文/唯晨人在年轻的时候总是活得很浮躁，随着年龄增长逐渐体会到人性，看清人生。总有一天你会明白，人性没有你所想象的那么好，生活也没有它表面所展现的那么容易。每个人都觉得自己活得很苦很累，一边看着别人光鲜亮丽的样子一边感慨世事不公，事实上大家的生活都大同小异，没有谁比谁过得容易，唯一的区别不过是有的人表现在脸上，有的人压在心底。当我们积极地对待生活时，一切都会显得较为容易，若内心装满了消极，面对生活除... https://t.cn/A6cgXEM1

【 佛學院 新完成譯文預告 】# 歡迎隨喜贊助或整本護持 #

寧瑪派佛學院 མདོ་འོག་མ་ལོ་རིམ་དང་པོ།下部顯宗一年級課程：གཞན་ཕན་སྣང་བ། 賢遍囊瓦 ༄༅།།བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་སྤྱོད་པ་ལ་འཇུག་པ་ཞེས་བྱ་བའི་མཆན་འགྲེལ་བཞུགས་སོ།། 入菩薩行論釋 <第九品 智慧> 即將完成，全論剩最後一品＋附錄即告完成！

* 接續漢譯的經論一年級課程是：

一、༄༅།།གཞི་ཐམས་ཅད་ཡོད་པར་སྨྲ་བའི་དགེ་ཚུལ་གྱི་ཚིག་ལེའུར་བྱས་པའི་མཆན་འགྲེལ་ནོར་བུའི་ཕྲེང་བ་བཞུགས་སོ།། 說一切有部之沙彌論釋寶鬘（約一萬字）

二、༄༅།།རང་བཞིན་རྫོགས་པ་ཆེན་པོའི་ལམ་གྱི་ཆ་ལག་སྡོམ་པ་གསུམ་རྣམ་པར་ངེས་པ་ཞེས་བྱ་བའི་བསྟན་བཅོས་བཞུགས་སོ།། 自性大圓滿道之支分 . 三律儀決定論 མངའ་རིས་པཎ་ཆེན་པདྨ་དབང་རྒྱལ། 阿里班欽貝瑪旺杰（蓮花王） ༄༅།།སྡོམ་གསུམ་རྣམ་པར་ངེས་པའི་མཆན་འགྲེལ་རིག་པ་འཛིན་པའི་འཇུག་ངོགས་ཞེས་བྱ་བ་བཞུགས་སོ།། 三律儀決定論之註釋 . 持明津樑 ཡོན་དགའ། 雲嘎（功德喜）（約九萬字）

三、རྟགས་རིགས་ཀྱི་རྣམ་གཞག《因類建立》མཁན་པོ་བརྩོན་འགྲུས། 堪布尊珠（精進）（約一萬字）

四、ཁྱད་པར་དུ་འཕགས་པའི་བསྟོད་པ།《超勝贊》སློབ་མཐོ་བཙུན་གྲུབ་རྗེ།妥增珠杰（高尊成主）論師དེའི་འགྲེལ་པ། 其註釋 སློབ་ཤེས་རབ་གོ་ཆ།喜饒郭恰（慧鎧）論師（約三萬五千字）

註：經論譯作檔案全部上雲端藏經閣。

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

第九品 智慧 正文：

༈ གསུམ་པ་དོན་དམ་སེམས་བསྐྱེད་གོང་ནས་གོང་དུ་སྤེལ་བར་བྱེད་པ་ཤེས་རབ་ཀྱི་ལེའུ་ལ། གཞུང་དང༌། མཚན་གཉིས་ལས། དང་པོ་ལའང་ཤེས་རབ་བསྐྱེད་པ་མདོར་བསྟན་པ་དང༌། དེ་རྒྱས་པར་བཤད་པ་གཉིས་ལས།

（己）三：勝義發心輾轉增長智慧品分二：一、正文；二、品名（庚）一：正文分二：一、略說生智慧；二、廣說

དང་པོ་ནི།

（辛）一：略說生智慧

ཡན་ལག་འདི་དག་ཐམས་ཅད་ནི།།
ཐུབ་པས་ཤེས་རབ་དོན་དུ་གསུངས།།
དེ་ཡི་ཕྱིར་ན་སྡུག་བསྔལ་དག།
ཞི་བར་འདོད་པས་ཤེས་རབ་བསྐྱེད།།

