༄༅།།རྗེ་ཙོང་ཁ་བའི་གསོལ་འདེབས་ཤར་གངས་རི་མ། 
【聖宗喀巴大師贊 · 東方雪山頌】

༄༅།།ཤར་གངས་རི་དཀར་པོའི་རྩེ་མོ་ན།།
東  方  潔  白  雪  山  頂  上
སྤྲིན་དཀར་པོ་གནམ་ལ་སྙེགས་འདྲ་བ།།
白  雲  悠  悠  升  騰  太  虛
དེ་མཐོང་བའི་མོད་ལ་བླ་མ་དྲན།།
見  彼  瞬  息  心  念  吾  師
དྲིན་བསམས་ཤིང་བསམས་ཤིང་དད་པ་སྐྱེ།།
每  念  師  恩  易  生  敬  信

སྤྲིན་དཀར་པོ་ལྡིང་བའི་ཤར་ཕྱོགས་ན།།
於  白  雲  繚  繞  之  東  方
འབྲོག་དགེ་ལྡན་རྣམ་པར་རྒྱལ་བ་དེར།།
甘  丹  殊  勝  法  王  蘭  若
མཚན་བརྗོད་པར་དཀའ་བའི་དྲིན་པོ་ཆེ།།
譽  隆  恩  洪  諱  稱  其  名
ཕ་བློ་བཟང་གྲགས་པ་ཡབ་སྲས་བཞུགས།།
洛  桑  紮  巴  師  徒  同  住

ལམ་རིམ་པ་གཉིས་ཀྱི་རྣལ་འབྱོར་སོགས།།
二  次  第  道  瑜  伽  等  等
ཆོས་ཟབ་ལ་ཤིན་ཏུ་རྒྱས་པར་གསུངས།།
甚  深  教  法  廣  為  宣  說
བོད་ཁ་བ་ཅན་གྱི་སྐལ་ལྡན་ལ།།
雪  域  藏  地  具  善  緣  者
མགོན་ཁྱོད་ཀྱི་བཀའ་དྲིན་བསམ་མི་ཁྱབ།།
怙  主  恩  德  不  可  思  議

སྒོས་སྙོམས་ལས་འཛིན་པའི་དགེ་འདུན་གྲུབ།།
卑  劣  愚  昧  之  根  敦  珠
བློ་ཅུང་ཆོས་ལ་ཕྱོགས་པ་འདི།།
此  心  今  稍  入  法  趣  者
རྗེ་ཡབ་སྲས་རྣམས་ཀྱི་བཀའ་དྲིན་ཡིན།།
乃  聖  師  徒  諸  之  深  恩
དྲིན་ཆེན་བར་ངེས་སོ་ཡབ་སྲས་རྣམས།།
恩  德  深  兮  摯  誠  感  泣

དུས་འདི་ནས་བྱང་ཆུབ་སྙིང་པོའི་བར།།
從  今  乃  至  成  菩  提  間
རྗེ་ཡབ་སྲས་ཁྱེད་རྣམས་མ་གཏོགས་པར།།
唯  依  師  徒  汝  眾  聖  賢
སྐྱབས་རེ་ས་གཞན་དུ་མི་འཚོལ་བས།།
除  此  以  外  別  無  皈  處
ཐུགས་བརྩེ་བའི་ལྕགས་ཀྱུས་དྲང་དུ་གསོལ།།
慈  悲  心  鉤  祈  願  攝  受

དྲིན་ཇི་བཞིན་འཁུར་བར་མ་ནུས་ཀྱང༌།།
恩  德  眾  望  未  能  肩  負
སེམས་ཆགས་སྡང་དབང་དུ་མ་སོང་བར།།
心  亦  未  著  於  諸  貪  染
མགོན་ཁྱོད་ཀྱི་བསྟན་པ་འཛིན་པ་ལ།།
為  持  怙  主  汝  之  聖  教
དུས་ནམ་ཡང་བརྩོན་པ་འགྱིད་པར་སྨོན།།
願  恒  精  進  一  切  時  中
ལར་ད་ལྟ་གངས་རིའི་ཁྲོད་འདི་ན།།
曾  妄  自  視  雪  域  之  中
རང་བསྟན་པ་འཛིན་པར་མཁས་ལེན་ཞིང༌།།
唯  己  當  是  護  教  承  人
གཞན་བསྟན་འཛིན་དགྲ་བོའི་དྭངས་མར་འཛིན།།
於  他  皆  作  障  敵  以  對
ཚུལ་འདི་ལ་སྐྱོ་བ་གཏིང་ནས་སྐྱེས།།
此  今  悲  妻  心  生  憂  疚

