水陆法会的缘起与仪轨
水陆因水陆法会而设，水陆法会藉水陆画而宣演。
(一)水陆法会的兴起
水陆法会是佛教追荐亡魂的一种仪式，也称水陆道场。所谓“水陆”，宋僧遵式(963年—1032年)在《施食正名》上说：“水陆者，所以取诸仙致食于流水，鬼致食于净地之谓也。”这种法会的活动，即是对水陆一切有情供养斋食、礼忏经文。水陆法会是佛教佛事活动中极为隆重的法事，一般以7昼夜为期，最长可达49昼夜；参加的僧人少则几十人，多则上百人。
佛教举行水陆道场始于何时，南宋僧人宗鉴推测是在梁武帝时。他在嘉熙年间(1237年—1240年)所撰《释门正统》卷四中谈道：
又有所谓水陆者。取诸仙致食于流水，鬼致食于净地之义。亦因武帝梦一神僧，告曰： “六道四生受苦无量，何不作水陆普济群灵?诸功德中最为第一。”帝问沙门，咸无知者，唯志公劝帝，广寻经论，必有因缘。于是搜寻贝叶，置法云殿，中夜披览。及详阿难遇面然鬼王建立平等斛食之意，用制仪文，三年乃成。遂于润(今镇江)之金山寺修设，帝躬临地席，诏佑律师宣丈。世涉周隋，兹文不传。至唐咸亨中，西京法海寺英禅师，因异人之告，得其科仪，遂再兴焉。
宋僧宗鉴把水陆法会的仪文制作及修设，上推至梁武帝时，这是后世的推想，并无历史依据。
阿难见面燃饿鬼一事始见于《佛说救面燃饿鬼陀罗尼神咒经》，经中有关于释迦弟子阿难施食众饿鬼及婆罗门诸仙以免其苦的记载：
阿难独居净处，一心计念，即于其夜三更之后，见一饿鬼名面燃，往阿难前，白阿难言：“却后三日，汝命将尽，即便生此饿鬼之中。”阿难闻此语已，心生惶怖，问饿鬼言：“我此灾祸，作何方计得免斯苦?”尔时，饿鬼报阿难言：“汝于晨朝，若能布施百千那由他恒河沙数饿鬼并百千婆罗门及仙人等，以摩伽陀国斗，各施一斛饮食，并及为我供养三宝，汝得增寿，令我离于饿鬼之苦，得生天上。”
(二)水陆法会仪轨
水陆法会的盛行实际始于宋代。宋熙宁(1068年—4077年)中，东川杨锷祖述梁武帝旧仪撰成《水陆仪》三卷。元佑八年(1093年)，苏轼为亡妻宋氏设水陆道场．撰《水陆法像赞》“篇，称《眉山水陆》。宋僧宗颐在绍圣三年(1096年)，集校各家所传，加以删补，完成《水陆仪文》四卷。南宋乾道九年(1173年)，四明人史浩施田百亩，在四明东湖月坡山创建殿宇，四时建修水陆大斋．画亲撰疏辞，作《仪文》四卷。而志磬法师续成《水陆新仪》六卷，推广斋法。前者被称《北水陆》。后者被称为《南水陆》。
元、明两代对水陆法会都很重视。所以社会上十分盛行。元英宗至治三年(1323年)。英宗“赦京师万安、庆寿、圣安、普庆四寺、扬子江金山寺。五台山万圣佑国寺作水陆佛事七昼夜”。明初宋瀳在《蒋山寺广荐佛会记》中记述了洪武元年和二年(1368年、1369年），朝廷在南京蒋山的几次大规模荐亡法会。明洪武元年(1368年)九月十一日和洪武二年(1369年)三月十三日，楚石琦禅师奉圣旨，于蒋山禅寺水陆会中升座。
明僧祩宏(1532年—1612年)在宋僧志盘所撰《水陆新仪》的基础上，重订而成《法界圣凡水陆胜会修斋仪轨》六卷，略称《水陆仪轨》。清僧仪润依祩宏之意，详述水陆法会作法规制，撰成《法界圣凡水陆普度大斋胜会仪轨会本》六卷，略称《水陆仪轨会本》。其后，清僧咫观更继祩宏《水陆仪轨》，详细增补论述，成《法界圣凡水陆大斋普利道场性相人通论》九卷，略称《鸡园水陆通论》。民国初年，僧人法裕将儒道两家的孔、孟、老、庄诸先哲之名删除，不再列入佛门，并增补作法节目，成《水陆仪轨会本》四卷，现行水陆法会多采用此本。
元、明水陆法会的仪轨大致如下：
l、法会第一天仪轨：
(1)洒净结界——以清水遍洒道场，使成断绝尘俗之净土。
(2)遣使奉请——请上、下堂之神佛鬼众赴会。
(3)建幡——于大雄宝殿左前方设立“法界圣凡水陆普度大斋胜会功德宝幡”。
2、法会第二天仪轨
(1)请上堂——悬挂诸佛菩萨等之画像挂轴，诵唱奉请表文。
(2)奉浴——置浴盆香水，备上堂诸神沐浴真言。
3、法会第三天仪轨
(1)供上堂——在上堂诸神前，供奉香花、灯烛、鲜果和佳肴，诵献供表文。
(2)请赦——施主向上堂诸神祈福，疏文如下：
“仰冀慈悲，特垂鉴念。弟子某人，伏愿所修斋事，本自诚心。上奉三尊，下度六道。惟冀举家眷序，终日欢和。饮食起居，吉祥安乐。增辉祖业，垂裕孙谋。既寿而康，曰富且贵。火灾绝警，寇党迷踪。随心有求，无事不遂。某等无任，归依恳祷之至。”
4、法会第四天仪轨
(1)请下堂——悬挂五岳河海大地龙神及地狱众生、孤魂怨魄等．诵唱奉请表文。
(2)奉浴——诵沐浴真言。
(3)说戒——法师为六道说十戒：一戒杀，二戒盗，三戒淫，四戒妄语．五戒酒．六戒说四众过，七戒自赞毁他，八戒悭惜加毁．九戒嗔心不受悔，十戒谤三宝。
