འཇམ་མགོན་མི་ཕམ་ཡབ་སྲས་གསུམ་གྱི་རྣམ་ཐར་རག་བསྡུས།
蒋贡麦彭仁波切父子三位简历

འཇམ་མགོན་མི་ཕམ་རིན་པོ་ཆེ་མཆོག་ནི་ཕྱི་ལོ་༡༨༤༦ ལོར་འཁྲུངས། འཇམ་མགོན་མཁྱེན་ཀོང་གཉིས་དང་རྫ་དཔལ་སྤྲུལ་བཅས་བླ་མ་བསྟེན། ཁམས་དཀར་མོ་སྟག་ཚང་སོགས་སུ་སྒྲུབ་པ་ཉམས་ལེན་ཡུན་རིང་མཛད། ཞེ་ཆེན་རྒྱལ་ཚབ། ཀཿཐོག་སི་ཏུ། མཁན་པོ་ཀུན་དཔལ་སོགས་སློབ་མ་བྱོན། གསུང་ཆོས་པོད་ཉེར་བདུན་བཞུགས། ༡༩༡༢ ལོར་དགུང་གྲངས་རེ་དྲུག་ཐོག་འདན་དིམ་མགོའི་རྒྱབ་རི་གོ་ཐི་གཟིམ་སྤྱིལ་བཀྲ་ཤིས་དཔལ་འབར་གླིང་དུ་སྐུ་གཤེགས། ཐུགས་ལྗགས་སྤྱན་གསུམ་གཟུངས་གཞུག་ཕུལ་པའི་སྐུ་གདུང་ཞེ་ཆེན་དགོན་དུ་བཞུགས།

麦彭仁波切生于1846年，依止上师为蒋扬钦哲旺波、蒋贡康楚、巴智仁波切，于康•荣美嘎莫达仓等地长期闭关修行。心子有协庆嘉擦布泽、噶陀司徒、堪布根霍等。著作有27函。1912年，66岁圆寂于邓•顶果家族后山果特吉祥威燃精舍，心舌眼舍利塔供奉于协庆寺。

རྒྱལ་ཚབ་འགྱུར་མེད་པདྨ་རྣམ་རྒྱལ་ནི་ཕྱི་ལོ་ ༡༨༧༡ ལོར་འཁྲུངས། འཇུ་མི་ཕམ་དང་འཇམ་མགོན་མཁྱེན་ཀོང་གཉིས་སོགས་བླ་མ་བསྟེན། སྐུ་ཚེར་ཞེ་ཆེན་རི་ཁྲོད་དུ་བཞུགས་ནས་སྒྲུབ་པ་ཉམས་ལེན་གནང་། སློབ་མའི་གཙོ་བོ་མཁྱེན་བརྩེ་ཆོས་ཀྱི་བློ་གྲོས། དིལ་མཁྱེན་རབ་གསལ་ཟླ་བ། ཀོང་སྤྲུལ་པད་མ་དྲི་མེད་སོགས་ཕེབས། གསུང་ཆོས་པོད་བཅུ་གསུམ་བཞུགས། ༡༩༢༦ ལོར་དགུང་ལོ་ང་དྲུག་ཐོག་གཟིམ་ཆུང་བདེ་མཆོག་བཀྲ་ཤིས་དགེ་འཕེལ་དུ་སྐུ་གཤེགས། གདུང་རུས་དང་གདུང་དུད་གར་ཁྱབ་ཀྱི་རི་ལུང་རྣམས་སུ་རིང་བསྲེལ་གྲངས་མེད་བབས། རྗེས་སུ་ཡང་གདུང་སྒྲོམ་ཤུལ་ནས་རིང་བསྲེལ་ཡུངས་ཀར་གྱི་འབྲུ་ལས་ཅུང་ཆེ་ཙམ་བར་མེད་བྱོན་པ་སོགས་རྫོགས་པ་ཆེན་པོའི་ལམ་རྟགས་མ་ཚང་བ་མེད་པར་མངོན་དུ་བརྙེས།
嘉擦吉美白玛朗嘉生于1871 年，依止上师为蒋贡康楚、蒋扬钦哲旺波、麦彭仁波切，一生在协庆闭关静处实修。重要弟子有宗萨钦哲曲吉罗珠、顶果钦哲冉萨达瓦、协庆贡知白玛知美等。著作全集13 函。1926年，56岁圆寂于大乐吉祥增善精舍，骨灰和荼毗冒烟经过处可见舍利子，此后荼毗处不断出现比白芥子大点的舍利等获得大圆满修道之一切征兆。