གཞན་ཕུང་བར་འདོད་པའི་ཀུན་སློང་དང༌།།
凡  所  動  念  詆  他  毀  彼
རྒྱུད་མཚན་འཛིན་དམ་པོས་བཅིངས་ལགས།།
功  熏  利  誘  為  名  所  縛
ལམ་མཐོན་པོར་གནས་པའི་མཁས་ལེན་བྱེད།།
心  高  倨  傲  誇  揚  自  詡
འདི་བརྟག་ན་ཀུན་གྱིས་ཁྲེལ་བའི་རྒྱུ།།
回  想  諸  種  悔  愧  難  當

ལམ་གོལ་སར་རྒས་པའི་སྡུག་ཡུས་ཀྱིས།།
自  入  歧  途  何  以  怨  尤
ཆོས་ཚུལ་བཞིན་བྱེད་པའི་གང་ཟག་ལ།།
如  法  行  之  補  特  伽  羅
རྒྱུད་ཁོང་ནས་འཁྲུགས་པའི་གདུག་སེམས་ཅན།།
懷  惡  與  彼  心  續  渾  然
གདོན་ཐུགས་ལ་ཞུགས་པ་མ་ལགས་སམ།།
莫  非  我  心  著  魔  者  耶

དགྲ་ཉོན་མོངས་འདུལ་ཐབས་མི་བྱེད་པར།།
不  求  調  伏  障  惱  之  法
གཤགས་འགྱེད་པ་ཙམ་གྱི་འཆད་ཉན་ཡང༌།།
僅  僅  聽  聞  略  作  答  辯
འདྲེ་ཤར་སྒོའི་ཕྱོགས་སུ་གནས་པ་ལ།།
如  是  魔  處  東  門  方  向
གླུད་ནུབ་སྒོར་གཏོང་བ་དོན་རེ་ཆུང༌།།
替  身  食  子  卻  送  西  門
དོན་དེ་ལྟར་གོ་བའི་བཤེས་གཉེན་རྣམས།།
如  是  領  會  善  識  者  我
སྤྱིར་ལུས་ཅན་ཀུན་ལ་བཀའ་དྲིན་བསམ།།
須  長  惦  念  有  情  恩  德
སྒོས་ཆོས་མཛད་ཡོངས་ལ་དག་སྣང་སྦྱོང༌།།
效  彼  一  切  梵  行  凈  相
དགྲ་ནང་ན་འདུག་པའི་ཉོན་མོངས་འདུལ།།
內  心  障  惱  倘  有  令  伏

མི་ཁོ་བོའི་རྗེས་འཇུག་གྲོགས་པོ་རྣམས།།
相  隨  於  我  諸  善  益  友
ཡིད་ཕྱོགས་སུ་ལྷུང་བས་མི་འཆིང་བར།།
無  有  偏  私  不  受  紛  擾
བློ་གཟུ་བོར་གནས་པའི་རྟོག་དཔྱོད་ཀྱིས།།
住  平  等  心  慎  作  思  惟
ལམ་དྲང་པོར་ཞུགས་པ་ཅིས་ཀྱང་ལེགས།།
當  行  正  道  任  皆  至  勝
གཏམ་འདི་ལ་བརྟེན་ནས་འགྲོ་བ་རྣམས།།
依  我  所  言  一  切  有  情
བྱམས་སྙིང་རྗེས་དྲངས་པའི་སེམས་བསྐྱེད་དང༌།།
令  生  慈  心  大  悲  作  引
དབྱིངས་སྤྲོས་བྲལ་རྟོགས་པའི་ལྟ་བ་ཡིས།།
證  得  法  界  空  性  正  見
དཔལ་བླ་མེད་བྱང་ཆུབ་མྱུར་ཐོབ་ཤོག།
速  疾  願  成  無  上  菩  提

སྐུ་ལ་མཚན་དཔེའི་དཔལ་འབར་ཞིང༌།།
勝  妙  相  好  身  莊  嚴
གསུང་དབྱངས་ཡན་ལག་དྲུག་ཅུས་བརྒྱན།།
六  十  梵  音  語  莊  嚴
ཐུགས་ནི་ཟབ་ཡངས་མཁྱེན་བརྩེའི་གཏེར།།
悲  智  寶  藏  意  莊  嚴
དཔལ་ལྡན་བླ་མའི་བཀྲ་ཤིས་ཤོག།
具  德  上  師  吉  祥  來

