我就赌干姜甘草汤加上祖师爷的圣号。还有佛
门道家的咒语，让我死不了。要真熬不过。本
姑娘认了。不过就是可惜活了这么久。人生没
做出什么成就建树。要真被收回去了，那也是
我的命数。无甚可悔。我真的不理解，明明本
人已经有一点让我觉得不舒服了，我为什么还
要冒着生命危险去打疫苗？这一生如果说有遗
憾的话，就是还没做出什么建树，也没有为祖
国。和我自身的信仰，做上更多的事情。这回
赢了我认。输了，我也认。真没了，老娘遗体
捐给国家，当学术研究了。要是能活下来，我
就努力。让自己的生活过的更好。为祖国的公
益和我的信仰做更多的力所能及的事情。要是
活不下来就算了，生死有命。也无甚可怕。
门道家的咒语，让我死不了。要真熬不过。本
姑娘认了。不过就是可惜活了这么久。人生没
做出什么成就建树。要真被收回去了，那也是
我的命数。无甚可悔。我真的不理解，明明本
人已经有一点让我觉得不舒服了，我为什么还
要冒着生命危险去打疫苗？这一生如果说有遗
憾的话，就是还没做出什么建树，也没有为祖
国。和我自身的信仰，做上更多的事情。这回
赢了我认。输了，我也认。真没了，老娘遗体
捐给国家，当学术研究了。要是能活下来，我
就努力。让自己的生活过的更好。为祖国的公
益和我的信仰做更多的力所能及的事情。要是
活不下来就算了，生死有命。也无甚可怕。
净慧长老：生死就存在于生活中，把握当下就能在生活中了生死。
佛教讲两个问题，一个是生活，一个是生死。简单地来说，生活问题如果不包括精神生活在内的话，主要靠物质来解决；而生死问题主要靠精神来解决。实际上佛教有时候是把两个问题糅合在一起，生死问题也包括了生活问题，生活问题也包括了生死问题。佛教是把两者放在同一个位置、同一个点上来思考和处理的。
我觉得，这两个问题在分析的时候作两点来分析是可以的，但是解决的时候就要把它们放在一起来解决，不能分成两次来解决，要一次性解决。解决生死问题就是解决生活问题，解决生活问题也就是解决生死问题。为什么呢？我们众生或者我们人类的一切活动就是生活，就是身口意三业的活动，它既包括生活问题，也包括生死问题，因为生死问题就存在于生活之中。
我们一般人在讨论生死问题的时候，总是截然地把生和死放在一个固定的时间点上，认为我们从娘肚子里出生的那一刻就是生，到临终咽气的那一刻就是死。实际上这种看法是带有片面性的，生和死实际上是贯穿在我们生活的每一念当中，所谓念念生死。
没有生活当中每一念的生死，也就不可能有那种阶段性的生死，如果把生死仅仅看作是生的那一刻、死的那一刻，就没有因果的相续。因为生死是一个因果念念相续的过程，所以佛教在处理生活问题和生死问题时，把它们摆在一个点上作一个统一的思考、统一的处理。
这一个点在什么地方呢？这一个点就是我们平常所说的、也是历代祖师所说的当下一念。当下一念既有生活问题也有生死问题， 把当下这一念处理好了，生活问题解决了，生死问题也解决了。
这样讲是不是有些玄呢？我们大家仔细思考一下，实际上问题就是这么直接。我们每天晚课都要念的“蒙山施食”仪规，一开头有四句话：“若人欲了知，三世一切佛，应观法界性，一切唯心造。”
什么是法界性呢？这就包括生死问题和生活问题，生死问题的本来、生活问题的本来就是法界性。法界性在哪个地方呢？一切唯心造。心有凡心、圣心，有生死心、菩提心，区别何在？一念迷悟之别。一念迷就是生死心，一念悟就是圣贤心。
所以，佛陀教导我们修行不要绕圈子，而是直截了当地从当下这一念来修。当下这一念把握好了，就能够了生死于生活中；当下这一念把握好了，就能在生活中了生死，在了生死中生活。这也就是我们平常所说的在修行中生活，在生活中修行。
生活可以说就是生死问题，修行也可以说就是生活问题。为什么呢？修行就是觉悟，生死是迷或者说生活是迷。我们面对的这个世界千头万绪，我们面对自己的心灵也是千头万绪，种种的问题，把它概括起来，很简单， 就是一个生死问题、一个生活问题，或者说一个迷的问题、一个觉的问题。
这两个问题的存在和表现不受时空的限制，不受一切条件的限制。任何东西可能都是有条件的存在，要说无条件存在的东西，恐怕就是烦恼。当然，烦恼也是有条件的，但在好多情况下，它可以不受条件的限制。我说的这个条件，比如职位高低、钱财多少、年龄大小、文化程度高低等等，烦恼可以不受这些东西的限制。
它唯一可以让步的地方，那就是在觉者面前，在觉者面前烦恼转化了。烦恼在觉者面前还有没有呢？还是有，觉者也要面对我们人类所面对的这些问题， 但是对觉者来说，他不把烦恼当作烦恼，他在烦恼当中把烦恼转化了，所谓转烦恼为菩提，转生死为涅槃，在有些地方叫灭除烦恼、断烦恼。断也好，灭也好，实际上都是转化。他不以烦恼为烦恼，就是断了烦恼。
