贝玛林巴伏藏-益西措嘉祈祷莲师文

༄༅། །མ་ཧཱ་གུ་རུ་གསོལ་འདེབས། །
益西措嘉祈祷莲师文

ན་མོ་གུ་རུ༔ སློབ་དཔོན་ཆེན་པོ་པདྨ་འབྱུང་གནས་ལྷོ་ནུབ་སྲིན་པོའི་ཡུལ་དུ་གཤེགས་པའི་དུས༔ མང་ཡུལ་གུང་ཐང་ལ་ཐོག་ཏུ་ཡེ་ཤེས་མཚོ་རྒྱལ་གྱིས་ཕྱག་དང་བསྐོར་བ་བྱས༔ གུ་རུའི་ཞབས་སྤྱི་བོར་བླངས་ནས་སྨོན་ལམའདི་ལྟར་བཏབ་པ༔
敬礼上师，在「芒宇」宫唐的山顶上，莲花生大士将欲前往西南罗刹国时，益西措嘉向上师顶礼并绕行将上师脚放在头顶上，然后发下了如此之愿:

མ་ཧཱ་གུ་རུའི་བྱིན་རླབས་ཀྱིས༔

བདག་ཀྱང་ཚེ་རབས་ཐམས་ཅད་དུ༔
愿于上师加持下

我亦生生世世于
ཞིང་ཁམས་དག་པའི་ཕོ་བྲང་དུ༔

བླ་མ་འབྲལ་མེད་བསྟེན་པར་ཤོག༔
清净刹土宫殿中

依侍上师不离兮
མོས་གུས་ལྟེམས་རྐྱང་མེད་པ་ཡིས༔

མཉེས་པའི་ཞབས་ཏོག་འགྲུབ་པ་དང་༔
愿以专一信解以

完成令悦意服侍
དགོངས་པ་ཟབ་མོ་ཐུགས་ཀྱི་བཅུད༔

བྱིན་རླབས་བདུད་རྩིའི་ལུང་ཐོབ་ཤོག༔
愿得甚深意精髓

加持甘露教言兮
སྐུ་གསུང་ཐུགས་ཀྱི་བྱིན་རླབས་ཀྱིས༔

ལུས་ངག་ཡིད་གསུམ་སྨིན་པ་དང་༔
愿由身语意加持

身口意三得成熟
ཟབ་མོའི་བསྐྱེད་རྫོགས་རྣམ་གཉིས་ལ༔

དབང་ཐོབ་སྒྲུབ་པ་བྱེད་པར་ཤོག༔
于彼甚深二生圆

得灌并加修持兮
ལོག་རྟོག་བདུད་ཀྱི་ཚོགས་རྣམས་དང་༔

ནད་གདོན་བར་ཆད་ཞི་བ་དང་༔
邪导及诸魔众与

病魔障碍平息以
འཁོར་དང་ལོངས་སྤྱོད་རྒྱས་པ་ཡིས༔

བསམ་པ་ཡིད་བཞིན་འགྲུབ་པར་ཤོག༔
眷属受用增长下

愿望如愿成就兮
དུར་ཁྲོད་རི་ཁྲོད་གངས་ཁྲོད་སོགས༔

ཕུན་སུམ་ཚོགས་པའི་གནས་ཉིད་དུ༔
尸林山森雪山群

于诸完善地区中
ཏིང་འཛིན་ཟབ་མོའི་དགོངས་བཅུད་ལ༔

རྟག་ཏུ་སྒྲུབ་པ་བྱེད་པར་ཤོག༔
甚深禅定意精髓

愿能常作修持兮
སྒྲུབ་པ་བྱས་པའི་འབྲས་བུ་ཡིས༔

ཕྲིན་ལས་རྣམ་བཞི་འགྲུབ་པ་དང་༔
愿藉修持之成果

能够成就四事业
ལྷ་སྲིན་བྲན་དུ་ཁོལ་ནས་ཀྱང་༔

སངས་རྒྱས་བསྟན་པ་བསྲུང་བར་ཤོག༔