5、法会第五天仪轨
供下堂——依位献供，诵白献供表文。
6、法会第六天仪轨
主法亲祝下堂。
7法会第七天仪轨
(1)普供上、—厂堂。
(2)迎上、下堂至外坛。
(3)送圣(焚烧文告符牒)。
#佛教##历史那些事#
水陆因水陆法会而设，水陆法会藉水陆画而宣演。
(一)水陆法会的兴起
水陆法会是佛教追荐亡魂的一种仪式，也称水陆道场。所谓“水陆”，宋僧遵式(963年—1032年)在《施食正名》上说：“水陆者，所以取诸仙致食于流水，鬼致食于净地之谓也。”这种法会的活动，即是对水陆一切有情供养斋食、礼忏经文。水陆法会是佛教佛事活动中极为隆重的法事，一般以7昼夜为期，最长可达49昼夜；参加的僧人少则几十人，多则上百人。
佛教举行水陆道场始于何时，南宋僧人宗鉴推测是在梁武帝时。他在嘉熙年间(1237年—1240年)所撰《释门正统》卷四中谈道：
又有所谓水陆者。取诸仙致食于流水，鬼致食于净地之义。亦因武帝梦一神僧，告曰： “六道四生受苦无量，何不作水陆普济群灵?诸功德中最为第一。”帝问沙门，咸无知者，唯志公劝帝，广寻经论，必有因缘。于是搜寻贝叶，置法云殿，中夜披览。及详阿难遇面然鬼王建立平等斛食之意，用制仪文，三年乃成。遂于润(今镇江)之金山寺修设，帝躬临地席，诏佑律师宣丈。世涉周隋，兹文不传。至唐咸亨中，西京法海寺英禅师，因异人之告，得其科仪，遂再兴焉。
宋僧宗鉴把水陆法会的仪文制作及修设，上推至梁武帝时，这是后世的推想，并无历史依据。
阿难见面燃饿鬼一事始见于《佛说救面燃饿鬼陀罗尼神咒经》，经中有关于释迦弟子阿难施食众饿鬼及婆罗门诸仙以免其苦的记载：
阿难独居净处，一心计念，即于其夜三更之后，见一饿鬼名面燃，往阿难前，白阿难言：“却后三日，汝命将尽，即便生此饿鬼之中。”阿难闻此语已，心生惶怖，问饿鬼言：“我此灾祸，作何方计得免斯苦?”尔时，饿鬼报阿难言：“汝于晨朝，若能布施百千那由他恒河沙数饿鬼并百千婆罗门及仙人等，以摩伽陀国斗，各施一斛饮食，并及为我供养三宝，汝得增寿，令我离于饿鬼之苦，得生天上。”
(二)水陆法会仪轨
水陆法会的盛行实际始于宋代。宋熙宁(1068年—4077年)中，东川杨锷祖述梁武帝旧仪撰成《水陆仪》三卷。元佑八年(1093年)，苏轼为亡妻宋氏设水陆道场．撰《水陆法像赞》“篇，称《眉山水陆》。宋僧宗颐在绍圣三年(1096年)，集校各家所传，加以删补，完成《水陆仪文》四卷。南宋乾道九年(1173年)，四明人史浩施田百亩，在四明东湖月坡山创建殿宇，四时建修水陆大斋．画亲撰疏辞，作《仪文》四卷。而志磬法师续成《水陆新仪》六卷，推广斋法。前者被称《北水陆》。后者被称为《南水陆》。
元、明两代对水陆法会都很重视。所以社会上十分盛行。元英宗至治三年(1323年)。英宗“赦京师万安、庆寿、圣安、普庆四寺、扬子江金山寺。五台山万圣佑国寺作水陆佛事七昼夜”。明初宋瀳在《蒋山寺广荐佛会记》中记述了洪武元年和二年(1368年、1369年），朝廷在南京蒋山的几次大规模荐亡法会。明洪武元年(1368年)九月十一日和洪武二年(1369年)三月十三日，楚石琦禅师奉圣旨，于蒋山禅寺水陆会中升座。
明僧祩宏(1532年—1612年)在宋僧志盘所撰《水陆新仪》的基础上，重订而成《法界圣凡水陆胜会修斋仪轨》六卷，略称《水陆仪轨》。清僧仪润依祩宏之意，详述水陆法会作法规制，撰成《法界圣凡水陆普度大斋胜会仪轨会本》六卷，略称《水陆仪轨会本》。其后，清僧咫观更继祩宏《水陆仪轨》，详细增补论述，成《法界圣凡水陆大斋普利道场性相人通论》九卷，略称《鸡园水陆通论》。民国初年，僧人法裕将儒道两家的孔、孟、老、庄诸先哲之名删除，不再列入佛门，并增补作法节目，成《水陆仪轨会本》四卷，现行水陆法会多采用此本。
元、明水陆法会的仪轨大致如下：
l、法会第一天仪轨：
(1)洒净结界——以清水遍洒道场，使成断绝尘俗之净土。
(2)遣使奉请——请上、下堂之神佛鬼众赴会。
(3)建幡——于大雄宝殿左前方设立“法界圣凡水陆普度大斋胜会功德宝幡”。
2、法会第二天仪轨
(1)请上堂——悬挂诸佛菩萨等之画像挂轴，诵唱奉请表文。
(2)奉浴——置浴盆香水，备上堂诸神沐浴真言。
3、法会第三天仪轨
(1)供上堂——在上堂诸神前，供奉香花、灯烛、鲜果和佳肴，诵献供表文。
(2)请赦——施主向上堂诸神祈福，疏文如下：
“仰冀慈悲，特垂鉴念。弟子某人，伏愿所修斋事，本自诚心。上奉三尊，下度六道。惟冀举家眷序，终日欢和。饮食起居，吉祥安乐。增辉祖业，垂裕孙谋。既寿而康，曰富且贵。火灾绝警，寇党迷踪。随心有求，无事不遂。某等无任，归依恳祷之至。”
4、法会第四天仪轨
(1)请下堂——悬挂五岳河海大地龙神及地狱众生、孤魂怨魄等．诵唱奉请表文。
