【 ༄༅།།སྙིང་མ་འཇམ་དབྱངས། བཀའ་མ་གཏེར་ཆོས་རྒྱ་སྒྱུར། སྤྲིན་སྤུང་དཔེ་དེབ་ཚོགས་པ།། 寧瑪文殊 - 雲端藏經閣 Amazon Drive 】新增檔案：( 敬請廣為分享傳閱 )

( 註：此法對於在現代師兄弟間、上師與上師之間、寺院派系之間、道場與道場之間、法會比排場較量之間、自以為清淨....等，到處互看不順眼的當代，非常應機，宜多懺悔。)

ཉག་བླ་པདྨ་བདུད་འདུལ་ 白瑪鄧登全集 第 01 函 XXX༔ བཀའ་གསང་ཟབ་ཆོས་མཁའ་ཁྱབ་རང་གྲོལ་ལསཿ གླང་ཆེན་རབ་འབོག་གི་རྒྱུད་ལས་བྱུང་བའི་ཉམས་ཆགས་མ་ལུས་བཤགས་པའི་རྒྱལ་པོ་བཞུགསཿ 密教深法遍空自解脫 · 大象昏厥續中所出毀誓無餘懺悔王

雲端藏經閣：(不定期校潤更新)
https://t.cn/A6xNrnIF

（ 佛法無版權：點擊下載或複製網址貼上，下載儲存後開啟可閱。）

內容：

XXX༔ རང་ཞལ་དོན་དམ་བརྒྱུད་གསུམ་བླ་མ་སོགསཿ རྩ་གསུམ་ཞི་ཁྲོའི་ཚོགས་ལ་ཕྱག་འཚལ་ལོཿ ཆོས་རྣམས་ཀུན་གྱི་རྩ་བ་སྡོམ་པ་གསུམཿ གཅིག་ཏུ་བསྡོམས་ནས་བཤགས་པའི་རྒྱལ་པོ་བསྟནཿ

本面勝義三傳上師等，三本靜猛尊眾敬頂禮！
一切諸法根本三律儀，總攝一體懺悔王宣說！

ༀ༔ ཡེ་ཤེས་སྐུ་མཆོག་རང་བཞིན་དཀྱིལ་འཁོར་ནིཿ ཟླ་རྒྱས་བཞིན་དུ་སྤྲོས་པ་མི་མངའ་ཡང་༔ ཐུགས་རྗེའི་ཉི་གསལ་འོད་བཞིན་སྙོམས་མཛད་པཿ འདིར་གཤེགས་བདག་ལ་དགོངས་ཤིང་བཞུགས་སུ་གསོལཿ

嗡！
智慧勝身自性妙壇城，猶如滿月雖離諸戲論，
然如大悲日光普照明，垂念於我臨此請安住！

བརྗོད་མེད་ཤེས་རབ་མི་གཡོ་ཆོས་ཀྱི་སྐུཿ བདེ་ཆེན་ལོངས་སྤྱོད་རྫོགས་སྐུ་རིགས་ལྔའི་གཙོཿ ཐུགས་རྗེའི་ཐབས་མཁས་རྒྱ་ཆེ་རོལ་པ་ཡིཿ ཞི་ཁྲོ་སྤྲུལ་པའི་སྐུ་ལ་ཕྱག་འཚལ་ལོཿ

無詮智慧不動妙法身，大樂圓滿報身五部尊，
大悲方便善巧廣遊舞，靜猛幻化尊身敬頂禮！

དངོས་སུ་འབྱོར་དང་ཡིད་ཀྱིས་རྣམ་སྤྲུལ་ཏེཿ ཀུན་ཏུ་བཟང་པོ་བླ་མེད་མཆོད་སྤྲིན་གྱིསཿ མཁའ་དབྱིངས་རྣམ་དག་རྒྱ་ཆེན་ཡང་བཀོད་དེཿ ཕྱི་ནང་གསང་བའི་མཆོད་པ་རྒྱ་མཚོས་མཆོདཿ

實物陳設以及意幻化，普賢無上殊勝供養雲，
廣大清淨虛空悉莊嚴，內外秘密供品大海奉！

ཀུན་ཏུ་བཟང་མོ་གསང་བའི་བྷ་ག་ལཿ རྒྱལ་བའི་དཀྱིལ་འཁོར་མ་ལུས་རབ་འབྱམས་ཀུནཿ འདུ་བྲལ་མེད་པའི་ངང་དུ་རོ་གཅིག་པསཿ གཉིས་མེད་བྱང་ཆུབ་སེམས་ཀྱི་མཉེས་གྱུར་ཅིགཿ