神鬼随侍如仆且

于佛教法守护兮
སྟོན་པས་གསུངས་པའི་དམ་ཆོས་རྣམས༔

རྩོལ་མེད་རྒྱུད་ལ་འཆར་བར་ཤོག༔
佛陀所说诸教法

自然显现于心兮
མཁྱེན་པ་མཆོག་ལ་མངའ་བརྙེས་ནས༔

རྟོགས་པ་མཆོག་དང་ལྡན་པར་ཤོག༔
拥有殊胜智慧后

殊胜证悟愿具兮
བྱང་ཆུབ་སེམས་ཀྱི་རྟེན་འབྲེལ་གྱིས༔

སྐྱེ་འགྲོ་མ་ལུས་དབང་བསྡུས་ནས༔
愿藉菩提心之缘

摄服一切众生后
ཐོགས་མེད་ཡིད་བཞིན་ནོར་བུའི་མཐུས༔

འབྲེལ་ཚད་དོན་དང་ལྡན་པར་ཤོག༔
藉无碍如意实力

令有关著皆蒙利
སངས་རྒྱས་བསྟན་པ་དར་བའི་མཐུས༔

བརྒྱུད་འཛིན་ཆོས་སྟོན་རྒྱས་པ་དང་༔
愿藉佛教兴盛力

持教者弘法兴盛
འགྲོ་ཀུན་བདེ་ལ་འཁོད་ནས་ཀྱང་༔

ཞིང་ཁམས་ཐམས་ཅད་དག་པར་ཤོག༔
令诸众生安乐且

诸世界悉清净兮
བདག་གི་ལུས་ངག་ཡིད་གསུམ་གྱིས༔

གདུལ་བྱ་སོ་སོའི་བློ་ཡུལ་དུ༔
愿以我身口意于

各各弟子所缘境
གང་ལ་གང་འདུལ་སྤྲུལ་པའི་སྐུ༔

དཔག་ཏུ་མེད་པར་འབྱུང་བར་ཤོག༔
应机调伏之化身

无量无边展现兮
མདོར་ན་འཁོར་འདས་མ་ལུས་ཀུན༔

གུ་རུ་ཉིད་དང་དབྱེར་མེད་ཅིང་༔
总之轮涅诸所有

与上师您无别且
སྐུ་གསུམ་འདུ་འབྲལ་མེད་པ་ཡི༔

རྣམ་མཁྱེན་སངས་རྒྱས་མྱུར་ཐོབ་ཤོག༔
三身不一亦不异

遍智佛果速证兮

སེམས་ཅན་གསོལ་བ་འདེབས་པར་ཤོག༔
愿诸有情常祈祷
བླ་མས་བྱིན་གྱིས་རློབས་པར་ཤོག༔
愿上师恒赐加持
ཡི་དམ་དངོས་གྲུབ་སྟེར་བར་ཤོག༔
愿本尊赐诸成就
མཁའ་འགྲོས་ལུང་བསྟན་བྱེད་པར་ཤོག༔
愿诸空行作授记
ཆོས་སྐྱོང་བར་ཆད་བསལ་བར་ཤོག༔
愿诸护法净障碍
སངས་རྒྱས་བསྟན་པ་དར་ཞིང་རྒྱས་པར་ཤོག༔
愿佛陀教法兴盛广宏
སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་བདེ་ཞིང་སྐྱིད་པར་ཤོག༔
愿诸有情安乐且愉悦
ཉིན་དང་མཚན་དུ་ཆོས་ལ་སྤྱོད་པར་ཤོག༔
日夜恒常行持佛教法
རང་གཞན་དོན་གཉིས་ལྷུན་གྱིས་གྲུབ་པར་ཤོག༔
自他二利任运愿成就
རང་བཞིན་དག་པའི་དགེ་བ་འདིས༔