(2)奉浴——诵沐浴真言。
(3)说戒——法师为六道说十戒：一戒杀，二戒盗，三戒淫，四戒妄语．五戒酒．六戒说四众过，七戒自赞毁他，八戒悭惜加毁．九戒嗔心不受悔，十戒谤三宝。
5、法会第五天仪轨
供下堂——依位献供，诵白献供表文。
6、法会第六天仪轨
主法亲祝下堂。
7法会第七天仪轨
(1)普供上、—厂堂。
(2)迎上、下堂至外坛。
(3)送圣(焚烧文告符牒)。
#佛教##历史那些事#
#佛教经典故事[超话]#
优波离尊者
（一）众僧上首
优波离，汉译上首，以其持律，为众僧之首，故名。又译近执，以佛为太子时，曾为亲近执事之臣，故名。优波离出身于首陀罗族，是释种的理发奴隶，为跋提、阿那律等王子理发。佛回迦毗罗省亲时，他向舍利弗提出出家的要求。佛陀很欢喜地为他剃度，并说优波离很有善根，将来一定能宣扬我的正法。优波离出家后，很快证得圣果。他在生活上很重视行住坐卧四威仪。对佛制定的戒条，都能一一严加遵守，从不毁犯，被大众推为持戒第一。
僧团中一些不持戒的人，对他不大欢迎，看到优波离来了把门关起来，不予理睬，偷兰难陀比丘尼竟当面骂优波离说：你在僧团里兴风作浪，提倡什么戒律，给我生活上增加了不少困难和苦恼。佛陀了知这一情况，把那些对优波离无礼的比丘、比丘尼叫来，严肃的诃责说：你们对持戒的比丘不尊敬？还有谁值得尊敬？戒是汝等大师，戒住则法住。你们不尊敬戒，就说明有非法的企图。
（二）持戒第一
优波离在僧团中被公认为持戒第一，他常向佛问戒。如迦毗罗的释迦族，法律规定：凡释迦族女子，不得嫁给别族的男人，犯者治以重罪。当时释迦族黑离车女，青年丧夫，有许多异族青年向她求婚。可是丈夫的弟弟想将她占为己有，不允许她外嫁，并把她打伤。此人即逃到祇园随比丘尼出家。迦罗国政府到处通缉此女。优波离将此事报告了佛陀，并请示说：犯了国法的人，是否可以收留她出家？佛答说：假若有人犯了国法，在未宣判无罪之前，僧团不可收他出家。并把收留黑离车女出家的比丘尼叫来诃责一顿。清净僧团内，对犯了戒律的人，还要摈弃出去。犯了国法，自应受国法制裁，僧团不能包庇犯罪分子，不能抵触国法。有一天优波离问佛：比丘、比丘尼是否可为社会上男女做媒？佛答说：若比丘、比丘尼持男意至女边，持女意至男边，乃至介绍一交会，就犯僧伽婆尸沙罪，须要悔过。戒是规范身心，防非止恶，而男女问题最易给人带来烦恼和不安，所以在戒律中对此限制特多。
僧团扩大后，依法修行证果的人很多，犯戒的人也不少。像比丘中的迦留陀夷，提婆等，比丘尼中的修摩，婆颇，偷兰难陀等。这些人常在僧团里挑起争端，制造矛盾。佛就派德高望重，能辨别是非，主持公道的优波离，到各处调解纠纷。如佛派他到拘单弥国，沙祗国去息诤。优波离息诤的原则：‘彼处诤事彼处断’。意即那里的是非那里了，不把争端的事扩大，不将争端的话传播。优波离调解纠纷的方法，重调查研究、重证据，从不偏听偏信。他接受一个事件的处理，先召开不同物件的会议，晓喻大众说：我奉佛慈命，为你们好争者作种种羯摩、摈治汝等。有的比丘自知理亏，看到执法如山的优波离，就三十六计走为上计，不敢相争，这就使一场争事，化为乌有。
（三）关心病比丘
有几次优波离乞食途中，见一病比丘卧在粪秽中，不能自起。又看到有一比丘见一病比丘卧于路旁，装著不见，绕道而行，不愿照顾病比丘。还有的病比丘，认为患了病，即可不须持戒，随意行事。优波离将这些问题向佛提出来，请求开示。佛陀答说：生病比丘应住于空气流通，阳光充足的室中。弟子应常侍左右，洒扫房中，插花烧香，听候呼唤。应以饮食汤药，供养病比丘。如果病人无饮食汤药，大众应供给。大众若无，应取病比丘值钱的衣钵等物易取饮食医药。若病比丘爱惜不舍，应由大德软语说法，使其开解，然后贸易。若无贸易，大众应乞化供给。如乞化不得，在僧食中取最好的给予。如僧食中没有好食，看侍人应持钵到聚落中乞食，将好食供养病人。优波离对病比丘的关心，说明持戒的出发点，是在于慈悲为人，使人们感到僧团的温暖与幸福。
（四）关心僧团和结集毗尼
优波离认为每个比丘、比丘尼都要关心的是僧团的团结。对僧团有利的话和事，要多说多做。例如礼拜、恭敬、随顺，如法如律的比丘，以及发心助僧、赞僧、和僧等，名为和合僧。和合僧的人，能在一劫之中升入天界享乐。说和做对僧团不利的话和事，名破和合僧。破和合僧的行为有三：（一）对比丘或僧团轻视、嘲笑、讥讽、毁谤者。（二）在家信徒对出家僧团，妄分人我。或挑拨离间，或制造纠纷者。（三）军政人员，以专政权力，干涉寺院，驱污僧尼者。破和合僧者，一劫之中堕在地狱受苦。