此等一切諸支分，能仁為說空性義，
欲求寂滅諸苦者，是故應生空性慧。

དེ་ལ་བསྟན་བཅོས་འདིར་བརྗོད་མ་ཐག་པའི་མཚན་ཉིད་ཅན་སྦྱིན་པ་ལ་སོགས་པ་ཡན་ལག་འདི་དག་ཐམས་ཅད་ནི། ཐུབ་པས་ཇི་ལྟར་གནས་པའི་རྟེན་ཅིང་འབྲེལ་བར་འབྱུང་བ་དངོས་པོའི་དེ་ཁོ་ན་ཉིད་རབ་ཏུ་རྣམ་པར་འབྱེད་པའི་ཤེས་རབ་ཀྱི་དོན་དུ་གསུངས་ཏེ། སྦྱིན་པ་ལ་སོགས་པ་འཁོར་གསུམ་མི་དམིགས་པའི་སྦྱོར་བས་ཡོངས་སུ་སྦྱངས་ཏེ་དུས་རིང་དུ་གོམས་པས་མ་རིག་པས་བསྐྱེད་པའི་རྣམ་པར་རྟོག་པའི་དྲྭ་བ་མཐའ་དག་བྲལ་ནས་སྒྲིབ་གཉིས་སྤངས་ཤིང༌། བདག་མེད་གཉིས་ཐུགས་སུ་ཆུད་པའི་རང་བཞིན་ཕན་པ་ཐམས་ཅད་ཀྱི་གཞིར་གྱུར་པ་དོན་དམ་པའི་དེ་ཁོ་ན་ཉིད་ཀྱི་བདག་ཉིད་དེ་བཞིན་གཤེགས་པའི་ཆོས་ཀྱི་སྐུ་མངོན་པར་ཐོབ་པར་བྱེད་པས་ཤེས་རབ་ནི་གཙོ་བོ་ཡིན་ཞིང་སྦྱིན་པ་ལ་སོགས་པ་ནི་ཕལ་པ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །

於此論中，能仁為了闡述如何住於緣起及辨別事物真實性之智慧，而宣說前述佈施等一切支分，佈施等以三輪無緣之加行，長時串修，故遠離以無明生起的分別念之網，斷除二障，了達二無我之自性，成為一切利益之基，證得勝義法性之我， 獲得善逝法身，故智慧是為主要，佈施等為輔助。

དེ་ཡང་ཇི་སྐད་དུ། འཕགས་པ་ཤེས་རབ་ཀྱི་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པ་སྟོང་ཕྲག་བརྒྱ་པ་ལས། རབ་འབྱོར་འདི་ལྟ་སྟེ། དཔེར་ན་ཉི་མའི་དཀྱིལ་འཁོར་དང་ཟླ་བའི་དཀྱིལ་འཁོར་ནི་གླིང་བཞིར་ལས་བྱེད་ཅིང༌། གླིང་བཞིའི་རྗེས་སུ་འགྲོའོ། །གླིང་བཞིའི་རྗེས་སུ་འབྲང་ངོ་། །རབ་འབྱོར་དེ་བཞིན་དུ་ཤེས་རབ་ཀྱི་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པ་ཡང་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པ་ལྔར་ལས་བྱེད་ཅིང༌། ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པ་ལྔའི་རྗེས་སུ་འགྲོའོ། །ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པ་ལྔའི་རྗེས་སུ་འབྲང་སྟེ། ཤེས་རབ་ཀྱི་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པ་དང་བྲལ་ན་སྦྱིན་པ་ལ་སོགས་པ་ལྔས་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པའི་མིང་མི་འཐོབ་བོ། །རབ་འབྱོར་འདི་ལྟ་སྟེ། དཔེར་ན་འཁོར་ལོས་སྒྱུར་བའི་རྒྱལ་པོ་དང་བྲལ་ན་རིན་པོ་ཆེ་སྣ་བདུན་གྱིས་འཁོར་ལོས་སྒྱུར་བའི་མིང་མི་འཐོབ་བོ། །རབ་འབྱོར་དེ་བཞིན་དུ་སྦྱིན་པ་ལ་སོགས་པ་ལྔ་ཡང་ཤེས་རབ་ཀྱི་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པ་དང་བྲལ་ན་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པའི་མིང་མི་འཐོབ་བོ། །ཞེས་པ་ལ་སོགས་པར་གསུངས་སོ། །

《大般若經》中云：“如是須菩提，譬如日輪和月輪對四大洲作業，繞四大洲而轉，跟隨四大洲而運行。”同樣，智慧波羅密多亦對前五波羅密多作業，繞五波羅密多而轉，跟隨五波羅密多而運行，若離智慧度，不得佈施等五波羅密多之名。如是須菩提，如若離轉輪王，七寶亦不得轉輪之名。須菩提，同樣，佈施等五波羅密多若離智慧波羅密多，亦不得波羅密多之名。”