འཁོར་བ་ངན་སོང་དོང་སྤྲུག་ནས༔
以此自性清净善

愿令轮回断绝已
སྲིད་མཚོར་སླར་ཡང་མི་གནས་ཤིང་༔

ཕྱམ་གཅིག་སྐུ་གསུམ་མངོན་གྱུར་ཤོག༔
再也不住有海且

愿同现证三身兮
རྒྱལ་བ་ཀུན་གྱི་གསང་ཆེན་མཛོད༔

བླ་མེད་མཆོག་གི་བསྟན་པ་འདི༔
愿诸佛之大密库

此一无上胜教法
ཇི་ལྟར་མཁའ་ལ་ཉི་ཤར་བཞིན༔

རྒྱལ་ཁམས་ཡོངས་ལ་དར་རྒྱས་ཤོག༔
如同空中日遍照

宏遍所有国土兮

བདག་གི་དགེ་བའི་རྩ་བ་འདི་དང་དགེ་བའི་རྩ་བ་གཞན་དག་ཀྱང་བསྐྱེད་ནས༔
以此善根及其他诸善根皆生起
དཔལ་ལྡན་བླ་མའི་ཐུགས་དགོངས་ཡོངས་སུ་རྫོགས་པའི་ཡོན་ཏན་དང་ལྡན་པར་གྱུར་ཅིག༔
愿此功德能圆满具德上师之所愿
སངས་རྒྱས་ཀྱི་བསྟན་པ་རིན་པོ་ཆེ་དར་ཞིང་རྒྱས་པར་བྱེད་པའི་སྐྱེས་བུ་སྟོབས་ལྡན་དུ་གྱུར་ཅིག༔
愿令宏扬佛教法宝的大士们具足能力
མཁྱེན་པ་དང་བརྩེ་བ་ནུས་པ་གསུམ་མཐར་ཕྱིན་ནས་རྫོགས་པའི་སངས་རྒྱས་སུ་གྱུར་ཅིག༔
愿悲、智、力三者皆达究竟后圆成佛果!
འགྲོ་བ་རིགས་དྲུག་ན་གནས་པའི་སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་འཁོར་བ་སྡུག་བསྔལ་གྱི་རྒྱ་མཚོ་ལས་བསྒྲལ་ཏེ་མྱུར་དུ་མངོན་པར་རྫོགས་པར་སངས་རྒྱས་པར་གྱུར་ཅིག༔
愿于六道一切众生悉皆由轮回大苦海中解脱速疾成就正等正觉!

བདག་འདྲ་པདྨ་གླིང་པས་ལྷོ་བྲག་སྨན་མདོའི་བྲག་སེང་གེའི་གདོང་པ་ཅན་ནས་གདན་དྲངས་པའོ། །
我贝玛林巴由南岩门多的狮面岩中取出者也!!

禅观就是一种去意向性途径

所谓禅观，就是以心观心以至于无念的一种修行方法。对于禅观，就是静虑活动，强调的是坐禅看心、了见佛性的过程，以求达到缄口于是非之场、融心于色空之境。禅观的目的，当然就是修成“禅定之境”了，那种超稳定的心理状态：心不起心，色不起色，心色俱离，达到身心不起，常守真心。

从意向性分析的角度看，禅观的历程可以表示为如图所示六个不同的境界级别，即色尘境界（简称尘界，心理处于无记状态）、欲界（心理处于无明状态）、有色界（心理处于有执状态）、无色界（心理处于执执状态）、明界（心理处于去执状态）、以及达到彻悟的解脱界（所谓出界，明心见性）。其中无记是指意向程度不明显的混沌状态，无明为意向程度较低的情欲状态，有执为意向程度较高的认知状态，执执则是指元意向性状态，去执为去意向性的心理状态，最后见性为觉悟状态。 

