང་བར་མཛོད།​​ །ཐབས་མཁས་ལགས་པས་ཚངས་པར་སྩལ་དུ་གསོལ།།
久玛 拉贝 瞎巴 囊瓦(儿)佐​​​​ 踏(布)客 拉贝 仓巴(儿) 匝(了)图嗽(了)
是幻相故祈应允忏悔​​​​​ 是善巧故祈请赐梵净
དེ་ལྟར་བསྐངས་ཤིང་གསོལ་བའི་བདེན་མཐུ་ཡིས།​​ །ཕན་དང་བདེ་བ་མ་ལུས་ཕུན་སུམ་ཚོགས།།
帖大(儿) 刚幸 嗽(了)伟(衣) 点兔以​​​ 片倘 得瓦 玛吕 碰颂(木)搓
凭此酬满祈请实谛势​​​​​ 利益安乐无余臻圆满
སྒྲུབ་པོའི་ཚེ་བསོད་སྟོབས་འབྱོར་ཆེས་ཆེར་རྒྱས།​​ །མཐར་ཐུག་བྱང་ཆུབ་ལམ་གྱི་སྡོང་གྲོགས་མཛོད།།
主(布)步 策梭(衣) 栋(木)久(儿) 企切(儿)解​​ 踏(儿)秃 赏去(布) 朗(木)解 董卓(木)佐(衣)
行者福寿力财愈广增​​​​​ 祈成究竟菩提道助伴
མདོ་སྔགས་བསྟན་འཛིན་སྐྱེས་བུའི་སྐུ་ཚེ་སྤེལ།​​ །འགྲོ་རྣམས་བདེ་སྐྱིད་བསམ་དོན་ལྷུན་གྱིས་འགྲུབ།།
斗(恩)阿 殿怎 既普(衣) 固策贝(了​​​) 卓那(木) 得基 桑(木)屯 论几主(布)
显密持教士夫圣寿增​​​​​ 诸众安乐所思任运成
སྔགས་འཆང་བདག་གི་བསམ་དོན་མཐར་ཕྱིན་ཞིང་།​ །འཛམ་གླིང་བདེ་བའི་བཀྲ་ཤིས་བདེ་ལེགས་ཤོག།།
(恩)阿羌 达格 桑(木)屯 踏(儿)〜甚形​​​ 臧(木)令 得伟(衣) 乍西 得雷修
持咒我思诸事臻究竟​​​​​ 瞻洲安乐愿广瑞善祥

ཅེས་གང་མང་འདོན་ནས་དེ་ལྟར་མ་མོ་འཁོར་བཅས་ཀྱི་སོགས་ལ་འཇུག་པར་བྱའོ།
如是多次诵已 再入于 如是妈摩偕眷之 等偈
ཞེས་མ་མོ་འཁྲུགས་བསྐང་འདིའང་མདོ་ཁམས་དྲུག་པ་པདྨ་དགྱེས་པས་སྦྱར་བའོ།།།།
此《酬补妈摩纷乱品》乃 第六世多康巴 莲花欢喜 撰著

台湾尊胜法林佛学会多杰仁卿恭译于台北道场  二零二零年四月十日

读《论语》：子贡爱羊吗？

子贡欲去告朔之饩羊。子曰：赐也，尔爱其羊，我爱其礼。

“朔”。说文：“朔，月一日始苏也。”书大传：“夏以平旦为朔，殷以鸡鸣为朔，周以夜半为朔。” 谓夏用寅时、殷用丑时、周用子时也。

“饩”。诗笺：“牛羊豕为牲。系羊者日牢。孰曰饔，腥日饩，生日牵。”皇疏：“腥牲曰饩”与郑注“牲生曰饩”不同，在一个牲与生字，以牲为义长。

“告朔”。李炳南先生《论语讲要》：先儒通校诸经，以为告朔之礼本有两种。一是天子以朔政颁告诸侯。一是天子告朔于明堂，诸侯告朔于庙。而论语及公羊传所说就是后一种。

郑曰：“牲生曰饩。礼，人君每月告朔，於庙有祭，谓之朝享。鲁自文公始不视朔。子贡见其礼废，故欲去其羊。”邢疏：鲁自文公怠於政礼，始不视朔，废朝享之祭。有司仍供备其羊。子贡见其礼废，故欲并去其羊也。
所说自鲁文公始不视朔，这说法站不住脚。有两论极好，我引在此。