དིལ་མགོ་མཁྱེན་བརྩེ་རབ་གསལ་ཟླ་བ་ནི་ཕྱི་ལོ་ ༡༩༡༠ ལོར་འཁྲུངས། འཇམ་མགོན་མི་ཕམ་ནས་ཁྲུས་དང་བཙས་སྟོན་བྱིན་རླབས་སོགས་མཛད་ནས་མཚན་ལ་བཀྲ་ཤིས་དཔལ་འབྱོར་གསོལ། རྒྱལ་ཚབ་འགྱུར་མེད་པདྨ་རྣམ་རྒྱལ། མཁན་པོ་གཞན་དགའ་སོགས་བླ་མ་བསྟེན། རང་ཡུལ་འབར་ལྷའི་སྒྲུབ་གནས་རྣམས་སུ་སྐུ་མཚམས་ལོ་མང་བཞུགས། ཞྭ་དེའུ་འཁྲུལ་ཞིག་རིན་པོ་ཆེ། རྫོང་སར་མཁྱེན་བརྩེ། ཞེ་ཆེན་རབ་འབྱམས། སངས་རྒྱས་གཉན་སྤྲུལ། སྤྲུལ་ནམ་སྙིང་སོགས་སློབ་མ་བསྐྱངས། དགོངས་གཏེར་གསུང་ཆོས་པོད་ཉི་ཤུ་ལྷག་བཞུགས། ༡༩༩༡ ལོར་དགུང་གྲངས་གྱ་གཉིས་ལ་འབྲུག་རྒྱལ་སར་སྐུ་གཤེགས།
顶果钦哲冉萨达瓦生于 1910年，麦彭仁波切取名为扎西巴觉，并举行汤饼筵沐浴等加持。向嘉擦白玛朗嘉、堪布先嘎等依止求法。在巴拉山洞等家乡附近闭关实修多年。弟子有楚西仁波切、宗萨仁波切、冉江仁波切、桑杰年巴、南卡宁波等。意伏藏著作有二十几函。1991年享年82岁，圆寂于不丹首都。

དམ་པ་གང་གི་སློབ་བརྒྱུད་དུ་བཏོགས་པ་གུས་ཨོ་གུར་སྤྲུལ་མིང་ཀུན་བཟང་བསྟན་འཛིན་ནས་ཆུ་ཡོས་རྒྱལ་ཟླའི་ཚེས་བཅུ་དྲུག་ཉིན་བྲིས།
祖师传承门下俄果活佛根松丹增于水兔年腊月十六敬笔。2024/01/26