 因此，禅观的最终目的就是要通过去意向性思维机制达成出意向性的心理状态。这种心理状态在《金刚经》中讲述得最为清楚。比如《金刚经》中佛告须菩提：“是故须菩提，诸菩萨摩诃萨，应如是生清净心，不应住色生心，不应住声香味触法生心，应无所住，而生其心。”以及“是故，须菩提，菩萨应离一切相发阿耨多罗三藐三菩提心，不应住色生心，不应住声香味触法生心，应生无所住心。若心有住，即为非住。”这里所谓“住”，就是“着相”，就是思维具有意向对象，“应无所住，而生其心”就是要去一切诸相，达到无任何意向对象的心理状态，也就是去意向性。

 有时，也把这种去一切诸相的过程，看作是与诸幻尽灭等同的过程，因为佛教一向认为一切着相皆是虚幻不实，应当远离一切幻化虚妄境界。比如《圆觉经》中世尊说：“善男子！一切众生种种幻化，皆生如来圆觉妙心，犹如空华，从空而有，幻华虽灭，空性不坏。众生幻心，还依幻灭；诸幻尽灭，觉心不动。依幻说觉，亦名为幻；若说有觉，犹未离幻；说无觉者，亦复如是。是故幻灭，名为不动。善男子！一切菩萨及末世众生，应当远离一切幻化虚妄境界，由坚执持远离心故，心如幻者，亦复远离。远离为幻，亦复远离。离远离幻，亦复远离。得无所离，即除诸幻。譬如钻火，两木相因，火出木尽，灰飞烟灭。以幻修幻，亦复如是。诸幻虽尽，不入断灭。善男子！知幻即离，不作方便。离幻即觉，亦无渐次。一切菩萨及末世众生，依此修行，如是乃能永离诸幻。”去除一切幻觉（诸幻尽灭），回归本来真心（觉心不动），也就是“应无所住，而生其心”。但“心不住相，不著声闻缘觉境界。……求如是人，即得成就阿耨多罗三藐三菩提。”

从五蕴心理能力的意向性角度分析来看，也只有去除一切有意向性的心理活动，才能够达到这种出意向性的心理状态。当然，这是一件很难具体做到的事情。我们的思维活动往往很难罢脱思维对象的轮回，念念相续，无有了期，思考着如何去除意向对象，却有进入了这“去除意向对象”的意向之中。正如《圆觉经》中所说得那样：“善男子，一切世界，始终生灭，前后有无，聚散起止，念念相续，循环往复。种种取舍，皆是轮回。未出轮回，而辩圆觉，彼圆觉性，即同流转。若免轮回，无有是处。……善男子，一切如来妙圆觉心，本无菩提及与涅槃，亦无成佛及不成佛，无妄轮回及非轮回。善男子，但诸声闻所圆境界，身心语言皆悉断灭，终不能至彼之亲证所现涅槃。何况能以有思维心，测度如来圆觉境界。如取萤火烧须弥山，终不能著。以轮回心生轮回见，入于如来大寂灭海，终不能至。是故我说一切菩萨及末世众生，先断无始轮回根本。善男子，有作思维，从有心起，皆是六尘妄想缘气，非实心体，已如空华。用此思维辩于佛境，犹如空华，复结空果。展转妄想，无有是处。善男子，虚妄浮心，多诸巧见，不能成就圆觉方便。如是分别，非为正问。”

也就是说，只要有分别之心，就难以摆脱意向之心，比如对于“本句子是假的”的这样一个命题，如要执著真假分别，便会陷于逻辑“轮回”之悖论而不能自拔。其实，在我们的思维活动中，念想轮回、概念轮回、文字轮回，均因意向之心在起作用。除了陷入无尽无止的逻辑悖论之中，别无可能。又如《楞枷经》所云：“如是相不异观，前后转进，相不除灭，是名愚夫所行禅。”只有斩断思维，去除意向性，达到无住生心，方能显现本心。即所谓《圆觉经》所言的：“若诸菩萨唯灭诸幻，不取作用，独断烦恼，烦恼断尽，便证实相。此菩萨者，名单修禅那。”

