གཉིས་པ་ངོ་བོ་ལ་དཔྱོད་པ་རྟེན་འབྲེལ་ཆེན་མོའི་གཏན་ཚིགས་ནི། འོ་ན་འཇིག་རྟེན་པ་རྣམས་ཀྱིས་ཇི་སྟེ་བདེན་པར་རྟོག་སྙམ་ན།

（子）二：于体性分析，大缘起因
若思维：“世间若能证实相？”

རྨོངས་པས་བདེན་པར་གང་བྱས་འདི།།
སྒྱུ་མ་ལས་ནི་ཁྱད་ཅི་ཡོད།།
སྒྱུ་མས་སྤྲུལ་པ་གང་ཡིན་དང༌།།
རྒྱུ་རྣམས་ཀྱིས་ནི་གང་སྤྲུལ་པ།།

愚痴执此为谛实，别与幻化有何异？
一切幻师所幻化，依诸因缘所幻化。

དེ་ནི་གང་ནས་འོངས་གྱུར་ཅིང༌།།
གང་དུ་འགྲོ་བའང་བརྟག་པར་གྱིས།།
གང་ཞིག་གང་ནི་ཉེ་བ་ཡིས།།
མཐོང་འགྱུར་དེ་མེད་ན་མིན་པ།།

观察彼从何处生，最终又去往何处？
果由因缘聚合故，无因缘则不见果。

བཅོས་བུ་གཟུགས་བརྙན་དང་མཚུངས་པ།།
དེ་ལ་བདེན་ཉིད་ཇི་ལྟར་ཡོད།།

等同所见之影像，其中有何谛实性？

རྨོངས་པ་སྟེའི་དབང་གིས་བདེན་པར་བརྟགས་ཤིང་ཁས་བླངས་པ་གང་བྱས་པ་འདི། སྒྱུ་མ་ལས་ཏེ་མིག་འཕྲུལ་མཁན་གྱིས་བྱས་པའི་གླང་པོ་ལ་སོགས་པ་དང་ནི་ཁྱད་པར་ཅི་ཞིག་ཡོད་དེ། སྒྱུ་མ་མཁན་གྱིས་སྤྲུལ་པ་གང་ཡིན་པ་དང༌། རྒྱུ་ལས་དང་ཉོན་མོངས་པ་རྣམས་ཀྱིས་ནི་གང་ཞིག་སྤྲུལ་པ། དེ་དག་ཐོག་མར་ནི་གང་ནས་འོངས་པར་གྱུར་ཅིང༌། མཐར་གང་དུ་འགྲོ་བའང་བརྟག་པར་གྱིས་ཤིག འབྲས་བུ་གང་ཞིག་རྒྱུ་དང་རྐྱེན་གྱི་དངོས་པོ་གང་ནི་ཉེ་བ་ཡིས། མཐོང་བ་སྟེ་དམིགས་པར་འགྱུར་ལ་དེ་མེད་ན་དམིགས་པ་མིན་པ། གཞན་ལ་རག་ལས་པའི་བཅོས་བུ་མེ་ལོང་གི་དཀྱིལ་འཁོར་ལ་མཐོང་བའི་གཟུགས་བརྙན་དང་མཚུངས་པ། དེ་ལ་བདེན་པ་ཉིད་ནི་ཇི་ལྟར་ཡོད། དེ་སྐད་དུ། གང་དག་རྒྱུ་ལས་འབྱུང་བ་རྣམས། །དེ་མེད་པར་ནི་ཡོད་མིན་གང༌། །དེ་རྣམས་གཟུགས་བརྙན་དང་མཚུངས་པར། །གསལ་བར་ཅི་ཡི་ཕྱིར་མི་བཞེད། །ཅེས་གསུངས་པ་ཡིན་ནོ། །

由于愚痴无明执为谛实且承许的这些，与幻化师幻化之相等有何区别呢？幻化师所变的一切幻化，以及业因、烦恼所幻化之物，观察起初从何而来，最后去往何处？任何果均由因、缘聚合可缘，若无因、缘，则不可缘果。依他虚假等同所见圆镜中之影像般，其中有何谛实呢？如云：“从因生者众，无因则无有，彼同影像般，显明何不许？”

གསུམ་པ་འབྲས་བུ་ལ་དཔྱོད་པ་ཡོད་མེད་སྐྱེ་འགོག་ནི།

（子）三：于果上分析，破有无生因

དེ་ལྟར་ན་ཡང་རྒྱུ་ནི་ཡོད་དོ་ཞེ་ན།

若谓：“若如是，亦有因。”