普賢佛母秘密帕嘎中，一切廣大無餘佛壇城，
非即非離體中一味故，無二菩提妙心願令喜！

སེམས་ཀྱི་རང་བཞིན་ཆོས་ཉིད་ནམ་མཁའ་ཆེཿ ཆོས་རྣམས་རྣམ་དག་ཡེ་ནས་འོད་གསལ་ཞིང་༔ རྣལ་འབྱོར་ཉིད་དབྱིངས་སྨྲ་བསམ་བརྗོད་ལས་འདསཿ མཉམ་ཉིད་བྱང་ཆུབ་སེམས་ལ་རྟག་ཏུ་འདུདཿ

心之自性法性大虛空，諸法清淨本來光明刹，
瑜伽法界超越諸言思，恆禮大平等性菩提心！

ཀུན་བཟང་རྫོགས་ཆེན་ཡེ་ནས་བརྡལ་བ་ལཿ ཕྱི་ནང་གསང་བའི་དཀྱིལ་འཁོར་བཀོད་པ་ནིཿ སྣང་སྲིད་རྣམ་དག་ལྷ་དང་ལྷ་མོའི་དབྱིངསཿ འབྱུང་དང་འབྱུང་གྱུར་ཡབ་ཡུམ་ལྷུན་རྫོགས་རྣམསཿ

本來周遍普賢大圓滿，內外秘密壇城妙莊嚴，
萬有清淨尊父尊母界，當來已來父母任運圓，

གསང་ཆེན་རབ་དགྱེས་གཟུགས་ཆེན་བདག་ཉིད་མའིཿ མཁའ་དབྱིངས་ཀློང་ཡངས་པད་མོ་འཁྱིལ་བ་ལཿ གཉིས་མེད་ཐིག་ལེ་ཆེན་པོར་འོད་གསལ་ཞིང་༔ མ་བཅོས་སྤྲོས་མེད་བྱང་ཆུབ་སྙིང་པོའི་སྐུཿ

大密極喜勝色體性母，廣大空界蓮花漩聚中，
無二殊勝明點光明刹，無作離戲菩提藏之身，

ཅིར་ཡང་སྣང་བ་བདེ་ཆེན་གཡུང་དྲུང་ལྷཿ འདུ་བྲལ་མེད་པ་གསང་བའི་དཀྱིལ་འཁོར་ནིཿ བདག་ཉིད་ཆེན་པོ་རིགས་ལྔ་ཡབ་ཡུམ་དང་༔ བྱང་ཆུབ་ལྕམ་དྲལ་ཁྲོ་བོ་ཁྲོ་མོའི་ཚོགསཿ

悉皆顯現大樂堅固尊，非即非離秘密妙壇城，
殊勝體性五部父母尊，菩提兄妹怒父怒母眾，

རྡོ་རྗེ་ལྷ་མོ་ཚོགས་རྗེ་ཚོགས་ཀྱི་བདགཿ རིགས་ལྔ་དཔལ་ཆེན་ཁྲོ་རྒྱལ་ཡབ་ཡུམ་བཅུཿ གནས་དང་ཡུལ་གྱི་ཕྱག་རྒྱ་སྒོ་མ་བཞིཿ ཡེ་ཤེས་སྤྲུལ་པའི་ལྷ་ཚོགས་མང་པོ་རྣམསཿ

金剛尊母眾會眾尊主，五部吉祥怒王十父母，
住處境域四門手印母，智慧幻化無量諸尊眾，

མ་ལྟར་བྱམས་ཤིང་སྲིང་ལྟར་གདུང་ལ་སོགསཿ ལེགས་ཉེས་སྟངས་འཛིན་དམ་ཚིག་རྗེས་གཅོད་མཿ ཕྱི་ནང་མཁའ་འགྲོ་རྣལ་འབྱོར་མ་ཡི་ཚོགསཿ དཔང་གྱུར་རྡོ་རྗེ་དམ་ཅན་དགོངས་སུ་གསོལཿ

如母慈憫如姐愛憐等，分辨善惡隨念三昧耶，
內外空行瑜伽尊母眾，見證金剛具誓請垂念！

ཐུགས་རྗེའི་གདུང་ཚོབ་རྣལ་འབྱོར་བདག་ཅག་གིསཿ འགྲོ་བའི་དོན་དུ་བྱང་ཆུབ་སེམས་བསྐྱེད་དེཿ བླ་མེད་གོ་འཕང་ཐོབ་པར་བྱ་བའི་ཕྱིརཿ བསྟན་པ་རྒྱ་མཚོའི་སོ་སོའི་འདུལ་ཁྲིམས་དང་༔

