《佛家怎么说》——高路
虚幻的人世
人所生存于其中的世界是虚幻不实的。根本不值得追求，为什么要这么说呢？
1，人世是幻象
猴子因追逐波浪翻滚，激起的白色泡沫堆积的“雪山”而丧命。
《金刚经》说：一切有为法。如梦幻泡影，如露亦如电，应作如是观。
译：一切因缘聚合而成的现象，
都如同梦中的幻觉和泡影
如同草叶上的露珠和闪电
修佛法的人都应该这样看。
《坛经》说：一切无有真，不以见于真。若见于真者，是见尽非真。
译：一切现象没有真实
不要颠倒看作真实
若是说见到了真实
所见完全不是真实。
2， 人世无根基
从前有一只大鳖在海中游来游去，自得其乐，一天它游到岸边在水边卧下来。这支鳖非常大，身体的每一边的长度足足有60里，它在那里睡着了，多么多少天来就这么卧着，一动不动。
这时从异乡来了500个商人，他们远远望去，把大鳖隆起的身子看成了海边的高地，于是他们就在鳖背上安顿下来。他们劈柴生火，准备饮食。大鳖被火焰烧痛了，身子摇了一下，随着开始移动。大鳖在水中游来游去，背上的火仍未熄灭，它痛得不能忍受，沉没身子潜入水中，结果上面的人都被淹死了。
大鳖象征世界，意为没有根基。用哲学语言来表述就是，我们所看到的世界只是现象而不是本体。本体最根本特征是自己独立存在，不依赖其他东西。现象则不同，它不能独立自存，必须依附在某种东西上面。譬如前面说的泡沫，海的泡沫依附于海浪，它随着水流的激荡而显现，又随着水流恢复平静而消失。
佛家认为，人所生活于其中的世界其实就是现象界，对世俗的人来说，他们根本认识不到“实相”，也就是本体，或者说事物本来面目，而是把现象错当成真实的存在来追求。其次，现象不过是呈现在人心中的东西，这就是现象世界的“依他性”。所以佛经说：“一切现象都是幻象，其本身没有自己的本性，也不显示其他事物的本性。”
3，人世无常
“道”是佛家的根本道理，所谓得道，就是大彻大悟，抛弃世俗偏见，感悟佛家真理。葡萄和莲花本来充满生机，美好可人，但转瞬之间便遭遇祸害，成为残枝败莲。臂环相碰，发出悦耳声响，但马上就消失，再也找不回来，这就是无常，没有什么东西是一成不变的，一切有形的事物，不管是善的还是恶的，美的还是丑的，也不管是高贵的还是低贱的，都不能永远存在，一定要发生变化，由生而死，由盛而衰。人世不永恒，事事皆无常，这就是。三位得道之人得到的“道”。
《法句譬喻经》中有一个故事，说的是佛在舍卫国说法。有一个人死了女儿，她非常伤心，精神几乎崩溃，于是便找到佛倾诉心中的苦恼。佛说，人世间有四件事情不可强求。哪四件事？一是有常，因为人所希望很久的东西其实是无常的，一定要变化；二是富贵，因为有上就有下，富贵迟早会变成贫贱；三是聚合，因为合久必分，别离一定会发生；四是强壮健康，因为盛极必衰，死亡不可避免。
道理很简单，人人在自己的生活中就能体会到。但是人就是这样执迷不悟，一心去追求永恒的事物。
虚幻的人世之拾得
上一节我们谈到，佛家否定现实的人生，这里我们又看到，佛家也否定现实的人世，两个否定构成了对现实的完整否定。人生是苦难的，人世是虚幻的，这就是佛家对现实的根本看法。佛家之所以否定人世，其意图与否定人生一样，都是为了拯救人的心灵，使人从苦恼中摆脱出来，运用的手法依然是下猛药，以极端的观点刺激人的觉醒。