 无任何意向性的心理状态不是靠意向性思维所能显现的，因为思维（想蕴）本身就是意向性的，除了在意向对象之间“流转相生”外，别无可能。这一点在《楞枷经》中讲的非常清楚。《楞枷经》佛告大慧：“诸识有二种生住灭，非思量所知。诸识有二种生，谓流注生及相生。有二种住，谓流注住及相住。有二种灭，谓流注灭及相灭。大慧，诸识有三种相。谓转相、业相、真相。大慧，略说有三种识，广说有八相。何等为三，谓真识、现识及分别事识。大慧，譬如明镜持诸色像，现识处现，亦复如是。大慧，现识及分别事识，此二坏不坏，相展转因。大慧，不思议熏及不思议变是现识因。大慧，取种种尘，及无始妄想熏，是分别事识因。大慧，若覆彼真识。种种不实诸虚妄灭，则一切根识灭，是名相灭。大慧，相续灭者，相续所因灭则相续灭。所从灭及所缘灭，则相续灭。大慧，所以者何？是其所依故。依者，谓无始妄想熏；缘者，谓自心见等识境妄想。大慧，譬如泥团微尘，非异非不异。金庄严具，亦复如是。大慧，若泥团微尘异者，非彼所成，而实彼成，是故不异。若不异者，则泥团微尘应无分别。如是，大慧，转识藏识真相若异者，藏识非因。若不异者，转识灭，藏识亦应灭，而自真相实不灭。是故大慧，非自真相识灭，但业相灭。若自真相灭者，藏识则灭。大慧，藏识灭者，不异外道断见论议。大慧，彼诸外道作如是论，谓摄受境界灭识流注亦灭。若识流注灭者，无始流注应断。大慧，外道说流注生因，非眼识色明集会而生，更有异因。大慧，彼因者，说言若胜妙，若士夫，若自在，若时，若微尘。”

去意向性能力，是一种直觉体验，绝非事物感知、概念辨识、逻辑思维所能企及，只有随其直心，方能觉悟。《维摩诘经》中强调指出：“菩萨随其直心，则能发行。随其发行，则得深心。随其深心，则意调伏。随意调伏，则如说行。随如说行，则能回向。随其回向，则有方便。随其方便，则成就众生。随成就众生，则佛土净。随佛土净，则说法净。随说法净，则智慧净。随智慧净，则其心净。随其心净，则一切功德净。是故宝积，若菩萨欲得净土，当净其心。随其心净，则佛土净。”简单地说就是要：“一心禅寂，摄诸乱意；以决定慧，摄诸无智。”达成无意向性之心，就体悟到《坛经》所说的如如之心：“无上菩提，须得言下识自本心，见自本性。不生不灭，于一切时中，念念自见。万法无滞，一真一切真。万境自如如，如如之心，即是真实。若如是见，即是无上菩提之自性也。”

    总之，从意向性角度看，禅观就是一种去意向性能力，通过那种超越概念分别的直觉体悟，达成无意向性之心理状态，任情自在。

主要就是训练一种内观的智慧。内观的智慧有三个重点：安住清净心，观照十如是，最后的收尾就是发起菩提愿。
学佛以后，有三个重点可以修学：第一个是因缘，第二个是空性，第三个就是真如，这三个重点。
人一快乐的时候就开始放逸了，他的惭愧心就消失了，他已经忘失那种谦卑、惭愧的心态。这个时候，一个人惭愧心消失以后，取而代之的就是，他想要去主宰这个快乐。因为人生的快乐没有一个人会满足，它是一个无底洞。他不是追求快乐而已，他要主宰这个快乐，让它永恒存在，让它能够满足他的心愿。不幸的是，这刚好跟因缘法是违背的。因为因缘所生法，它不是你说了算。

首先你要知道这个快乐是怎么来的。如果这个快乐是你创造出来的，那当然它就听你的。但是，这个快乐是由业力创造出来的，所以这个快乐存不存在、往哪里走，是业力说了算，可不是你说了算。
但是，我们一个人有快乐的时候，你看一个人福报现前的时候，他觉得他可以主宰：我要去买一个电视，我就可以买电视；我要买一个房子，就可以买房子。他在某种因缘是得到自在力了，所以他会产生错觉，以为他能够主宰人生。其实，那是因为你福报还在。福报享尽的时候，你试试看！你善业力花完的时候，连一杯水你都喝不下去。