大悲法嗣瑜伽我等眾，為利眾生發大菩提心，
為令證得無上佛果位，教法大海別解脫律儀，

སྐུ་གསུང་ཐུགས་དང་མཉམ་སྦྱོར་སྡོམ་པའི་མཆོགཿ རྡོ་རྗེ་འདའ་དཀའ་དམ་ཚིག་གཏན་གྱི་གཉེརཿ སྤྱི་དང་ཁྱད་པར་ལྷག་པའི་དམ་ཚིག་རྣམསཿ སྔ་ཕྱིར་མནོས་ཤིང་གཉེར་དུ་སྨྲས་སོ་འཚལཿ

與身語意和合勝律儀，金剛難越誓言恆守護，
總及差別增上三昧耶，先後受取並言善守護。

ཡུན་དུ་མི་གཏོང་འདའ་བར་མི་བགྱིད་ལཿ དོན་ལ་གོལ་ཞིང་ལྡོག་སེམས་མ་མཆིས་ཀྱང་༔ གདོད་བྱ་ལོང་ཡོད་སྙམ་པའི་ལེ་ལོ་ཡིསཿ ཀློང་དུ་མ་གྱུར་རྩལ་ཤུགས་ཆུང་བ་དང་༔

恆時不捨亦不犯違越，於義無謬亦不起顛倒，
然思尚有閒暇懈怠者，未能通達能力極微弱，

ཤེས་བཞིན་མི་ལྡན་བག་མེད་དབང་གྱུར་ཏེཿ བསྒོམ་ལ་མི་བརྩོན་བསྙེན་བསྒྲུབ་གཡེལ་ལ་སོགསཿ ཚོར་དང་མ་ཚོར་མ་རིག་དབང་གིས་ནཿ སྟོན་པའི་བཀའ་དང་དམ་ལས་འགལ་གྱུར་ཏེཿ

不具正知隨諸放逸轉，修不精進念修散亂等，
受及未受無明之力故，違背佛教及違三昧耶，

རྣལ་འབྱོར་གང་ཞིག་དམ་ཚིག་ཉམས་པ་དང་༔ སྐད་ཅིག་ཙམ་ཡང་ཕྲད་པར་མི་བྱ་ཞེསཿ བཀའ་ལས་བྱུང་ཡང་དེ་ལྟར་མ་རྟོགས་ཏེཿ གསང་སྒོ་འཆོལ་བས་དབྱེ་བསལ་དཀའ་བ་སྟེཿ

謂與毀壞誓言瑜伽士，縱僅刹那亦勿共相處，
雖是教中所言然未悟，密門錯亂難以善分辨，

མངོན་ཤེས་ཆུང་བས་སྐྱོན་ཅན་མ་རྟོགས་ཏེཿ ཉམས་དང་ཚོགས་འདྲེས་ཉམས་པ་བསྐང་བ་དང་༔ ཉམས་དང་སྣོད་མིན་རྣམས་ལ་ཆོས་བཤད་དང་༔ ཉམས་ལ་མི་འཛེམ་ཉམས་པའི་སྐྱོན་ལ་སོགསཿ

神通力弱有過而不知，與毀誓者混雜酬補毀，
於諸毀誓非器者說法，不避毀者毀誓罪過等，

ཉམས་དང་འགྲོགས་ཤིང་ཉམས་པ་དེ་དག་གིསཿ ཉམས་གྲིབ་སྐྱོན་གྱིས་གོས་པར་གྱུར་ཏོ་འཚལཿ ཚེ་འདིའི་རྐྱེན་དང་ཡུན་གྱི་སྒྲིབ་པ་རྣམསཿ རང་གནོང་འགྱོད་པའི་སེམས་ཀྱིས་མཐོལ་ལོ་བཤགསཿ

與毀誓者為伴彼等罪，能令沾染毀誓諸晦氣，
今生違緣長久諸罪障，自作追悔之心發露懺！

བྱམས་པའི་ཐུགས་རྗེས་བདག་ལ་དགོངས་ནས་ཀྱང་༔ གཉིས་མེད་དབྱིངས་སུ་མི་འགྱུར་བདག་བཀོད་དེཿ མི་དམིགས་བཏང་སྙོམས་ངང་དུ་བཞུགས་ནས་ཀྱང་༔ གཉིས་མེད་དོན་གྱི་ཚངས་པ་སྩལ་དུ་གསོལཿ

