《读书会》
何处秋风至？萧萧送雁群。
朝来入庭树，孤客最先闻。

注释
　　(1)至：到。

　　(2)萧萧：形容风吹树木的声音。

　　(3)雁群：大雁的群体。

　　(4)孤客：孤独的异乡人。

　　(5)闻：听到。

译文
　　不知从哪里吹来了秋风，在萧萧的风中送走了雁群。凌晨，秋风吹动着庭园的树木，树叶瑟瑟。秋风的来去虽然无处可寻，无形的秋风却分明已经尽在庭园。来到耳边了，孤独的旅人最先听到了秋风的声音。

赏析
　　刘禹锡曾在偏远的南方过了一个长时期的贬谪生活；这首诗可能作于贬所，因秋风起、雁南飞而触动了孤客之心。诗的内容，其实就是江淹《休上人怨别》诗开头两句所说的“西北秋风至，楚客心悠哉”；但诗人没有在客心上多费笔墨，而在秋风上驰骋诗亿。

　　诗以“秋风”为题；首句“何处秋风至”，就题发问，摇曳生姿，而通过这一起势突兀、下笔飘忽的问句，也显示了秋风的不知其来、忽然而至的特征。如果进一步推寻它的弦外之音，这一问，可能还暗含怨秋的意思，与李白《春思》诗“春风不相识，何事入罗帏”句有异曲同工之处。当然，秋风之来，既无影无迹，又无所不在，它从何处来、来到何处，本是无可究诘的。这里虽以问语出之，而诗人的真意原不在追根究底，接下来就宕开诗笔，以“萧萧送雁群”一句写耳所闻的风来萧萧之声和目所见的随风而来的雁群。这样，就化无形之风为可闻可见的景象，从而把不知何处至的秋风绘声绘影地写入诗篇。

　　这前两句诗，合起来看，可能脱胎于屈原《九歌》“风飒飒兮木萧萧”和汉武帝《秋风辞》“秋风起兮白云飞，草木黄落兮雁南归”。而可以与这两句诗合参的有韦应物的《闻雁》诗：“故园渺何处？归思方悠哉。淮南秋雨夜，高斋闻雁来。”但韦诗是以我感物，以情会景，先写“归思”，后写“闻雁”。沈德潜在《唐诗别裁集》中指出，这样写，“其情自深”，如果“倒转说”，就成了一般人都写得出的普通作品了。但是，诗无定法，不能执一而论。这首《秋风引》前两句所写的秋风始至、鸿雁南来，正是韦诗后两句的内容，恰恰是把韦诗倒转过来说的。它是远处落想，空际运笔，从闻雁思归之人的对面写起，就秋风送雁构思造境。至于韦诗前两句的内容，是留到篇末再写的。

　　诗的后两句“朝来入庭树，孤客最先闻”，把笔触从秋空中的“雁群”移向地面上的“庭树”，再集中到独在异乡、“归思方悠哉”的“楚客”，由远而近，步步换景。“朝来”句既承接首句的“秋风至”，又承接次句的“萧萧”声，不是回答又似回答了篇端的发问。它说明秋风的来去虽然无处可寻，却又附着它物而随处存在，此刻风动庭树，木叶萧萧，则无形的秋风分明已经近在庭院、来到耳边了。诗写到这里，写足了作为诗题的“秋风”，而篇幅已经用去了四分之三，可是，诗中之人还没有露面，景中之情还没有点出。直到最后一句才画龙点睛，说秋风已为“孤客”所“闻”。这里，如果联系作者的另一首《始闻秋风》诗，其中“五夜飕飗枕前觉，一年颜状镜中来”两句，倒可以作“闻”的补充说明。当然，作为“孤客”，他不仅会因颜状改变而为岁月流逝兴悲，其羁旅之情和思归之心更是可想而知的。

