对于眼睛而言，事物若太远太近太大太小，眼睛都会看不见，所以眼睛的能力是很微弱的，必须与所观察的事物配合好后，才能看得见。
所以说，眼睛所见非常有限。我们的肉眼连这些都看不清楚，又如何能看清“空性”呢？所以，只相信眼耳鼻舌这些感官所谓眼见为实，是十分荒唐可笑的事情。
随着修道层次，依次往上类推，修行层次越高，所能观察的程度也越深。可是，我们的眼睛根本就看不见那么多的众生。
与有些修行人的眼睛相比，显微镜也不算什么了不起的东西。修行人所见的境界，可以远远超越显微镜为人类所提供的视觉范围。而且，这些所见的境界并非幻觉，而是确凿不移、颠扑不破的事实，但我们凡夫却看不出来。
所以，企图用我们的肉眼去观察宇宙、人生、真理等等的真相，简直是痴人说梦，即使加上显微镜镜片的帮助，其能力也是有限的。平时我们眼耳鼻舌之所见、所闻、所感都是幻觉，这些器官看不到多少东西。
人体潜能，“如来藏”是存在的，但我们却没有办法如实地讲出来。我们的语言仅能传达眼耳鼻舌所感受的东西，我们的概念也仅能表达这些东西，而对于没有看到、没有听到、没有领略到的东西，心里就没有概念，所以就无法言表。
“如来藏”不属于眼耳鼻舌的范围，我们没有见过，没有听过，连它的概念都无从产生，想如实地表达更是无计奈何。
我们通过语言的指引，逐步去证悟无法用语言表达的东西，这是佛的唯一方法，佛最伟大之处即在于此。因为，平常让我们去了解、感受看得见、摸得到的东西，这并不难。世间的学科皆是如此。而要让薄地凡夫去了解并证悟从未见过、难以言传的境界，这就很难。但是佛有办法。办法就是首先把我们原有的观点推翻掉。很多人认为非常了不起的所谓“文明”、“正确的观点”等等都要全部推翻。推翻以后，就没有观点、没有概念了。这个“没有观点”就是“观点”。
我们的思维其实是很简单的，“有”、“无”、“非有”、“非无”这四点，可以涵盖所有的思维。将这四点完全打破以后，我们还能说出什么呢？再没有别的观点了，这就叫“证悟空性”。
无论“有”、“无”、“善”、“恶”都不想，“非善”“非恶”也不要想，一切都放下，放下以后就解脱了。若不能放下而去行善造业，就会在轮回中流转。因为取舍善恶是下等根基人的修法，而上等根基的人则应全部放下，什么都不想。
但是，说放下就放下是不可能的，没有那么轻而易举的事。
所说的“放下”、“不要想”，如果真是仅仅不思而没有悟性的话，那其实还是在想，想的什么呢？想的就是“不要想”。心里想着“不能思维”，其实内心还是在思维。如果修的是不思的观点，那就十分危险。
前面所讲的打破、推翻原有观点从而证悟空性是《中观》的见解，而仅仅不思的观点不是《中观》的见解。这二者从词语语气上不易鉴别。《中观》的观点，是察“有”“无”“生”“住”“灭”等等，当观察到一定程度后，才能深深体会到原来“有”“无”等都是我们自己的一种佛经上称之为“增上安立”的东西。
“增上安立”就是指把根本不存在的东西当作“有”而不当作“无”等等。然而现在事实却根本不是我们以前所想象的那样，我们原来所想是一回事，但是现在证悟之所见又是另外一回事，此二者之间有天地之别！概念都不一样。这种“深深的体会”叫“初前期证悟”，可以称之为“证悟了”“开悟了”。但开悟是分层次的，并非指成佛。证悟就是开悟，但开悟不一定指成佛。
大小乘的四禅八定，可以修到鼻孔没有呼吸。还可以修到很长时间心里都没有念头，坐着非常舒服，但是，这样的修行也与解脱没有任何关系！解脱是指用智慧去拔除轮回的根，这才叫解脱。当所有的“有”“无”念头都真正地消失后，剩下的就是“如来藏”。禅宗里这叫“本来面目”，也可以称之为“大光明”、“大平等”、“大圆满”、“自然智慧”等等。这才是真实的“不思”和“不想”，辨别这二者之间的差别极为重要。
“光明”就是无垢、纯净的意思。污垢即指我们的执着。修行时，“恶”“善”的念头都要断掉。要进入这种状态，需要一定的方法。
当我们生而为人，有了躯体和心相续以后，就会建立很多诸如“上”、“下”等概念，而“如来藏”的状态就像当我们进入太空后，大脑里原有的、在地球上建立的“上”“下”概念就消失了一样，进入这种状态，就进入了“如来藏”、“大光明”。
密宗里讲的“自然的智慧”也是如此，心的本性也就是它。从无始以来，它就从来没有离开过我们，而且距我们非常非常近，只不过是我们没有发现，如果我们发现了，就是“初步证悟”。
