你这娘生你的时候是过鬼门关！所以我们每个人要记得自己的生日，那一天一定要拜个普佛，给你爹娘拜个普佛。那天不是生日，是母亲过难，是“母难之日”嘛。你干什么一点都不记得爹娘？不管你是谁，都要记得爹娘，这个是很辛苦的。

所以你们要好好修行，将来修行成就了回去度娘，把娘度成佛。“父母恩重如山丘，五鼎三牲未足酬！”心离尘垢，要父母离苦得乐，到极乐世界。要度娘，娘还没有度得成佛，那你成佛，不行—佛源老和尚

࿑ ཕ་མའི་དྲིན་ལན་འཇལ་དཀའ་བའི་མདོ་ཞེས་བྱ་བ་བཞུགས་སོ།།

འདི་སྐད་བདག་གིས་ཐོས་པ་དུས་གཅིག་ན། བཅོམ་ལྡན་འདས་རྒྱལ་པོའི་ཁབ་རྒྱལ་བུ་རྒྱལ་བྱེད་ཀྱི་ཚལ་མགོན་མེད་ཟས་སྦྱིན་གྱི་ཀུན་དགའ་ར་བ་ན་བཞུགས་སོ།། དེའི་ཚེ། བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱིས་དགེ་སློང་རྣམས་ལ་བཀའ་སྩལ་པ། ཕ་མ་གཉིས་ནི་བུ་ཕྲུག་ལ་དྲིན་ཤིན་ཏུ་ཆེ་བ་སྟེ། བུས་པ་འོ་མ་ནུ་བ་ནས་བཟུང་དུས་རྟག་ཏུ་གསོ་ཞིང་བསྐྱངས་ནས་འབྱུང་བཞི་ལེགས་པར་གྲུབ་སྟེ་ཆེར་བསྐྱེད་པའོ།། དེ་ཡང་བུ་ཕྲུག་གང་ཞིག་གིས་ལོ་སྟོང་གི་བར་དུ་ཕྲག་གཡས་པའི་ཐོག་ཏུ་ཕ། གཡོན་པའི་ཐོག་ཏུ་མ་བཞག་སྟེ་རང་ཉིད་ཀྱི་ལུས་པོ་ཡང་མི་གཙང་བས་བཙོག་པར་བྱས་ཀྱང་དེ་ལ་འཁང་ར་དང་ཡིད་ཆད་མེད་པར་ས་སྟེང་ཀུན་ཏུ་བསྐོར་ཡང་དེས་ཕ་མའི་དྲིན་ལན་འཇལ་མི་ནུས་སོ།། དེ་བས་བུ་ཕྲུག་གང་ཞིག་གིས་ཕ་མ་དད་པ་མེད་པ་ལ་དད་པ་སྐྱེས་སུ་བཅུག་ནས་བདེ་བ་ཐོབ་པར་བྱེད་པ་དང་། ཚུལ་ཁྲིམས་མེད་པ་ལ་ཚུལ་ཁྲིམས་ནོད་དུ་བཅུག་ནས་བདེ་བ་ཐོབ་པར་བྱེད་པ་དང་། ཆོས་མ་ཐོས་པ་ལ་ཆོས་ཐོས་སུ་བཅུག་ནས་བདེ་བ་ཐོབ་པར་བྱེད་པ་དང་། སེར་སྣ་ཅན་ལ་སྦྱིན་པ་བྱིན་དུ་བཅུག་ནས་དེའི་གདམས་པ་ལ་བསྐུལ་ཏེ་བདེ་བ་ཐོབ་པར་བྱེད་པ་དང་། ཤེས་རབ་མེད་པ་ལ་ཤེས་རབ་བསླབ་ཏུ་བཅུག་ནས་དེའི་གདམས་པ་ལ་བསྐུལ་ཏེ་བདེ་བ་ཐོབ་པར་བྱའོ།། དེ་ལྟར་བཅོམ་ལྡན་འདས་དེ་བཞིན་གཤེགས་པ་དགྲ་བཅོམ་པ་ཡང་དག་པར་རྫོགས་པའི་སངས་རྒྱས། རིག་པ་དང་ཞབས་སུ་ལྡན་པ། བདེ་བར་གཤེགས་པ། འཇིག་རྟེན་མཁྱེན་པ། སྐྱེས་བུ་འདུལ་བའི་ཁ་ལོ་སྒྱུར་བ་བླ་ན་མེད་པ། ལྷ་དང་མི་རྣམས་ཀྱི་སྟོན་པ། སངས་རྒྱས་བཅོམ་ལྡན་འདས་ལ་དད་པར་བྱའོ།།དེ་ནས་དམ་པའི་ཆོས་ལ་དད་པར་བྱས་་པས་བདེ་བ་ཐོབ་པ་ཡིན་ནོ།། དམ་པའི་ཆོས་ནི་ཤིན་ཏུ་ཟབ་པ་དང་། ཚེ་འདིར་འབྲས་བུ་ཐོབ་པ་དང་། དོན་གྱི་རོ་ཕུན་སུམ་ཚོགས་པའོ།། དེ་ནས་མཁས་པ་རྣམས་ཀྱིས་རིག་གྲོལགཉིས་ལྡན་གྱི་འཕགས་པའི་དགེ་འདུན་ལ་དད་པར་བྱའོ།། དེ་བཞིན་གཤེགས་པའི་འཕགས་པའི་དགེ་འདུན་ནི་ཤིན་ཏུ་དུལ་བ་དང་། སྤྱོད་པ་རིགས་པར་ཞུགས་པ་དང་། དྲང་མོར་ཞུགས་པ་དང་། རྟག་ཏུ་མཐུན་པར་ཞུགས་པ་དང་། ཆོ་སོ་སོར་ཡོངས་སུ་གྲུབ་པ་དང་། ཚུལ་ཁྲིམས་ཡོངས་སུ་གྲུབ་པ་དང་། ཤེས་རབ་ཡོངས་སུ་གྲུབ་པ་དང་། རྣམ་པར་གྲོལ་བ་ཡོངས་སུ་གྲུབ་པ་དང་། རྣམ་པར་གྲོལ་བའི་ལྟ་བ་ཡོངས་སུ་གྲུབ་པའོ།། དེ་ལ་ཟུང་བཞི་ཡ་བརྒྱད་ཀྱི་འཕགས་པའི་དགེ་འདུན་ཞེས་བྱའོ།། དེ་བཞིན་གཤེགས་པའི་འཕགས་པའི་དགེ་འདུན་ནི་གོང་ན་མེད་པ། ཐལ་མོ་སྦྱར་བའི་འོས་སུ་གྱུར་པ། ཕྱག་བྱ་བའི་འོས་སུ་གྱུར་པ། འཇིག་རྟེན་ན་བླ་ན་མེད་པ་བསོད་ནམས་ཀྱི་དཔལ་གྱི་ཞིང་། ཡོན་ཡོངས་སུ་སྦྱོང་བ་ཆེན་པོའོ།། དེ་ལྟར་བུ་ཕྲུག་གང་ཞིག་གིས་ཕ་མ་གཉིས་ཆོས་ལ་བཙུད་ནས་དགེ་བ་སྒྲུབ་ཏུ་གཞུག་གོ ། དགེ་སློང་རྣམས་ནི་བུ་གཉིས་ལ་གནས་པར་བྱེད་པའོ།། དེ་གཉིས་ལ་སྐྱེས་པའི་བུ་དང་གསོ་བའི་བུ་ཞེས་བྱའོ།། དེས་ན་དགེ་སློང་རྣམས་ཀྱིས་སྐྱེས་པའི་བུ་ལ་བསླབ་པར་བྱ་སྟེ། དེའི་ཁ་ནས་ཆོས་ཀྱི་རོ་འབྱུང་བའི་ཕྱིར་རོ།། དགེ་སློང་རྣམས་ཀྱིས་དེ་ལྟར་བསླབ་པར་བྱའོ།། དེ་ནས་དགེ་སློང་རྣམས་ཀྱིས་དེ་སྐད་དུ་ཐོས་ནས་བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱིས་གསུངས་པ་ལ་རྗེས་སུ་ཡི་རང་སྟེ་མངོན་པར་བསྟོད་དོ།། ཕ་མའི་དྲིན་ལན་འཇལ་དཀའ་བའི་མདོ་ཞེས་བྱ་བ་རྫོགས་སོ།། །།