人的烦恼其实来自两个方面：一个是人自身，也就是欲望和意识，另一个就是外物、亲朋，美色、佳肴，华屋、权位、金钱、财产、名声，等等，都是外物。正是他们的诱惑导致了人的不懈追求，从而带来种种烦恼。
现在佛家说，这一切都是虚假的，即使人们把它追到手，也不会感到满足。反而会使人生出更多更大的愿望来，这一切都是无根的，人们不可能牢牢地抓住他们，即使侥幸占有了这些，到头终究也会与他们分离，这一切都是无常的，事物一定要走向自己的反向。富贵会变成贫困，美丽会变丑陋，相逢会变成别离。总之，正如《金刚经》所说，凡是叫得出名字的东西，都是虚幻不实的。“所有诸微尘，按照如来的说法，并不是真正的微尘，所以才叫微尘；所有的世界按照如来的说法，并不是真正的世界，所以才叫世界。”如来是佛的一个名号，他告诉人们，叫得出名字的东西都是不真实的。为什么？因为只要有名字，就一定是有形象的具体事物，而“一切形象状态，都是虚幻的。”
这次就是佛家对人事的根本看法，以世界观来阐述人生观。人生活于虚幻的世界中，周围的一切在本质上都是过眼云烟，所以外物不应该成为人生的目标，所有世俗的追求都是人生误区，也是苦恼的一个来源，而这种苦恼毫无意义，因为它的对象是虚幻的泡影。
……
儒家理学大师朱熹就这样诘难佛家，你说一切都是虚幻不实，这岂不是等于说，天天吃饭，不曾咬破一粒米，天天穿衣，不成披挂一条丝，这不是荒谬绝伦吗？其实佛家所讲的虚化，不等于绝对的无，虚幻也是一种存在；况且佛家所谓的虚幻，更多的是从原因上来强调的，这个原因从理论上概括，就叫“集谛”。
集谛是前面所说的佛家四谛中的第二谛。所谓集就是因素的聚合，意指所有事物都是由多种因素相聚而成，当然也就随着这些因素的分裂而灭亡。对物质现象来说，组成它的因素叫“色阴”。色通俗的说，就是有质地、有形状的东西，色阴主要可以归结为地、水、火、风，简称“四大”，世界上的一切具体事物都是“四大”聚合的产物。由于它们是第二性的、派生出来的，是需而不实的，就被称为空，我们平常做的说的“色空”“四大皆空”就是这个意思。
人也是世界中的一类，那么，人是否也是由因素聚合而成的呢？
虚幻的人世
人所生存于其中的世界是虚幻不实的。根本不值得追求，为什么要这么说呢？
1，人世是幻象
猴子因追逐波浪翻滚，激起的白色泡沫堆积的“雪山”而丧命。
《金刚经》说：一切有为法。如梦幻泡影，如露亦如电，应作如是观。
译：一切因缘聚合而成的现象，
都如同梦中的幻觉和泡影
如同草叶上的露珠和闪电
修佛法的人都应该这样看。
《坛经》说：一切无有真，不以见于真。若见于真者，是见尽非真。
译：一切现象没有真实
不要颠倒看作真实
若是说见到了真实
所见完全不是真实。
2， 人世无根基
从前有一只大鳖在海中游来游去，自得其乐，一天它游到岸边在水边卧下来。这支鳖非常大，身体的每一边的长度足足有60里，它在那里睡着了，多么多少天来就这么卧着，一动不动。
这时从异乡来了500个商人，他们远远望去，把大鳖隆起的身子看成了海边的高地，于是他们就在鳖背上安顿下来。他们劈柴生火，准备饮食。大鳖被火焰烧痛了，身子摇了一下，随着开始移动。大鳖在水中游来游去，背上的火仍未熄灭，它痛得不能忍受，沉没身子潜入水中，结果上面的人都被淹死了。