不以烦恼为烦恼，并不是一件简单的事。如果有人欺负你，你生气不生气？这是一个很现实的问题。古代有一位祖师，皇帝叫他到京城去，他不去，他说他有病。叫了一次他不去，第二次又来叫，又来催，他还是不去。到了第三次，皇帝派来的京官就对老和尚说：你老人家可要识抬举呀，皇帝三次召你都不去，你知道后果是什么？你人不去，就要把你的头拿去见皇帝。
他说那很好，于是说了四句话，我只记得后两句，“将头临白刃，犹如斩春风”。杀头好像刀子割风，风不知道痛，也不知道痒， 他已经把自己的生死置之度外，那就是将烦恼转化了， 将生死转化了。生死就成了菩提了，生死就成了涅槃了。烦恼成为菩提了，彻底地觉醒了，历史上像这样的事情很多。
我们天天在诵《金刚经》，《金刚经》上面讲佛陀在因地的时候，被歌利王割截身体，节节肢解，他在那个时候没有嗔恨心，更没有烦恼，他彻底地了了生死。在什么地方了生死呢？就是在生活中了生死，将刀子来割他的头，那就是生活，他不起烦恼，不动念头，这个就是真空。
不是说修行的人就没有烦恼了，烦恼都躲开他了。可以说越修行的人烦恼越多，他躲避不了的，怎么会躲避得了呢？烦恼可以说是不择手段的，不论任何情况，就是看你以一种什么样的心态来面对，以什么样的方法来处理。你处理得好，烦恼就是菩提；处理得不好，烦恼就成了生死了。
所以，烦恼随时会遇到，烦恼在我们生命的每一念当中，我们每一念都有生死，所谓“念念相续，无有间断”。烦恼是“念念相续，无有间断”，修行也同样要如此，要“念念相续，无有间断”，而且还要不能有疲厌，不能有满足感。
这个很现实啊！我们不管是年老的人也好，年轻的人也好，是出家修行也好，在家修行也好，一定要把生死问题和生活问题同时来解决。要在生活中解决生死问题，在解决生死问题的同时来生活。这样才是我们修道者、求道者的生活。能如此，我们一天二十四小时都没有空过的时候。如果一天二十四小时都在观照自己，我们一天二十四小时都能生活在圆满、幸福、安祥之中。
实际上不是因为这样的推理才有这个问题存在，你当下去体会这个问题也是存在的。因为没有一念一念的迁流，哪有生死啊？这个念念迁流是从我们有这一期生命、从你生的那一天起就开始了。如果把这个念念迁流往前延伸，那就可以延伸到过去生中，一直可以延伸到过去的无量劫中；而把它往后延伸、往未来延伸，也是一直可以延伸到未来的无量劫中，这就是我们这一念心。
我们这一念心就叫法界性，法界性就是法身，法身是无始终、无内外的。我们人人具足此法身。虽然在迷失当中你不能确知，但是这一点灵明不昧的觉知觉照，永远没有离开你，永远是你最亲密的朋友，也可以说永远都是你的本来面目。
当我们还没有觉知的时候，它是我们的朋友；当我们一念回光返照的时候，啊！原来你就是我，我就是你，本来面目从来都没有离开过自己。所以学佛的人要从根本上来学，要立足在根本。既得本，何愁末？本是体，末是用，得了体，自然就能起用。
人类的这个问题，科学家也存在，农民也存在，做大官的也存在，而且他的这个问题更突出，因为凡是做大官的人应该说都是世间最有智慧的人。所以，人们经常看到那些伟人面对茫茫苦海也会发出长叹。什么是茫茫的苦海？就是我们这一念的迷失，我们不要以为在我们心之外有个苦海，苦海就在我们方寸之间，把方寸之间的问题解决好了，那就是苦海无边，回头是岸。
回头是很快的，一步也不用走动，就到了彼岸。学佛要学到这样的地步了，那么对佛法可以说有些了解了，那就可以修行了。如果没有学到这个地步，认为从苦海到极乐世界有很远很远的路，要搭飞机轮船，可以说你永远到不了，你要知道回头是岸。
所以，再建议大家认真地读《六祖坛经》，读《金刚经》，读《普贤行愿品》。我们在家教徒时间宝贵，不可能读很多的经典，读这三本经，就能够真正体会到苦海无边，回头是岸。
修行要经常看经典，经常亲近善知识，听闻正法。能够经常得到善知识的启发，修行就可以少走弯路，就能够沿着一条捷径来修。不过，这虽然是个捷径，不离寸步就从苦海到达了极乐世界，但又是难度最大的一种修行方法。如果把这个方法比作革命的话，它是要革自己当下的命，不是等待很久，不是革别人的命，而是革自己的命。
你当下的烦恼怎么解决？一事当前你是怎么面对的？人家打了你一个嘴巴，你是跟人家没完没了， 还是问问自己他为什么会打我？如果你能反问自己，你就不会去想对方怎么样怎么样，你就会想到你自己有什么不对。
我们很多的事情往往总不知道要求自己，总是要求别人；不知道自己应该怎么做，总是希望别人做得事事都满你的意，怎么可能呢？我们每个人回想一下，有家庭生活的人，希望家庭所有的人都听你的话，家里人所想的一切问题，都跟你想的一样。我们出家人，没有家庭，住在寺院，住在佛学院，也希望常住的所有的事情都满我的意，老师教书满我的意，管事的人满我的意，一切的事情都不要违背我的意愿。
