襄公·襄公二十五年原文 原文
【经】
二十有五年春，齐崔杼帅师伐我北鄙。
夏五月乙亥，齐崔杼弑其君光。
公会晋侯、宋公、卫侯、郑伯、曹伯、莒子、邾子、滕子、薛伯、杞伯、小邾子于夷仪。
六月壬子，郑公孙舍之帅师入陈。
秋八月己巳，诸侯同盟于重丘。
公至自会。
卫侯入于夷仪。
楚屈建帅师灭舒鸠。
冬，郑公孙夏帅师伐陈。
十有二月，吴子遏伐楚，门于巢，卒。
【传】
二十五年春，齐崔杼帅师伐我北鄙，以报孝伯之师也。公患之，使告于晋。孟公绰曰：“崔子将有大志，不在病我，必速归，何患焉！其来也不寇，使民不严，异于他日。”齐师徒归。
齐棠公之妻，东郭偃之姊也。东郭偃臣崔武子。棠公死，偃御武子以吊焉。见棠姜而美之，使偃取之。偃曰：“男女辨姓，今君出自丁，臣出自桓，不可。”武子筮之，遇《困》之《大过》。史皆曰：“吉。”示陈文子，文子曰：“夫从风，风陨，妻不可娶也。且其《繇》曰： ‘困于石，据于蒺藜，入于其宫，不见其妻，凶。’困于石，往不济也。据于蒺藜，所恃伤也。入于其宫，不见其妻，凶，无所归也。”崔子曰：“嫠也何害？先夫当之矣。”遂取之。庄公通焉，骤如崔氏。以崔子之冠赐人，侍者曰：“不可。”公曰：“不为崔子，其无冠乎？”崔子因是，又以其间伐晋也，曰：“晋必将报。”欲弑公以说于晋，而不获间。公鞭侍人贾举而又近之，乃为崔子间公。
夏五月，莒为且于之役故，莒子朝于齐。甲戌，飨诸北郭。崔子称疾不视事。乙亥，公问崔子，遂从姜氏。姜入于室，与崔子自侧户出。公拊楹而歌。侍人贾举止众从者，而入闭门。甲兴。公登台而请，弗许。请盟，弗许。请自刃于庙，弗许。皆曰：“君之臣杼疾病，不能听命。近于公宫，陪臣干掫有淫者，不知二命。”公踰墙。又射之，中股，反队。遂弑之。贾举、州绰、邴师、公孙敖、封具、铎父、襄伊、偻堙皆死。祝佗父祭于高唐，至，复命。不说弁而死于崔氏。申蒯，侍渔者，退谓其宰曰：“尔以帑免，我将死。”其宰曰：“免，是反子之义也。”与之皆死。崔氏杀鬷蔑于平阴。
晏子立于崔氏之门外，其人曰：“死乎？”曰：“独吾君也乎哉？吾死也。”曰：“行乎？”曰：“吾罪也乎哉？吾亡也。”曰：“归乎？”曰：“君死安归？君民者，岂以陵民？社稷是主。臣君者，岂为其口实？社稷是养。故君为社稷死，则死之；为社稷亡，则亡之。若为己死而为己亡，非其私暱，谁敢任之？且人有君而弑之，吾焉得死之，而焉得亡之？将庸何归？”门启而入，枕尸股而哭，兴，三踊而出。人谓崔子：“必杀之！”崔子曰：“民之望也！舍之得民。”卢蒲癸奔晋，王何奔莒。
叔孙宣伯之在齐也，叔孙还纳其女于灵公。嬖，生景公。丁丑，崔杼立而相之。庆封为左相。盟国人于大宫，曰：“所不与崔、庆者。”晏子仰天叹曰：“婴所不唯忠于君利社稷者是与，有如上帝。”乃歃。辛巳，公与大夫及莒子盟。大史书曰：“崔杼弑其君。”崔子杀之。其弟嗣书而死者二人。其弟又书，乃舍之。南史氏闻大史尽死，执简以往。闻既书矣，乃还。
闾丘婴以帷縳其妻而载之，与申鲜虞乘而出。鲜虞推而下之，曰：“君昏不能匡，危不能救，死不能死，而知匿其暱，其谁纳之？”行及弇中，将舍。婴曰：“崔、庆其追我！”鲜虞曰：“一与一，谁能惧我？”遂舍，枕辔而寝，食马而食。驾而行，出弇中，谓婴曰：“速驱之！崔、庆之众，不可当也。”遂来奔。
崔氏侧庄公于北郭。丁亥，葬诸士孙之里，四翣，不跸，下车七乘，不以兵甲。
晋侯济自泮，会于夷仪，伐齐，以报朝歌之役。齐人以庄公说，使隰鉏请成。庆封如师，男女以班。赂晋侯以宗器、乐器。自六正、五吏、三十帅、三军之大夫、百官之正长、师旅及处守者，皆有赂。晋侯许之。使叔向告于诸侯。公使子服惠伯对曰：“君舍有罪，以靖小国，君之惠也。寡君闻命矣！”
晋侯使魏舒、宛没逆卫侯，将使卫与之夷仪。崔子止其帑，以求五鹿。
初，陈侯会楚子伐郑，当陈隧者，井堙木刊。郑人怨之。六月，郑子展、子产帅车七百乘伐陈，宵突陈城，遂入之。陈侯扶其大子偃师奔墓，遇司马桓子，曰：“载余！”曰：“将巡城。”遇贾获，载其母妻，下之而授公车。公曰：“舍而母！”辞曰：“不祥。”与其妻扶其母以奔墓，亦免。子展命师无入公宫，与子产亲御诸门。陈侯使司马桓子赂以宗器。陈侯免，拥社。使其众，男女别而累，以待于朝。子展执絷而见，再拜稽首，承饮而进献。子美入，数俘而出。祝祓社，司徒致民，司马致节，司空致地，乃还。
秋七月己巳，同盟于重丘，齐成故也。
赵文子为政，令薄诸侯之币而重其礼。穆叔见之。谓穆叔曰：“自今以往，兵其少弭矣！齐崔、庆新得政，将求善于诸侯。武也知楚令尹。若敬行其礼，道之以文辞，以靖诸侯，兵可以弭。”
楚薳子冯卒，屈建为令尹。屈荡为莫敖。舒鸠人卒叛。楚令尹子木伐之，及离城。吴人救之，子木遽以右师先，子彊、息桓、子捷、子骈、子盂帅左师以退。吴人居其间七日。子彊曰：“久将垫隘，隘乃禽也。不如速战！请以其私卒诱之，简师陈以待我。我克则进，奔则亦视之，乃可以免。不然，必为吴禽。”从之。五人以其私卒先击吴师。吴师奔，登山以望，见楚师不继，复逐之，傅诸其军。简师会之，吴师大败。遂围舒鸠，舒鸠溃。八月，楚灭舒鸠。