དངོས་པོ་ཡོད་པར་གྱུར་པ་ལ།།
རྒྱུ་ཡིས་དགོས་པ་ཅི་ཞིག་ཡོད།།
འོན་ཏེ་དེ་ནི་མེད་ན་ཡང༌།།
རྒྱུ་ཡིས་དགོས་པ་ཅི་ཞིག་ཡོད།།

若时诸法自性有，何须复待因始生？
若时彼法自性无，彼复何须待因生？

…………(中略)…………

མེད་ཚེ་དངོས་ཡོད་སྲིད་མིན་ན།།
དངོས་པོ་ཡོད་པར་ནམ་ཞིག་འགྱུར།།
དངོས་པོ་སྐྱེས་པར་མ་གྱུར་པར།།
དངོས་མེད་དེ་ནི་འབྲལ་མི་འགྱུར།།

无时不应成实有，云何能生彼法故？
若时彼法未生起，则于无实未能离。

དངོས་མེད་དང་ནི་མ་བྲལ་ན།།
དངོས་པོ་ཡོད་པའི་སྐབས་མི་སྲིད།།
དངོས་པོའང་མེད་པར་འགྱུར་མིན་ཏེ།།
རང་བཞིན་གཉིས་སུ་ཐལ་འགྱུར་ཕྱིར།།

若时未离无实位，则不能成彼法有，
有实亦不能成无，彼自性应成二故。

དེ་ལྟར་འགག་པ་ཡོད་མིན་ཞིང༌།།
དངོས་པོའང་ཡོད་མིན་དེ་ཡི་ཕྱིར།།
འགྲོ་བ་འདི་དག་ཐམས་ཅད་ནི།།
རྟག་ཏུ་མ་སྐྱེས་མ་འགག་ཉིད།།

如无生理亦无灭，彼法亦非实有故，
是故此一切众生，恒时无生亦无灭。

འགྲོ་བ་རྨི་ལམ་ལྟ་བུ་སྟེ།།
རྣམ་པར་དཔྱད་ན་ཆུ་ཤིང་འདྲ།།
མྱ་ངན་འདས་དང་མ་འདས་པའང༌།།
དེ་ཉིད་དུ་ནི་ཁྱད་པར་མེད།།

众生犹如梦幻境，若加观察如芭蕉，
若涅盘若不涅盘，于此性中无差别。

…………(中略)…………

ཇི་ལྟར་དངོས་པོ་མེད་པ་དངོས་པོར་མི་འགྱུར་བ་བཞིན་དུ་དངོས་པོའང་དངོས་པོ་མེད་པར་འགྱུར་བ་མིན་ཏེ། དངོས་པོ་ཡོད་པ་གང་གི་ཚེ་དངོས་པོ་མེད་པའི་རང་བཞིན་དུ་གྱུར་ན་དེའི་ཚེ་དངོས་པོ་གཅིག་ཉིད་རང་བཞིན་གཉིས་སུ་ཐལ་བར་འགྱུར་བའི་ཕྱིར་རོ། །

如同无实不会变为实物般，实物亦不会成为无物。某时，若有实之物成为无实物之自性，彼时于一物之上应成立二自性故。

དེ་ལྟར་འགག་པ་ཡོད་པ་མིན་ཞིང༌། དངོས་པོའང་ཡོད་པ་མིན་པ་དེ་ཡི་ཕྱིར། འགྲོ་བ་མ་ལུས་པ་འདི་དག་ཐམས་ཅད་ནི། དུས་རྟག་ཏུ་མ་སྐྱེས་པ་དང་མ་འགག་པ་ཉིད་དེ། འགྲོ་བ་ལྔའི་འཁོར་བར་རྨི་ལམ་ལྟ་བུར་འཁོར་བ་སྟེ། དེ་ལ་རྣམ་པར་དཔྱད་ན་ཆུ་ཤིང་དང་འདྲ་བར་སྙིང་པོ་མེད་པ་ཉིད་ཡིན་ནོ། །ཆོས་ཐམས་ཅད་མ་སྐྱེས་པ་དང་མ་འགགས་པ་དེའི་ཕྱིར་མྱ་ངན་ལས་འདས་པ་དང་མ་འདས་པའང༌། དེ་ཁོ་ན་ཉིད་དུ་ནི་ཁྱད་པར་ཅི་ཡང་མེད་དོ། །