怎么可能呢？一百个人就有一百条心，满了你的意就不大可能满第二个人的意，张三这么想，李四那么想，王五又是一个想法，怎么办呢？大家总要取得一些妥协，取得一些谅解，能做到大体上过得去就可以了。
在生活中了生死，这一法门就是我提倡的生活禅。修生活禅这一法，大家一听起来好像有些庸俗，但是你仔细思考一下，生活当中要有禅，要在禅悦当中生活， 并不是容易的事情，而是最难最难的法门。但是，你如果真正实行起来，那是最有味道的、最活的法门，时时刻刻、在在处处都用得上，都有力量。
今天我讲的就是我们人类面对的两大问题—生死问题和生活问题。佛教的根本出发点是把这两个问题放在一起来考虑，因为解决好了生活问题也就解决了生死问题，解决了生死问题也解决好了生活问题。
用什么方法来解决？就是时时觉照，念念觉照。因为生死在念念中，所以需要念念觉照，一念相应就最容易，一念相应就能念念相应，如果你一念不相应，你念念都不相应，那就成了最难的法门。
希望大家能够很好地去思考，很好地去体会，真正做到在生活中修行，在修行中生活，在生活中了生死，在了生死中生活。
内容来源：净慧长老浅释“妙法莲华经”
佛教讲两个问题，一个是生活，一个是生死。简单地来说，生活问题如果不包括精神生活在内的话，主要靠物质来解决；而生死问题主要靠精神来解决。实际上佛教有时候是把两个问题糅合在一起，生死问题也包括了生活问题，生活问题也包括了生死问题。佛教是把两者放在同一个位置、同一个点上来思考和处理的。
我觉得，这两个问题在分析的时候作两点来分析是可以的，但是解决的时候就要把它们放在一起来解决，不能分成两次来解决，要一次性解决。解决生死问题就是解决生活问题，解决生活问题也就是解决生死问题。为什么呢？我们众生或者我们人类的一切活动就是生活，就是身口意三业的活动，它既包括生活问题，也包括生死问题，因为生死问题就存在于生活之中。
我们一般人在讨论生死问题的时候，总是截然地把生和死放在一个固定的时间点上，认为我们从娘肚子里出生的那一刻就是生，到临终咽气的那一刻就是死。实际上这种看法是带有片面性的，生和死实际上是贯穿在我们生活的每一念当中，所谓念念生死。
没有生活当中每一念的生死，也就不可能有那种阶段性的生死，如果把生死仅仅看作是生的那一刻、死的那一刻，就没有因果的相续。因为生死是一个因果念念相续的过程，所以佛教在处理生活问题和生死问题时，把它们摆在一个点上作一个统一的思考、统一的处理。
这一个点在什么地方呢？这一个点就是我们平常所说的、也是历代祖师所说的当下一念。当下一念既有生活问题也有生死问题， 把当下这一念处理好了，生活问题解决了，生死问题也解决了。
这样讲是不是有些玄呢？我们大家仔细思考一下，实际上问题就是这么直接。我们每天晚课都要念的“蒙山施食”仪规，一开头有四句话：“若人欲了知，三世一切佛，应观法界性，一切唯心造。”
什么是法界性呢？这就包括生死问题和生活问题，生死问题的本来、生活问题的本来就是法界性。法界性在哪个地方呢？一切唯心造。心有凡心、圣心，有生死心、菩提心，区别何在？一念迷悟之别。一念迷就是生死心，一念悟就是圣贤心。
所以，佛陀教导我们修行不要绕圈子，而是直截了当地从当下这一念来修。当下这一念把握好了，就能够了生死于生活中；当下这一念把握好了，就能在生活中了生死，在了生死中生活。这也就是我们平常所说的在修行中生活，在生活中修行。
生活可以说就是生死问题，修行也可以说就是生活问题。为什么呢？修行就是觉悟，生死是迷或者说生活是迷。我们面对的这个世界千头万绪，我们面对自己的心灵也是千头万绪，种种的问题，把它概括起来，很简单， 就是一个生死问题、一个生活问题，或者说一个迷的问题、一个觉的问题。
这两个问题的存在和表现不受时空的限制，不受一切条件的限制。任何东西可能都是有条件的存在，要说无条件存在的东西，恐怕就是烦恼。当然，烦恼也是有条件的，但在好多情况下，它可以不受条件的限制。我说的这个条件，比如职位高低、钱财多少、年龄大小、文化程度高低等等，烦恼可以不受这些东西的限制。
它唯一可以让步的地方，那就是在觉者面前，在觉者面前烦恼转化了。烦恼在觉者面前还有没有呢？还是有，觉者也要面对我们人类所面对的这些问题， 但是对觉者来说，他不把烦恼当作烦恼，他在烦恼当中把烦恼转化了，所谓转烦恼为菩提，转生死为涅槃，在有些地方叫灭除烦恼、断烦恼。断也好，灭也好，实际上都是转化。他不以烦恼为烦恼，就是断了烦恼。