卫献公入于夷仪。
郑子产献捷于晋，戎服将事。晋人问陈之罪，对曰：“昔虞阏父为周陶正，以服事我先王。我先王赖其利器用也，与其神明之后也，庸以元女大姬配胡公，而封诸陈，以备三恪。则我周之自出，至于今是赖。桓公之乱，蔡人欲立其出。我先君庄公奉五父而立之，蔡人杀之。我又与蔡人奉戴厉公，至于庄、宣，皆我之自立。夏氏之乱，成公播荡，又我之自入，君所知也。今陈忘周之大德，蔑我大惠，弃我姻亲，介恃楚众，以冯陵我敝邑，不可亿逞。我是以有往年之告。未获成命，则有我东门之役。当陈隧者，井堙木刊。敝邑大惧不竞，而耻大姬。天诱其衷，启敝邑心。陈知其罪，授手于我。用敢献功！”晋人曰：“何故侵小？”对曰：“先王之命，唯罪所在，各致其辟。且昔天子之地一圻，列国一同，自是以衰。今大国多数圻矣！若无侵小，何以至焉？”晋人曰：“何故戎服？”对曰：“我先君武、庄，为平、桓卿士。城濮之役，文公布命曰： ‘各复旧职！’命我文公戎服辅王，以授楚捷，不敢废王命故也。”士庄伯不能诘，复于赵文子。文子曰：“其辞顺，犯顺不祥。”乃受之。
冬十月，子展相郑伯如晋，拜陈之功。子西复伐陈，陈及郑平。仲尼曰：“《志》有之： ‘言以足志，文以足言。’不言，谁知其志。言之无文，行而不远。晋为伯，郑入陈，非文辞不为功。慎辞哉！”
楚蒍掩为司马。子木使庀赋，数甲兵。甲午，蒍掩书土田，度山林，鸠薮泽，辨京陵，表淳卤，数疆潦，规偃豬，町原防，牧隰皋，井衍沃，量入修赋。赋车籍马，赋车兵、徒兵、甲楯之数。既成，以授子木，礼也。
十二月，吴子诸樊伐楚，以报舟师之役。门于巢。巢牛臣曰：“吴王勇而轻，若启之，将亲门。我获射之，必殪。是君也死，疆其少安！”从之。吴子门焉，牛臣隐于短墙以射之，卒。
楚子以灭舒鸠赏子木。辞曰：“先大夫 [插图]子之功也。”以与 [插图]掩。
晋程郑卒。子产始知然明，问为政焉。对曰：“视民如子。见不仁者诛之，如鹰鹯之逐鸟雀也。”子产喜，以语子大叔，且曰：“他日吾见蔑之面而已，今吾见其心矣。”子大叔问政于子产。子产曰：“政如农功，日夜思之，思其始而成其终。朝夕而行之，行无越思，如农之有畔。其过鲜矣。”
卫献公自夷仪使与甯喜言，甯喜许之。大叔文子闻之，曰：“乌乎！《诗》所谓‘我躬不说，皇恤我后’者，甯子可谓不恤其后矣。将可乎哉？殆必不可。君子之行，思其终也，思其复也。《书》曰： ‘慎始而敬终，终以不困。’《诗》曰： ‘夙夜匪懈，以事一人。’今甯子视君不如弈棋，其何以免乎？弈者举棋不定，不胜其耦。而况置君而弗定乎？必不免矣。九世之卿族，一举而灭之。可哀也哉！”
会于夷仪之岁，齐人城郏。其五月，秦、晋为成。晋韩起如秦涖盟，秦伯车如晋涖盟，成而不结。
【经】
二十有五年春，齐崔杼帅师伐我北鄙。
夏五月乙亥，齐崔杼弑其君光。
公会晋侯、宋公、卫侯、郑伯、曹伯、莒子、邾子、滕子、薛伯、杞伯、小邾子于夷仪。
六月壬子，郑公孙舍之帅师入陈。
秋八月己巳，诸侯同盟于重丘。
公至自会。
卫侯入于夷仪。
楚屈建帅师灭舒鸠。
冬，郑公孙夏帅师伐陈。
十有二月，吴子遏伐楚，门于巢，卒。
【传】
二十五年春，齐崔杼帅师伐我北鄙，以报孝伯之师也。公患之，使告于晋。孟公绰曰：“崔子将有大志，不在病我，必速归，何患焉！其来也不寇，使民不严，异于他日。”齐师徒归。
齐棠公之妻，东郭偃之姊也。东郭偃臣崔武子。棠公死，偃御武子以吊焉。见棠姜而美之，使偃取之。偃曰：“男女辨姓，今君出自丁，臣出自桓，不可。”武子筮之，遇《困》之《大过》。史皆曰：“吉。”示陈文子，文子曰：“夫从风，风陨，妻不可娶也。且其《繇》曰： ‘困于石，据于蒺藜，入于其宫，不见其妻，凶。’困于石，往不济也。据于蒺藜，所恃伤也。入于其宫，不见其妻，凶，无所归也。”崔子曰：“嫠也何害？先夫当之矣。”遂取之。庄公通焉，骤如崔氏。以崔子之冠赐人，侍者曰：“不可。”公曰：“不为崔子，其无冠乎？”崔子因是，又以其间伐晋也，曰：“晋必将报。”欲弑公以说于晋，而不获间。公鞭侍人贾举而又近之，乃为崔子间公。
夏五月，莒为且于之役故，莒子朝于齐。甲戌，飨诸北郭。崔子称疾不视事。乙亥，公问崔子，遂从姜氏。姜入于室，与崔子自侧户出。公拊楹而歌。侍人贾举止众从者，而入闭门。甲兴。公登台而请，弗许。请盟，弗许。请自刃于庙，弗许。皆曰：“君之臣杼疾病，不能听命。近于公宫，陪臣干掫有淫者，不知二命。”公踰墙。又射之，中股，反队。遂弑之。贾举、州绰、邴师、公孙敖、封具、铎父、襄伊、偻堙皆死。祝佗父祭于高唐，至，复命。不说弁而死于崔氏。申蒯，侍渔者，退谓其宰曰：“尔以帑免，我将死。”其宰曰：“免，是反子之义也。”与之皆死。崔氏杀鬷蔑于平阴。
晏子立于崔氏之门外，其人曰：“死乎？”曰：“独吾君也乎哉？吾死也。”曰：“行乎？”曰：“吾罪也乎哉？吾亡也。”曰：“归乎？”曰：“君死安归？君民者，岂以陵民？社稷是主。臣君者，岂为其口实？社稷是养。故君为社稷死，则死之；为社稷亡，则亡之。若为己死而为己亡，非其私暱，谁敢任之？且人有君而弑之，吾焉得死之，而焉得亡之？将庸何归？”门启而入，枕尸股而哭，兴，三踊而出。人谓崔子：“必杀之！”崔子曰：“民之望也！舍之得民。”卢蒲癸奔晋，王何奔莒。