优波离的一生，是在处理僧团的纠纷，为犯戒比丘忏摩，向佛陀请问戒律中度过的，堪称为戒律权威。佛入灭时，他已是七十多岁的老人了。王舍城结集，公推他结集律藏。当他诵律时，每一条目，都说明佛于何时、何地、对何人、以何因缘而制。犯了此戒，得罪的轻重程度等专案，都说得清清楚楚。参加结集的长老，对他记忆力的惊人，佩服得五体投地6
优波离尊者
（一）众僧上首
优波离，汉译上首，以其持律，为众僧之首，故名。又译近执，以佛为太子时，曾为亲近执事之臣，故名。优波离出身于首陀罗族，是释种的理发奴隶，为跋提、阿那律等王子理发。佛回迦毗罗省亲时，他向舍利弗提出出家的要求。佛陀很欢喜地为他剃度，并说优波离很有善根，将来一定能宣扬我的正法。优波离出家后，很快证得圣果。他在生活上很重视行住坐卧四威仪。对佛制定的戒条，都能一一严加遵守，从不毁犯，被大众推为持戒第一。
僧团中一些不持戒的人，对他不大欢迎，看到优波离来了把门关起来，不予理睬，偷兰难陀比丘尼竟当面骂优波离说：你在僧团里兴风作浪，提倡什么戒律，给我生活上增加了不少困难和苦恼。佛陀了知这一情况，把那些对优波离无礼的比丘、比丘尼叫来，严肃的诃责说：你们对持戒的比丘不尊敬？还有谁值得尊敬？戒是汝等大师，戒住则法住。你们不尊敬戒，就说明有非法的企图。
（二）持戒第一
优波离在僧团中被公认为持戒第一，他常向佛问戒。如迦毗罗的释迦族，法律规定：凡释迦族女子，不得嫁给别族的男人，犯者治以重罪。当时释迦族黑离车女，青年丧夫，有许多异族青年向她求婚。可是丈夫的弟弟想将她占为己有，不允许她外嫁，并把她打伤。此人即逃到祇园随比丘尼出家。迦罗国政府到处通缉此女。优波离将此事报告了佛陀，并请示说：犯了国法的人，是否可以收留她出家？佛答说：假若有人犯了国法，在未宣判无罪之前，僧团不可收他出家。并把收留黑离车女出家的比丘尼叫来诃责一顿。清净僧团内，对犯了戒律的人，还要摈弃出去。犯了国法，自应受国法制裁，僧团不能包庇犯罪分子，不能抵触国法。有一天优波离问佛：比丘、比丘尼是否可为社会上男女做媒？佛答说：若比丘、比丘尼持男意至女边，持女意至男边，乃至介绍一交会，就犯僧伽婆尸沙罪，须要悔过。戒是规范身心，防非止恶，而男女问题最易给人带来烦恼和不安，所以在戒律中对此限制特多。
僧团扩大后，依法修行证果的人很多，犯戒的人也不少。像比丘中的迦留陀夷，提婆等，比丘尼中的修摩，婆颇，偷兰难陀等。这些人常在僧团里挑起争端，制造矛盾。佛就派德高望重，能辨别是非，主持公道的优波离，到各处调解纠纷。如佛派他到拘单弥国，沙祗国去息诤。优波离息诤的原则：‘彼处诤事彼处断’。意即那里的是非那里了，不把争端的事扩大，不将争端的话传播。优波离调解纠纷的方法，重调查研究、重证据，从不偏听偏信。他接受一个事件的处理，先召开不同物件的会议，晓喻大众说：我奉佛慈命，为你们好争者作种种羯摩、摈治汝等。有的比丘自知理亏，看到执法如山的优波离，就三十六计走为上计，不敢相争，这就使一场争事，化为乌有。
（三）关心病比丘
有几次优波离乞食途中，见一病比丘卧在粪秽中，不能自起。又看到有一比丘见一病比丘卧于路旁，装著不见，绕道而行，不愿照顾病比丘。还有的病比丘，认为患了病，即可不须持戒，随意行事。优波离将这些问题向佛提出来，请求开示。佛陀答说：生病比丘应住于空气流通，阳光充足的室中。弟子应常侍左右，洒扫房中，插花烧香，听候呼唤。应以饮食汤药，供养病比丘。如果病人无饮食汤药，大众应供给。大众若无，应取病比丘值钱的衣钵等物易取饮食医药。若病比丘爱惜不舍，应由大德软语说法，使其开解，然后贸易。若无贸易，大众应乞化供给。如乞化不得，在僧食中取最好的给予。如僧食中没有好食，看侍人应持钵到聚落中乞食，将好食供养病人。优波离对病比丘的关心，说明持戒的出发点，是在于慈悲为人，使人们感到僧团的温暖与幸福。
（四）关心僧团和结集毗尼
优波离认为每个比丘、比丘尼都要关心的是僧团的团结。对僧团有利的话和事，要多说多做。例如礼拜、恭敬、随顺，如法如律的比丘，以及发心助僧、赞僧、和僧等，名为和合僧。和合僧的人，能在一劫之中升入天界享乐。说和做对僧团不利的话和事，名破和合僧。破和合僧的行为有三：（一）对比丘或僧团轻视、嘲笑、讥讽、毁谤者。（二）在家信徒对出家僧团，妄分人我。或挑拨离间，或制造纠纷者。（三）军政人员，以专政权力，干涉寺院，驱污僧尼者。破和合僧者，一劫之中堕在地狱受苦。
优波离的一生，是在处理僧团的纠纷，为犯戒比丘忏摩，向佛陀请问戒律中度过的，堪称为戒律权威。佛入灭时，他已是七十多岁的老人了。王舍城结集，公推他结集律藏。当他诵律时，每一条目，都说明佛于何时、何地、对何人、以何因缘而制。犯了此戒，得罪的轻重程度等专案，都说得清清楚楚。参加结集的长老，对他记忆力的惊人，佩服得五体投地6
སྡིག་སྒྲིབ་སྦྱང་ཚུལ་གྱི་ལམ་ཡང་དག་པ།