大鳖象征世界，意为没有根基。用哲学语言来表述就是，我们所看到的世界只是现象而不是本体。本体最根本特征是自己独立存在，不依赖其他东西。现象则不同，它不能独立自存，必须依附在某种东西上面。譬如前面说的泡沫，海的泡沫依附于海浪，它随着水流的激荡而显现，又随着水流恢复平静而消失。
佛家认为，人所生活于其中的世界其实就是现象界，对世俗的人来说，他们根本认识不到“实相”，也就是本体，或者说事物本来面目，而是把现象错当成真实的存在来追求。其次，现象不过是呈现在人心中的东西，这就是现象世界的“依他性”。所以佛经说：“一切现象都是幻象，其本身没有自己的本性，也不显示其他事物的本性。”
3，人世无常
“道”是佛家的根本道理，所谓得道，就是大彻大悟，抛弃世俗偏见，感悟佛家真理。葡萄和莲花本来充满生机，美好可人，但转瞬之间便遭遇祸害，成为残枝败莲。臂环相碰，发出悦耳声响，但马上就消失，再也找不回来，这就是无常，没有什么东西是一成不变的，一切有形的事物，不管是善的还是恶的，美的还是丑的，也不管是高贵的还是低贱的，都不能永远存在，一定要发生变化，由生而死，由盛而衰。人世不永恒，事事皆无常，这就是。三位得道之人得到的“道”。
《法句譬喻经》中有一个故事，说的是佛在舍卫国说法。有一个人死了女儿，她非常伤心，精神几乎崩溃，于是便找到佛倾诉心中的苦恼。佛说，人世间有四件事情不可强求。哪四件事？一是有常，因为人所希望很久的东西其实是无常的，一定要变化；二是富贵，因为有上就有下，富贵迟早会变成贫贱；三是聚合，因为合久必分，别离一定会发生；四是强壮健康，因为盛极必衰，死亡不可避免。
道理很简单，人人在自己的生活中就能体会到。但是人就是这样执迷不悟，一心去追求永恒的事物。
虚幻的人世之拾得
上一节我们谈到，佛家否定现实的人生，这里我们又看到，佛家也否定现实的人世，两个否定构成了对现实的完整否定。人生是苦难的，人世是虚幻的，这就是佛家对现实的根本看法。佛家之所以否定人世，其意图与否定人生一样，都是为了拯救人的心灵，使人从苦恼中摆脱出来，运用的手法依然是下猛药，以极端的观点刺激人的觉醒。
人的烦恼其实来自两个方面：一个是人自身，也就是欲望和意识，另一个就是外物、亲朋，美色、佳肴，华屋、权位、金钱、财产、名声，等等，都是外物。正是他们的诱惑导致了人的不懈追求，从而带来种种烦恼。
现在佛家说，这一切都是虚假的，即使人们把它追到手，也不会感到满足。反而会使人生出更多更大的愿望来，这一切都是无根的，人们不可能牢牢地抓住他们，即使侥幸占有了这些，到头终究也会与他们分离，这一切都是无常的，事物一定要走向自己的反向。富贵会变成贫困，美丽会变丑陋，相逢会变成别离。总之，正如《金刚经》所说，凡是叫得出名字的东西，都是虚幻不实的。“所有诸微尘，按照如来的说法，并不是真正的微尘，所以才叫微尘；所有的世界按照如来的说法，并不是真正的世界，所以才叫世界。”如来是佛的一个名号，他告诉人们，叫得出名字的东西都是不真实的。为什么？因为只要有名字，就一定是有形象的具体事物，而“一切形象状态，都是虚幻的。”