　　这首诗主要要表达的，其实正是这羁旅之情和思归之心，但妙在不从正面着笔，始终只就秋风做文章，在篇末虽然推出了“孤客”，也只写到他“闻”秋风而止。至于他的旅情归思是以“最先”两字来暗示的。如李锳在《诗法易简录》中所说，“为孤客传神”的正在这两个字，使“无限情怀，溢于言表”。照说，秋风吹到庭树，每个人都可以同时听到，不应当有先后之分。而惟独孤客“最先”听到，可以想见，他对时序、物候有特殊的敏感。而他如此敏感的原因，唐汝询在《唐诗解》中解释说：“孤客之心，未摇落而先秋，所以闻之最早。”这就是对“最先闻”的解释。钟惺在《唐诗归》中还指出：“不曰‘不堪闻’，而曰‘最先闻’，语意便深厚。”沈德潜在《唐诗别裁集》中也说：“若说‘不堪闻’，便浅。”这些评语都称赞这一结句曲折见意，含蓄不尽，为读者留有可寻味的深度。不过，前面说过，诗无定法，这一结句固然以曲说而妙，但也有直说而妙的。苏颋有首《汾上惊秋》诗：“北风吹白云，万里渡河汾。心绪逢摇落，秋声不可闻。”这里，从全诗看来，却必须说“不可闻”，才与它的苍凉慷慨的意境、高亢劲健的风格相融浃。两个结句，内容相似，一用曲笔，一用直笔，却各尽其妙。对照之下，可悟诗法。 https://t.cn/R2WxlG9