慈憫大悲垂念於我已，無二法界不變自莊嚴，
無緣平等體中安住已，無二清淨妙義祈恩賜！

དོན་དམ་དམིགས་མེད་སྤྲོས་དང་བྲལ་བ་ལཿ རྣམ་རྟོག་གང་ཡང་དམིགས་པར་མི་འགྱུར་ཏེཿ ཀུན་རྫོབ་སྒྱུ་མ་ཙམ་གྱི་དབང་གིས་ནིཿ ནོངས་པ་མཆིས་ན་རང་གནོང་བཟོད་པར་གསོལཿ

勝義無緣離諸戲論中，所有分別一切悉無緣，
唯以世俗幻化之力故，若有罪過自悔祈寬恕！

ཡིག་བརྒྱ་ཚང་བར་བརྗོདཿ

誦百字明。

-------------------------------------------

༄༅། །ཡང་དག་ཚད་མ་གསུམ་གྱི་ང་རོ་ཡིས། །ལྟ་དམན་རི་དྭགས་ཚོགས་རྣམས་སྐྲག་མཛད་པ། །ཐེག་མཆོག་སེངྒེའི་སྒྲ་དབྱངས་ས་གསུམ་ཁྱབ། །མཚོ་སྐྱེས་རྒྱལ་བའི་བསྟན་པ་རྒྱས་གྱུར་ཅིག །མི་ཕམ་འཇམ་དབྱངས་རྣམ་རྒྱལ་རྒྱ་མཚོ།

三種真實正量吼聲震，一切劣見獸眾皆驚恐，
勝乘獅子吼音遍三地，蓮師大寶教法願興盛！
- 彌龐蔣揚南傑嘉措（不敗妙音尊勝海）

寧瑪文殊 - 經典伏藏漢譯 NMKT ༄༅།།རྙིང་མ་འཇམ་དབྱངས། བཀའ་མ་གཏེར་ཆོས་རྒྱ་སྒྱུར།།

弘一法师丨半生繁华，半生空门
李叔同（1880—1942），又名李息霜、李岸、李良，谱名文涛，幼名成蹊，学名广侯，字息霜，别号漱筒。

图片

李叔同是著名音乐家、美术教育家、书法家、戏剧活动家，是中国话剧的开拓者之一。

他从日本留学归国后，担任过教师、编辑之职，后剃度为僧，法名演音，号弘一，晚号晚晴老人，后被人尊称为弘一法师。

图片

从风流才子，到一代高僧，从风花雪月，到清修苦行，他抵达了常人所无法抵达的境界。一言一行，都值得我们领悟一生。

图片

弘一法师国画

他的前半生，繁华旖旎，是风流富贵的翩翩公子，是无所不精的留洋才子，是戏剧演员、是艺术家……万众瞩目、享尽风光。

他的后半生，“以戒为师”，淡泊无求，一双破布鞋，一条旧毛巾，一领衲衣，褴褛不堪，了寂无色，却供养出了更超然禅意的花枝。

图片

弘一法师书法

他就是弘一法师李叔同，人生本是修行，从俗世，到禅门，从身外，到心间，他从“戒”中领悟。

图片

弘一法师书法

【待人以春风，对己以秋霜】

“以戒为师”，本是佛陀逝世前留下的遗训之一，佛法法门八万四千法门，对治众生八万四千烦恼，无非“戒律”二字。

弘一法师常说，戒律是为律己，不为律人，“律己，宜带秋气；律人，须待春风”。他平时持戒甚严，口里却从不臧否人物，不说人是非长短。若要说批评人，他就自己不吃饭。但他的不吃饭并不是与人呕气，而是在替那人忏悔，借事磨心。

跟他常在一起的人，知道他的脾气，每逢他不吃饭时，就知道自己一定是做错事或说错话了，赶紧反省改正。一天两天，你什么时候把错改正了，他才吃饭。至于你的错处，他一句也不说，而让你自己去说。

弘一法师还曾自号“二一老人”，此号取自古人的两句诗，“一事无成人渐老”、“一钱不值何消说”，他说回想自己近十年所做的事，深觉自己德行欠缺，成功的事很少很少，残缺破碎的居其大半，虽然事实上，他的功德已遍布天下。