这次就是佛家对人事的根本看法，以世界观来阐述人生观。人生活于虚幻的世界中，周围的一切在本质上都是过眼云烟，所以外物不应该成为人生的目标，所有世俗的追求都是人生误区，也是苦恼的一个来源，而这种苦恼毫无意义，因为它的对象是虚幻的泡影。
……
儒家理学大师朱熹就这样诘难佛家，你说一切都是虚幻不实，这岂不是等于说，天天吃饭，不曾咬破一粒米，天天穿衣，不成披挂一条丝，这不是荒谬绝伦吗？其实佛家所讲的虚化，不等于绝对的无，虚幻也是一种存在；况且佛家所谓的虚幻，更多的是从原因上来强调的，这个原因从理论上概括，就叫“集谛”。
集谛是前面所说的佛家四谛中的第二谛。所谓集就是因素的聚合，意指所有事物都是由多种因素相聚而成，当然也就随着这些因素的分裂而灭亡。对物质现象来说，组成它的因素叫“色阴”。色通俗的说，就是有质地、有形状的东西，色阴主要可以归结为地、水、火、风，简称“四大”，世界上的一切具体事物都是“四大”聚合的产物。由于它们是第二性的、派生出来的，是需而不实的，就被称为空，我们平常做的说的“色空”“四大皆空”就是这个意思。
人也是世界中的一类，那么，人是否也是由因素聚合而成的呢？
ངའི་ཨ་མ་སྒྲོལ་མ་ལྗང་མོ། མཁན་བསོད་དར་རྒྱས་ཀྱིས། 我妈妈叫绿度母, 索达吉堪布 著
མི་ཕམ་རིན་པོ་ཆེའི་ཞལ་སྔ་ནས་སྙིགས་མའི་དུས་སུ་འཕགས་མ་སྒྲོལ་མའི་བྱིན་རླབས་ཤིན་ཏུ་མྱུར་ཞེས་གསུངས། གལ་སྲིད་དུས་རྒྱུན་དུ་འཕགས་མ་སྒྲོལ་མ་ལ་གསོལ་བ་བཏབ་ནས་སྲོག་སྔགས་ཨོཾ་ཏཱ་རེ་ཏུཏྟཱ་རེ་ཏུ་རེ་སྭཱ་ཧཱ༔ཞེས་བཟླས་ན་ལས་ངེས་པ་དམིགས་བསལ་བ་མ་གཏོགས་ཆོས་སྒྲུབ་པའི་བར་ཆད་ཐམས་ཅད་སེལ་ནུས་ཤིང་ཆུ་དང་མེའི་འཇིགས་པ་སོགས་རང་བཞིན་གྱི་གནོད་འཚེ་དང་སྦྱར་བྱུང་གི་གནོད་པ་མཐའ་དག་སེལ་ནུས་སོ།
麦彭仁波切说过:“末法时代,度母的加持最为灵验。若能经常祈祷度母，念诵她的心咒： “嗡达热德达热德热索哈”，除了极为特殊的定业以外,可遣除修行中的一切磨难，也可避免水灾、火灾等天灾人祸。
སྔོན་བོད་ཀྱི་ཡུལ་གྲུ་ཞིག་ལ་ཕ་མ་མེད་པའི་བྱིས་པ་དྭ་ཕྲུག་དབུལ་པོ་ཞིག་ཡོད་པས་བྱིས་པ་གཞན་ལ་ཨ་མས་གཅེས་བྱམས་བྱེད་པ་མཐོང་སྐབས་ཁོ་ཡིད་ཤིན་ཏུ་སྐྱོ་བ་རེད། བྱིས་པ་དེ་སྡོད་སའི་ཉེ་འཁོར་དུ་སྒྲོལ་མ་ལྗང་མོའི་རྡོ་བརྐོས་ཤིན་ཏུ་ཆེན་པོ་ཞིག་ཡོད་པས་དེ་ཁོའི་ཨ་མ་ཡིན་པར་བསམ་ནས་ཉིན་རྟག་པར་དེར་སོང་ནས་སྐད་ཆ་སྨྲ་ཞིང་སེམས་མི་དགའ་བའི་སྐབས་སུ་རང་ཉིད་སྡུག་ཡུས་འདོན་ཞིང་། བྱིས་པ་གཞན་གྱིས་ཨ་མའི་དྲུང་ནས་གཅེས་གཅེས་བྱེད་པ་ལྟར་དེས་ཀྱང་དགའ་སྐྱོ་ཆགས་སྡང་སོགས་ཡོད་ཚད་སྒྲོལ་མ་སྔོན་མོ་ལ་ཞུ་བ་རེད།