འཇམ་མགོན་མི་ཕམ་ཡབ་སྲས་གསུམ་གྱི་རྣམ་ཐར་རག་བསྡུས།蒋贡麦彭仁波切父子三位简历འཇམ་མགོན་མི་ཕམ་རིན་པོ་ཆེ་མཆོག་ནི་ཕྱི་ལོ་ ༡༨༤༦ ལོར་འཁྲུངས།   འཇམ་མགོན་མཁྱེན་ཀོང་གཉིས་དང་རྫ་དཔལ་སྤྲུལ་བཅས་བླ་མ་བསྟེན།  ཁམས་དཀར་མོ་སྟག་ཚང་སོགས་སུ་སྒྲུབ་པ་ཉམས་ལེན་ཡུན་རིང་མཛད།   ཞེ་ཆེན་རྒྱལ་ཚབ།  ཀཿཐོག་སི་ཏུ། མཁན་པོ་ཀུན་དཔལ་སོགས་སློབ་མ་བྱོན།  གསུང་ཆོས་པོད་ཉེར་བདུན་བཞུགས།  ༡༩༡༢ ལོར་དགུང་གྲངས་རེ་དྲུག་ཐོག་འདན་དིམ་མགོའི་རྒྱབ་རི་གོ་ཐི་གཟིམ་སྤྱིལ་བཀྲ་ཤིས་དཔལ་འབར་གླིང་དུ་སྐུ་གཤེགས།  ཐུགས་ལྗགས་སྤྱན་གསུམ་གཟུངས་གཞུག་ཕུལ་པའི་སྐུ་གདུང་ཞེ་ཆེན་དགོན་དུ་བཞུགས།   麦彭仁波切生于1846年，依止上师为蒋扬钦哲旺波、蒋贡康楚、巴智仁波切，于康•荣美嘎莫达仓等地长期闭关修行。心子有协庆嘉擦布泽、噶陀司徒、堪布根霍等。著作有27函。1912年，66岁圆寂于邓•顶果家族后山果特吉祥威燃精舍，心舌眼舍利塔供奉于协庆寺。རྒྱལ་ཚབ་འགྱུར་མེད་པདྨ་རྣམ་རྒྱལ་ནི་ཕྱི་ལོ་ ༡༨༧༡ ལོར་འཁྲུངས།  འཇུ་མི་ཕམ་དང་འཇམ་མགོན་མཁྱེན་ཀོང་གཉིས་སོགས་བླ་མ་བསྟེན།  སྐུ་ཚེར་ཞེ་ཆེན་རི་ཁྲོད་དུ་བཞུགས་ནས་སྒྲུབ་པ་ཉམས་ལེན་གནང་།  སློབ་མའི་གཙོ་བོ་མཁྱེན་བརྩེ་ཆོས་ཀྱི་བློ་གྲོས།  དིལ་མཁྱེན་རབ་གསལ་ཟླ་བ།  ཀོང་སྤྲུལ་པད་མ་དྲི་མེད་སོགས་ཕེབས། གསུང་ཆོས་པོད་བཅུ་གསུམ་བཞུགས།  ༡༩༢༦ ལོར་དགུང་ལོ་ང་དྲུག་ཐོག་གཟིམ་ཆུང་བདེ་མཆོག་བཀྲ་ཤིས་དགེ་འཕེལ་དུ་སྐུ་གཤེགས།  གདུང་རུས་དང་གདུང་དུད་གར་ཁྱབ་ཀྱི་རི་ལུང་རྣམས་སུ་རིང་བསྲེལ་གྲངས་མེད་བབས།  རྗེས་སུ་ཡང་གདུང་སྒྲོམ་ཤུལ་ནས་རིང་བསྲེལ་ཡུངས་ཀར་གྱི་འབྲུ་ལས་ཅུང་ཆེ་ཙམ་བར་མེད་བྱོན་པ་སོགས་རྫོགས་པ་ཆེན་པོའི་ལམ་རྟགས་མ་ཚང་བ་མེད་པར་མངོན་དུ་བརྙེས།   嘉擦吉美白玛朗嘉生于1871 年，依止上师为麦彭仁波切，一生在协庆闭关静处实修。重要弟子有宗萨钦哲曲吉罗珠、顶果钦哲冉萨达瓦、协庆贡知白玛知美等。著作全集13 函。1926年，56岁圆寂于大乐吉祥增善精舍，骨灰和荼毗冒烟经过处可见舍利子，此后荼毗处不断出现比白芥子大点的舍利等获得大圆满修道之一切征兆。དིལ་མགོ་མཁྱེན་བརྩེ་རབ་གསལ་ཟླ་བ་ནི་ཕྱི་ལོ་ ༡༩༡༠ ལོར་འཁྲུངས།   འཇམ་མགོན་མི་ཕམ་ནས་ཁྲུས་དང་བཙས་སྟོན་བྱིན་རླབས་སོགས་མཛད་ནས་མཚན་ལ་བཀྲ་ཤིས་དཔལ་འབྱོར་གསོལ།  རྒྱལ་ཚབ་འགྱུར་མེད་པདྨ་རྣམ་རྒྱལ།  མཁན་པོ་གཞན་དགའ་སོགས་བླ་མ་བསྟེན།  རང་ཡུལ་འབར་ལྷའི་སྒྲུབ་གནས་རྣམས་སུ་སྐུ་མཚམས་ལོ་མང་བཞུགས།  ཞྭ་དེའུ་འཁྲུལ་ཞིག་རིན་པོ་ཆེ། རྫོང་སར་མཁྱེན་བརྩེ།  ཞེ་ཆེན་རབ་འབྱམས།  སངས་རྒྱས་གཉན་སྤྲུལ། སྤྲུལ་ནམ་སྙིང་སོགས་སློབ་མ་བསྐྱངས།  དགོངས་གཏེར་གསུང་ཆོས་པོད་ཉི་ཤུ་ལྷག་བཞུགས།   ༡༩༩༡ ལོར་དགུང་གྲངས་གྱ་གཉིས་ལ་འབྲུག་རྒྱལ་སར་སྐུ་གཤེགས།  顶果钦哲冉萨达瓦生于 1910年，麦彭仁波切取名为扎西巴觉，并举行汤饼筵沐浴等加持。向嘉擦白玛朗嘉、堪布先嘎等依止求法。在巴拉山洞等家乡附近闭关实修多年。弟子有楚西仁波切、宗萨仁波切、冉江仁波切、桑杰年巴、南卡宁波等。意伏藏著作有二十几函。1991年享年82岁，圆寂于不丹首都。