叔孙宣伯之在齐也，叔孙还纳其女于灵公。嬖，生景公。丁丑，崔杼立而相之。庆封为左相。盟国人于大宫，曰：“所不与崔、庆者。”晏子仰天叹曰：“婴所不唯忠于君利社稷者是与，有如上帝。”乃歃。辛巳，公与大夫及莒子盟。大史书曰：“崔杼弑其君。”崔子杀之。其弟嗣书而死者二人。其弟又书，乃舍之。南史氏闻大史尽死，执简以往。闻既书矣，乃还。
闾丘婴以帷縳其妻而载之，与申鲜虞乘而出。鲜虞推而下之，曰：“君昏不能匡，危不能救，死不能死，而知匿其暱，其谁纳之？”行及弇中，将舍。婴曰：“崔、庆其追我！”鲜虞曰：“一与一，谁能惧我？”遂舍，枕辔而寝，食马而食。驾而行，出弇中，谓婴曰：“速驱之！崔、庆之众，不可当也。”遂来奔。
崔氏侧庄公于北郭。丁亥，葬诸士孙之里，四翣，不跸，下车七乘，不以兵甲。
晋侯济自泮，会于夷仪，伐齐，以报朝歌之役。齐人以庄公说，使隰鉏请成。庆封如师，男女以班。赂晋侯以宗器、乐器。自六正、五吏、三十帅、三军之大夫、百官之正长、师旅及处守者，皆有赂。晋侯许之。使叔向告于诸侯。公使子服惠伯对曰：“君舍有罪，以靖小国，君之惠也。寡君闻命矣！”
晋侯使魏舒、宛没逆卫侯，将使卫与之夷仪。崔子止其帑，以求五鹿。
初，陈侯会楚子伐郑，当陈隧者，井堙木刊。郑人怨之。六月，郑子展、子产帅车七百乘伐陈，宵突陈城，遂入之。陈侯扶其大子偃师奔墓，遇司马桓子，曰：“载余！”曰：“将巡城。”遇贾获，载其母妻，下之而授公车。公曰：“舍而母！”辞曰：“不祥。”与其妻扶其母以奔墓，亦免。子展命师无入公宫，与子产亲御诸门。陈侯使司马桓子赂以宗器。陈侯免，拥社。使其众，男女别而累，以待于朝。子展执絷而见，再拜稽首，承饮而进献。子美入，数俘而出。祝祓社，司徒致民，司马致节，司空致地，乃还。
秋七月己巳，同盟于重丘，齐成故也。
赵文子为政，令薄诸侯之币而重其礼。穆叔见之。谓穆叔曰：“自今以往，兵其少弭矣！齐崔、庆新得政，将求善于诸侯。武也知楚令尹。若敬行其礼，道之以文辞，以靖诸侯，兵可以弭。”
楚薳子冯卒，屈建为令尹。屈荡为莫敖。舒鸠人卒叛。楚令尹子木伐之，及离城。吴人救之，子木遽以右师先，子彊、息桓、子捷、子骈、子盂帅左师以退。吴人居其间七日。子彊曰：“久将垫隘，隘乃禽也。不如速战！请以其私卒诱之，简师陈以待我。我克则进，奔则亦视之，乃可以免。不然，必为吴禽。”从之。五人以其私卒先击吴师。吴师奔，登山以望，见楚师不继，复逐之，傅诸其军。简师会之，吴师大败。遂围舒鸠，舒鸠溃。八月，楚灭舒鸠。
卫献公入于夷仪。
郑子产献捷于晋，戎服将事。晋人问陈之罪，对曰：“昔虞阏父为周陶正，以服事我先王。我先王赖其利器用也，与其神明之后也，庸以元女大姬配胡公，而封诸陈，以备三恪。则我周之自出，至于今是赖。桓公之乱，蔡人欲立其出。我先君庄公奉五父而立之，蔡人杀之。我又与蔡人奉戴厉公，至于庄、宣，皆我之自立。夏氏之乱，成公播荡，又我之自入，君所知也。今陈忘周之大德，蔑我大惠，弃我姻亲，介恃楚众，以冯陵我敝邑，不可亿逞。我是以有往年之告。未获成命，则有我东门之役。当陈隧者，井堙木刊。敝邑大惧不竞，而耻大姬。天诱其衷，启敝邑心。陈知其罪，授手于我。用敢献功！”晋人曰：“何故侵小？”对曰：“先王之命，唯罪所在，各致其辟。且昔天子之地一圻，列国一同，自是以衰。今大国多数圻矣！若无侵小，何以至焉？”晋人曰：“何故戎服？”对曰：“我先君武、庄，为平、桓卿士。城濮之役，文公布命曰： ‘各复旧职！’命我文公戎服辅王，以授楚捷，不敢废王命故也。”士庄伯不能诘，复于赵文子。文子曰：“其辞顺，犯顺不祥。”乃受之。
冬十月，子展相郑伯如晋，拜陈之功。子西复伐陈，陈及郑平。仲尼曰：“《志》有之： ‘言以足志，文以足言。’不言，谁知其志。言之无文，行而不远。晋为伯，郑入陈，非文辞不为功。慎辞哉！”
楚蒍掩为司马。子木使庀赋，数甲兵。甲午，蒍掩书土田，度山林，鸠薮泽，辨京陵，表淳卤，数疆潦，规偃豬，町原防，牧隰皋，井衍沃，量入修赋。赋车籍马，赋车兵、徒兵、甲楯之数。既成，以授子木，礼也。
十二月，吴子诸樊伐楚，以报舟师之役。门于巢。巢牛臣曰：“吴王勇而轻，若启之，将亲门。我获射之，必殪。是君也死，疆其少安！”从之。吴子门焉，牛臣隐于短墙以射之，卒。
楚子以灭舒鸠赏子木。辞曰：“先大夫 [插图]子之功也。”以与 [插图]掩。
晋程郑卒。子产始知然明，问为政焉。对曰：“视民如子。见不仁者诛之，如鹰鹯之逐鸟雀也。”子产喜，以语子大叔，且曰：“他日吾见蔑之面而已，今吾见其心矣。”子大叔问政于子产。子产曰：“政如农功，日夜思之，思其始而成其终。朝夕而行之，行无越思，如农之有畔。其过鲜矣。”