从前，藏地有个贫穷的小孩，从小无父无母，是个孤儿。他每当看到别的小孩有妈妈疼爱，就特别特别伤心。他住的附近，有一尊很大的石雕绿度母像，他每天都跑去和绿度母像说话，把她想象成自己的妈妈，心情不好时就说着自己的心事，像孩子跟母亲撒娇一般，将自己的喜怒哀乐全部对绿度母像倾诉。
ཐེངས་ཤིག བྱིས་པ་དེ་ལ་གཞན་གྱི་བརྙས་བཅོས་ཐེབས་པས་ཤིན་ཏུ་སྐྱོ་ནས་རྡོ་སྐུ་ལ་འཐམ་ནས་ངུས། སྒྲོལ་མ་ལྗང་མོས་ལུས་འགུལ་ནས་སྙིང་རྗེ་ཆེན་པོས་བྱིས་པ་པང་དུ་བླངས་ཏེ་བྱམས་བརྩེ་ལྡན་པའི་ཨ་མ་དང་མཚུངས་པར་དབུགས་དབྱུང་བསྩལ་ཅིང་ལྷན་གཅིག་རྩེད་མོ་ལ་རོལ། མཐར་བྱིས་པ་འབྲལ་ཁར་སྒྲོལ་མ་ལྗང་མོས་མགུལ་རྒྱན་བཀྲོལ་ནས་བྱིས་པའི་སྐེ་ལ་བསྐོན།
有一次，他被别人欺负了，特别伤心，就抱着石像大哭。绿度母像竟然动了，将他抱了起来，深深拥入自己怀中，像慈母般不断安慰着他，并开始陪他玩耍。最后在他离开时，绿度母像取下自己脖子上的珍宝项链，挂在了孩子的颈上。
དེ་རྗེས་མི་ཞིག་གིས་བྱིས་པ་དེ་ལ་མཐོང་དཀོན་པའི་མགུལ་རྒྱན་རིན་ཐང་བྲལ་བ་ཞིག་ཡོད་པ་མཐོང་ནས་གང་ནས་འཁྱེར་འོང་བ་ཡིན་ཞེས་དྲིས། བྱིས་པས་འདི་ནི་ངའི་ཨ་མས་བྱིན་པ་ཡིན་ཞེས་སྨྲས། ཁྱོད་ལ་ཕ་མ་མེད་པ་མ་ཡིན་ནམ་ཞེས་དྲིས། ངའི་ཨ་མ་ནི་རྡོ་སྐུ་སྒྲོལ་མ་ལྗང་མོ་དེ་ཡིན་ཞེས་སྨྲས། མི་རྣམས་ཡིད་མ་ཆེས་ནས་ལྟ་རུ་སོང་པས་རྡོ་སྐུའི་སྟེང་གི་མགུལ་རྒྱན་མེད་པར་མཐོང་ཞིང་གཞན་གྱིས་བཀོག་པའི་རྗེས་ཤུལ་ཡང་མེད་པ་རེད།
后来，有人看到那孩子身上有一串珍贵罕见的项链，就问他是从哪里来的。他回答:“这是我妈妈给我的。” 人们问: “你不是无父无母吗？” 孩子说:“我妈妈就是那尊石雕绿度母呀!” 人们不信，跑去看那尊绿度母像，发现石雕上的项链居然不见了，也没有任何被敲下的痕迹。
གཏམ་རྒྱུད་འདི་སྒྲུང་གཏམ་ཞིག་རེད་ཅེས་མ་སེམས་ཤིག གལ་སྲིད་ཡིད་མ་ཆེས་ན་རྒྱུད་ལྡན་འཚོ་བའི་ཁྲོད་ནས་ཚོད་ལྟ་གྱིས་དང་ཆོག ཕྱག་འདུད་གཅིག་གམ་ཕྱག་དཔེ་ཞིག་ཡང་ན་སངས་རྒྱས་ཀྱི་སྐུ་བརྙན་ཞིག་ལ་དད་པ་ཆེན་པོ་ལྡན་ཞིང་རྟག་ཏུ་སྐྱབས་སུ་བསྙེན་པ་དང་ཕྱག་བྱས་ན་དེའི་བྱིན་རླབས་བསམ་གྱིས་མི་ཁྱབ་པ་འབྱུང་ངོ་།། དད་པ་ཕྱིར་མི་ལྡོག་པ་ལྡན་པའི་གང་ཟག་གི་ཚེ་སྲོག་ནང་དུ་སངས་རྒྱས་དང་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་མགོན་སྐྱོབ་རྟག་ཏུ་ཡོད་པ་རེད།