#今日22时07分08秒大寒#
【大寒：总有一个春天，为你而来】

　　（洞见 2024-01-19 20:20 发表于安徽）

　　　　————————

　　　腊酒自盈樽，金炉兽炭温。
　　　大寒宜近火，无事莫开门。
　　　冬与春交替，星周月讵存？
　　　明朝换新律，梅柳待阳春。

　　　元稹《咏廿四气诗·大寒十二月中》

　　　　————————

　　1月20日，大寒。

　　四季轮回有序，终于走完一年，二十四节气，也到了最后一站。还有十五天，就是立春，还有二十天就是过年。寒冬将止，温暖将来。所有的苦熬都将过去，所有的等待也都将迎来花开。大寒之后，总有一个春天，为你而来。
　　

　　　　01　所有苦难，都有意义

　　我们常说：一年之中，冷在三九。大寒在三九和四九之间，正是一年最冷的时候。古代社会，物资匮乏，越是寒冷，越是难熬。但是村里的老人们却说：该冷不冷，不成年景。大寒滴水成冰，老人们反而很开心，如果大寒很暖和，反而让人担忧。冷一些，才能冻死土地中的害虫。冷一些，冬小麦才能避免旺长，才能把根扎向更深处，来年春天势头才能更好。

　　人生也是如此。天将与之，必先苦之。一个人要想有所成就，就要经历人生的磨难和艰险。清末画家任伯年三岁开始学画，平时养尊处优，画画技艺几乎没有什么长进。十二岁的时候，父亲去世，家道中落。他被迫去扇子店做学徒。扇子店规矩严，待人也苛刻，经常连饭也吃不饱。可他却开始努力画画，每天不管多累，他总会抽出时间画上几笔。以前当少爷的时候，他还经常偷懒，当了学徒之后，他却知道这是自己改命唯一的机会。没有钱买纸，他就偷偷收集店里的废纸作画。白天没时间，就晚上熬夜作画。后来店老板发现了他的画，被他的技艺征服，于是特许他在店里的扇子上画画。从此，任伯年摆脱杂役，专心作画。他变得更加努力，冬天滴水成冰，他依然不愿休息，手上到处是冻疮，却依然坚持不懈。十余年后，任伯年开始扬名，成为清朝有名的大画家。

　　王阳明说：“人间道场，淤泥生莲，世间磨难，皆是砥砺切磋我也。”没有人愿意歌颂苦难，但是谁也无法逃避苦难。人生是道场，苦难是修行。有人遇到苦难，便抱怨连天。有人却越挫越勇，在苦难中磨炼自己。经事长志，历事成人。世间万事，凡是磨你的，都是人生进阶的道场。

　　
　　　　02　所有等待，都有花开

　　大寒需守火，无事不出门。大寒时节，冬日已持续百日，人体储备的能量消耗一空，日子变得越发难熬。大家基本停工在家，不再出门活动，围着火炉，等待过年，等待春天。等人易老，等船难到。等待，是人生最难熬的事。太多人倒在黎明前夜，太多人没有坚持到春暖花开。