བསོད་དར་རྒྱས་ཀྱིས་མ་ཧཱ་ཙི་ནའི་སྐད་ནས་བོད་སྐད་དུ་བསྒྱུར་བ་དགེའོ།།
佛说父母恩难报经
後汉安息国三藏安世高译
闻如是：
一时婆伽婆在舍卫城祇树给孤独园。
尔时世尊告诸比丘：”父母於子，有大增益，乳哺长养，随时将育，四大得成。右肩负父、左肩负母，经历千年，正使便利背上，然无有怨心於父母，此子犹不足报父母恩。若父母无信，教令信，获安隐处；无戒，与戒教授，获安隐处；不闻；使闻教授，获安隐处；悭贪，教令好施，劝乐教授，获安隐处；无智慧，教令黠慧，劝乐教授，获安隐处。如是信如来．至真．等正觉．明行成为．善逝．世间解．无上士．道法御．天人师、号佛．世尊。教信法教授，获安隐处。诸法甚深，现身获果，义味甚深。如是智者，明通此行，教令信圣众。如来圣众甚清净，行直不曲，常和合，法法成就，戒成就、三昧成就、智慧成就、解脱成就、解脱见慧成就。所谓圣众——四双八辈，是谓如来圣众，最尊最贵，当尊奉敬仰，是世间无上福田。如是诸子！当教父母行慈。诸比丘有二子：所生子、所养子，是谓比丘有二子。是故诸比丘！当学所生子，口出法味。如是诸比丘，当作是学。“
尔时诸比丘闻佛所说，欢喜奉行。