不要认为这个故事是神话传说，日常生活中你可以试一试。如果对一条金刚结、一本书、一尊佛像有极大的信心，时时皈依顶礼，肯定所获的加持不可思议。具足信心的人，生命中常会得到佛菩萨的照应。
མི་ཕམ་རིན་པོ་ཆེའི་ཞལ་སྔ་ནས་སྙིགས་མའི་དུས་སུ་འཕགས་མ་སྒྲོལ་མའི་བྱིན་རླབས་ཤིན་ཏུ་མྱུར་ཞེས་གསུངས། གལ་སྲིད་དུས་རྒྱུན་དུ་འཕགས་མ་སྒྲོལ་མ་ལ་གསོལ་བ་བཏབ་ནས་སྲོག་སྔགས་ཨོཾ་ཏཱ་རེ་ཏུཏྟཱ་རེ་ཏུ་རེ་སྭཱ་ཧཱ༔ཞེས་བཟླས་ན་ལས་ངེས་པ་དམིགས་བསལ་བ་མ་གཏོགས་ཆོས་སྒྲུབ་པའི་བར་ཆད་ཐམས་ཅད་སེལ་ནུས་ཤིང་ཆུ་དང་མེའི་འཇིགས་པ་སོགས་རང་བཞིན་གྱི་གནོད་འཚེ་དང་སྦྱར་བྱུང་གི་གནོད་པ་མཐའ་དག་སེལ་ནུས་སོ།
麦彭仁波切说过:“末法时代,度母的加持最为灵验。若能经常祈祷度母，念诵她的心咒： “嗡达热德达热德热索哈”，除了极为特殊的定业以外,可遣除修行中的一切磨难，也可避免水灾、火灾等天灾人祸。
སྔོན་བོད་ཀྱི་ཡུལ་གྲུ་ཞིག་ལ་ཕ་མ་མེད་པའི་བྱིས་པ་དྭ་ཕྲུག་དབུལ་པོ་ཞིག་ཡོད་པས་བྱིས་པ་གཞན་ལ་ཨ་མས་གཅེས་བྱམས་བྱེད་པ་མཐོང་སྐབས་ཁོ་ཡིད་ཤིན་ཏུ་སྐྱོ་བ་རེད། བྱིས་པ་དེ་སྡོད་སའི་ཉེ་འཁོར་དུ་སྒྲོལ་མ་ལྗང་མོའི་རྡོ་བརྐོས་ཤིན་ཏུ་ཆེན་པོ་ཞིག་ཡོད་པས་དེ་ཁོའི་ཨ་མ་ཡིན་པར་བསམ་ནས་ཉིན་རྟག་པར་དེར་སོང་ནས་སྐད་ཆ་སྨྲ་ཞིང་སེམས་མི་དགའ་བའི་སྐབས་སུ་རང་ཉིད་སྡུག་ཡུས་འདོན་ཞིང་། བྱིས་པ་གཞན་གྱིས་ཨ་མའི་དྲུང་ནས་གཅེས་གཅེས་བྱེད་པ་ལྟར་དེས་ཀྱང་དགའ་སྐྱོ་ཆགས་སྡང་སོགས་ཡོད་ཚད་སྒྲོལ་མ་སྔོན་མོ་ལ་ཞུ་བ་རེད།
从前，藏地有个贫穷的小孩，从小无父无母，是个孤儿。他每当看到别的小孩有妈妈疼爱，就特别特别伤心。他住的附近，有一尊很大的石雕绿度母像，他每天都跑去和绿度母像说话，把她想象成自己的妈妈，心情不好时就说着自己的心事，像孩子跟母亲撒娇一般，将自己的喜怒哀乐全部对绿度母像倾诉。