ཅེས་པ་འདི་ནི་ཐམས་ཅད་མཁྱེན་པ་ཆེན་པོ་དགེ་
འདུན་གྲུབ་པ་དཔལ་བཟང་པོས་གདུངས་དབྱངས་སུ་མཛད་པའོ།།
此乃一切智賢德，根敦珠巴所造之悲歌。

乌衣巷

唐 刘禹锡

朱雀桥边野草花，乌衣巷口夕阳斜。
旧时王谢堂前燕，飞入寻常百姓家。

作者生平
刘禹锡（772－842），字梦得，汉族，中国唐朝彭城（今徐州）人，祖籍洛阳，唐朝文学家，哲学家，自称是汉中山靖王后裔，曾任监察御史，是王叔文政治改革集团的一员。唐代中晚期著名诗人，有“诗豪”之称。他的家庭是一个世代以儒学相传的书香门第。政治上主张革新，是王叔文派政治革新活动的中心人物之一。后来永贞革新失败被贬为朗州司马（今湖南常德）。据湖南常德历史学家、收藏家周新国先生考证刘禹锡被贬为朗州司马其间写了著名的“汉寿城春望”。

创作背景
　　公元826年（唐敬宗宝历二年），刘禹锡从和州（今安徽省和县）刺史任上返回洛阳，途径金陵（今江苏省南京市），写了这一组咏怀古迹的诗篇，总名《金陵五题》，这是其中的第二首。

译文
朱雀桥边冷落荒凉野草开出了花，乌衣巷口断壁残垣正是夕阳斜挂。
当年王导、谢安檐下的燕子，如今已飞进寻常百姓家中。

注释
朱雀桥：在金陵城外，乌衣巷在桥边。 在今南京市东南，在文德桥南岸，是三国东吴时的禁军驻地。由于当时禁军身着黑色军服，所以此地俗语称乌衣巷。在东晋时以王导、谢安两大家族，都居住在乌衣巷，人称其子弟为“乌衣郎”。入唐后，乌衣巷沦为废墟。现为民间工艺品的汇集之地。
乌衣燕子，旧时王谢之家庭多燕子。今江苏省南京市秦淮区，横跨秦淮河。
寻常：平常。
王谢：王导、谢安，晋相，世家大族，贤才众多，皆居巷中，冠盖簪缨，为六朝(吴、东晋、宋齐梁陈先后建都于建康即今之南京)巨室。至唐时，则皆衰落不知其处。
旧时：晋代。

赏析
《乌衣巷》这是唐朝诗人刘禹锡感慨藏而不露，寄物咏怀的名篇，是组诗《金陵五题》中的一篇。诗人此前尚未到过金陵，始终对这个六朝古都怀着憧憬，正好有友人将自己写的五首咏金陵古迹诗给他看，他便乘兴和了五首。乌衣巷原是六朝贵族居住的地方，最为繁华，如今有名的朱雀桥边竟长满野草，乌衣巷口也不见车马出入，只有夕阳斜照在昔日的深墙上。

　　首句“朱雀桥边野草花”，朱雀桥横跨南京秦淮河上，是由市中心通往乌衣巷的必经之路。桥同河南岸的乌衣巷，不仅地点相邻，历史上也有瓜葛。东晋时，乌衣巷是高门土族的聚居区，开国元勋王导和指挥淝水之战的谢安都住在这里。旧日桥上装饰着两只铜雀的重楼，就是谢安所建。在字面上，朱雀桥又同乌衣巷偶对天成。用朱雀桥来勾画乌衣巷的环境，既符合地理的真实，又能造成对仗的美感，还可以唤起有关的历史联想，是“一石三鸟”的选择。句中引人注目的是桥边丛生的野草和野花。草长花开，表明时当春季。“草花”前面按上一个“野”字，这就给景色增添了荒僻的气象。再加上这些野草野花是滋蔓在一向行旅繁忙的朱雀桥畔，这就使我们想到其中可能包含深意。

　　记得作者在“万户千门成野草”（《台城》）的诗句中，就曾用“野草”象征衰败。现在，在这首诗中，这样突出“野草花”，不正是表明，昔日车水马龙的朱雀桥，今天已经荒凉冷落了吗！