与上师一起忏悔一切罪障
闻益窍诀然却耽词句，稍许实修然为散乱欺，
我与如我迷相众有情，愿得生圆精华祈加持。
ཕན་པའི་གདམས་ངག་ཐོས་ཀྱང་ཚིག་ཏུ་ལུས། །
ཅུང་ཟད་ཉམས་སུ་བླངས་ཀྱང་གཡེང་བས་བསླུས། །
བདག་དང་བདག་འདྲར་འཁྲུལ་གཟུགས་སེམས་ཅན་རྣམས། །
བསྐྱེད་རྫོགས་སྙིང་པོ་ལོན་པར་བྱིན་གྱིས་རློབས། །
སྔགས་བཟླ་ཚུལ། 怎样念心咒
སེམས་དམིགས་པ་ལས་གཞན་དུ་མི་ཡེངས་ཤིང་ཐ་མལ་གྱི་སྨྲ་བ་དང་མ་འདྲེས་པར། དུས་གཅིག་ལ་ཡི་གེ་བརྒྱ་པ་ལན་བརྒྱ་རྩ་བརྒྱད་བཟླས་ན་སྔར་བྱས་ཀྱི་སྡིག་སྒྲིབ་དང་ཉམས་ཆགས་ཐམས་ཅད་ངེས་པར་དག་པ་བླ་མ་རྡོ་རྗེ་སེམས་དཔའི་ཞལ་གྱིས་བཞེས་པ་ཡིན་ཏེ།
དྲི་མེད་བཤགས་རྒྱུད་ལས་ཀྱང༌། བདེ་བར་གཤེགས་པ་ཐམས་ཅད་ཀྱི་ཐུགས་ཀྱི་ཡང་སྙིང་ཉམས་ཆགས་དང་རྟོག་སྒྲིབ་ཐམས་ཅད་སྦྱོང་བར་བྱེད་པ། ཡི་གེ་བརྒྱ་པ་ཞེས་བྱ་བ་བཤགས་པ་ཐམས་ཅད་ཀྱི་རྒྱལ་པོ་འདི་དུས་གཅིག་ལ་ལན་བརྒྱ་རྩ་བརྒྱད་དུ་བཟླས་ན་ཉམས་ཆགས་ཐམས་ཅད་བསྐངས་ཏེ། ངན་སོང་གསུམ་དུ་ལྟུང་པ་ལས་ཐར་བར་འགྱུར་རོ། རྣལ་འབྱོར་པ་གང་ཞིག་གིས་ཡི་དམ་དུ་བཅས་ནས་འདོན་ན། མི་དེ་ཚེ་འདི་ལའང་དུས་གསུམ་གྱིས་སངས་རྒྱས་ཐམས་ཅད་ཀྱི་སྲས་ཀྱི་དམ་པར་དགོངས་ནས་སྲུང་སྐྱོབ་མཛད་ལ། ཤི་འཕོས་ནས་ཀྱང་བདེ་བར་གཤེགས་པ་རྣམས་ཀྱི་སྲས་ཀྱི་ཐུ་བོར་འགྱུར་པ་གདོན་མི་ཟའོ།
如果一心专注所缘境、不掺杂庸俗的话语一次性地念诵一百零八 遍百字明，那么往昔所造的一切罪障及所失毁的戒律一定会得以清 净，这是上师金刚萨埵亲口允诺的。《无垢忏悔续》中也说:“百字明 是一切善逝的智慧精华，能够净除所失毁的戒律与分别念的罪障，堪 称为一切忏悔之王。倘若一次性念诵一百零八遍，便可酬补一切所失 之戒，不会堕入三恶趣。任何一位瑜伽行者如果能发誓念诵，不但此 人今生会被三世诸佛视为胜妙长子而加以护佑，而且命终之后也无疑 会成为诸佛的长子。”
དང་པོ་རྟེན་གྱི་སྟོབས་ནི། 戊一、所依对治力:
སྐབས་འདིར་རྡོ་རྗེ་སེམས་དཔའ་ལ་སྐྱབས་སུ་བཟུང་ནས་སྨོན་འཇུག་གི་བྱང་སེམས་དང་ལྡན་པ་དེ་ཡིན། སྐབས་གཞན་ཏུ་ཡང་སྡིག་བ་བཤགས་པའི་ཡུལ་དེ་ཉིད་རྟེན་ཡིན་ཏེ། དཔེར་ན་ཕུང་པོ་གསུམ་བའི་དུས་སངས་རྒྱས་སོ་ལྔ་དང༌། དེ་བཞིན་དུ་དགེ་བའི་བཤེས་གཉེན་ནམ། སྐུ་གསུང་ཐུགས་རྟེན་ལ་སོགས་པ་གང་གི་དྲུང་ནས་བཤགས་པ་བྱེད་ཀྱང་དེ་ཉིད་རྟེན་གྱི་སྟོབས་ཡིན། དེ་བཞིན་དུ་སྨོན་འཇུག་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སེམས་བསྐྱེད་པ་ནི། སྡིག་བཤགས་པ་ཐམས་ཅད་ལ་མེད་དུ་མི་རུང༌། བྱང་ཆུབ་ཏུ་སེམས་བསྐྱེད་པ་མེད་ན་སྡིག་ལྟུང་སྟོབས་བཞི་ཚང་བས་བཤགས་ཀྱང་ཅུང་ཟད་སྲབ་ཏུ་འགྲོ་བ་ཙམ་ལས་རྩ་བ་ནས་འདག་པར་མ་གསུངས། བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སེམས་བཅོས་མ་མ་ཡིན་པ་དེ་རྒྱུད་ལ་སྐྱེས་ན། སྔོན་ཆད་སྡིག་པའི་ལས་ཅི་ཙམ་བྱས་པ་ཐམས་ཅད་རང་བཞིན་གྱིས་དག་པར་གསུངས་ཏེ།