ཡང་ན་ཡན་ལག་ཅེས་པ་འདས་མ་ཐག་པའི་ཞི་གནས་ཀྱི་བདག་ཉིད་ཀྱི་རྒྱུན་ཏེ། ཞི་གནས་ཀྱི་ཡོངས་སུ་དག་པར་བྱས་པའི་སེམས་ཀྱི་རྒྱུན་ལ་ཤེས་རབ་སྐྱེ་བས་ལེགས་པར་སྦྱངས་བའི་ཞིང་ལས་འབྲས་བུ་སྐྱེ་བ་བཞིན་དུའོ། །དེ་ཡི་ཕྱིར་ན་སྡུག་བསྔལ་གསུམ་གྱིས་སྡུག་བསྔལ་བའི་འགྲོ་བ་མཐའ་ཡས་པའི་སྡུག་བསྔལ་དག །ཞི་བར་འདོད་པས་རྒྱུར་གྱུར་པ་དང་འབྲས་བུར་གྱུར་པའི་ཤེས་རབ་རྣམ་པ་གཉིས་ལས་ཐོག་མར་རྒྱུ་དང་ཕྱིས་འབྲས་བུའི་ཤེས་རབ་བསྐྱེད་པར་བྱའོ། །

又前所述支分之靜濾自性之流，對靜慮所淨心之續流，才能生智慧，如同肥沃之田地生果一般。以彼之故，以三苦欲息滅無邊痛苦眾生之一切痛苦，故成為因、果的智慧二者，首先應生因之智慧，後生果之智慧。

............(待)

----------------------------------

མཐོས་པས་ཆོས་རྣམས་ཤེས་པར་འགྱུར། མཐོས་པས་སྡིག་ལས་ལྡོག་པར་འགྱུར། མཐོས་པས་དོན་མེད་སྤོང་བར་འགྱུར། མཐོས་པས་མྱང་ངན་འདས་བ་ཐོབ།

多聞知諸法，多聞遮罪障，多聞毀無利，多聞得涅槃。

རིག་པའི་གནས་ལྔ་དག་ལ་བརྩོན་པར་མ་བྱས་ན། འཕགས་མཆོག་གིས་ཀྱང་ཐམས་ཅད་མཁྱེན་ཉིད་མི་འགྱུར་ཏེ། དེ་བས་གཞན་དག་ཚར་གཅོད་རྗེས་སུ་བཟུང་ཕྱིར་དང། བདག་ཉིད་ཀུན་ཤེས་བྱ་ཕྱིར་དེ་ལ་དེ་བརྩོན་བྱ།