ཐེངས་ཤིག བྱིས་པ་དེ་ལ་གཞན་གྱི་བརྙས་བཅོས་ཐེབས་པས་ཤིན་ཏུ་སྐྱོ་ནས་རྡོ་སྐུ་ལ་འཐམ་ནས་ངུས། སྒྲོལ་མ་ལྗང་མོས་ལུས་འགུལ་ནས་སྙིང་རྗེ་ཆེན་པོས་བྱིས་པ་པང་དུ་བླངས་ཏེ་བྱམས་བརྩེ་ལྡན་པའི་ཨ་མ་དང་མཚུངས་པར་དབུགས་དབྱུང་བསྩལ་ཅིང་ལྷན་གཅིག་རྩེད་མོ་ལ་རོལ། མཐར་བྱིས་པ་འབྲལ་ཁར་སྒྲོལ་མ་ལྗང་མོས་མགུལ་རྒྱན་བཀྲོལ་ནས་བྱིས་པའི་སྐེ་ལ་བསྐོན།
有一次，他被别人欺负了，特别伤心，就抱着石像大哭。绿度母像竟然动了，将他抱了起来，深深拥入自己怀中，像慈母般不断安慰着他，并开始陪他玩耍。最后在他离开时，绿度母像取下自己脖子上的珍宝项链，挂在了孩子的颈上。
དེ་རྗེས་མི་ཞིག་གིས་བྱིས་པ་དེ་ལ་མཐོང་དཀོན་པའི་མགུལ་རྒྱན་རིན་ཐང་བྲལ་བ་ཞིག་ཡོད་པ་མཐོང་ནས་གང་ནས་འཁྱེར་འོང་བ་ཡིན་ཞེས་དྲིས། བྱིས་པས་འདི་ནི་ངའི་ཨ་མས་བྱིན་པ་ཡིན་ཞེས་སྨྲས། ཁྱོད་ལ་ཕ་མ་མེད་པ་མ་ཡིན་ནམ་ཞེས་དྲིས། ངའི་ཨ་མ་ནི་རྡོ་སྐུ་སྒྲོལ་མ་ལྗང་མོ་དེ་ཡིན་ཞེས་སྨྲས། མི་རྣམས་ཡིད་མ་ཆེས་ནས་ལྟ་རུ་སོང་པས་རྡོ་སྐུའི་སྟེང་གི་མགུལ་རྒྱན་མེད་པར་མཐོང་ཞིང་གཞན་གྱིས་བཀོག་པའི་རྗེས་ཤུལ་ཡང་མེད་པ་རེད།
后来，有人看到那孩子身上有一串珍贵罕见的项链，就问他是从哪里来的。他回答:“这是我妈妈给我的。” 人们问: “你不是无父无母吗？” 孩子说:“我妈妈就是那尊石雕绿度母呀!” 人们不信，跑去看那尊绿度母像，发现石雕上的项链居然不见了，也没有任何被敲下的痕迹。
གཏམ་རྒྱུད་འདི་སྒྲུང་གཏམ་ཞིག་རེད་ཅེས་མ་སེམས་ཤིག གལ་སྲིད་ཡིད་མ་ཆེས་ན་རྒྱུད་ལྡན་འཚོ་བའི་ཁྲོད་ནས་ཚོད་ལྟ་གྱིས་དང་ཆོག ཕྱག་འདུད་གཅིག་གམ་ཕྱག་དཔེ་ཞིག་ཡང་ན་སངས་རྒྱས་ཀྱི་སྐུ་བརྙན་ཞིག་ལ་དད་པ་ཆེན་པོ་ལྡན་ཞིང་རྟག་ཏུ་སྐྱབས་སུ་བསྙེན་པ་དང་ཕྱག་བྱས་ན་དེའི་བྱིན་རླབས་བསམ་གྱིས་མི་ཁྱབ་པ་འབྱུང་ངོ་།། དད་པ་ཕྱིར་མི་ལྡོག་པ་ལྡན་པའི་གང་ཟག་གི་ཚེ་སྲོག་ནང་དུ་སངས་རྒྱས་དང་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་མགོན་སྐྱོབ་རྟག་ཏུ་ཡོད་པ་རེད།
