རྩོམ་པ་པོ། མཁས་དབང་དགེ་འདུན་ཆོས་འཕེལ།
根登群佩尊者 著
མཁན་པོ་བསོད་དར་རྒྱས་ཀྱིས་བསྒྱུར།
索达吉堪布 译

གང་ལ་བརྟེན་ན་བསླུ་བ་མ་མཆིས་པའི།།
སྐྱབས་གནས་རིན་ཆེན་གསུམ་གྱི་ཐུགས་རྗེའི་མཐུས།།
དོན་མེད་འཁོར་བའི་འཕྲུལ་སྣང་ཀུན་ཞི་ནས།།
བློ་སྣ་ཆོས་ལ་ཕྱོགས་པར་བྱིན་གྱིས་རློབས།
依彼永时无有欺惑者，
怙主三宝大悲之妙力，
无义轮回迷现息灭已，
祈祷加持心趋入妙法。

ཅི་ལ་བསམས་ཀྱང་འཇིག་རྟེན་བྱ་གཞག་ལ།།
ཡང་སྒོས་སྙིང་པོ་ཏིལ་ཙམ་མི་འདུག་པས།།
ཡུན་ཐུང་ཚེ་འདིའི་བློ་སྣ་བསྒྱུར་བྱས་ཏེ།།
ད་ནས་སྙིང་པོའི་ལྷ་ཆོས་བྱེད་པར་བྱ།།
如何思维尘世之琐事，
无有芝麻毫许之实义，
短暂此生心当急剧转，
虔诚勤修精藏胜妙法。

དར་མའི་ན་ཚོད་དབྱར་གྱི་མེ་ཏོག་ཙམ།།
མཛེས་པའི་བཀྲག་མདངས་དགུན་གྱི་འཇའ་ཚོན་ཙམ།།
མི་ཡི་ཚེ་ལ་ཡུན་ལོང་མི་འདུག་པས།།
ད་ནི་སྙིང་པོའི་ལྷ་ཆོས་བྱེད་པར་བྱ།།
妙龄韶华宛如夏日英，
昳丽娇容瞬若冬时虹，
此生寿数短促不久长，
今当勤修精藏胜妙法。

སྡུག་བའི་དུས་སུ་སྐྱིད་པའི་ཐབས་ལ་རེ།།
སྐྱིད་པའི་དུས་སུ་སྡུག་བསྔལ་ཡོང་གིས་དོགས།།
རེ་དོགས་འཕྲང་ལས་ཐར་དུས་མི་འདུག་པས།།
ད་ནི་སྙིང་པོའི་ལྷ་ཆོས་བྱེད་པར་བྱ།།
苦时希求幸福之良方，
悦时担忧愁苦之临降，
永无逃离希忧险关时，
今当勤修精藏胜妙法。

གཅེས་པར་བསྐྱངས་ཀྱང་ནད་དང་གཅོང་གི་གཞི།།
རྒྱན་གྱིས་མཛེས་ཀྱང་མི་གཙང་རང་བཞིན་ཉིད།།
མི་རྟག་ལུས་ལ་སྙིང་པོ་མི་འདུག་པས།།
ད་ནི་སྙིང་པོའི་ལྷ་ཆོས་བྱེད་པར་བྱ།།
珍爱护持疾病沉疴因，
修饰装扮不净之本性，
无常之身无丝毫实质，
今当勤修精藏胜妙法。

ཕྱུག་པོ་ཕྱུག་པོའི་ས་ནས་སྡུག་གཏམ་བྱེད།།
དབུལ་པོ་དབུལ་པོའི་ས་ནས་སྨྲེ་ངག་འདོན།།
མི་རེའི་སེམས་ལ་སྡུག་བསྔལ་ཁུར་པོ་རེ།།
འཁོར་བའི་གནས་ན་བདེ་བའི་སྐབས་མ་མཆིས།།
大亨身处富位尚抱怨，
穷汉身处贫地也呻吟，
每人皆为痛苦包袱累，
轮回之中永无愉悦时。

སྤྱིར་ན་ཕྱི་རོལ་བདེ་སྡུག་སྣང་བ་ཀུན།།
རང་གི་སེམས་ཉིད་གཅིག་པོའི་ཆོ་འཕྲུལ་ཏེ།།
ནང་གི་གཟུགས་བརྙན་ཕྱི་རུ་འཆར་བ་ལས།།
ཕྱི་ཡི་རྣམ་པ་ཚུར་ལ་འོངས་པ་མིན།།
总之外境苦乐之显现，
皆为自心奇特之幻变，
内心影像如实而外现，
外之显像非能入内心。

དེ་ལྟར་ལེགས་པར་གོ་ནས་དཔྱད་པ་ཡིས།།
ཀུན་གཞི་སེམས་ཀྱི་རྩ་བ་ཆོད་པའི་ཚེ།།
སྣང་བའི་ན་བུན་འདི་ཡི་ཕ་རོལ་ན།།
ཆོས་ཉིད་དོན་གྱི་ནམ་མཁའ་དངོས་སུ་བཞུགས།།
通晓彼等如理而思择，
心根阿赖耶之断绝时，
迷乱现境雾霭烟云外，
真实具足法性义虚空。