不以烦恼为烦恼，并不是一件简单的事。如果有人欺负你，你生气不生气？这是一个很现实的问题。古代有一位祖师，皇帝叫他到京城去，他不去，他说他有病。叫了一次他不去，第二次又来叫，又来催，他还是不去。到了第三次，皇帝派来的京官就对老和尚说：你老人家可要识抬举呀，皇帝三次召你都不去，你知道后果是什么？你人不去，就要把你的头拿去见皇帝。
他说那很好，于是说了四句话，我只记得后两句，“将头临白刃，犹如斩春风”。杀头好像刀子割风，风不知道痛，也不知道痒， 他已经把自己的生死置之度外，那就是将烦恼转化了， 将生死转化了。生死就成了菩提了，生死就成了涅槃了。烦恼成为菩提了，彻底地觉醒了，历史上像这样的事情很多。
我们天天在诵《金刚经》，《金刚经》上面讲佛陀在因地的时候，被歌利王割截身体，节节肢解，他在那个时候没有嗔恨心，更没有烦恼，他彻底地了了生死。在什么地方了生死呢？就是在生活中了生死，将刀子来割他的头，那就是生活，他不起烦恼，不动念头，这个就是真空。
不是说修行的人就没有烦恼了，烦恼都躲开他了。可以说越修行的人烦恼越多，他躲避不了的，怎么会躲避得了呢？烦恼可以说是不择手段的，不论任何情况，就是看你以一种什么样的心态来面对，以什么样的方法来处理。你处理得好，烦恼就是菩提；处理得不好，烦恼就成了生死了。
所以，烦恼随时会遇到，烦恼在我们生命的每一念当中，我们每一念都有生死，所谓“念念相续，无有间断”。烦恼是“念念相续，无有间断”，修行也同样要如此，要“念念相续，无有间断”，而且还要不能有疲厌，不能有满足感。
这个很现实啊！我们不管是年老的人也好，年轻的人也好，是出家修行也好，在家修行也好，一定要把生死问题和生活问题同时来解决。要在生活中解决生死问题，在解决生死问题的同时来生活。这样才是我们修道者、求道者的生活。能如此，我们一天二十四小时都没有空过的时候。如果一天二十四小时都在观照自己，我们一天二十四小时都能生活在圆满、幸福、安祥之中。
实际上不是因为这样的推理才有这个问题存在，你当下去体会这个问题也是存在的。因为没有一念一念的迁流，哪有生死啊？这个念念迁流是从我们有这一期生命、从你生的那一天起就开始了。如果把这个念念迁流往前延伸，那就可以延伸到过去生中，一直可以延伸到过去的无量劫中；而把它往后延伸、往未来延伸，也是一直可以延伸到未来的无量劫中，这就是我们这一念心。
我们这一念心就叫法界性，法界性就是法身，法身是无始终、无内外的。我们人人具足此法身。虽然在迷失当中你不能确知，但是这一点灵明不昧的觉知觉照，永远没有离开你，永远是你最亲密的朋友，也可以说永远都是你的本来面目。
当我们还没有觉知的时候，它是我们的朋友；当我们一念回光返照的时候，啊！原来你就是我，我就是你，本来面目从来都没有离开过自己。所以学佛的人要从根本上来学，要立足在根本。既得本，何愁末？本是体，末是用，得了体，自然就能起用。
人类的这个问题，科学家也存在，农民也存在，做大官的也存在，而且他的这个问题更突出，因为凡是做大官的人应该说都是世间最有智慧的人。所以，人们经常看到那些伟人面对茫茫苦海也会发出长叹。什么是茫茫的苦海？就是我们这一念的迷失，我们不要以为在我们心之外有个苦海，苦海就在我们方寸之间，把方寸之间的问题解决好了，那就是苦海无边，回头是岸。
回头是很快的，一步也不用走动，就到了彼岸。学佛要学到这样的地步了，那么对佛法可以说有些了解了，那就可以修行了。如果没有学到这个地步，认为从苦海到极乐世界有很远很远的路，要搭飞机轮船，可以说你永远到不了，你要知道回头是岸。
所以，再建议大家认真地读《六祖坛经》，读《金刚经》，读《普贤行愿品》。我们在家教徒时间宝贵，不可能读很多的经典，读这三本经，就能够真正体会到苦海无边，回头是岸。
修行要经常看经典，经常亲近善知识，听闻正法。能够经常得到善知识的启发，修行就可以少走弯路，就能够沿着一条捷径来修。不过，这虽然是个捷径，不离寸步就从苦海到达了极乐世界，但又是难度最大的一种修行方法。如果把这个方法比作革命的话，它是要革自己当下的命，不是等待很久，不是革别人的命，而是革自己的命。
你当下的烦恼怎么解决？一事当前你是怎么面对的？人家打了你一个嘴巴，你是跟人家没完没了， 还是问问自己他为什么会打我？如果你能反问自己，你就不会去想对方怎么样怎么样，你就会想到你自己有什么不对。
我们很多的事情往往总不知道要求自己，总是要求别人；不知道自己应该怎么做，总是希望别人做得事事都满你的意，怎么可能呢？我们每个人回想一下，有家庭生活的人，希望家庭所有的人都听你的话，家里人所想的一切问题，都跟你想的一样。我们出家人，没有家庭，住在寺院，住在佛学院，也希望常住的所有的事情都满我的意，老师教书满我的意，管事的人满我的意，一切的事情都不要违背我的意愿。