如无生理亦无灭，彼法亦非实有故。是故此一切众生，恒时无生亦无灭。五趣轮回如梦般流转，若对其进行审查，犹如芭蕉般，无有坚实。一切法不生、不灭，故涅槃亦或不涅槃，其真实性无有差别。

摘录自：གཞན་ཕན་སྣང་བ། 贤遍囊瓦 - བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་སྤྱོད་པ་ལ་འཇུག་པ་ལས། ཤེས་རབ་ཀྱི་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པའི་ལེའུ་སྟེ་དགུ་པའོ།། །།《入菩萨行论》第九品智慧（初稿待润）

黄褐斑是全身病变的色素改变，病机复杂多样。黄褐斑的辨证，色斑的色泽是其中的要素之一。一
黄褐斑俗称肝斑、水斑，与中医“黑斑”、“面黯”相类似，为常见的一种皮肤病。多甴情志失调，肝气郁滞，体弱脾虚不堪重负，月经不调，痰瘀内生，七情内伤，心火上炎，血脉瘀滞，肾气不足，肾水不能上承，或因长期神经衰弱、失眠多梦等所致。病机复杂多变，决非仅面部表面文章，是内在失调所致，必须调体，这就如同治理环境，面部黄褐斑就是一个局部小环境，如果不把大环境整治好，岂不是枉费心机？黄竭斑临证所见，大多是如红楼梦中林黛玉、王熙凤这两种心格的人，一种是忧郁善感，一种是大大咧咧，肝主情志，肝经受累。还有一个月经不调，导致患者气血不畅，另外脾虚湿阴，肾气亏损，所有这些都要从整体治疗，治外必须安内，这是治好黄褐斑的关健所在。 https://t.cn/R2WxOVh