当然，一般人在福报现前的时候，他哪知道那么多呢？我们就在这种因缘所生法里面一次又一次地谦卑地、惭愧地造善，然后放逸地享受快乐。所以人生就是活在这种轮回：你福报享尽的时候，你又回到你过去的谦卑了；你开始造善的时候、得到快乐的时候，你又忘了你是谁。所以，这就是我们轮回为什么在天上、三恶道里面不断地变化。享受快乐的思想是没错，但关键是我们想要去主宰快乐，这个地方出了问题。

佛陀看我们这样子不是办法，老是讲这个人天乘法也不是办法——他要么享受快乐，要么受用刀山油锅。佛陀说，那这样子好了，我告诉你一个更好的法门：“诸行无常，是生灭法；生灭灭已，寂灭为乐。”干脆，你把快乐放弃好了！看这个意思，你没有资格享受快乐，因为享受快乐的时候你会放逸。圣人受用快乐的时候他是自在，凡夫追求快乐是有问题的。快乐本身没有错，因为它本来是善业所招感的，它哪有错呢？它就是一个因缘所生法，哪有错呢？但是我们承受不起，我们会想要去主宰它。

所以佛陀说，好了！你既然有这种攀缘心，那你先把快乐放弃吧。先怎么样呢？先修无常观，这个快乐的本质是会变化的。这件事情对我们打击就很大了。我们对所有快乐的基本要求就是它必须要稳定。我想没有一个人得到快乐愿意失去的。你要么就不要给我，给我以后你就不要抢走，不要破坏它。但是，不幸的是，所有的快乐都是可破坏的。对这种得失的冲击，既然我们的心态没有准备好，那干脆，佛陀要我们：那你先放弃快乐、追求寂静！

佛陀说，那我告诉你一个更好的法门，观察它无常无我而趋向于涅槃寂静。哦，这个就更美妙了！我们从一种离苦得乐的心态而提升到追求寂静。恭喜你！你已经超越三界的轮回了。“罪从心起将心忏，心若灭时罪亦亡。”当我们不再追求三界的快乐，那你就可以跟三界说再见了，因为没有什么东西可以牵动你了。也就是说，我们会从一种安乐的概念而提升到一种追求寂静的概念，就是从有相的因缘修学而提升到无相的空性的安住。所以我们凡夫修学，没有遇到《法华经》之前，大概只有两种修学重点：要么在因缘上追求快乐，要么在空性上追求寂静。这两个都不是佛陀的本意。佛陀的功德哪是追求快乐、哪是追求寂静这种小境界而已？那佛陀你为什么告诉我这些呢？因为佛陀是“逗会他意”。你就喜欢这种，你就好这一口，所以佛陀就先满足你的需求。

为什么要从一种外缘的修学而提升到内观的修学？

其实，追求快乐、追求寂静，都不是佛陀内心的世界。佛陀是恒顺众生说的法。等到你从追求快乐到追求寂静，到一个程度，佛陀开始讲他内心的世界。那么佛陀您老人家到底是怎么想的？您对这个人生是怎么想的？我们开始进入佛陀的法界了，就是开示悟入佛的知见了，就是进入法华的思想。按照佛陀的意思，外来的东西都不圆满，只能当一种过渡。就是说，你去追求一种快乐，是你求来的，有问题；你去追求一种寂静，这个寂静也是你求来的，不圆满。因为你追求寂静，时间长了就是“不乐修善，忘失大悲”，因为你这个空性跟有相的因缘是对立的。所以佛陀要我们内观真如。就是说，如果你要知道佛陀是什么世界，那请你把心调整一百八十度，从一种外缘的修学而提升到内观的修学，开始内观你的真如，启动你内心的自性功德力。