ཡོད་ཅེས་བྱ་བ་འདི་ཡང་བཅོས་མ་སྟེ།།
མེད་ཅེས་བྱ་བ་འདི་ཡང་བཅོས་མ་ཉིད།།
དེ་འདྲའི་བཅོས་མ་ཀུན་གྱིས་མ་བསླད་པ།།
སེམས་ཀྱི་རང་བཞིན་རྫོགས་པའི་སངས་རྒྱས་ཡིན།།
所谓之有假立非真实，
所谓之无亦具虚幻性，
彼等一切假立无杂染，
心性本为圆满正等觉。

ཡིན་མིན་རྣམ་རྟོག་ཆུ་ཡི་གཉེར་མ་བཞིན།།
གཅིག་རྗེས་གཅིག་གིས་མཐུད་དེ་འགྲོ་བ་འདི།།
གཏོད་མེད་ངང་དུ་ལྷོད་ཀྱིས་ཞིགས་པའི་ཚེ།།
ཆོས་དབྱིངས་གདོད་མའི་རྒྱ་མཚོར་སླེབས་པ་ལགས།།
是非妄念如水之涟漪，
频频泛起此等之众生，
无缘之中自然安住时，
趋至法界本始之大海。

མདོར་ན་སྣང་བ་སེམས་ཀྱི་ཆོ་འཕྲུལ་ཏེ།།
སེམས་ནི་སྟོང་པ་གཞི་མེད་རྩ་བྲལ་ཉིད།།
གཞི་མེད་ཆོས་ལ་བདག་ཏུ་བཟུང་བ་ཡིས།།
ཁྱོད་དང་ང་ཡང་འཁོར་བའི་གནས་སུ་འཁྱམས།།
总之境现乃为心幻化，
心则本空无基而离根，
无基之法执为我所故，
汝吾长时漂流轮回中。

དེ་ནི་སྣང་བའི་རྗེས་སུ་མ་འབྲང་བར།།
སྣང་མཁན་ཁོ་ལ་ཅེར་གྱིས་བལྟས་པའི་ཚེ།།
བརྗོད་དུ་མེད་པའི་རང་ངོ་མཐོང་འགྱུར་པས།།
སངས་རྒྱས་ཐོབ་པའི་ལམ་དེ་ཐག་མི་རིང་།།
自此当不追随外境转，
无散直视自心之当下，
现见无可言说心自性，
则获佛果道路不遥远。

དེ་ལྟར་རྩ་གསུམ་ལྷ་ཡི་བྱིན་རླབས་ཀྱིས།།
མྱུར་དུ་རང་སེམས་སྟོང་བའི་རྩད་ཆོད་དེ།།
ཀ་དག་རྫོགས་པ་ཆེན་པོའི་རྒྱལ་ས་ནས།།
མཐའ་མེད་འགྲོ་བའི་དོན་ཆེན་བྱེད་པར་ཤོག།
依彼三根本尊之加持，
愿能迅速证悟大空性，
获得本净大圆满王位，
利益无边无际之众生。

若问佛法与外道法有什么区别？一句话：外道不念佛。（出自《佛说宝雨经》：“孰闻佛名而不敬承？惟魔官属迷惑外道能不信耳。……世尊说偈曰：谁闻导师名，而不敬承者，惟有魔官属，外道不笃信。”）念佛即三法印、一实相印。诸行无常。无常皆苦，世乐皆苦、父母皆苦、众生皆苦。故唯念佛；诸法无我，凡夫正在不断念贪嗔痴，诸佛正在不断念阿弥陀佛 。念佛是佛念佛，故无我。是心作佛，是心是佛，念佛即佛。故唯念佛。（出自《大宝积经》：“彼佛名称『阿弥陀佛』，遍满十方。彼一一方恒沙诸佛，皆共称赞，无碍无断。”）涅槃寂静，念佛自必当得第一涅槃、究竟涅槃。故唯念佛。（出自《大悲经》：“以念佛故。乃至一花散于空中。阿难。我说是人当得涅槃。得第一涅槃。尽涅槃际。最胜涅槃。”）

《佛说八大人觉经》——出家梵行觉（十八）

第七觉悟：五欲过患。虽为俗人，不染世乐，常念三衣，瓦钵法器，志愿出家，守道清白，梵行高远，慈悲一切。

这一觉悟，说明我们由于贪欲心的驱使，致使人生充满了痛苦，为了破除贪欲心，必须改变我们的观念。一般在家学佛的善友，不能舍俗出家，如果在内心能够时时想到出家人的生活，怀念出家梵行，这样欲念也会慢慢减少，逐渐淡下去，清心寡欲，不为俗尘所染。