2021年1月8日.8:30分.迷迷糊糊睡梦中接到父亲来电说母亲被一颗枣核卡住.我立马感觉到了事情的严重性.哪怕我家离父母家仅仅只隔一公里之远.父母的性格.但凡自己能解决的事情.坚决不会给儿女添任何麻烦.而此刻.我很庆幸父亲能在这一刻打给我.让我觉得我这个做女儿的还是有点用处得.他们以往的独立从未给我们这些做儿女的一点儿存在感.让我们总是心怀内疚……

赶到父母小区的时候.母亲已经下楼.父亲一脸慌忙拄着拐杖在后面紧紧的跟着.到达医院看了下时间8:48.从接到通知到就诊.中途足足用了18分钟.然而没有人知道.这18分钟我内心的惊悸起起伏伏.却要在父母面前故作镇定.努力掩饰自己的紧张不安.这些年悄无声息的成长足以让我有一颗强大的内心.在面对一些事情的时候.能第一时间控制好自己的情绪.冷静的去思考解决方法.在岁月中不慌不忙的坚强.

办理就诊卡.缴费.常规喉镜检查.心电图.胃镜.一直不停地穿梭在医院的医技楼与门诊楼之间.当我送母亲去胃镜室做准备的时候.父亲只能被拦在外面楼道口处等候.由于父亲腿脚不好.长期拄着拐杖.护士多次劝阻他去座位上休息.他却一动不动.一直默默地矗立在出口.我特别能体会父亲当时的心情.神情紧张.心急如焚.忐忑不安.突然羡慕父母那一辈“何惧两鬓皆苍苍.平平淡淡.晚年有你”大概就是对他们爱情最好的诠释.

听医生叙述胃镜中可能存在的风险.感受着沉甸甸的责任.沉重的心情越来越强烈.二十多岁的我.第一次以家属的身份在手术单上签字.那一刻才发现自己真正意义上的长大.不是我有多坚强.而是我知道此刻的我必须要做他们的大树.

等待是煎熬的...当我进去叫醒昏迷中的母亲.眼前这个中年女人似乎显的那么陌生.一向坚强.独立.无论任何病痛都自己硬抗从来不打针吃药的母亲此刻是那么脆弱.如此无助的蜷缩在病床上.万幸.枣核取出来了.所有的担忧与风险毫不存在.母亲一脸苍白还尚未清醒.片刻缓缓睁开眼睛.丝毫不知刚刚发生了什么.像做了一场梦.我紧紧攥住母亲无力的双手告诉她：“妈.枣核取出来了.没事了.”悬着的心终于可以放下了.母亲还是那个坚强的母亲.从不愿让别人看到她的脆弱.休息了十几分钟就要硬撑着下床.走路都不稳还忍受着头晕说自己没事.父亲脸上的神情也终于放松下来.有了安慰母亲的笑容.

送父母回家他们执意要自己上楼.要我赶紧回家照顾孩子.我知道他们是觉得耽误我的时间了.不知道从什么时候起.父母开始对我们这么小心翼翼了.是的.父母再也不敢使唤我们了.这种距离感让我倍感愧疚.他们并不知道在女儿心里.没什么能比他们更重要的了.包括我的孩子.

父母的衰老让人心酸.一生最亏欠的两个人.母亲一手拿药一手扶着楼梯走在前面.父亲一手提着拐杖一手扶着墙步履蹒跚的跟在母亲后面.岁月凉薄.赐他们皱纹与白发. 养儿方知父母恩.家人平安健康.真的比什么都重要.可以是清贫.可以是粗茶淡饭.只要健康.只要我们在一起.明天和意外都是未知数.珍惜当下.

闲暇时刻搜了下做胃镜过程的视频.积攒了许久的情绪瞬间崩不住了……眼泪止不住的滑落.那种极度的心慌.前所未有的无助匆匆袭来.贯穿我身体的每一个细胞. 同样是怕.原来后怕才是最可怕的.只有亲身经历.你才会懂.父母在.人生尚有来处.父母去.人生只剩归途.愿时光温柔.善待我善良淳朴的父母.