图片
弘一法师设计手稿

【处处苦行，处处随缘】

在出家的二十四年里，弘一法师黄卷青灯，晨钟暮鼓，始终保持着“过午不食，寒不逾三衣”的清规戒律，一肩梵典，两袖清风，三件衲衣，云游苦行。

素食唯清水煮白菜，用盐不用油，信徒供养香菇、豆腐之类，皆谢绝，原由是这些食材比其他的价格更高。他常说自己无福消受，“我们即使有十分福气，也只好享受三分，愿以我的福气，布施一切众生，共同享受”。

如此清修苦行，则有更上一层的随缘之喜，据夏丏尊回忆，他们一次会晤，弘一住在破旧的小旅馆里，却说旅馆主人待他如何和善；谈到他破旧的手巾，珍重地说和新的也差不多；吃到一碗咸苦的白菜，他却如享盛宴。

在弘一法师，世间竟没有不好的东西，一切都好，小旅馆好，粉破的席子好，咸苦的蔬菜好……什么都有味，什么都了不得。

他将琐碎的日常生活到如此境界，人家说他在受苦，他却仿佛在享乐，一茶一饭，他都愉悦丁宁，恐怕他人山珍海味里所品到的，还不如他在白菜里尝到的滋味。对于一切的际遇，他全无成见，认真对待，这才是真正的解脱，真正的享乐。

图片

弘一法师书法

【以悲悯处世，以福缘布施】

弘一法师对人和物，都有特别的慈悲之心，有一次，他到丰子恺家。丰子恺请他藤椅里坐，他把藤椅轻轻摇动，然后慢慢坐下去。每必如此，多次之后，丰乃垂问。弘一答曰：“这椅子里头，两根藤之间，也许有小虫伏着……先摇动一下，慢慢地坐下去，好让它们走避。”

连寺里闹鼠害，毁坏衣物，啮咬佛像，弘一法师都去翻阅旧典，找到饲鼠之法，每天投食两次，果然除去了鼠患。直到他西逝之前，还念念不忘让人们在焚化遗骸时不要损害蚂蚁生命。

图片

弘一法师书法

抗日战争爆发后，弘一法师提出“念佛不忘救国，救国必须念佛”，他居住厦门万石岩，自题居室为“殉教”室，后厦门遭日机轰炸，弹片入室，弘一法师无惊无惧，泰然处之，并说：“为护法故，不怕炮弹。”

对万物都心怀悲悯，惜物、惜人、惜福，亦是他每时每刻所持的戒律，或许有人觉得弘一法师出家后，仍有太多“人情味”，其实菩萨都有千万法身，这亦不过是弘一法师其中一面，均是为了利益众生。

图片
弘一法师手稿

【万事皆空，不废书法】

出家前的李叔同，是世间难得的奇才，绘画、音乐、诗词、戏剧……一通百通，被誉为那个时代最有才华的天才之一。

遁入空门的弘一法师，之前全部的才华，都变成了供养书法的养料，他的书法浮华褪尽，以藏锋稚拙的线条，现出一种超然物外的意趣。

图片

弘一法师书法

叶圣陶说弘一法师的字“蕴藉有味”：好比一位温良谦恭的君子，不卑不亢，和颜悦色，在那里从容论道……毫不矜才使气，功夫在笔墨之外，所以越看越有味。

时人都将弘一法师的墨宝都奉为至宝，一笔一画，都有如见弘一本人的喜悦，其中滋味，难以言表。

图片

悲欣交集 弘一法师

阅尽人间荣、辱、悲、欢，弘一法师由领悟，到修行，度人度己度世，我们或许没有因为他而领悟禅机，却一定会为他的言谈举止而动容！

闭门即是深山；
读书随处净土。

——《小窗幽记》

▲该联出自明代文学家、书画家陈继儒的《小窗幽记》。

上联是说，将门关上，没有任何人来干扰，那种感觉就像住在深山一样。当然这深山并不是远离闹市的深山野岭，而在于思想上淡泊名利，心里澄静隔离世俗的尘嚣，掌握好自己的时空，即使不关闭有形之门，也能感受如处深山的意趣。

下联则说，能读书则处处净土。谢灵运《净土咏》：“净土一何妙，来者皆菁英。”我们每个人心目中也有一片净土。这就是用一种心澄意静的心境去面对事物，无论在何种喧嚣的环境，都保持心中一片最明澈的净土，不受外物所动，这才是真正的深山。读书需要这种心境，修身养性更需要这种心境和这样一方净土。正如白居易诗云：“自静其心延寿命，无求于物长精神。”