སྤྱོད་འཇུག་ལས། སྡིག་པ་ཤིན་ཏུ་མི་བཟད་བྱས་ན་ཡང༌། །དཔའ་ལ་བརྟེན་ནས་འཇིགས་པ་ཆེན་པོ་ལྟར། །གང་ལ་བསྟེན་ནས་ཡུད་ཀྱིས་གྲོལ་འགྱུར་ན། དེ་ལ་བག་ཅན་རྣམས་ཀྱིས་ཅིས་མི་བསྟེན། །དེས་ནི་དུས་མཐའི་མེ་བཞིན་སྡིག་ཆེན་རྣམས། །སྐད་ཅིག་གཅིག་གིས་ངེས་པར་སྲེག་པར་འགྱུར། །ཞེས་གསུངས།
在这里，所依对治力就是指，将金刚萨埵作为皈依境，具足愿菩 提心与行菩提心。在别的场合也有其他忏罪的所依对境，比如在《三 聚经》中的三十五佛或者善知识、佛像、佛经、佛塔等前进行忏悔都 属于所依对治力。此外，发愿行菩提心在一切忏罪当中都是必不可少 的。如果没有发菩提心，即使具足四种对治力来忏悔堕罪，也只能稍 稍减轻而不能达到彻底清净的效果。如果相续中生起了无伪菩提心， 那么往昔造了多少罪业都会自然而然清净，如《入行论》云:“如人 虽犯极重罪，然依勇士得除畏，若有速令解脱者，畏罪之人何不依。菩提心如末劫火，刹那能毁诸重罪。”
ཉེས་བྱས་སུན་འབྱིན་པའི་སྟོབས་ནི། 戊二、厌患对治力:
སྔར་བྱས་ཀྱི་སྡིག་པ་མི་དགེ་བའི་ལས་ཐམས་ཅད་ལ་འགྱོད་སེམས་བྱེད་པ་དེ་ཡིན། དེ་ལྟར་སྡིག་པ་ལ་སྡིག་ཏུ་མཐོང་ཞིང༌། དེ་ལ་འགྱོད་སེམས་དྲག་པོའི་སྒོ་ནས་མི་འཆབ་པར་བཤགས་པ་མེད་ན་མི་འདག་སྟེ།ཕུང་པོ་གསུམ་པ་ལས་ཀྱང༌། མཐོལ་ལོ་བཤགས་སོ། མི་འཆབ་བོ། མི་སྦེད་དོ། ཞེས་གསུངས།དེ་བཞིན་དུ་མཁས་གྲུབ་ཀརྨ་ཆགས་མེད་ཀྱིས་ཀྱང༌།འགྱོད་པ་མེད་ན་བཤགས་པས་མི་འདག་པས། །སྔར་བྱས་སྡིག་པ་ཁོག་ཏུ་དུག་སོང་ལྟར། །ངོ་ཚ་འཇིགས་སྐྲག་འགྱོད་པ་ཆེན་པོས་བཤགས། །ཞེས་གསུངས།
所谓的厌患对治力，就是说对于以往自己所造的一切罪业生起后 悔之心。如果既没有将罪业视为罪业也没有以强烈的追悔心进行发露 忏悔，显然不能得以清净。如《三聚经》中云:“发露忏悔，不覆不 藏。”此外大成就者噶玛乔美仁波切也说:“若无悔心忏不净，往昔罪 业如服毒，当以大惭畏悔忏。”
སྡོམ་པའི་སྟོབས་ནི། 戊三、返回对治力:
རང་གིས་སྔར་བྱས་པའི་སྡིག་པའི་ལས་དེ་ཉིད་དྲན་ཏེ། ད་ཉི་མ་ཕྱིན་ཆད་སྲོག་དམར་པོ་འདི་ལ་བབ་ཀྱང༌།དེ་ལྟ་བུའི་སྡིག་པའི་ལས་མི་འགྱོད་དོ་སྙམ་པ་དེ་ཡིན།
ཕུང་པོ་གསུམ་པ་ལས་ཀྱང༌།སླན་ཆད་ཀྱང་གཅོད་ཅིང་སྡོམ་པར་བགྱིའོ།ཞེས་གསུངས་པ་དང༌། དེ་བཞིན་དུ་བདེ་སྨོན་ལས་ཀྱང༌།ཕྱིན་ཆད་སྡོམ་སེམས་མེད་ན་མི་དག་པས། །ཕྱིན་ཆད་སྲོག་ལ་བབ་ཀྱང་མི་དགེའི་ལས། །ད་ནས་མི་བགྱི་སེམས་ལ་དམ་བཅའ་བཟུང༌། །ཞེས་གསུངས།
返回对治力是指回想起自己往昔所造的罪业后发誓从即日起纵 然遇到生命危险也决不再造这样的罪业。如《三聚经》中说:“从今 以后，必断严戒。”《极乐愿文》中也说:“若无戒心不净故，发誓今 后遇命难，亦不造诸不善业。”
གཉེན་པོ་ཀུན་ཏུ་སྤྱོད་པའི་སྟོབས་ནི། 戊四、现行对治力:
སྔར་བྱས་ཀྱི་སྡིག་པའི་གཉེན་པོར་དགེ་བའི་ལས་གང་འསྒྲུབ་སྒྲུབ་པ་དང༌། ཁྱད་པར་རྒྱལ་བ་སྲས་དང་བཅས་པ་ལ་ཕྱག་འཚལ་བ། གཞན་གྱི་བསོད་ནམས་ལ་རྗེས་སུ་ཡི་རངས་བ། དགེ་བའི་རྩ་བ་བྱང་ཆུབ་ཏུ་བསྔོ་བ། སྨོན་པ་དང་འཇུག་པའི་བྱང་ཆུབ་ཏུ་སེམས་བསྐྱེད་པ། གནས་ལུགས་མ་བཅོས་པའི་ངོ་བོ་སྐྱོང་བ་སོགས་ཡིན་ཏེ།
现行对治力，是指尽心尽力奉行对治往昔所造罪恶的善业。尤其 是顶礼佛及佛子、随喜他人福德、一切善根回向菩提、发愿行菩提心、 护持无伪实相之本体等等，这些都属于现行对治力。
https://t.cn/EC2Cd7k