怎么可能呢？一百个人就有一百条心，满了你的意就不大可能满第二个人的意，张三这么想，李四那么想，王五又是一个想法，怎么办呢？大家总要取得一些妥协，取得一些谅解，能做到大体上过得去就可以了。
在生活中了生死，这一法门就是我提倡的生活禅。修生活禅这一法，大家一听起来好像有些庸俗，但是你仔细思考一下，生活当中要有禅，要在禅悦当中生活， 并不是容易的事情，而是最难最难的法门。但是，你如果真正实行起来，那是最有味道的、最活的法门，时时刻刻、在在处处都用得上，都有力量。
今天我讲的就是我们人类面对的两大问题—生死问题和生活问题。佛教的根本出发点是把这两个问题放在一起来考虑，因为解决好了生活问题也就解决了生死问题，解决了生死问题也解决好了生活问题。
用什么方法来解决？就是时时觉照，念念觉照。因为生死在念念中，所以需要念念觉照，一念相应就最容易，一念相应就能念念相应，如果你一念不相应，你念念都不相应，那就成了最难的法门。
希望大家能够很好地去思考，很好地去体会，真正做到在生活中修行，在修行中生活，在生活中了生死，在了生死中生活。
内容来源：净慧长老浅释“妙法莲华经”
一旦你明白轮回和涅盘的一切现象都只是心的造作，心的本性是空性时，那么要把不净观转化为净观就不成问题，所有现象本具清净地揭显。这种了悟可使你随意控制一切现象，特别是圣者的十自在: 控制物质的能力、控制生命的能力、控制业的能力等。俗话说: 能掌握己见，就能掌控一切现象。
ནམ་ཞིག་འཁོར་འདས་ཀྱི་སྣང་ཚུལ་མཆིས་སོ་ཅོག་ནི་སེམས་ལས་བྱས་པ་འབའ་ཞིག་ཡིན་ལ། སེམས་ཀྱི་རང་བཞིན་ནི་སྟོང་པ་ཉིད་དུ་ངོ་འཕྲོད་ན། མི་གཙང་བ་གཙང་བར་ལྟ་བའང་ལེགས་པར་བསྒྱུར་ཐུབ་ཅིང་། སྣང་ཚུལ་ཡོད་དོ་ཅོག་ལ་གདོད་མ་ནས་མངའ་བའི་དྲི་མས་མ་གོས་པའི་རང་བཞིན་ཡང་རྗེན་པར་མངོན་ལ། མངོན་པར་རྟོགས་པ་འདི་ཡིས་སྣང་ཚུལ་ཐམས་ཅད་ལ་དབང་བྱེད་དོ། །
所谓一个佛法修行者，乃是指面对任何顺逆诸境，皆能转极逆的境界为励缘的修行人。—顶果钦哲法王
དེ་ཡང་དམ་པའི་ཆོས་ཉམས་སུ་ལེན་མཁན་ཞེས་བྱ་བ་ནི་རྐྱེན་བཟང་བ་དང་ངན་པ་ཅི་རིགས་པར་ཕྲད་ཀྱང་རྐྱེན་ངན་ཐམས་ཅད་གྲོགས་དང་ལམ་དུ་འཁྱེར་ཐུབ་པའི་ཉམས་ལེན་པ་ལ་བྱའོ།།
许多人没有你所拥有的幸运，得以遇见一个上师，因此他们无法脱离迷妄。无论他们的行为有多么恶劣，他们比任何其他人更需要你的帮助和慈悲。你总是要记得，伤害你的人完全是情绪的受害者。想一想，如果他们能够远离这些情绪，该有多么美好。—顶果钦哲法王
སྐྱེ་བོ་མང་པོ་ཞིག་ནི་ཁྱེད་བཞིན་མགོན་དགེ་བའི་བཤེས་གཉེན་དང་ཕྲད་པའི་སྐལ་བ་དང་ལྡན་པ་མ་ཡིན་ཏེ། དེ་བས་དེ་དག་ཐམས་ཅད་རྨོངས་པ་མ་རིག་པའི་རྒྱ་ལས་ཐར་བའི་སྐལ་བ་དང་ལྡན་པར་མ་གྱུར། སྐྱེ་བོ་དེ་དག་གི་སྤྱོད་ལམ་ནི་ཇི་འདྲ་ཞིག་གདུག་ཅིང་ངན་ཡང་། དེ་དག་ལ་གཞན་ལས་ལྷག་པར་རང་གི་རོགས་རམ་དང་བརྩེ་བ་ཉེ་བར་མཁོ་ལ། རང་ལ་གནོད་ཅིང་འཚེ་བ་བྱེད་མཁན་དེ་ནི་སོ་སོའི་ཉོན་མོངས་པའི་དབང་དུ་གྱུར་པ་ཡིན་པ་ཡིད་ལ་དྲན་པར་བྱེད་དོ། །དེ་དག་ནི་ཉོན་མོངས་པའི་བསམ་པ་དེ་དག་དང་རིང་དུ་བྲལ་ན་ཇི་འདྲའི་ཡིད་དུ་འོང་བ་ཞིག་ཡིན་ཨང་།
一个家庭维系在一起的时间最多只有一辈子，而通常的状况是，家人相聚的时间往往比一辈子少很多。在这短暂相聚的时间内，我们应该努力维系彼此之间的完美和谐，同时尽可能地遵循佛法。在今生结为夫妇，成为亲子，乃是过去行为与共业的结果。我们应该不惜代价地避免争吵，和谐共处的原因。