丰子恺把人生分为三层楼：一为物质生活，二是精神生活，三是灵魂生活。

想来今人浮于世，是为物质奔波，也是为得一方精神天地，安养灵魂。只是城市山林，人微如蚁，忍过了丝竹乱耳，却又是案牍劳形，安身不易，栖心更难。生活，倒像是本读不懂的无字天书。

易中天谈读书时坦言：读书，是为了谋心，而非谋生。观今世读书风气：打开电子设备，或把曾国藩作成功学，或把林清玄作鸡汤，或在媚俗网文中颠倒历史，或在八卦闲谈中拥抱谎言；人，被乱象丛生的碎片化资讯袭击，逆来顺受，心甘情愿。究竟谋生还是谋心？谋心还是诛心？

读书之贵，在明志知理，在修身养性。书中有山水，可以栖身；书中有草木，可以怡情。落雪天，轩窗下，读罢一卷书，再看日影飞去，何惧世间万般荒芜？

明代陈继儒有言：“读书随处净土，闭门即是深山。”深山虽远，净土在心。一颗文心若想求闲，还需放于字里行间。字入心间，化成骨血，则笃定静默，可与人为伍，也可遗世独立，身居尘世，却又不在尘世。有书，则不输；有书，则不俗。

书道千秋，可以明理。古人云：“风雷雨露，天之灵；山川民物，地之灵；语言文字，人之灵。”文字是文明的载体，天下有文章而光明也。金玉良言，尽在书中。

若能得老庄为师，姬昌为友，庄周在左，楚辞在右，则三千世界不过尔尔。

读书，是一个见天地，见众生，也见自己的过程。古今多少风流憾事啼笑皆非，统统一纸文章书尽。曹洞宗有首颂偈这样写：春开见花，子规鸣夏，月当秋夜，隆冬茫茫雪送寒。想来人生四季，也是如此。

看过绿肥红瘦，听过雨打芭蕉，少时读“赌命报天子，当斩胡头衣锦回”；中年读“我亦飘零久，十年来深恩负尽，死生师友”；老来读“一任阶前点滴到天明”。才觉一夕忽老，于是或弄扁舟，或采菊东篱，一生也就这样过完。

读经宜冬，其神专也；读史宜夏，其时久也；读诸子宜秋，其致别也；读诸集宜春，其机畅也。见字如晤，心字相惜。有谁能像文字这样懂得你，或者像你这样的懂得它？如果千年以后，我们还是会因为“曾经沧海难为水，除却巫山不是云”“此情可待成追忆，只是当时已惘然”这样的咒语而如鲠在喉、眼鼻发酸，是不是可以证明我们的基因里睡着古人？

古人云：“饥读之以当肉，寒读之以当裘，孤寂而读之以当友朋，幽忧而读之以当金石琴瑟也。”酒酬知己，文酬知音。若是能在书中觅得几位老友，管他贫富贵贱，长幼高低，且与蒲佬说说鬼神，和孙武斗斗兵法，跟老庄聊聊道家，纵使人生苦短相见恨晚也是快哉。

《清静经》道：常能遣其欲，而心自静，澄其心而神自清。文人多雅事，四行诗，两盏茶，一书读罢，两袖清风，哪有什么黄金屋和颜如玉？倦了就枕书而眠，醒了就接着又读，兴起时再胡诌几句，挥就的那几行字，全当是灵光乍现的妙笔生花。如果可以这样老去，也是无怨无悔。

炉火升，茶烟起，墨香溢，松风停云处，有幽兰菖蒲为伴，是峥嵘寂寞，也是风雅清闲。落雪天读书，有我与梅花白头；风雨夜读书，有铁马冰河入梦。待你看罢满纸荒唐言，抬眼四顾，茶未老，香未断，却恍觉世间光阴已谢，心中诸般皆无，真真是人生如梦，梦如人生。

三毛说过：心若没有栖息的地方，到哪里都是在流浪。当下之世，纸张不足贵，文字漫天飞，肉身跨越千山万水，心却孑然飘零。谢肇淛“读未曾见之书，历未曾到之山水，如获至宝，尝异味”的快乐，陶渊明“好读书，不求甚解；每有会意，便欣然忘食”的执着，早就如同那逝去的一纸风雅，蒙上了厚厚风尘。

风萧萧，路漫漫，情不知所起，一往而深。冬日兀坐，茶烟袅袅，卷册在案，既读之，则安之；心可宿，则不俗。

嗟乎！阅尽千千字，终是为拾掇渺渺心。字里行间，移步换景，纵使有书无房，道的也是“此心安处是吾乡”。