《论语骈枝》：夫谓文公始不视朔者，据十六年夏五月“公四不视朔”之文言之也。夫四不视朔而谓之始不视朔可乎？四不视朔，旷也。始不视朔，废也。旷之与废，则必有分矣。旷四月不视朔，犹必详其月数而具书之，而况其废乎？变古易常，春秋之所谨也。初税亩、作丘甲、用田赋，皆谨而书之。始不视朔，岂得不书？郑君此言出于公羊。公羊之说曰：“公曷为四不视朔？公有疾也。何言乎公有疾？不视朔。自是公无疾不视朔也。然则曷为不言公无疾不视朔？有疾犹可言也，无疾不可言也。”

万斯大《学春秋随笔》：春秋“文十有六年夏五月，公四不视朔。”不告朔，故不视朔。书四不视朔，则不视者二月至五月耳。六月以后复如初矣。公羊云：“自是公无疾不视朔也。”果尔，则经不应有“四”字。经有“四”字 ，必非遂不视朔也。然则告朔之废始于何时？盖自昭公逊齐，季孙专鲁，然不敢擅行告朔。及昭公卒，定公立，亦遂因而不行。虽不行而羊尚存。使自文公竟废告朔，岂自此至定哀立五六君，百数十年而羊尚存乎？唯其废之未久，故有司供羊如故。子贡目击前此之告，而今之不告也，遂愤然欲去之耳。

鲁文公是不是生病不好说，或有其他事不能视朔也是不好说。所说百余年来未告朔，确为不然。应当是鲁国因斗鸡而发 生内乱，鲁昭公在公元前517年（鲁昭公二十五年）逃亡到齐国后才开始未视朔。子贡公元前520年出生，年幼且不在夫子身边不会有此饩羊之说，大约在公元前495年拜夫子为师，故子贡欲去告朔之饩羊也是鲁公未视朔至少二十几年了。

此章与宰予去三年之祭，也是简化礼的意思。所以，子贡和宰予是两个比较调皮的学生，经常是是非非地问。子贡认为，告朔之礼既不举行，“吾不与祭，如不祭”，何必仍供一羊。

每月杀羊吗？还是活羊？邢疏记载了两个观点：云“牲生曰饩”者，僖三十三年《左传》曰：“饩牵竭矣。”饩与牵相对，牵是牲，可牵行，则饩是已杀，杀又非熟，故解者以为腥曰饩，谓生肉未煮者也。其实饩亦是生。哀二十四年《左传》云：“晋师乃还。饩臧石牛。”是以生牛赐之也。此及《聘礼》注皆云牲生曰饩，由不与牵相对，故为生也。案《周礼》：“大史颁告朔于邦国。”郑玄云：“天子颁朔于诸侯，诸侯藏之祖庙，至朔朝于庙，告而受行之。”此云子贡欲去告朔之饩羊，是用生羊告於庙，谓之告朔，人君即以此日听视此朔之政，谓之视朔。

我的观点是杀羊。每月杀了羊准备在那里，只要鲁公来告朔即可使用。为何是杀？一是活羊作祭牲，只怕不如木鸡可以有定术，怕乱跑乱叫或撒尿阿屎；二是从“尔爱其羊”这字中可见是杀了，如果是活羊，牵出来亮个相摆个造型，于羊来说何乐而不为？于子贡来说有何爱惜羊呢？还担心羊走这一遭累着不成？只有杀了才让子贡舍不得。

夫子会怎么回答？“赐也，尔爱其羊，我爱其礼。”邢疏对夫子的话作了解释：“赐也！尔以为既废其礼，虚费其羊，故欲去之，是爱其羊也。我以为羊存犹以识其礼，羊亡礼遂废，所以不去其羊，欲使後世见此告朔之羊，知有告朔之礼，庶或复行之，是爱其礼也。”

李炳南先生代夫子说，继续每月供奉饩羊，一般人民尚可由此而知时令。后世之人尚可见此饩羊而知有告朔之礼，得以考据而有所取。是以不去饩羊，其礼尚未全废，饩羊一旦除去，其礼也就完全废弃了，所以孔子说：“我爱其礼。”
包曰：“羊存犹以识其礼，羊亡礼遂废。”夫子爱其礼，所以存告朔之饩羊，这是无言之谏，每月都供羊，鲁公不视朔却知道供羊每月不少，也会知道自己不视朔于礼不合。而有司仍每月供备饩羊，也正是无言之谏。

子贡这样问，只是研究学问的一种办法。并不是子贡此人是一个不爱礼的人。他这是以反来求正的做法。子贡欲去告朔之饩羊，从另一角度，子贡所持的怀疑，是一种改革家的态度。任何事物与道理，不加以怀疑，又如何是思考与领悟呢？