ཁྱིམ་མི་དག་མཉམ་དུ་འདུ་བའི་དུས་ནི་རིང་མཐའ་ཡང་སྐྱེ་བ་གཅིག་ལས་མེད་ཅིང་། དུས་རྒྱུན་མཉམ་དུ་འཛོམས་པའི་དུས་ནི་དེ་ལས་ཉུང་ངུར་སྣང་། ཡུན་ཐུང་བའི་འདུ་འཛོམས་ཀྱི་གནས་སྐབས་འདི་རུ། འབད་པ་ཆེན་པོས་གཅིག་གིས་གཅིག་ལ་འཐུན་པར་གནས་ཤིང་། དམ་པའི་ཆོས་བཞིན་ཡང་དག་པར་འཚོ་བར་བརྩོན་པ་བསྐྱེད་དགོས། སྐྱེ་བ་འདི་ཉིད་དུ་ཁྱོ་ཤུག་ཏུ་གྱུར་ཀྱང་རུང་། ཡང་ན་ཕ་མ་བུ་ཚ་རུ་གྱུར་ཀྱང་བླ། དེ་དག་ཐམས་ཅད་ནི་འདས་པའི་ལས་འབྲས་དང་སྤྱི་མཐུན་གྱི་ལས་ཀྱི་འབྲས་བུ་ཡིན་པས། ཚིག་མི་མཐུན་པར་སྨྲ་བ་རབ་ཏུ་སྤངས་ནས་ཁ་འཆམ་ཞིང་ཁོག་མཐུན་པར་གནས་དགོས་སོ། །
不论你的念头多么错乱，它们不过是智力的产品。一旦你令念头被解脱、于不生、不住、不灭，念头即消融于空性。那赤裸的空性就是上师:超越智力的原始智慧。
ཡིད་ཀྱི་རྣམ་པར་རྟོག་པ་ནི་ཇི་ལྟར་འཁྲུག་ཅིང་རྣམ་པར་འཛིང་ཡོད་ནའང་། དེ་ནི་རིག་པ་ལས་བྱུང་བ་ཞིག་ཡིན་ཞིང་། ནམ་ཞིག་རྣམ་པར་རྟོག་པ་དེ་ཉིད་བཅིངས་པ་ལས་རྣམ་པར་གྲོལ་ཏེ། མ་སྐྱེས་པ་དང་། མི་གནས་པ། མ་འགག་པ་སྟེ། ཡིད་ཀྱི་རྣམ་པར་རྟོག་པ་ནི་ཆོས་ཉིད་སྟོང་པ་ཉིད་ཀྱི་ངང་ལ་རང་བཞིན་དུ་འཐིམས་པར་འགྱུར་རོ། །མངོན་སུམ་གསལ་རྗེན་གྱི་སྟོང་པ་ཉིད་ནི་རང་གི་དགེ་བའི་བཤེས་གཉེན་ཏེ། རིག་པ་ལས་རྣམ་པར་འདས་པའི་གདོད་མའི་ཤེས་རབ་དེའོ། །
佛说:没有一个情绪无法根除，因为情绪只不过是念头，而念头如同在虚空飘移的风，空无一物。
སངས་རྒྱས་བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱི་ཞལ་སྔ་ནས། དྲུང་ནས་འབྱིན་ཅིང་ས་བོན་དང་བཅས་པ་སྤོང་ནུས་པའི་སེམས་ཀྱི་འགྱུར་བ་ཞིག་གདོད་ནས་མ་མཆིས་ཏེ། རྒྱུ་མཚན་གང་ཡིན་ཞེ་ན། སེམས་ཀྱི་འགྱུར་བ་ནི་ཡིད་ཀྱི་རྣམ་པར་རྟོག་པའི་དྲན་པ་ཙམ་དུ་ངེས་ཤིང་། ཡིད་ཀྱི་རྣམ་པར་རྟོག་པ་ནི་བར་སྣང་སྟོང་པར་རྒྱུ་བའི་རླུང་བུ་ཇི་བཞིན། དེ་ནི་སྟོང་ཅང་ཅང་གི་ཚུལ་དུ་གནས་པར་གསུངས་སོ། །
修心的一般效果，就是让修行者从希望和恐惧中解脱出来，要修持自他交换而不求回报。—顶果钦哲法王—
སེམས་ལེགས་པར་སྦྱངས་པ་ལས་ཉམས་ལེན་པ་གང་དེ་རེ་དོགས་ཀྱི་འཛིན་པའི་རྒྱ་ལས་རྣམ་པར་གྲོལ་བར་བྱས་ནས། མཐར་ཐུག་བདག་གཞན་མཉམ་བརྗེ་དང་ལན་ལ་མི་རེ་བའི་སྒྲུབ་པ་ཉམས་ལེན་གྱི་མཐའ་ལ་གནས་པར་འགྱུར་རོ། །
从一个人执着于自我的程度，可以看出他受苦的程度。
སྐྱེས་བུ་ཞིག་གི་བདག་ཏུ་འཛིན་པའི་འཛིན་པ་ཡི་ཚད་ལས། ཁོ་རང་སྡུག་བསྔལ་བ་དང་ཉོན་མོངས་པར་བྱེད་པའི་ཚད་ཀྱང་ལེགས་པར་གཞལ་ཅིང་ཡོངས་སུ་རྟོགས་ཐུབ་བོ། །
修行的本质并没有任何奇特的地方，它的实质就是反复的深入我们的心相续，并且改变它，否则，这个宝贵的人身会被浪费，你用一生的时间追逐自己的念头，执着它所创造的轮回，实际上，就是在梦幻中迷失自己而不自觉。—顶果钦哲法王—