卫献公自夷仪使与甯喜言，甯喜许之。大叔文子闻之，曰：“乌乎！《诗》所谓‘我躬不说，皇恤我后’者，甯子可谓不恤其后矣。将可乎哉？殆必不可。君子之行，思其终也，思其复也。《书》曰： ‘慎始而敬终，终以不困。’《诗》曰： ‘夙夜匪懈，以事一人。’今甯子视君不如弈棋，其何以免乎？弈者举棋不定，不胜其耦。而况置君而弗定乎？必不免矣。九世之卿族，一举而灭之。可哀也哉！”
会于夷仪之岁，齐人城郏。其五月，秦、晋为成。晋韩起如秦涖盟，秦伯车如晋涖盟，成而不结。
公孙九娘
于七一案，连坐被诛者，栖霞、莱阳两县最多。一日俘数百人，尽戮于演武场中，碧血满地，白骨撑天。上官慈悲，捐给棺木，济城工肆，材木一空。以故伏刑东鬼，多葬南郊。甲寅间，有莱阳生至稷下，有亲友二三人亦在诛数，因市楮帛，酹奠榛墟，就税舍于下院之僧。明日，入城营干，日暮未归。忽一少年，造室来访。见生不在，脱帽登床，着履仰卧。仆人问其谁，合眸不对。既而生归，则暮色朦胧，不甚可辨。自诣床下问之，瞠目曰：“我候汝主人，絮絮逼问，我岂暴客耶!”生笑曰：“主人在此。”少年即起着冠，揖而坐，极道寒暄，听其音，似曾相识。急呼灯至，则同邑朱生，亦死于七之难者。大骇却走，朱曳之云：“仆与君文字之交，何寡于情?我虽鬼，故人之念，耿耿不忘。今有所渎，愿无以异物猜薄之。”生乃坐，请所命。曰：“令女甥寡居无偶，仆欲得主中馈。屡通媒约，辄以无尊长命为辞。幸无惜齿牙余惠。”先是，生有女甥，早失恃，遗生鞠养，十五始归其家。俘至济南，闻父被刑，惊而绝。生曰：“渠自有父，何我之求?”朱曰：“其父为犹子启榇去，今不在此。”问：“女甥向依阿谁?”曰：“与邻媪同居。”生虑生人不能作鬼媒。朱曰：“如蒙金诺，还屈玉趾。”遂起握生手，生固辞，问：“何之?”曰：“第行。”勉从与去。
北行里许，有大村落，约数十百家。至一第宅，朱以指弹扉，即有媪出，豁开两扉，问朱：“何为?”曰：“烦达娘子，云阿舅至。”媪旋反，顷复出，邀生入，顾朱曰：“两椽茅舍子大隘，劳公子门外少坐候。”生从之入。见半亩荒庭，列小室二。甥女迎门啜泣，生亦泣，室中灯火荧然。女貌秀洁如生，凝目含涕，遍问妗姑。生曰：“具各无恙，但荆人物故矣。”女又呜咽曰：“儿少受舅妗抚育，尚无寸报，不图先葬沟渎，殊为恨恨。旧年伯伯家大哥迁父去，置儿不一念，数百里外，伶仃如秋燕。舅不以沉魂可弃，又蒙赐金帛，儿已得之矣。”生以朱言告，女俯首无语。媪曰：“公子曩托杨姥三五返，老身谓是大好。小娘子不肯自草草，得舅为政，方此意慊得。”言次，一十七八女郎，从一青衣遽掩入，瞥见生。转身欲遁。女牵其裾曰：“勿须尔!是阿舅。”生揖之。女郎亦敛衽。甥曰：“九娘，栖霞公孙氏。阿爹故家子，今亦‘穷波斯’，落落不称意。旦晚与儿还往。”生睨之，笑弯秋月，羞晕朝霞，实天人也。曰：“可知是大家，蜗庐人焉得如此娟好!”甥笑曰：“且是女学士，诗词俱大高作。昨儿稍得指教。”九娘微哂曰：“小婢无端败坏人，教阿舅齿冷也。”甥又笑曰：“舅断弦未续，若个小娘子，颇能快意否?”九娘笑奔出，曰：“婢子颠疯作也!”遂去，言虽近戏，而生殊爱好之，甥似微察，乃曰：“九娘才貌无双，舅倘不以粪壤致猜，儿当请诸其母。”生大悦，然虑人鬼难匹。女曰：“无伤，彼与舅有夙分。”生乃出。女送之，曰：“五日后，月明人静，当遣人往相迓。”生至户外，不见朱。翘首西望。月衔半规，昏黄中犹认旧径。见南面一第，朱坐门石上，起逆曰：“相待已久，寒舍即劳垂顾。”遂携手入，殷殷展谢。出金爵一、晋珠百枚，曰：“他无长物，聊代禽仪。”既而曰：“家有浊醪，但幽室之物，不足款嘉宾，奈何!”生撝谢而退。朱送至中余，始别。
生归，僧仆集问，隐之曰：“言鬼者妄也，适友人饮耳。”后五日，朱果来，整履摇箑，意甚欣。方至户，望尘即拜。笑曰：“君嘉礼既成，庆在旦夕，便烦枉步。”生曰：“以无回音，尚未致聘，何遽成礼?”朱曰：“仆已代致之。”生深感荷，从与俱去。直达卧所，则女甥华妆迎笑。生问：“何时于归?”女曰：“三日矣。”朱乃出所赠珠，为甥助妆。女三辞乃受，谓生曰：“儿以舅意白公孙老夫人，夫人作大欢喜。但言老耄无他骨肉，不欲九娘远嫁，期今夜舅往赘诸其家。伊家无男子，便可同郎往也。”朱乃导去。村将尽，一第门开，二人登其堂。俄白：“老夫人至。”有二青衣扶妪升阶。生欲展拜，夫人云：“老朽龙钟，不能为礼，当即脱边幅。”指画青衣，进酒高会。朱乃唤家人，另出肴俎，列置生前;亦别设一壶，为客行觞。筵中进馔，无异人世。然主人自举，殊不劝进。
既而席罢，朱归。青衣导生去，入室，则九娘华烛凝待。邂逅含情，极尽欢昵。初，九娘母子，原解赴都。至郡，母不堪困苦死，九娘亦自刭。枕上追述往事，哽咽不成眠。乃口占两绝云：“昔日罗裳化作尘，空将业果恨前身。十年露冷枫林月，此夜初逢画阁春。”“白杨风雨绕孤坟，谁想阳台更作云?忽启镂金箱里看，血腥犹染旧罗裙。”天将明，即促曰：“君宜且去，勿惊厮仆。”自此昼来宵往，劈惑殊甚。
