回忆和幻想构成了我们生活的全部。
南方的雾总是很飘渺，不真实，有一点慵懒、一点温婉、还有一点迷情。身处雾中，看雾从身边缓缓流过，眼前是隐约的绿树，似有似乎的花香侵入你的心肺，拾一把琴轻轻拨弄琴弦，露珠散落在绿的叶上，有只蝴蝶停在我的肩上，时光在静寂中倒流，可是依旧什么也寻不到，寻不到的，其实我并不想寻找，只是想一个人在离去久远的过去走走，喜欢回忆，仅仅是停留在回忆，不远处，有几只白鸽在早已废弃的法国教堂上空盘旋。
雾最深处，你会在那里吗？我并不知道，但我执意一直走下去，我还会遇上你吗？
没有文字，也没有歌，只是有落泪的感觉。

࿐སྐྱིད་ནི་མི་རྟག་རྩྭ་མགོའི་ཟིལ་པ་འདྲ།།
开心一时如露珠
སྡུག་ནི་མི་རྟག་དབྱར་གྱི་མེ་ཏོག་བཞིན།།
伤心不常似春花
ཁྲ་ཁྲ་ཟིང་ཟིང་འཇིག་རྟེན་འཁོར་བ་ན།།
花花绿绿人世间
སྐྱིད་སྡུག་མི་མཉམ་ཐོད་པའི་རི་མོ་འདྲ།།
喜怒哀乐看因缘
ལྷ་ཡི་ཡུལ་ན་ལག་པས་འཐེན་མཁན་མེད།།
无人拉你上仙界
དམྱལ་བའི་ཡུལ་དུ་རྐང་པས་འཕེན་མཁན་མེད།།
无人放你下九幽
སོ་སོའི་བདེ་སྡུག་སོ་སོའི་ལག་ན་ཡོད།།
各自哀乐在自己
ལས་འབྲས་མི་སླུ་བདེན་པའི་ཆོས་ཉིད་ཡིན།།
因果不虚真谛理。

再说一次还有必要吗
对我自己
持有小满
却不至徜徉
看待事物 难得端详
驰道而行 我一点都不专一
偶尔俯身
雀悦蝉鸣 石碱好像开了花
四野一渡 四五颗绿意盎然
四五片花瓣
待你时 浅埋的酒窝凹下你如玉般深邃的脸庞
到我时 你说这是好运信封
为何 晓得我渴望了
是泪眼朦胧时湖边雾气熏天了吗
还是沉默独行是木槿抽了芽
是早晨岩石上的露珠全都滚落了吗
我舒颜
都没下雨 也不似有风
言说远处已是肆行者云
把那古韵的軒檐给掩面
你甩甩衣袖就走了
那云却没有散
来影似无
你消失的没有踪迹
悲伤女士