　　中学的时候，学过一篇课文《烛之武退秦师》。一个七十岁的老人，孤身一人，独自退却十几万大军。他的智慧、魄力，让人心折。后来才知道，他一生坎坷，才华横溢，但始终无人问津。他游历各国，增长见闻；博览群书，增长知识。对天下形势烂熟于心，却始终没有遇到他的伯乐。他用一生去等一个机会，等一个一飞冲天的机会。可是那个机会却迟迟没有等到。十年、二十年、三十年……潦倒一生，一事无成。他在郑国当了一个养马的小官，可能就连命运也觉得，他就要这样了此残生，骈死于槽枥之间。可他却始终没有放弃，不堕落，不颓丧，默默积淀，等待属于自己的舞台。公元前630年，秦、晋攻打郑国，郑国危在旦夕。烛之武凭借一己之力，拯救了国家与万民。他终于等来了那个一飞冲天的机会。

　　困龙必有到天期。耐得住无人问津的寂寞，才能配得上名动天下的繁华。日积月累地努力，循序渐进地改变，熬过寂寞中的坚守，早晚可以抵达彼岸。诗人说：“坚冰深处春水生。”在冰封的河流下，春水已生，一点点融化冬日的寒意。冬去春必来，所有等待都不会被辜负。在冬春交替的前夜里，耐住性子，再等一下，就是花开。

　　
　　　　03　总有一个春天，为你而来

　　在《易经》中，大寒属于“震”卦。意思是：天地震动，阳气生发。在土地冻结的缝隙中，一点点冒出生机；在冰封的河床下，一点点涌动出水流。动物植物，都已经开始感受到天地阳气的复苏。河边的柳树已经可以见到一点泛青的苞芽，梅花、瑞香已经盛开。天地闭塞的时节即将过去，欣欣向荣的时节宣示着到来。

　　是啊，只要耐得住，守得牢，总有一个春天为你而来。公元805年，37岁的刘禹锡，被贬到偏远的朗州。37岁正是人生壮年，前途一片大好的情况下，遭逢大难，绝大部分人都会从此一蹶不振。可他却笑着说：自古逢秋悲寂寥，我言秋日胜春朝。他不消极，也不怠惰，在朗州关心民情，考察民生。一方面大力鼓励农桑，一方面努力发展教育。十年之中，把一个偏远的小地方，治理得井井有条。后来，他终于遇赦回京， 却又因为一首桃花诗开罪权贵，回京不到一月，再度被贬。这次被贬到了更远的连州、后续又连续被贬到夔州、和州。等他下次回京，又过去了整整十三年。公元826年，刘禹锡结束了自己的贬谪生涯，被调回洛阳。途经扬州时，他遇到了白居易。白居易看他满脸沧桑，心中不免为他抱不平。他却说：沉舟侧畔千帆过，病树前头万木春。二十三的贬谪，暗无天日的等待，自己还是迎来了出头的那一天。再次回到长安，刘禹锡依然抖擞精神，活跃在诗坛、政坛。昔日的冤家对手，却早已烟消云散。

　　世间美好，人间值得。守住内心的那份豁达，再长的暗河，也能泅渡。守住内心的那份乐观，再黑的长夜，也能熬到天亮。星光不问赶路人，岁月不负有心人。用一颗安然的心，填平生活的苦难与疮痍。磨炼自己的心性，充实自己的生活。世间所有美好，都无法一蹴而就。安心等待，不要怕漫长，不要怕艰苦。因为春天，一定会来。

　　
　　▽

　　有人曾问蒋勋：人，要怎么走出生命的严寒？见他心情沉闷，蒋勋二话不说，拉着他走到河边，扯起一枚柳条拿给他看。蒋勋说：春天到了，你仔细瞧这个嫩芽，驱散严寒的力量，就在这团嫩绿中。

　　大寒过后，春风送暖，大地解冻，一切都是万物生长的前奏。又迎一年春好日。人也应该振奋精神，怀揣希望，铆足力气，向上生长。

　　https://t.cn/A6jtWDSr