一夕问九娘：“此村何名?”曰：“莱霞里。里中多两处新鬼，因以为名。”生闻之欷歔。女悲曰：“千里柔魂，蓬游无底，母子零孤，言之怆恻。幸念一夕恩义，收儿骨归葬墓侧，使百年得所依栖，死且不朽。”生诺之。女曰：“人鬼路殊，君不宜久滞。”乃以罗袜赠生，挥泪促别。生凄然出，忉怛不忍归。因过叩朱氏之门。朱白足出逆;甥亦起，云鬓笼松，惊来省问。生惆怅移时，始述九娘语。女曰：“妗氏不言，儿亦夙夜图之。此非人世，不可久居”。于是相对汝澜，生亦含涕而别。叩寓归寝，展转申旦。欲觅九娘之墓，则忘问志表。及夜复往，则千坟累累，竟迷村路，叹恨而返。展视罗袜，着风寸断，腐如灰烬，遂治装东旋。
半载不能自释，复如稷门，冀有所遇。及抵南郊，日势已晚，息树下，趋诣丛葬所。但见坟兆万接，迷目榛荒，鬼火狐鸣，骇人心目。惊悼归舍。失意遨游，返辔遂东。行里许，遥见一女立丘墓上，神情意致，怪似九娘。挥鞭就视，果九娘。下与语，女径走，若不相识。再逼近之，色作怒，举袖自障。顿呼“九娘”，则烟然灭矣。
异史氏曰：“香草沉罗，血满胸臆;东山佩玦，泪渍泥沙。古有孝子忠臣，至死不谅于君父者。公孙九娘岂以负骸骨之托，而怨怼不释于中耶?脾膈间物，不能掬以相示，冤乎哉!”
于七一案，连坐被诛者，栖霞、莱阳两县最多。一日俘数百人，尽戮于演武场中，碧血满地，白骨撑天。上官慈悲，捐给棺木，济城工肆，材木一空。以故伏刑东鬼，多葬南郊。甲寅间，有莱阳生至稷下，有亲友二三人亦在诛数，因市楮帛，酹奠榛墟，就税舍于下院之僧。明日，入城营干，日暮未归。忽一少年，造室来访。见生不在，脱帽登床，着履仰卧。仆人问其谁，合眸不对。既而生归，则暮色朦胧，不甚可辨。自诣床下问之，瞠目曰：“我候汝主人，絮絮逼问，我岂暴客耶!”生笑曰：“主人在此。”少年即起着冠，揖而坐，极道寒暄，听其音，似曾相识。急呼灯至，则同邑朱生，亦死于七之难者。大骇却走，朱曳之云：“仆与君文字之交，何寡于情?我虽鬼，故人之念，耿耿不忘。今有所渎，愿无以异物猜薄之。”生乃坐，请所命。曰：“令女甥寡居无偶，仆欲得主中馈。屡通媒约，辄以无尊长命为辞。幸无惜齿牙余惠。”先是，生有女甥，早失恃，遗生鞠养，十五始归其家。俘至济南，闻父被刑，惊而绝。生曰：“渠自有父，何我之求?”朱曰：“其父为犹子启榇去，今不在此。”问：“女甥向依阿谁?”曰：“与邻媪同居。”生虑生人不能作鬼媒。朱曰：“如蒙金诺，还屈玉趾。”遂起握生手，生固辞，问：“何之?”曰：“第行。”勉从与去。
北行里许，有大村落，约数十百家。至一第宅，朱以指弹扉，即有媪出，豁开两扉，问朱：“何为?”曰：“烦达娘子，云阿舅至。”媪旋反，顷复出，邀生入，顾朱曰：“两椽茅舍子大隘，劳公子门外少坐候。”生从之入。见半亩荒庭，列小室二。甥女迎门啜泣，生亦泣，室中灯火荧然。女貌秀洁如生，凝目含涕，遍问妗姑。生曰：“具各无恙，但荆人物故矣。”女又呜咽曰：“儿少受舅妗抚育，尚无寸报，不图先葬沟渎，殊为恨恨。旧年伯伯家大哥迁父去，置儿不一念，数百里外，伶仃如秋燕。舅不以沉魂可弃，又蒙赐金帛，儿已得之矣。”生以朱言告，女俯首无语。媪曰：“公子曩托杨姥三五返，老身谓是大好。小娘子不肯自草草，得舅为政，方此意慊得。”言次，一十七八女郎，从一青衣遽掩入，瞥见生。转身欲遁。女牵其裾曰：“勿须尔!是阿舅。”生揖之。女郎亦敛衽。甥曰：“九娘，栖霞公孙氏。阿爹故家子，今亦‘穷波斯’，落落不称意。旦晚与儿还往。”生睨之，笑弯秋月，羞晕朝霞，实天人也。曰：“可知是大家，蜗庐人焉得如此娟好!”甥笑曰：“且是女学士，诗词俱大高作。昨儿稍得指教。”九娘微哂曰：“小婢无端败坏人，教阿舅齿冷也。”甥又笑曰：“舅断弦未续，若个小娘子，颇能快意否?”九娘笑奔出，曰：“婢子颠疯作也!”遂去，言虽近戏，而生殊爱好之，甥似微察，乃曰：“九娘才貌无双，舅倘不以粪壤致猜，儿当请诸其母。”生大悦，然虑人鬼难匹。女曰：“无伤，彼与舅有夙分。”生乃出。女送之，曰：“五日后，月明人静，当遣人往相迓。”生至户外，不见朱。翘首西望。月衔半规，昏黄中犹认旧径。见南面一第，朱坐门石上，起逆曰：“相待已久，寒舍即劳垂顾。”遂携手入，殷殷展谢。出金爵一、晋珠百枚，曰：“他无长物，聊代禽仪。”既而曰：“家有浊醪，但幽室之物，不足款嘉宾，奈何!”生撝谢而退。朱送至中余，始别。
生归，僧仆集问，隐之曰：“言鬼者妄也，适友人饮耳。”后五日，朱果来，整履摇箑，意甚欣。方至户，望尘即拜。笑曰：“君嘉礼既成，庆在旦夕，便烦枉步。”生曰：“以无回音，尚未致聘，何遽成礼?”朱曰：“仆已代致之。”生深感荷，从与俱去。直达卧所，则女甥华妆迎笑。生问：“何时于归?”女曰：“三日矣。”朱乃出所赠珠，为甥助妆。女三辞乃受，谓生曰：“儿以舅意白公孙老夫人，夫人作大欢喜。但言老耄无他骨肉，不欲九娘远嫁，期今夜舅往赘诸其家。伊家无男子，便可同郎往也。”朱乃导去。村将尽，一第门开，二人登其堂。俄白：“老夫人至。”有二青衣扶妪升阶。生欲展拜，夫人云：“老朽龙钟，不能为礼，当即脱边幅。”指画青衣，进酒高会。朱乃唤家人，另出肴俎，列置生前;亦别设一壶，为客行觞。筵中进馔，无异人世。然主人自举，殊不劝进。