ཉམས་ལེན་གྱི་ངོ་བོ་ལ་གནད་ཁྱད་པར་བ་ཅི་ཡང་མེད་ཅིང་། དེའི་རང་བཞིན་ནི་ང་རང་ཚོའི་སེམས་ཀྱི་རྒྱུན་ལ་ཡང་དང་བསྐྱར་དུ་འཇུག་པར་མ་ཟད། དེ་ལ་འགྱུར་བ་འབྱུང་བར་བྱེད་ཀྱི། དེ་ལྟ་མིན་ན་དལ་བརྒྱད་འབྱོར་བཅུའི་བདག་ཉིད་ཅན་གྱི་ལུས་རྟེན་རིན་པོ་ཆེ་འདི་ཉིད་ཆུད་གསན་པར་བྱེད་ཅིང་། ཚེ་གཅིག་ལུས་གཅིག་ལ་རང་སེམས་ཀྱི་རྗེས་སུ་ཞུགས་ལ། དེ་ལ་བདག་ཏུ་འཛིན་པའི་འཛིན་པ་ཡིས་འགྲོ་བ་རིགས་དྲུག་གི་གནས་སུ་ལྟུང་བར་བྱེད་ཅིང་། དེ་ནི་རྨི་ལམ་སྒྱུ་མའི་གྲོང་ནས་སོ་སོ་ལམ་ནོར་ཞིང་རྨོངས་པ་མ་རིག་པའི་དབང་དུ་གྱུར་པ་ཡིན་ནོ། །༧དིལ་མགོནམཁྱེན་རྡོ་རྗེ་འཆང་ནས། https://t.cn/R2Wx1G2
ནམ་ཞིག་འཁོར་འདས་ཀྱི་སྣང་ཚུལ་མཆིས་སོ་ཅོག་ནི་སེམས་ལས་བྱས་པ་འབའ་ཞིག་ཡིན་ལ། སེམས་ཀྱི་རང་བཞིན་ནི་སྟོང་པ་ཉིད་དུ་ངོ་འཕྲོད་ན། མི་གཙང་བ་གཙང་བར་ལྟ་བའང་ལེགས་པར་བསྒྱུར་ཐུབ་ཅིང་། སྣང་ཚུལ་ཡོད་དོ་ཅོག་ལ་གདོད་མ་ནས་མངའ་བའི་དྲི་མས་མ་གོས་པའི་རང་བཞིན་ཡང་རྗེན་པར་མངོན་ལ། མངོན་པར་རྟོགས་པ་འདི་ཡིས་སྣང་ཚུལ་ཐམས་ཅད་ལ་དབང་བྱེད་དོ། །
所谓一个佛法修行者，乃是指面对任何顺逆诸境，皆能转极逆的境界为励缘的修行人。—顶果钦哲法王
དེ་ཡང་དམ་པའི་ཆོས་ཉམས་སུ་ལེན་མཁན་ཞེས་བྱ་བ་ནི་རྐྱེན་བཟང་བ་དང་ངན་པ་ཅི་རིགས་པར་ཕྲད་ཀྱང་རྐྱེན་ངན་ཐམས་ཅད་གྲོགས་དང་ལམ་དུ་འཁྱེར་ཐུབ་པའི་ཉམས་ལེན་པ་ལ་བྱའོ།།
许多人没有你所拥有的幸运，得以遇见一个上师，因此他们无法脱离迷妄。无论他们的行为有多么恶劣，他们比任何其他人更需要你的帮助和慈悲。你总是要记得，伤害你的人完全是情绪的受害者。想一想，如果他们能够远离这些情绪，该有多么美好。—顶果钦哲法王
སྐྱེ་བོ་མང་པོ་ཞིག་ནི་ཁྱེད་བཞིན་མགོན་དགེ་བའི་བཤེས་གཉེན་དང་ཕྲད་པའི་སྐལ་བ་དང་ལྡན་པ་མ་ཡིན་ཏེ། དེ་བས་དེ་དག་ཐམས་ཅད་རྨོངས་པ་མ་རིག་པའི་རྒྱ་ལས་ཐར་བའི་སྐལ་བ་དང་ལྡན་པར་མ་གྱུར། སྐྱེ་བོ་དེ་དག་གི་སྤྱོད་ལམ་ནི་ཇི་འདྲ་ཞིག་གདུག་ཅིང་ངན་ཡང་། དེ་དག་ལ་གཞན་ལས་ལྷག་པར་རང་གི་རོགས་རམ་དང་བརྩེ་བ་ཉེ་བར་མཁོ་ལ། རང་ལ་གནོད་ཅིང་འཚེ་བ་བྱེད་མཁན་དེ་ནི་སོ་སོའི་ཉོན་མོངས་པའི་དབང་དུ་གྱུར་པ་ཡིན་པ་ཡིད་ལ་དྲན་པར་བྱེད་དོ། །དེ་དག་ནི་ཉོན་མོངས་པའི་བསམ་པ་དེ་དག་དང་རིང་དུ་བྲལ་ན་ཇི་འདྲའི་ཡིད་དུ་འོང་བ་ཞིག་ཡིན་ཨང་།
一个家庭维系在一起的时间最多只有一辈子，而通常的状况是，家人相聚的时间往往比一辈子少很多。在这短暂相聚的时间内，我们应该努力维系彼此之间的完美和谐，同时尽可能地遵循佛法。在今生结为夫妇，成为亲子，乃是过去行为与共业的结果。我们应该不惜代价地避免争吵，和谐共处的原因。
ཁྱིམ་མི་དག་མཉམ་དུ་འདུ་བའི་དུས་ནི་རིང་མཐའ་ཡང་སྐྱེ་བ་གཅིག་ལས་མེད་ཅིང་། དུས་རྒྱུན་མཉམ་དུ་འཛོམས་པའི་དུས་ནི་དེ་ལས་ཉུང་ངུར་སྣང་། ཡུན་ཐུང་བའི་འདུ་འཛོམས་ཀྱི་གནས་སྐབས་འདི་རུ། འབད་པ་ཆེན་པོས་གཅིག་གིས་གཅིག་ལ་འཐུན་པར་གནས་ཤིང་། དམ་པའི་ཆོས་བཞིན་ཡང་དག་པར་འཚོ་བར་བརྩོན་པ་བསྐྱེད་དགོས། སྐྱེ་བ་འདི་ཉིད་དུ་ཁྱོ་ཤུག་ཏུ་གྱུར་ཀྱང་རུང་། ཡང་ན་ཕ་མ་བུ་ཚ་རུ་གྱུར་ཀྱང་བླ། དེ་དག་ཐམས་ཅད་ནི་འདས་པའི་ལས་འབྲས་དང་སྤྱི་མཐུན་གྱི་ལས་ཀྱི་འབྲས་བུ་ཡིན་པས། ཚིག་མི་མཐུན་པར་སྨྲ་བ་རབ་ཏུ་སྤངས་ནས་ཁ་འཆམ་ཞིང་ཁོག་མཐུན་པར་གནས་དགོས་སོ། །