【夏尽秋来，这几首清凉诗词，送走最美夏天】#我的夏日生活碎片#

夏在踟蹰，秋渐入侵
炙烤的日光，冰镇的冷饮
夏天，这个热情的季节
给了我们酷暑，也带来清凉

出伏后
夏季开始真正意义上向秋季过渡
今天，不妨随小编再读一遍夏日诗词
留住夏天的那些美好瞬间吧
↓↓↓

影绰的池水，浓密的树荫，飞舞的蜻蜓，翠绿的小荷，在宋代诗人杨万里眼中，夏天，自然万物和谐统一，处处充满着诗情画意。

泉眼无声惜细流，

树阴照水爱晴柔。

小荷才露尖尖角，

早有蜻蜓立上头。

——宋·杨万里 《小池》

关于夏日的记忆，你的脑海中是否出现过这样一个场景：开满荷花的池塘，采莲少女在莲花间若隐若现，人花难辨，仿佛与大自然融为一体，如荷花精灵一般，青春活力，朝气蓬勃。

荷叶罗裙一色裁，

芙蓉向脸两边开。

乱入池中看不见，

闻歌始觉有人来。

——唐·王昌龄《采莲曲》

六月的西湖，风光不同一般，无穷碧的荷叶，别样红的荷花，大红大绿，交错互见，精彩绝艳的西湖美景，任谁不为之倾倒？

毕竟西湖六月中，

风光不与四时同。

接天莲叶无穷碧，

映日荷花别样红。

——宋·杨万里《晓出净慈寺送林子方》

夏日的乡间小道上，牧童骑着黄牛，哼着歌，忽然听到一声蝉鸣，于是马上停止歌唱，闭口肃立，听声辨位，意欲捕蝉。儿时的快乐，有时就是这么简单。

牧童骑黄牛，歌声振林樾。

意欲捕鸣蝉，忽然闭口立。

——清·袁枚《所见》

初夏时节，芭蕉分绿，柳花戏舞，闲居乡村，午睡初醒，看孩童捉柳花，恬静闲适，心情甚是舒畅。如此鲜活的田间美景，怕是只有在夏季才能见到了吧。

梅子留酸软齿牙，

芭蕉分绿与窗纱。

日长睡起无情思，

闲看儿童捉柳花。

——宋·杨万里《闲居初夏午睡起》

夏日午睡，常被诗人津津乐道，盛夏虽炎热，但庭院深深，凉意沁人，午睡质量得到保证，宜人的夏日生活，总是充满了无限情趣。

别院深深夏席清，

石榴开遍透帘明。

树阴满地日当午，

梦觉流莺时一声。

——宋·苏舜钦《夏意》

午时前后，绿树浓荫，楼台倒影，水光潋滟，蔷薇满架，幽静清新的美景，沁人心脾的香气，最是令人怡然舒爽。

绿树阴浓夏日长，

楼台倒影入池塘。

水晶帘动微风起，

满架蔷薇一院香。

——唐·高骈《山亭夏日》

说到夏天，就不得不提一下向日葵了，大朵大朵，开得那么灿烂，似乎要和太阳较个高下。生命本应如此，只有希望还在，便热烈绽放，不管有没有人欣赏。

四月清和雨乍晴，

南山当户转分明。

更无柳絮因风起，

惟有葵花向日倾。

——宋·司马光《客中初夏》

梅子金黄，小溪潺潺，山中小道绿树浓阴，黄鹂声声。一次再平常不过的登山出行，诗人曾几却将沿路的鸟鸣美景尽收眼底，夏日出游，趁兴而往，尽兴而归。

梅子黄时日日晴，

小溪泛尽却山行。

绿阴不减来时路，

添得黄鹂四五声。

——宋·曾几《三衢道中》

夏夜，伴着清风与蛙声走一段夜路应该是惬意的，只是这雨说来就来，好在也不是太大。想起，以前这附近应该有一个旅馆，在哪呢？原来就在转弯处！这世间惊喜，莫不在转角处，柳暗花明，终能到达终点。

明月别枝惊鹊，

清风半夜鸣蝉。

稻花香里说丰年，

听取蛙声一片。

七八个星天外，

两三点雨山前。

旧时茅店社林边，

路转溪桥忽见。

——宋·辛弃疾《西江月·夜行黄沙道中》

雨声、蛙声，还有比这更有代表性的夏夜吗？连绵的夏雨带来一片清凉，这样的夜晚，惬意至极，就连等待，都不那么讨人厌了。诗酒茶花，琴棋书画，有谁能比得过夏日，与它们更为相配？

黄梅时节家家雨，

青草池塘处处蛙。

有约不来过夜半，

闲敲棋子落灯花。

——宋·赵师秀 《有约》

夕阳西下，登楼望川，俯瞰万家灯火，繁华夜景，月白风清，星河灿烂，海天一色的大自然之美。读罢白居易的这首诗，让人暑意全消，神清气爽。

海天东望夕茫茫，

山势川形阔复长。

灯火万家城四畔，

星河一道水中央。

风吹古木晴天雨，

月照平沙夏夜霜。

能就江楼消暑否？

比君茅舍较清凉。

——唐·白居易《江楼夕望招客》

夏日的夜晚，总是清爽闲适的，风吹荷花带来淡淡香气，竹露滴在池面发出清脆的声音。滴水可闻，细香可嗅，此时此刻，不免怀念起故友......

山光忽西落，池月渐东上。

散发乘夕凉，开轩卧闲敞。

荷风送香气，竹露滴清响。

欲取鸣琴弹，恨无知音赏。

感此怀故人，中宵劳梦想。

——唐·孟浩然《夏日南亭怀辛大》

景色幽静，怡然自乐，老来交旧，四顾惘然，寂寞之感，顿上心头，景是幽景，情是幽情，志士空老，报国无成，亦有抑郁不平之气。那个夏日，宋代诗人陆游愁绪满怀！

湖山胜处放翁家，

槐柳阴中野径斜。

水满有时观下鹭，

草深无处不鸣蛙。

箨龙已过头番笋，

木笔犹开第一花。

叹息老来交旧尽，

睡来谁共午瓯茶。

——宋·陆游《幽居初夏》

“谁知盘中餐，粒粒皆辛苦”，秋天的硕果，在炎热的夏天孕育，酷暑的六月，太阳如同火烧一般，田里的农夫，依然辛勤耕耘着，劳动获得的果实，最是不易，每个人都应该倍加珍惜。

天地一大窑，阳炭烹六月。

万物此陶镕，人何怨炎热。

君看百谷秋，亦自暑中结。

田水沸如汤，背汗湿如泼。

农夫方夏耘，安坐吾敢食。

——宋·戴复古《大热》

送别夏天，等待秋来
由夏入秋，时节不可逆地流转
有不甘，有徘徊，有想念
有诗情，有故事……
千愁万绪交叠

有些事情，终究过时不候
在夏秋交替间
完成未完成的道别
才能迎来新的开始（贵州教育发布）