五欲过患：

在第二觉知，曾经讲到“多欲为苦”，我们人生痛苦的来源，就是欲念太多，欲望太大。假如我们的心，常在五欲中打滚的话，那是地狱的五条根，会使我们堕落的。

五欲，从狭义方面讲是：财、色、名、食、睡；从广义方面讲是：色、声、香、味、触，是外在五尘的境界。

色：眼睛所看到的红、黄、蓝、白、黑等颜色，或大、小、方、圆的形色，都叫色；声：耳朵所听到的声音，梵音，温柔的、幽扬悦耳的音乐，噪音，骂人刺耳的声音等；香：鼻子所闻到的气味，有的是香的，有的是臭的，或是不香不臭的；味：舌头所尝到的酸、甜、苦、辣、咸等滋味；触：是身体方面所感受的，是热、冷，或是硬的、软的，都是一种触觉。

总而言之，色声香味触叫五尘，包括了外在一切的境界。《止观》（卷四）说：“五尘非欲，而其中有味，能生行人贪欲之心，故言五欲。”

色声香味触五尘，本身无所谓欲不欲。不过，当我们的五根对着外界的五尘，根尘接触的时候，往往引生了我们的欲望，而去追逐它，于是造业受罪，从这方面来说，五尘就叫五欲。

过患，过是过咎、过失；患是祸患、灾害。因为追求五欲的贪念，而引起种种的过咎、灾害。

《大智度论》（卷十七）说：“五欲烧人，如逆风执炬。五欲害人，如践恶蛇。五欲无实，如梦所得。五欲不久，如假借须臾。世人愚惑，贪着五欲，至死不舍，为之后世受无量苦。”

五欲对我们的害处，就好像我们拿着火把，逆风而行，火焰向着我们吹，我们会被它烧伤。五欲好像一团火似的，会伤害到我们的身体。五欲也好像一条毒蛇，假使我们踩到它，一定会被它咬伤，要是我们贪恋五欲，也会被它所伤害。

另外，五欲是虚假不实的，好像我们在梦中得到宝贝，是不真实的。人生在世，恰似做了一场梦，五欲之乐，是不能维持很久的，就好像是假借来用的东西，不能长期拥有它，到头来只是空忙一场。

五欲真是害人不浅，可是我们凡夫没有智慧，非常愚痴，沉溺在五欲之中，至死不悟，舍不得把它放下，就这样，不断地起惑造业，永远受苦。这就是五欲过患的道理。

我们既然知道五欲的许多过失、祸患，应该怎样做才不会为五欲所累呢？就是下面经文所说的：虽为俗人，不染世乐。

俗人，除了出家的而外，所有在家的都是俗人，不过，这里专指在家学佛的居士。不染，就是不要沾染到，正如《华严经》所说“犹如莲华不着水，亦如日月不住空“，所谓不染的意思，好像莲花生长在污泥里面，那是最肮脏的地方，但它不为污泥所染，本身是非常清净的。还有，太阳和月亮，每天在天空中运行循环，从来也没有停留在固定的地方，这也是形容不染。

关于世乐，《八大人觉经疏》中举出了十种，“世乐有十：女色、财宝、声名、饮食、睡眠、家宅、田园、衣服、眷属、官贵。”以上这十种是世间快乐的事情，但是本觉告诉我们，一个学佛的人，尤其是出家人，必须远离它，不然，对我们的道业有很大的障碍。正如，有首偈说：

智者应观身，不贪染世乐。
无累无所欲，是名真涅槃。

一个有智慧的人，应该时时刻刻观照自己本身，不可以沾上世间各种染污的欲乐。假使不去惹它，就不会受它所拖累，也就无所谓欲望，能够达到那种境界，就是清净涅槃的境界，心头上无挂无碍，非常自在。

佛说八大人觉经
后汉安息国三藏安世高 译

为佛弟子，常于昼夜，至心诵念八大人觉：

第一觉悟：世间无常，国土危脆，四大苦空，五阴无我。生灭变异，虚伪无主。心是恶源，形为罪薮。如是观察，渐离生死。

第二觉知：多欲为苦；生死疲劳，从贪欲起，少欲无为，身心自在。

第三觉知：心无厌足，唯得多求，增长罪恶；菩萨不尔，常念知足，安贫守道，唯慧是业。

第四觉知：懈怠坠落；常行精进，破烦恼恶；摧伏四魔，出阴界狱。

第五觉悟：愚痴生死，菩萨常念，广学多闻，增长智慧，成就辩才，教化一切，悉以大乐。

第六觉知：贫苦多怨，横结恶缘；菩萨布施，等念怨亲，不念旧恶，不憎恶人。

第七觉悟：五欲过患。虽为俗人，不染世乐，常念三衣，瓦钵法器，志愿出家，守道清白，梵行高远，慈悲一切。

第八觉知：生死炽然，苦恼无量；发大乘心，普济一切，愿代众生，受无量苦，令诸众生，毕竟大乐。

如此八事，乃是诸佛菩萨大人之所觉悟，精进行道，慈悲修慧，乘法身船，至涅槃岸。复还生死，度脱众生。以前八事，开导一切，令诸众生，觉生死苦，舍离五欲，修心圣道。

若佛弟子，诵此八事，于念念中，灭无量罪，进趣菩提，速登正觉，永断生死，常住快乐。

#佛法看世间##修行##佛学大智慧##佛教#