既而席罢，朱归。青衣导生去，入室，则九娘华烛凝待。邂逅含情，极尽欢昵。初，九娘母子，原解赴都。至郡，母不堪困苦死，九娘亦自刭。枕上追述往事，哽咽不成眠。乃口占两绝云：“昔日罗裳化作尘，空将业果恨前身。十年露冷枫林月，此夜初逢画阁春。”“白杨风雨绕孤坟，谁想阳台更作云?忽启镂金箱里看，血腥犹染旧罗裙。”天将明，即促曰：“君宜且去，勿惊厮仆。”自此昼来宵往，劈惑殊甚。
一夕问九娘：“此村何名?”曰：“莱霞里。里中多两处新鬼，因以为名。”生闻之欷歔。女悲曰：“千里柔魂，蓬游无底，母子零孤，言之怆恻。幸念一夕恩义，收儿骨归葬墓侧，使百年得所依栖，死且不朽。”生诺之。女曰：“人鬼路殊，君不宜久滞。”乃以罗袜赠生，挥泪促别。生凄然出，忉怛不忍归。因过叩朱氏之门。朱白足出逆;甥亦起，云鬓笼松，惊来省问。生惆怅移时，始述九娘语。女曰：“妗氏不言，儿亦夙夜图之。此非人世，不可久居”。于是相对汝澜，生亦含涕而别。叩寓归寝，展转申旦。欲觅九娘之墓，则忘问志表。及夜复往，则千坟累累，竟迷村路，叹恨而返。展视罗袜，着风寸断，腐如灰烬，遂治装东旋。
半载不能自释，复如稷门，冀有所遇。及抵南郊，日势已晚，息树下，趋诣丛葬所。但见坟兆万接，迷目榛荒，鬼火狐鸣，骇人心目。惊悼归舍。失意遨游，返辔遂东。行里许，遥见一女立丘墓上，神情意致，怪似九娘。挥鞭就视，果九娘。下与语，女径走，若不相识。再逼近之，色作怒，举袖自障。顿呼“九娘”，则烟然灭矣。
异史氏曰：“香草沉罗，血满胸臆;东山佩玦，泪渍泥沙。古有孝子忠臣，至死不谅于君父者。公孙九娘岂以负骸骨之托，而怨怼不释于中耶?脾膈间物，不能掬以相示，冤乎哉!”
གཉིས་པ་ཆོས་ཀྱི་བདག་མེད་སྒོམ་ཚུལ་ལ། ལུས་དྲན་པ་ཉེ་བར་བཞག་པ་སྒོམ་ཚུལ། ཚོར་བ་དྲན་པ་ཉེ་བར་བཞག་པ་སྒོམ་ཚུལ། སེམས་དྲན་པ་ཉེ་བར་བཞག་པ་སྒོམ་ཚུལ། ཆོས་དྲན་པ་ཉེ་བར་བཞག་པ་སྒོམ་ཚུལ་དང་བཞི་ལས། དང་པོ་ལའང་ལུས་སྤྱིར་བརྟགས་པ། ཡན་ལག་བྱེ་བྲག་ཏུ་བརྟགས་པ། དེས་ན་ལུས་ལ་ཆགས་པ་སྤོང་དགོས་པར་བསྟན་པ་དང་གསུམ་ལས།
（癸）二：修法无我之理分四：一、修身念住之理；二、修受念住之理；三、修心念住之理；四、修法念住之理（子）一：修身念住之理分三：一、总观身；二、观支分；三、需断除于身贪执
དང་པོ་ནི། གལ་ཏེ་འདི་ལྟར་ཡན་ལག་ཅན་གྱི་ལུས་བདག་ཏུ་འཛིན་པའི་ཡུལ་ཡིན་ནོ་སྙམ་པ་ལ་བཤད་པ།
（丑）一：总观身
宣说若思此具支分之身执为我之有境
ལུས་ནི་རྐང་པ་བྱིན་པ་མིན།།
བརླ་དང་རྐེད་པའང་ལུས་མ་ཡིན།།
ལྟོ་དང་རྒྱབ་ཀྱང་ལུས་མིན་ཏེ།།
བྲང་དང་དཔུང་པའང་ལུས་མ་ཡིན།།
此身非足亦非胫，髋髀腰膂亦非身，
身既非腹亦非背，胸肩二者亦非身。
རྩིབ་ལོགས་ལག་པའང་ལུས་མིན་ཏེ།།
མཆན་ཁུང་ཕྲག་པའང་ལུས་མ་ཡིན།།
ནང་ཁྲོལ་རྣམས་ཀྱང་དེ་མིན་ལ།།
མགོ་དང་མགྲིན་པའང་ལུས་མིན་ན།།
འདི་ལ་ལུས་ནི་གང་ཞིག་ཡིན།།
身非胁肋亦非手，肩腋二者亦非身，
身非内脏诸脏腑，头颈二者亦非身，
此中言身是何物？
གལ་ཏེ་ལུས་འདི་ཐམས་ཅད་ལ།།
ཕྱོགས་རེ་ཡིས་ནི་གནས་འགྱུར་ན།།
ཆ་རྣམས་ཆ་ལ་གནས་འགྱུར་མོད།།
དེ་རང་ཉིད་ནི་གང་ན་གནས།།
若言身依一切支，各于其处而安住，
诸分住各支分处，彼分自体住何处？
གལ་ཏེ་བདག་ཉིད་ཀུན་གྱི་ལུས།།
ལག་སོགས་རྣམས་ལ་གནས་ན་ནི།།
ལག་སོགས་དེ་དག་ཇི་སྙེད་པ།།
དེ་སྙེད་ཀྱི་ནི་ལུས་སུ་འགྱུར།།
若我自性一切身，住于手等一切处，
尽其手等诸数量，应有尔许之身体。
ཕྱི་དང་ནང་དུ་ལུས་མེད་ན།།
ཇི་ལྟར་ལག་སོགས་ལ་ལུས་ཡོད།།
ལག་སོགས་རྣམས་ལས་གཞན་མེད་ན།།
དེ་ནི་ཇི་ལྟར་ཡོད་པ་ཡིན།།
倘若内外皆无身，手等之上身何有？
手等之外无彼体，彼等何有应成无。
དེས་ན་ལུས་མེད་ལག་སོགས་ལ།།
རྨོངས་པ་ཡིས་ནི་ལུས་བློར་འགྱུར།།
དབྱིབས་སུ་བཀོད་པའི་ཁྱད་པར་གྱིས།།
ཐོ་ཡོར་ལ་ནི་མི་བློ་བཞིན།།
是故无身于手等，以愚痴力起身想，
形状安立差别故，如于石垛起人想。
ཇི་སྲིད་རྐྱེན་ཚོགས་དེ་སྲིད་དུ།།