不论你的念头多么错乱，它们不过是智力的产品。一旦你令念头被解脱、于不生、不住、不灭，念头即消融于空性。那赤裸的空性就是上师:超越智力的原始智慧。
ཡིད་ཀྱི་རྣམ་པར་རྟོག་པ་ནི་ཇི་ལྟར་འཁྲུག་ཅིང་རྣམ་པར་འཛིང་ཡོད་ནའང་། དེ་ནི་རིག་པ་ལས་བྱུང་བ་ཞིག་ཡིན་ཞིང་། ནམ་ཞིག་རྣམ་པར་རྟོག་པ་དེ་ཉིད་བཅིངས་པ་ལས་རྣམ་པར་གྲོལ་ཏེ། མ་སྐྱེས་པ་དང་། མི་གནས་པ། མ་འགག་པ་སྟེ། ཡིད་ཀྱི་རྣམ་པར་རྟོག་པ་ནི་ཆོས་ཉིད་སྟོང་པ་ཉིད་ཀྱི་ངང་ལ་རང་བཞིན་དུ་འཐིམས་པར་འགྱུར་རོ། །མངོན་སུམ་གསལ་རྗེན་གྱི་སྟོང་པ་ཉིད་ནི་རང་གི་དགེ་བའི་བཤེས་གཉེན་ཏེ། རིག་པ་ལས་རྣམ་པར་འདས་པའི་གདོད་མའི་ཤེས་རབ་དེའོ། །
佛说:没有一个情绪无法根除，因为情绪只不过是念头，而念头如同在虚空飘移的风，空无一物。
སངས་རྒྱས་བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱི་ཞལ་སྔ་ནས། དྲུང་ནས་འབྱིན་ཅིང་ས་བོན་དང་བཅས་པ་སྤོང་ནུས་པའི་སེམས་ཀྱི་འགྱུར་བ་ཞིག་གདོད་ནས་མ་མཆིས་ཏེ། རྒྱུ་མཚན་གང་ཡིན་ཞེ་ན། སེམས་ཀྱི་འགྱུར་བ་ནི་ཡིད་ཀྱི་རྣམ་པར་རྟོག་པའི་དྲན་པ་ཙམ་དུ་ངེས་ཤིང་། ཡིད་ཀྱི་རྣམ་པར་རྟོག་པ་ནི་བར་སྣང་སྟོང་པར་རྒྱུ་བའི་རླུང་བུ་ཇི་བཞིན། དེ་ནི་སྟོང་ཅང་ཅང་གི་ཚུལ་དུ་གནས་པར་གསུངས་སོ། །
修心的一般效果，就是让修行者从希望和恐惧中解脱出来，要修持自他交换而不求回报。—顶果钦哲法王—
སེམས་ལེགས་པར་སྦྱངས་པ་ལས་ཉམས་ལེན་པ་གང་དེ་རེ་དོགས་ཀྱི་འཛིན་པའི་རྒྱ་ལས་རྣམ་པར་གྲོལ་བར་བྱས་ནས། མཐར་ཐུག་བདག་གཞན་མཉམ་བརྗེ་དང་ལན་ལ་མི་རེ་བའི་སྒྲུབ་པ་ཉམས་ལེན་གྱི་མཐའ་ལ་གནས་པར་འགྱུར་རོ། །
从一个人执着于自我的程度，可以看出他受苦的程度。
སྐྱེས་བུ་ཞིག་གི་བདག་ཏུ་འཛིན་པའི་འཛིན་པ་ཡི་ཚད་ལས། ཁོ་རང་སྡུག་བསྔལ་བ་དང་ཉོན་མོངས་པར་བྱེད་པའི་ཚད་ཀྱང་ལེགས་པར་གཞལ་ཅིང་ཡོངས་སུ་རྟོགས་ཐུབ་བོ། །
修行的本质并没有任何奇特的地方，它的实质就是反复的深入我们的心相续，并且改变它，否则，这个宝贵的人身会被浪费，你用一生的时间追逐自己的念头，执着它所创造的轮回，实际上，就是在梦幻中迷失自己而不自觉。—顶果钦哲法王—
ཉམས་ལེན་གྱི་ངོ་བོ་ལ་གནད་ཁྱད་པར་བ་ཅི་ཡང་མེད་ཅིང་། དེའི་རང་བཞིན་ནི་ང་རང་ཚོའི་སེམས་ཀྱི་རྒྱུན་ལ་ཡང་དང་བསྐྱར་དུ་འཇུག་པར་མ་ཟད། དེ་ལ་འགྱུར་བ་འབྱུང་བར་བྱེད་ཀྱི། དེ་ལྟ་མིན་ན་དལ་བརྒྱད་འབྱོར་བཅུའི་བདག་ཉིད་ཅན་གྱི་ལུས་རྟེན་རིན་པོ་ཆེ་འདི་ཉིད་ཆུད་གསན་པར་བྱེད་ཅིང་། ཚེ་གཅིག་ལུས་གཅིག་ལ་རང་སེམས་ཀྱི་རྗེས་སུ་ཞུགས་ལ། དེ་ལ་བདག་ཏུ་འཛིན་པའི་འཛིན་པ་ཡིས་འགྲོ་བ་རིགས་དྲུག་གི་གནས་སུ་ལྟུང་བར་བྱེད་ཅིང་། དེ་ནི་རྨི་ལམ་སྒྱུ་མའི་གྲོང་ནས་སོ་སོ་ལམ་ནོར་ཞིང་རྨོངས་པ་མ་རིག་པའི་དབང་དུ་གྱུར་པ་ཡིན་ནོ། །༧དིལ་མགོནམཁྱེན་རྡོ་རྗེ་འཆང་ནས། https://t.cn/R2Wx1G2
✋热门推荐