不要认为这个故事是神话传说，日常生活中你可以试一试。如果对一条金刚结、一本书、一尊佛像有极大的信心，时时皈依顶礼，肯定所获的加持不可思议。具足信心的人，生命中常会得到佛菩萨的照应。
从前有一条小溪，溪水通往森林的尽头，奇怪的是，没人知道那里究竟是什么地方。
因为曾经路过或是专门前去那里的人全都不见了，如同消失了一般。
这便增加了人们对那个地方的好奇，接着，越来越多的人开始前往，无一例外，无人归返。
不久后，这里便引起了各界媒体的关注，越来越多的猜测与传言纷纷而来。
有人说这里有冤魂徘徊，他们对世间抱有留恋，就把路过的生命一并消灭来缓解心中苦闷。有人认为那里曾是荒芜掉的生物研究基地，有很多难以预测的突变物种，他们如丧尸一般肆杀人们。
我带着好奇心来沿着这条小溪前去，来到溪水的尽头，旁边有一口直径约六尺的深洞，我朝洞中探去，那绝对是我这辈子见过的最黑的东西了，仿佛是一个小黑洞一般，除了一片漆黑之外什么都没有。
每一束照射进去的光亮都消失的无影无踪。
我随手捡起身旁的一块石头扔了进去，石头从我眼前瞬间消失，可许久也听不见它落地的声音。
紧接着，我捧起一捧清澈透亮溪水洒进这个洞中，眼看着最后一滴水从我的指尖溜走，却依旧如此，一片安静。
这洞似乎有一股魔力，迫使我的目光紧盯着它转移不开，我突然脚下一软，昏了过去。
再一次醒来，我出现在了一个从未见过的小木屋中，周围空无一人。
我向窗外望去，有好几座与我这个小木房类似的房子静立在远处，不知道有没有人住在里面。
窗外的天空是出奇的蓝，吸引我走了出去。
“吱嘎”，我推开门，扑面而来的花香让我对这个世界竟产生了一丝不真实感。
我深吸了一口气，突然，一块石头正正好好砸到了我的头上。
是谁想谋害朕，我心里暗想。
就在这时，一阵瓢泼大雨从天而降……
因为曾经路过或是专门前去那里的人全都不见了，如同消失了一般。
这便增加了人们对那个地方的好奇，接着，越来越多的人开始前往，无一例外，无人归返。
不久后，这里便引起了各界媒体的关注，越来越多的猜测与传言纷纷而来。
有人说这里有冤魂徘徊，他们对世间抱有留恋，就把路过的生命一并消灭来缓解心中苦闷。有人认为那里曾是荒芜掉的生物研究基地，有很多难以预测的突变物种，他们如丧尸一般肆杀人们。
我带着好奇心来沿着这条小溪前去，来到溪水的尽头，旁边有一口直径约六尺的深洞，我朝洞中探去，那绝对是我这辈子见过的最黑的东西了，仿佛是一个小黑洞一般，除了一片漆黑之外什么都没有。
每一束照射进去的光亮都消失的无影无踪。
我随手捡起身旁的一块石头扔了进去，石头从我眼前瞬间消失，可许久也听不见它落地的声音。
紧接着，我捧起一捧清澈透亮溪水洒进这个洞中，眼看着最后一滴水从我的指尖溜走，却依旧如此，一片安静。
这洞似乎有一股魔力，迫使我的目光紧盯着它转移不开，我突然脚下一软，昏了过去。
再一次醒来，我出现在了一个从未见过的小木屋中，周围空无一人。
我向窗外望去，有好几座与我这个小木房类似的房子静立在远处，不知道有没有人住在里面。
窗外的天空是出奇的蓝，吸引我走了出去。
“吱嘎”，我推开门，扑面而来的花香让我对这个世界竟产生了一丝不真实感。
我深吸了一口气，突然，一块石头正正好好砸到了我的头上。
是谁想谋害朕，我心里暗想。
就在这时，一阵瓢泼大雨从天而降……
✋热门推荐