★直贡噶举派尊贵的噶千仁波切净相所见阿弥陀佛的法相与开示：【颇瓦法的精要】

ད་ལྟ་ངས་འོད་དཔག་མེད་ཀྱི་པར་ཞིག་བཟོས་ནས་བཏང་ཡོད།
最近我制作了一张阿弥陀佛的法相，
ངས་མིག་འཚུམ་པའི་ཚེ་དེ་ལྟར་འཆར་ཡོང་གི་འདུག། དེའི་ཕྱིར་པར་དེ་བཟོས་པ་ཡིན།
如此制作的原因是每当我闭上双眼，就能十分清晰地看见法相中的这尊阿弥陀佛。
དེ་མང་ཉུང་ནི་སེམས་ཅན་རེ་རེའི་སྤྱི་གཙུག་ཏུ་འོད་དཔག་མེད་རེ་རེ་བརྒྱ་ཆ་བརྒྱ་ཡོད་རེད། དེའང་ཆགས་མེད་བདེ་སྨོན་ནང་ཏུ་གསུང་པ་ནང་བཞིན་རེད།
《极乐净土祈愿文》说道，外在世界的每一处及有情众生的每一位当中皆有阿弥陀佛。我自己是如此深信的。
དོན་དམ་གྱི་ངོས་ནས་སེམས་བདེ་གཤེགས་སྙིང་པོ་རང་ཉིད་འོད་དཔག་མེད་དང་འབྲེལ་བ་ཡོད་རེད།
究竟上，我们根本的佛性与阿弥陀佛有着直接的连结。
ཀུན་རྗོབ་ཀྱི་ངོས་ནས་དད་པས་འབྲེལ་བ་ཡོང་དགོས་པ་རེད།
而相对上，对阿弥陀佛具有强烈的信心乃至关紧要。
མི་རེ་རེའི་སྤྱི་དཙུག་ཏུ་འོད་དཔག་མེད་རེ་རེ་ཡོད་བསམ་ན།
若能思维每一位众生皆顶戴阿弥陀佛，
རང་གི་རྣམ་ཤེས་འོད་དཔག་མེད་དང་འབྲེལ་ནས་བདེ་བ་ཅན་གྱི་ཞིང་གི་འོད་དཔག་མེད་ལ་ཡར་འཐིམ་འགྲོ་བ་རེད། འཕོ་བ་དེ་རེད།
你的心识将全然浸润于阿弥陀佛之中，且能直接投生极乐净土。这就是颇瓦法的精要。
པར་དེ་ཧ་ཅང་རྩ་ཆེན་པོ་ཞིག་རེད།
这张法相于我而言相当珍贵。
པར་དེ་ཚང་མས་ཁང་པའི་ནང་དུ་བཞམས། དེ་ལ་ལྟ་ཚེ། འོད་དཔག་མེད་ལྡོག་མ་གཅིག་མ་རེད། འོད་དཔག་མེད་མང་པོ་སེམས་ཅན་རེ་རེའི་སྤྱི་གཙུག་ཏུ་རེ་རེ་ཡོད་བསམ་ན། ཡིད་ཆེས་ཆེན་པོ་སྐྱེ་ཡི་རེད།
请把它供在佛坛上，每当你看到它，就提醒自己：阿弥陀佛是无量无尽的。祂就在一切有情众生的顶上。如此你将逐渐对这张法相信心增长。
དེའི་ཕྱིར་འོད་དཔག་མེད་ཀྱི་པར་དེ་རྩ་ཆེན་པོ་རེད།
这也是我之所以相信此法相如此珍贵的原因。
དེ་ལྟར་བསམ་སྟེ་འོད་དཔག་མེད་གཅིག་པུ་དྲན་པ་ལས། ད་ང་ལ་འཕོ་བ་བདེབས་མཁན་དགོས་རེད། བླ་མ་ལ་ང་ལ་འཕོ་བ་འདེབས་རོགས་ཞུ་རོགས། དེ་འདྲ་བསམ་མི་འདུག། འོད་དཔག་མེད་རྒྱུན་པར་དྲན་ན་བླ་མ་ཚང་མའི་འཕོ་བ་འོད་མེད་རེད།
尤其是临终时，单单观想这个法相，便不需要修颇瓦法。不论是哪位喇嘛所修的颇瓦法，其本身都无异于这个阿弥陀佛修持。
ང་ཚོ་སྐྱེ་སླ་ལ་ཕན་ཡོན་ཆེ་གསུང་པ་བཞིན། ང་ཚོས་ཉིན་རེ་བཞིན་དུ་དགོང་མ་རེ་རེ་ལ་ཆགས་མེད་བདེ་སྨོན་འདེབས་བརྒྱབ་ཏེ་ཚར་རེ་རེ་འདོན།
经典有云，阿弥陀佛净土比较容易投生，且有更为广大的助益与利乐。因此，每日晨起与睡前都要以悠扬的旋律念诵一次《极乐净土祈愿文》 。
དེ་གོ་བ་ཡང་ལོན་སླ་མོ་རེད། འོད་དཔག་མེད་ཀྱི་པར་བཏང་ཡོད།
这篇祈愿文很好思量，也很好理解。在此我希望送给大家这个珍贵的阿弥陀佛法相。
དེ་ཚང་མ་ལ་ཕར་ཚུར་སྤྲད། ང་ལ་དགའ་མཁན་ཐམས་ཅད་ལ་འོད་དཔག་མེད་ཀྱི་པར་དེ་སྤྲད་ཐུན་ན་ཡག་པོ་ཡོད་རེད།
鼓励诸位将它与所有人结缘，特别是那些爱我并对我有信心的人。
མཐར་བཀྲ་ཤིས་བདེ་ལེགས་མང་པོ་ཡོད།
献上满满的吉祥如意。

七月七的凌晨04:47，想寫點東西；
世界很大，紛紛擾擾，寂靜無聲，我們在自己安全防線內小心翼翼的去探索着這個世界；
我們守着我們的小世界，里面装着各種秘密，過往，偶爾我會會限時開放，將珍貴的藏品拿出去與人分享，或者再装入新的藏品；
拿出去的，有人視若珍寶，有人棄之如履，我們會因爲别人評價欣喜，失落；
最終藏品會嶄新如初或破舊不堪回到自己的小世界中，重新安置，最終落灰，也許被遺忘也許偶爾會拿起來擦拭；
這個年紀除了愛情，還有很多未知等着我們去努力創造和改變；
打開手機地圖，不斷的缩放，最終你會發現，也許你的足迹從末踏出超過十厘米，也許五厘米都未走過；
世界很大，用盡畢身也未能踏足所有，世界很小，一張機票，萬里大洋一夜可達彼岸；
我們的小世界周圍随着時代變遷，原本黑暗無邊，現在却五彩斑斓，可見但是却又不可及；
我們大多數所見所看都是小世界周圍我們小心翼翼觀察後記錄下來，當成經驗保存，收纳，但是我們大多數却不敢踏出去探索黑暗；
世界真很大，我們很小！！！

随筆