ལུས་ནི་སྐྱེས་བུ་ལྟར་སྣང་བ།།
དེ་བཞིན་ཇི་སྲིད་ལག་སོགས་ལ།།
དེ་ཡོད་དེ་སྲིད་དེར་ལུས་སྣང༌།།
乃至诸缘聚会时，尔时身如士夫现，
如是手等因缘会，尔时彼亦如身现。
…………(中略)…………
དེ་ལྟར་རྣམ་པར་དཔྱད་པ་ན་ཕྱི་དང་ནང་དུ་ལུས་གྲུབ་པ་མེད་ན། ཇི་ལྟར་ཏེ་རྣམ་པ་གང་གིས་ལག་པ་སོགས་ལ་ལུས་དེ་ཡོད་པར་འགྱུར། ལག་པ་ལ་སོགས་པ་རྣམས་ལས་གཞན་མེད་ན། ལུས་ཞེས་བྱ་བ་དེ་ནི་ཇི་ལྟར་ཡོད་པ་ཡིན། དེས་ན་ལུས་མེད་ཀྱང་ལག་པ་ལ་སོགས་པ་རྣམས་ལ། རྨོངས་པ་མ་རིག་པ་ཡི་དབང་གིས་ནི་ལུས་ཀྱི་བློར་འགྱུར་རོ། །དཔེར་ན་ལག་པ་དང་རྐང་པ་ལ་སོགས་པའི་དབྱིབས་སུ་བཀོད་པའི་ཁྱད་པར་གྱིས། ཐོ་ཡོར་ལ་ནི་མི་ཡི་བློ་འབྱུང་བ་བཞིན་དུ་སྐབས་སུ་བབ་པ་ལ་ཡང་ཡིན་ནོ་ཞེས་པའི་དོན་ནོ། །ཇི་སྲིད་དུ་ས་ལ་སོགས་པའི་ཁམས་དྲུག་དང༌། རེག་པ་ལ་སོགས་པའི་རྟེན་སྐྱེ་མཆེད་དྲུག་དང་ཡིད་ཀྱི་ཉེ་བར་རྒྱུ་བ་བཅོ་བརྒྱད་ཀྱི་བདག་ཉིད་ལས་ལ་རག་ལས་པའི་རྐྱེན་ཚོགས་པ་དེ་སྲིད་དུ། ལུས་ནི་དོན་དམ་པར་སྟོང་ཡང་ཡོངས་སུ་བརྟགས་པའི་རང་བཞིན་གྱི་སྐྱེས་བུ་སྟེ་གང་ཟག་ལྟར་སྣང་བ་དང་ཐ་སྙད་ཀྱང་བྱེད་དོ། །དེ་བཞིན་དུ་ཇི་སྲིད་ལག་པ་ལ་སོགས་པ་ལ། རྐྱེན་ཚོགས་པ་དེ་ཡོད་པ་དེ་སྲིད་དུ་དེར་རྟོག་པའི་དབང་གིས་ལུས་སུ་སྣང་ཡང་དོན་དམ་པ་ནི་མ་ཡིན་ནོ། །
如此分析，内外身体既不存在，那么手怎么会存在身体呢？若无与手等异体之身，所谓身怎么成立呢？是故虽然无有身，以愚痴冥昧之故，将手等认为是身。譬如，由于石垛放置的特征像人等形状，而对它生起是人的想法一样。乃至从地等六界、触等所依六处、意之十八近取因之自性中的粗因聚合，身谛实中虽为空性，但遍计所执性的士夫，显现为补特伽罗，于名言中亦如是。同样，乃至手等之因聚合，此期间以对彼分别之增上力故，手亦显现为身体，此非谛实。
摘录自：༈ སྔ་འགྱུར་མཐོ་སློབ་མདོ་སྔགས་རིག་པའི་འབྱུང་གནས་གླིང་གི་སྒྲིག་གཞི་རྩ་ཁྲིམས་ཆེན་པོ་བཞུགས་སོ།། 前译高等学院显密明源洲建制大纲 མདོ་འོག་མ་ལོ་རིམ་དང་པོ། 下部显宗一年级 གཞན་ཕན་སྣང་བ། 贤遍囊瓦 - བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་སྤྱོད་པ་ལ་འཇུག་པ་ལས། ཤེས་རབ་ཀྱི་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པའི་ལེའུ་སྟེ་དགུ་པའོ།། །།《入菩萨行论》第九品智慧（初稿待润）
（癸）二：修法无我之理分四：一、修身念住之理；二、修受念住之理；三、修心念住之理；四、修法念住之理（子）一：修身念住之理分三：一、总观身；二、观支分；三、需断除于身贪执
དང་པོ་ནི། གལ་ཏེ་འདི་ལྟར་ཡན་ལག་ཅན་གྱི་ལུས་བདག་ཏུ་འཛིན་པའི་ཡུལ་ཡིན་ནོ་སྙམ་པ་ལ་བཤད་པ།
（丑）一：总观身
宣说若思此具支分之身执为我之有境
ལུས་ནི་རྐང་པ་བྱིན་པ་མིན།།
བརླ་དང་རྐེད་པའང་ལུས་མ་ཡིན།།
ལྟོ་དང་རྒྱབ་ཀྱང་ལུས་མིན་ཏེ།།
བྲང་དང་དཔུང་པའང་ལུས་མ་ཡིན།།
此身非足亦非胫，髋髀腰膂亦非身，
身既非腹亦非背，胸肩二者亦非身。
རྩིབ་ལོགས་ལག་པའང་ལུས་མིན་ཏེ།།
མཆན་ཁུང་ཕྲག་པའང་ལུས་མ་ཡིན།།
ནང་ཁྲོལ་རྣམས་ཀྱང་དེ་མིན་ལ།།
མགོ་དང་མགྲིན་པའང་ལུས་མིན་ན།།
འདི་ལ་ལུས་ནི་གང་ཞིག་ཡིན།།
身非胁肋亦非手，肩腋二者亦非身，
身非内脏诸脏腑，头颈二者亦非身，
此中言身是何物？
གལ་ཏེ་ལུས་འདི་ཐམས་ཅད་ལ།།
ཕྱོགས་རེ་ཡིས་ནི་གནས་འགྱུར་ན།།