因为心的能力比物质的能力要大得多，心可以控制物质，反之，物质却很难完全驾御心。
同样，所有的物质都是因缘产生的，所以物质时时刻刻都在变化，而“如来藏”则永远不变，这是我们的本性。只要我们进入那种状态，就能解脱，就能“当下成佛”。如果不能进入，则永陷轮回。
在达摩祖师的悟性论中说：“众生与菩提，亦如冰与水。”水冻结为冰，冰融化为水。它们没有本质上的区别。
心的本性就是佛，我们与佛并没有距离。只要进入那种状态，佛与众生当下融为一体。达摩祖师的血脉论中也提到此理论，他说：“若见性即是佛，不见性即是众生。”当然，如果因为修行程度不够，没有足够的定力，这种境界还会失去。但通过修行，必将达到佛与众生无二无别，永不分离的境界，这就叫成佛。
虽然这种境界只有修行人才能体会，但我们不能因为没有体会过，就不予承认。佛经中讲，每个生命都具有“如来藏”，哪怕蚯蚓、蟑螂这样微小的生物也具有“如来藏”。佛经中不认为人性本恶，可以说是“善”。但这种“善”不是我们现在概念中的“善”，它是非常清净，没有任何烦恼的，从这个角度而言可称之为“善”。如果蚯蚓、蟑螂可以观察自己的内心，就会发现自己是“善”的。虽然其内心的显现比人简单，但也有“我执”，如果它们能放下执着，其心的本性也是空性的，也是无有垢染的。没有任何执着就可称之为空性。从这个角度来讲，每个生命都是平等的，都是一样的，所有众生的心都是一体的。
总之，首先不要相信眼耳鼻舌，因为他们的作用有一定的局限，只在一定范围内起作用。其次，以眼耳鼻舌为根据，而产生的各种念头都要否定，让这些妄念的大厦彻底坍塌、崩溃。如同遮蔽天空的云，只有被风吹散后，才能看见真正的蓝天。彻底放下后，就能见到心的本性，就能成佛。
所以说，眼睛所见非常有限。我们的肉眼连这些都看不清楚，又如何能看清“空性”呢？所以，只相信眼耳鼻舌这些感官所谓眼见为实，是十分荒唐可笑的事情。
随着修道层次，依次往上类推，修行层次越高，所能观察的程度也越深。可是，我们的眼睛根本就看不见那么多的众生。
与有些修行人的眼睛相比，显微镜也不算什么了不起的东西。修行人所见的境界，可以远远超越显微镜为人类所提供的视觉范围。而且，这些所见的境界并非幻觉，而是确凿不移、颠扑不破的事实，但我们凡夫却看不出来。
所以，企图用我们的肉眼去观察宇宙、人生、真理等等的真相，简直是痴人说梦，即使加上显微镜镜片的帮助，其能力也是有限的。平时我们眼耳鼻舌之所见、所闻、所感都是幻觉，这些器官看不到多少东西。
人体潜能，“如来藏”是存在的，但我们却没有办法如实地讲出来。我们的语言仅能传达眼耳鼻舌所感受的东西，我们的概念也仅能表达这些东西，而对于没有看到、没有听到、没有领略到的东西，心里就没有概念，所以就无法言表。
“如来藏”不属于眼耳鼻舌的范围，我们没有见过，没有听过，连它的概念都无从产生，想如实地表达更是无计奈何。
我们通过语言的指引，逐步去证悟无法用语言表达的东西，这是佛的唯一方法，佛最伟大之处即在于此。因为，平常让我们去了解、感受看得见、摸得到的东西，这并不难。世间的学科皆是如此。而要让薄地凡夫去了解并证悟从未见过、难以言传的境界，这就很难。但是佛有办法。办法就是首先把我们原有的观点推翻掉。很多人认为非常了不起的所谓“文明”、“正确的观点”等等都要全部推翻。推翻以后，就没有观点、没有概念了。这个“没有观点”就是“观点”。
我们的思维其实是很简单的，“有”、“无”、“非有”、“非无”这四点，可以涵盖所有的思维。将这四点完全打破以后，我们还能说出什么呢？再没有别的观点了，这就叫“证悟空性”。
无论“有”、“无”、“善”、“恶”都不想，“非善”“非恶”也不要想，一切都放下，放下以后就解脱了。若不能放下而去行善造业，就会在轮回中流转。因为取舍善恶是下等根基人的修法，而上等根基的人则应全部放下，什么都不想。
但是，说放下就放下是不可能的，没有那么轻而易举的事。
所说的“放下”、“不要想”，如果真是仅仅不思而没有悟性的话，那其实还是在想，想的什么呢？想的就是“不要想”。心里想着“不能思维”，其实内心还是在思维。如果修的是不思的观点，那就十分危险。
前面所讲的打破、推翻原有观点从而证悟空性是《中观》的见解，而仅仅不思的观点不是《中观》的见解。这二者从词语语气上不易鉴别。《中观》的观点，是察“有”“无”“生”“住”“灭”等等，当观察到一定程度后，才能深深体会到原来“有”“无”等都是我们自己的一种佛经上称之为“增上安立”的东西。