与上师一起忏悔一切罪障
闻益窍诀然却耽词句，稍许实修然为散乱欺，
我与如我迷相众有情，愿得生圆精华祈加持。
ཕན་པའི་གདམས་ངག་ཐོས་ཀྱང་ཚིག་ཏུ་ལུས། །
ཅུང་ཟད་ཉམས་སུ་བླངས་ཀྱང་གཡེང་བས་བསླུས། །
བདག་དང་བདག་འདྲར་འཁྲུལ་གཟུགས་སེམས་ཅན་རྣམས། །
བསྐྱེད་རྫོགས་སྙིང་པོ་ལོན་པར་བྱིན་གྱིས་རློབས། །
སྔགས་བཟླ་ཚུལ། 怎样念心咒
སེམས་དམིགས་པ་ལས་གཞན་དུ་མི་ཡེངས་ཤིང་ཐ་མལ་གྱི་སྨྲ་བ་དང་མ་འདྲེས་པར། དུས་གཅིག་ལ་ཡི་གེ་བརྒྱ་པ་ལན་བརྒྱ་རྩ་བརྒྱད་བཟླས་ན་སྔར་བྱས་ཀྱི་སྡིག་སྒྲིབ་དང་ཉམས་ཆགས་ཐམས་ཅད་ངེས་པར་དག་པ་བླ་མ་རྡོ་རྗེ་སེམས་དཔའི་ཞལ་གྱིས་བཞེས་པ་ཡིན་ཏེ།
དྲི་མེད་བཤགས་རྒྱུད་ལས་ཀྱང༌། བདེ་བར་གཤེགས་པ་ཐམས་ཅད་ཀྱི་ཐུགས་ཀྱི་ཡང་སྙིང་ཉམས་ཆགས་དང་རྟོག་སྒྲིབ་ཐམས་ཅད་སྦྱོང་བར་བྱེད་པ། ཡི་གེ་བརྒྱ་པ་ཞེས་བྱ་བ་བཤགས་པ་ཐམས་ཅད་ཀྱི་རྒྱལ་པོ་འདི་དུས་གཅིག་ལ་ལན་བརྒྱ་རྩ་བརྒྱད་དུ་བཟླས་ན་ཉམས་ཆགས་ཐམས་ཅད་བསྐངས་ཏེ། ངན་སོང་གསུམ་དུ་ལྟུང་པ་ལས་ཐར་བར་འགྱུར་རོ། རྣལ་འབྱོར་པ་གང་ཞིག་གིས་ཡི་དམ་དུ་བཅས་ནས་འདོན་ན། མི་དེ་ཚེ་འདི་ལའང་དུས་གསུམ་གྱིས་སངས་རྒྱས་ཐམས་ཅད་ཀྱི་སྲས་ཀྱི་དམ་པར་དགོངས་ནས་སྲུང་སྐྱོབ་མཛད་ལ། ཤི་འཕོས་ནས་ཀྱང་བདེ་བར་གཤེགས་པ་རྣམས་ཀྱི་སྲས་ཀྱི་ཐུ་བོར་འགྱུར་པ་གདོན་མི་ཟའོ།
如果一心专注所缘境、不掺杂庸俗的话语一次性地念诵一百零八 遍百字明，那么往昔所造的一切罪障及所失毁的戒律一定会得以清 净，这是上师金刚萨埵亲口允诺的。《无垢忏悔续》中也说:“百字明 是一切善逝的智慧精华，能够净除所失毁的戒律与分别念的罪障，堪 称为一切忏悔之王。倘若一次性念诵一百零八遍，便可酬补一切所失 之戒，不会堕入三恶趣。任何一位瑜伽行者如果能发誓念诵，不但此 人今生会被三世诸佛视为胜妙长子而加以护佑，而且命终之后也无疑 会成为诸佛的长子。”
དང་པོ་རྟེན་གྱི་སྟོབས་ནི། 戊一、所依对治力:
སྐབས་འདིར་རྡོ་རྗེ་སེམས་དཔའ་ལ་སྐྱབས་སུ་བཟུང་ནས་སྨོན་འཇུག་གི་བྱང་སེམས་དང་ལྡན་པ་དེ་ཡིན། སྐབས་གཞན་ཏུ་ཡང་སྡིག་བ་བཤགས་པའི་ཡུལ་དེ་ཉིད་རྟེན་ཡིན་ཏེ། དཔེར་ན་ཕུང་པོ་གསུམ་བའི་དུས་སངས་རྒྱས་སོ་ལྔ་དང༌། དེ་བཞིན་དུ་དགེ་བའི་བཤེས་གཉེན་ནམ། སྐུ་གསུང་ཐུགས་རྟེན་ལ་སོགས་པ་གང་གི་དྲུང་ནས་བཤགས་པ་བྱེད་ཀྱང་དེ་ཉིད་རྟེན་གྱི་སྟོབས་ཡིན། དེ་བཞིན་དུ་སྨོན་འཇུག་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སེམས་བསྐྱེད་པ་ནི། སྡིག་བཤགས་པ་ཐམས་ཅད་ལ་མེད་དུ་མི་རུང༌། བྱང་ཆུབ་ཏུ་སེམས་བསྐྱེད་པ་མེད་ན་སྡིག་ལྟུང་སྟོབས་བཞི་ཚང་བས་བཤགས་ཀྱང་ཅུང་ཟད་སྲབ་ཏུ་འགྲོ་བ་ཙམ་ལས་རྩ་བ་ནས་འདག་པར་མ་གསུངས། བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སེམས་བཅོས་མ་མ་ཡིན་པ་དེ་རྒྱུད་ལ་སྐྱེས་ན། སྔོན་ཆད་སྡིག་པའི་ལས་ཅི་ཙམ་བྱས་པ་ཐམས་ཅད་རང་བཞིན་གྱིས་དག་པར་གསུངས་ཏེ།