　　第二句“乌衣巷口夕阳斜”，表现出乌衣巷不仅是映衬在败落凄凉的古桥的背景之下，而且还呈现在斜阳的残照之中。句中作“斜照”解的“斜”字，同上句中作“开花”解的“花”字相对应，全用作动词，它们都写出了景物的动态。“夕阳”，这西下的落日，再点上一个“斜”字，便突出了日薄西山的惨淡情景。本来，鼎盛时代的乌衣巷口，应该是衣冠来往、车马喧阗的。而现在，作者却用一抹斜晖，使乌衣巷完全笼罩在寂寥、惨淡的氛围之中。

　　经过环境的烘托、气氛的渲染之后，按说，似乎该转入正面描写乌衣巷的变化，抒发作者的感慨了。但作者没有采用过于浅露的写法，诸如，“乌衣巷在何人住，回首令人忆谢家”（孙元宴《咏乌衣巷》）、“无处可寻王谢宅，落花啼鸟秣陵春”（无名氏）之类；而是继续借助对景物的描绘，写出了脍炙人口的名句：“旧时王谢堂前燕，飞入寻常百姓家”。他出人意料地忽然把笔触转向了乌衣巷上空正在就巢的飞燕，让人们沿着燕子飞行的去向去辨认，如今的乌衣巷里已经居住着普通的百姓人家了。

　　为了使读者明白无误地领会诗人的意图，作者特地指出，而今这些飞入普通老百姓家筑巢的燕子，以往却是栖息在王导、谢安两家权门高大厅堂的檐檩之上的旧燕。“旧时”两个字，赋予燕子以历史见证人的身份。“寻常”两个字，又特别强调了今日的老百姓是多么不同于往昔。从中，我们可以清晰地听到作者对这一变化发出的沧海桑田的无限感慨。飞燕形象的设计，好像信手拈来，实际上凝聚着作者的艺术匠心和丰富的想象力。晋傅咸《燕赋序》说：“有言燕今年巢在此，明年故复来者。其将逝，剪爪识之。其后果至焉。”当然生活中，即使是寿命极长的燕子也不可能是四百年前“王谢堂前”的老燕。但是作者抓住了燕子作为候鸟有栖息旧巢的特点，这就足以唤起读者的想象，暗示出乌衣巷昔日的繁荣，起到了突出今昔对比的作用。《乌衣巷》在艺术表现上集中描绘乌衣巷的现况；对它的过去，仅仅巧妙地略加暗示。诗人的感慨更是藏而不露，寄寓在景物描写之中。因此它虽然景物寻常，语言浅显，却有一种蕴藉含蓄之美，使人读起来余味无穷。

　　这首诗写诗人对盛衰兴败的深沉感慨。朱雀桥和乌衣巷依然如故，但野草丛生，夕阳已斜。荒凉的景象，已经暗含了诗人对荣枯兴衰的敏感体验。后二句藉燕子的栖巢，表达作者对世事沧桑、盛衰变化的慨叹，用笔尤为曲折。此诗为刘禹锡著名的咏史诗《金陵五题》中的第二首。

各地区瓷性自流平-地面找平 免费上门勘测 包工包料

现在，许多业主/装企/工地都面临地面找平找不到施工队伍、施工项目赶期找不到合作施工队伍、找平面积测量找不到提供上门的服务公司、找到施工队伍却担心施工质量、害怕地面找平项目没有品牌保障等众多问题。因此，能施工支援和工艺保障就显得尤为重要。

所以，针对这些问题，保卫你家瓷性自流平-地面找平的包工包料具有以下保障：

1、质量保障！保卫你家瓷性自流平找平宝，专注-瓷性自流平地面无砂找平，采用多元化符合材料精制而成，成型后具有防潮、抗压、轻质、环保等相容特点，新材料新技术，质量信的过。为配套瓷性自流平找平宝工艺而成立全国工程技术售后部等部门，培养出来的施工师傅都是经过严格筛选和培训，拥有专业的找平技术，施工作业质量有保障。

2、价格保障！保卫你家瓷性自流平找平宝，从研发到生产到销售一体化，统一的生产销售管理标准。统一的集采原料渠道，价格综合比低于市场价。出厂检验均通过国家质量检测等相关标准，保质更保价！

3、售后保障！瓷性自流平地面找平后，如果出现找平质量问题，不管是材料的问题还是施工的问题，保卫你家全权负责处理，不必担心出现“互相推诿”的现象，问题处理更方便。

更多各地区瓷性自流平-地面找平 免费上门勘测 包工包料可查看
https://t.cn/EvzIA1r