ཆ་རྣམས་ཆ་ལ་གནས་འགྱུར་མོད།།
དེ་རང་ཉིད་ནི་གང་ན་གནས།།
若言身依一切支，各于其处而安住，
诸分住各支分处，彼分自体住何处？
གལ་ཏེ་བདག་ཉིད་ཀུན་གྱི་ལུས།།
ལག་སོགས་རྣམས་ལ་གནས་ན་ནི།།
ལག་སོགས་དེ་དག་ཇི་སྙེད་པ།།
དེ་སྙེད་ཀྱི་ནི་ལུས་སུ་འགྱུར།།
若我自性一切身，住于手等一切处，
尽其手等诸数量，应有尔许之身体。
ཕྱི་དང་ནང་དུ་ལུས་མེད་ན།།
ཇི་ལྟར་ལག་སོགས་ལ་ལུས་ཡོད།།
ལག་སོགས་རྣམས་ལས་གཞན་མེད་ན།།
དེ་ནི་ཇི་ལྟར་ཡོད་པ་ཡིན།།
倘若内外皆无身，手等之上身何有？
手等之外无彼体，彼等何有应成无。
དེས་ན་ལུས་མེད་ལག་སོགས་ལ།།
རྨོངས་པ་ཡིས་ནི་ལུས་བློར་འགྱུར།།
དབྱིབས་སུ་བཀོད་པའི་ཁྱད་པར་གྱིས།།
ཐོ་ཡོར་ལ་ནི་མི་བློ་བཞིན།།
是故无身于手等，以愚痴力起身想，
形状安立差别故，如于石垛起人想。
ཇི་སྲིད་རྐྱེན་ཚོགས་དེ་སྲིད་དུ།།
ལུས་ནི་སྐྱེས་བུ་ལྟར་སྣང་བ།།
དེ་བཞིན་ཇི་སྲིད་ལག་སོགས་ལ།།
དེ་ཡོད་དེ་སྲིད་དེར་ལུས་སྣང༌།།
乃至诸缘聚会时，尔时身如士夫现，
如是手等因缘会，尔时彼亦如身现。
…………(中略)…………
དེ་ལྟར་རྣམ་པར་དཔྱད་པ་ན་ཕྱི་དང་ནང་དུ་ལུས་གྲུབ་པ་མེད་ན། ཇི་ལྟར་ཏེ་རྣམ་པ་གང་གིས་ལག་པ་སོགས་ལ་ལུས་དེ་ཡོད་པར་འགྱུར། ལག་པ་ལ་སོགས་པ་རྣམས་ལས་གཞན་མེད་ན། ལུས་ཞེས་བྱ་བ་དེ་ནི་ཇི་ལྟར་ཡོད་པ་ཡིན། དེས་ན་ལུས་མེད་ཀྱང་ལག་པ་ལ་སོགས་པ་རྣམས་ལ། རྨོངས་པ་མ་རིག་པ་ཡི་དབང་གིས་ནི་ལུས་ཀྱི་བློར་འགྱུར་རོ། །དཔེར་ན་ལག་པ་དང་རྐང་པ་ལ་སོགས་པའི་དབྱིབས་སུ་བཀོད་པའི་ཁྱད་པར་གྱིས། ཐོ་ཡོར་ལ་ནི་མི་ཡི་བློ་འབྱུང་བ་བཞིན་དུ་སྐབས་སུ་བབ་པ་ལ་ཡང་ཡིན་ནོ་ཞེས་པའི་དོན་ནོ། །ཇི་སྲིད་དུ་ས་ལ་སོགས་པའི་ཁམས་དྲུག་དང༌། རེག་པ་ལ་སོགས་པའི་རྟེན་སྐྱེ་མཆེད་དྲུག་དང་ཡིད་ཀྱི་ཉེ་བར་རྒྱུ་བ་བཅོ་བརྒྱད་ཀྱི་བདག་ཉིད་ལས་ལ་རག་ལས་པའི་རྐྱེན་ཚོགས་པ་དེ་སྲིད་དུ། ལུས་ནི་དོན་དམ་པར་སྟོང་ཡང་ཡོངས་སུ་བརྟགས་པའི་རང་བཞིན་གྱི་སྐྱེས་བུ་སྟེ་གང་ཟག་ལྟར་སྣང་བ་དང་ཐ་སྙད་ཀྱང་བྱེད་དོ། །དེ་བཞིན་དུ་ཇི་སྲིད་ལག་པ་ལ་སོགས་པ་ལ། རྐྱེན་ཚོགས་པ་དེ་ཡོད་པ་དེ་སྲིད་དུ་དེར་རྟོག་པའི་དབང་གིས་ལུས་སུ་སྣང་ཡང་དོན་དམ་པ་ནི་མ་ཡིན་ནོ། །
如此分析，内外身体既不存在，那么手怎么会存在身体呢？若无与手等异体之身，所谓身怎么成立呢？是故虽然无有身，以愚痴冥昧之故，将手等认为是身。譬如，由于石垛放置的特征像人等形状，而对它生起是人的想法一样。乃至从地等六界、触等所依六处、意之十八近取因之自性中的粗因聚合，身谛实中虽为空性，但遍计所执性的士夫，显现为补特伽罗，于名言中亦如是。同样，乃至手等之因聚合，此期间以对彼分别之增上力故，手亦显现为身体，此非谛实。
摘录自：༈ སྔ་འགྱུར་མཐོ་སློབ་མདོ་སྔགས་རིག་པའི་འབྱུང་གནས་གླིང་གི་སྒྲིག་གཞི་རྩ་ཁྲིམས་ཆེན་པོ་བཞུགས་སོ།། 前译高等学院显密明源洲建制大纲 མདོ་འོག་མ་ལོ་རིམ་དང་པོ། 下部显宗一年级 གཞན་ཕན་སྣང་བ། 贤遍囊瓦 - བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་སྤྱོད་པ་ལ་འཇུག་པ་ལས། ཤེས་རབ་ཀྱི་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པའི་ལེའུ་སྟེ་དགུ་པའོ།། །།《入菩萨行论》第九品智慧（初稿待润）
✋热门推荐