སྤྱོད་འཇུག་ལས། སྡིག་པ་ཤིན་ཏུ་མི་བཟད་བྱས་ན་ཡང༌། །དཔའ་ལ་བརྟེན་ནས་འཇིགས་པ་ཆེན་པོ་ལྟར། །གང་ལ་བསྟེན་ནས་ཡུད་ཀྱིས་གྲོལ་འགྱུར་ན། དེ་ལ་བག་ཅན་རྣམས་ཀྱིས་ཅིས་མི་བསྟེན། །དེས་ནི་དུས་མཐའི་མེ་བཞིན་སྡིག་ཆེན་རྣམས། །སྐད་ཅིག་གཅིག་གིས་ངེས་པར་སྲེག་པར་འགྱུར། །ཞེས་གསུངས།
在这里，所依对治力就是指，将金刚萨埵作为皈依境，具足愿菩 提心与行菩提心。在别的场合也有其他忏罪的所依对境，比如在《三 聚经》中的三十五佛或者善知识、佛像、佛经、佛塔等前进行忏悔都 属于所依对治力。此外，发愿行菩提心在一切忏罪当中都是必不可少 的。如果没有发菩提心，即使具足四种对治力来忏悔堕罪，也只能稍 稍减轻而不能达到彻底清净的效果。如果相续中生起了无伪菩提心， 那么往昔造了多少罪业都会自然而然清净，如《入行论》云:“如人 虽犯极重罪，然依勇士得除畏，若有速令解脱者，畏罪之人何不依。菩提心如末劫火，刹那能毁诸重罪。”
ཉེས་བྱས་སུན་འབྱིན་པའི་སྟོབས་ནི། 戊二、厌患对治力:
སྔར་བྱས་ཀྱི་སྡིག་པ་མི་དགེ་བའི་ལས་ཐམས་ཅད་ལ་འགྱོད་སེམས་བྱེད་པ་དེ་ཡིན། དེ་ལྟར་སྡིག་པ་ལ་སྡིག་ཏུ་མཐོང་ཞིང༌། དེ་ལ་འགྱོད་སེམས་དྲག་པོའི་སྒོ་ནས་མི་འཆབ་པར་བཤགས་པ་མེད་ན་མི་འདག་སྟེ།ཕུང་པོ་གསུམ་པ་ལས་ཀྱང༌། མཐོལ་ལོ་བཤགས་སོ། མི་འཆབ་བོ། མི་སྦེད་དོ། ཞེས་གསུངས།དེ་བཞིན་དུ་མཁས་གྲུབ་ཀརྨ་ཆགས་མེད་ཀྱིས་ཀྱང༌།འགྱོད་པ་མེད་ན་བཤགས་པས་མི་འདག་པས། །སྔར་བྱས་སྡིག་པ་ཁོག་ཏུ་དུག་སོང་ལྟར། །ངོ་ཚ་འཇིགས་སྐྲག་འགྱོད་པ་ཆེན་པོས་བཤགས། །ཞེས་གསུངས།
所谓的厌患对治力，就是说对于以往自己所造的一切罪业生起后 悔之心。如果既没有将罪业视为罪业也没有以强烈的追悔心进行发露 忏悔，显然不能得以清净。如《三聚经》中云:“发露忏悔，不覆不 藏。”此外大成就者噶玛乔美仁波切也说:“若无悔心忏不净，往昔罪 业如服毒，当以大惭畏悔忏。”
སྡོམ་པའི་སྟོབས་ནི། 戊三、返回对治力:
རང་གིས་སྔར་བྱས་པའི་སྡིག་པའི་ལས་དེ་ཉིད་དྲན་ཏེ། ད་ཉི་མ་ཕྱིན་ཆད་སྲོག་དམར་པོ་འདི་ལ་བབ་ཀྱང༌།དེ་ལྟ་བུའི་སྡིག་པའི་ལས་མི་འགྱོད་དོ་སྙམ་པ་དེ་ཡིན།
ཕུང་པོ་གསུམ་པ་ལས་ཀྱང༌།སླན་ཆད་ཀྱང་གཅོད་ཅིང་སྡོམ་པར་བགྱིའོ།ཞེས་གསུངས་པ་དང༌། དེ་བཞིན་དུ་བདེ་སྨོན་ལས་ཀྱང༌།ཕྱིན་ཆད་སྡོམ་སེམས་མེད་ན་མི་དག་པས། །ཕྱིན་ཆད་སྲོག་ལ་བབ་ཀྱང་མི་དགེའི་ལས། །ད་ནས་མི་བགྱི་སེམས་ལ་དམ་བཅའ་བཟུང༌། །ཞེས་གསུངས།
返回对治力是指回想起自己往昔所造的罪业后发誓从即日起纵 然遇到生命危险也决不再造这样的罪业。如《三聚经》中说:“从今 以后，必断严戒。”《极乐愿文》中也说:“若无戒心不净故，发誓今 后遇命难，亦不造诸不善业。”
གཉེན་པོ་ཀུན་ཏུ་སྤྱོད་པའི་སྟོབས་ནི། 戊四、现行对治力:
སྔར་བྱས་ཀྱི་སྡིག་པའི་གཉེན་པོར་དགེ་བའི་ལས་གང་འསྒྲུབ་སྒྲུབ་པ་དང༌། ཁྱད་པར་རྒྱལ་བ་སྲས་དང་བཅས་པ་ལ་ཕྱག་འཚལ་བ། གཞན་གྱི་བསོད་ནམས་ལ་རྗེས་སུ་ཡི་རངས་བ། དགེ་བའི་རྩ་བ་བྱང་ཆུབ་ཏུ་བསྔོ་བ། སྨོན་པ་དང་འཇུག་པའི་བྱང་ཆུབ་ཏུ་སེམས་བསྐྱེད་པ། གནས་ལུགས་མ་བཅོས་པའི་ངོ་བོ་སྐྱོང་བ་སོགས་ཡིན་ཏེ།
现行对治力，是指尽心尽力奉行对治往昔所造罪恶的善业。尤其 是顶礼佛及佛子、随喜他人福德、一切善根回向菩提、发愿行菩提心、 护持无伪实相之本体等等，这些都属于现行对治力。
https://t.cn/EC2Cd7k
✋热门推荐