不通五種巧明者，雖為聖者難遍知，伏他及攝受他故，自成佛故當精進。

寧瑪文殊 - 經典伏藏漢譯 NMKT ༄༅།།རྙིང་མ་འཇམ་དབྱངས། བཀའ་མ་གཏེར་ཆོས་རྒྱ་སྒྱུར།།

#当归#功能#养生##
当归，味甘辛，气温，可升可降，阳中之阴，无毒。虽有上下之分，而补血则一。东垣谓尾破血者，误。入心、脾、肝三脏。但其性甚动，入之补气药中则补气，入之补血药中则补血，入之升提药中则提气，入之降逐药中则逐血也。而且用之寒则寒，用之热则热，无定功也。
　　功虽无定，然要不可谓非君药。如痢疾也，非君之以当归，则肠中之积秽不能去；如跌伤也，非君之以当归，则骨中之瘀血不能消；大便燥结，非君之以当归，则硬粪不能下；产后亏损，非君之以当归，则血晕不能除。肝中血燥，当归少用，难以解纷；心中血枯，当归少用，难以润泽；脾中血干，当归少用，难以滋养。是当归必宜多用，而后可以成功也。倘畏其过滑而不敢多用，则功用薄而迟矣。而或者谓当归可臣而不可君也，补血汤中让黄为君，反能出奇以夺命；败毒散中让金银花为君，转能角异以散邪，似乎为臣之功胜于为君。然而当归实君药，而又可以为臣为佐使者也。用之彼而彼效，用之此而此效，充之五脏六腑，皆可相资，亦在人之用之耳。用之当，而攻补并可奏功；用之不当，而气血两无有效。用之当，而上下均能疗治；用之不当，而阴阳各鲜成功。又何论于可君而不可臣，可臣而不可佐使哉。
　　或问当归补血，而补气汤中何以必用，岂当归非血分之药乎？曰：当归原非独补血也，实亦气分之药，因其味辛而气少散，恐其耗气，故言补血，而不言补气耳。其实补气者十之四，而补血者十之六，子试思产后非气血之大亏乎。佛手散用当归为君，川芎为佐，人以为二味乃补血之圣药也，治产后血少者，似乎相宜，治产后气虚者。似乎不足。乃何以一用佛手散而气血两旺，非当归补血而又补气，乌能至此，是当归亦为气分之药，不可信哉。
　　或问当归性动而滑，用之于燥结之病宜也，用之下利之症，恐非所宜，何以痢症必用之耶？
　　夫痢疾与水泻不同。水泻者，脾泻也。痢疾者，肾泻也。脾泻最忌滑，肾泻最忌涩。而肾泻之所以忌涩者何故？盖肾水得邪火之侵，肾欲利而火阻之，肾欲留而火迫之，故有后重之苦。夫肾水无多，宜补而不宜泻也。若下多亡阴，肾水竭而愈加艰涩矣。故必用当归以下润其大肠。大肠润而肾水不必来滋大肠，则肾气可安。肾气安而大肠又有所养，火自不敢阻迫于肾矣，自然火散而痢亦安，此当归所以宜于下痢而必用之也。（〔批〕水泻忌滑，痢疾喜滑，当归润滑，正其所宜。）
　　或问当归既是君主之药，各药宜佐当归以用之矣，何以时为偏裨之将反易成功，得毋非君主之药乎？士铎曰：当归性动，性动则无不可共试以奏功也。所以入之攻则攻，入之补则补。
　　然而当归虽为偏裨之将，其气象自有不可为臣之意，倘驾御不得其方，未必不变胜而为负，反治而为乱也。
　　或问当归不宜少用，亦可少用以成功乎？曰：用药止问当与不当，不必问多与不多也。
　　大约当归宜多用者，在重病以救危，宜少用者，在轻病以杜变。不敢多用，固非疗病之奇，不肯少用，亦非养病之善也。
　　或问当归滑药也，有时用之而不滑者何故？凡药所以救病也。肠胃素滑者，忌用当归，此论其常也。倘变生意外，内火沸腾，外火凌逼，不用润滑之当归，又何以滋其枯槁哉。当是时，吾犹恐当归之润滑，尚不足以救其焦涸也，乌可谓平日畏滑而不敢用哉。
　　或问当归专补血而又能补气，则是气血双补之药矣。曰：当归是生气生血之圣药，非但补也。血非气不生，气非血不长。当归生气而又生血者，正其气血之两生，所以生血之中而又生气，生气之中而又生血也。苟单生气，则胎产之门，何以用芎、归之散，生血于气之中。苟单生血，则止血之症，何以用归、 之汤，生气于血之内。惟其生气而即生血，血得气而自旺，惟其生血而即生气，气得血而更盛也。
　　或问当归气味辛温，虽能活血补血，然终是行走之性，每致滑肠。缪仲醇谓与胃不相宜，一切脾胃恶食与食不消，并禁用之，即在产后、胎前亦不得入，是亦有见之言也。嗟嗟！此似是而非，不可不亟辨也。当归辛温，辛能开胃，温能暖胃，何所见而谓胃不相宜耶。夫胃之恶食，乃伤食而不能受也。辛以散之，则食易化。食不消者，乃脾气寒也。脾寒则食停积而不能化矣，温以暖之，则食易消。至于产前产后，苟患前症，尤宜多用，则胃气开而脾气健，始可进饮进食，产前无堕产之忧，产后无退母之怯。试问不用当归以救产后之重危，又用何物以救之。岂必用人参而后可乎。夫人参止可治富贵之家，而不可疗贫寒之妇，天下安得皆用人参以尽救之哉。此当归之不可不用，而不可误听仲醇之言，因循坐视，束手而不相救也，如畏其滑肠，则佐之白术、山药之味，何不可者。
　　或疑当归滑肠，产妇血燥，自是相宜。然产妇亦有素常肠滑者，产后亦可用当归乎？曰：产后不用当归补血，实无第二味可以相代。即平素滑肠，时当产后，肠亦不滑，正不必顾忌也。或过虑其滑，即前条所谓佐之白术、山药，则万无一失矣。
　　或疑当归乃补血之圣药，凡见血症自宜用之，然而用之有效有不效者，岂当归非补血之品乎？当归补血，何必再疑，用之有效有不效，非当归之故，乃用而不得其法之故也。夫血症有兼气虚者，有不兼气虚而血虚者，有气血双虚而兼火者，原不可一概用当归而单治之也。血症而兼气虚，吾治血而兼补其气，则气行而血自归经；血症而气血双虚，吾平补气血，而血亦归经。血症气血双虚而兼火作祟，吾补其气血而带清其火，则气血旺而火自消，又何至血症之有效有不效哉。
　　或问缪仲醇谓疔肿痈疽之未溃者，忌用当归，亦何所见而云然耶？夫仲醇之谓不可用者，恐当归性动，引毒直走胃中，不由外发，致伤胃气故耳。殊不知引毒外散，不若引毒内消之为速。用当归于败毒化毒药中，正取其性动，则引药内消，直趋大便而出，奏功实神。故已溃者断宜大用，使之活血以生肌，即未溃者尤宜急用，使之去毒而逐秽也。 https://t.cn/RJhPevk