“增上安立”就是指把根本不存在的东西当作“有”而不当作“无”等等。然而现在事实却根本不是我们以前所想象的那样，我们原来所想是一回事，但是现在证悟之所见又是另外一回事，此二者之间有天地之别！概念都不一样。这种“深深的体会”叫“初前期证悟”，可以称之为“证悟了”“开悟了”。但开悟是分层次的，并非指成佛。证悟就是开悟，但开悟不一定指成佛。
大小乘的四禅八定，可以修到鼻孔没有呼吸。还可以修到很长时间心里都没有念头，坐着非常舒服，但是，这样的修行也与解脱没有任何关系！解脱是指用智慧去拔除轮回的根，这才叫解脱。当所有的“有”“无”念头都真正地消失后，剩下的就是“如来藏”。禅宗里这叫“本来面目”，也可以称之为“大光明”、“大平等”、“大圆满”、“自然智慧”等等。这才是真实的“不思”和“不想”，辨别这二者之间的差别极为重要。
“光明”就是无垢、纯净的意思。污垢即指我们的执着。修行时，“恶”“善”的念头都要断掉。要进入这种状态，需要一定的方法。
当我们生而为人，有了躯体和心相续以后，就会建立很多诸如“上”、“下”等概念，而“如来藏”的状态就像当我们进入太空后，大脑里原有的、在地球上建立的“上”“下”概念就消失了一样，进入这种状态，就进入了“如来藏”、“大光明”。
密宗里讲的“自然的智慧”也是如此，心的本性也就是它。从无始以来，它就从来没有离开过我们，而且距我们非常非常近，只不过是我们没有发现，如果我们发现了，就是“初步证悟”。
因为心的能力比物质的能力要大得多，心可以控制物质，反之，物质却很难完全驾御心。
同样，所有的物质都是因缘产生的，所以物质时时刻刻都在变化，而“如来藏”则永远不变，这是我们的本性。只要我们进入那种状态，就能解脱，就能“当下成佛”。如果不能进入，则永陷轮回。
在达摩祖师的悟性论中说：“众生与菩提，亦如冰与水。”水冻结为冰，冰融化为水。它们没有本质上的区别。
心的本性就是佛，我们与佛并没有距离。只要进入那种状态，佛与众生当下融为一体。达摩祖师的血脉论中也提到此理论，他说：“若见性即是佛，不见性即是众生。”当然，如果因为修行程度不够，没有足够的定力，这种境界还会失去。但通过修行，必将达到佛与众生无二无别，永不分离的境界，这就叫成佛。
虽然这种境界只有修行人才能体会，但我们不能因为没有体会过，就不予承认。佛经中讲，每个生命都具有“如来藏”，哪怕蚯蚓、蟑螂这样微小的生物也具有“如来藏”。佛经中不认为人性本恶，可以说是“善”。但这种“善”不是我们现在概念中的“善”，它是非常清净，没有任何烦恼的，从这个角度而言可称之为“善”。如果蚯蚓、蟑螂可以观察自己的内心，就会发现自己是“善”的。虽然其内心的显现比人简单，但也有“我执”，如果它们能放下执着，其心的本性也是空性的，也是无有垢染的。没有任何执着就可称之为空性。从这个角度来讲，每个生命都是平等的，都是一样的，所有众生的心都是一体的。
总之，首先不要相信眼耳鼻舌，因为他们的作用有一定的局限，只在一定范围内起作用。其次，以眼耳鼻舌为根据，而产生的各种念头都要否定，让这些妄念的大厦彻底坍塌、崩溃。如同遮蔽天空的云，只有被风吹散后，才能看见真正的蓝天。彻底放下后，就能见到心的本性，就能成佛。
#每日一善[超话]#
青冥浩荡不见底，日月照耀金银台。
霓为衣兮风为马，云之君兮纷纷而来下。
虎鼓瑟兮鸾回车，仙之人兮列如麻。
忽魂悸以魄动，恍惊起而长嗟。
惟觉时之枕席，失向来之烟霞。
世间行乐亦如此，古来万事东流水。
别君去兮何时还？且放白鹿青崖间。须行即骑访名山。
安能摧眉折腰事权贵，使我不得开心颜！
#阳光信用##每日一善#
青冥浩荡不见底，日月照耀金银台。
霓为衣兮风为马，云之君兮纷纷而来下。
虎鼓瑟兮鸾回车，仙之人兮列如麻。
忽魂悸以魄动，恍惊起而长嗟。
惟觉时之枕席，失向来之烟霞。
世间行乐亦如此，古来万事东流水。
别君去兮何时还？且放白鹿青崖间。须行即骑访名山。
安能摧眉折腰事权贵，使我不得开心颜！
#阳光信用##每日一善#
【 于教界近况有感，分享此旧文 】遍空自解 第04函 ༄༅།།གྲུབ་ཆེན་ཉི་ཟླ་ཀུན་མཛེས་ཀྱི་གསུང་འབུམ་ལས། ཉམས་མགུར་སྐོར་སྐལ་བཟང་ཐར་ལམ་འགོད་པའི་ཕྲིན་ལས་ཞེས་བྱ་བ་བཞུགས་སོ།། 大成就者尼达衮泽文集 · 证道歌 · 善缘安置解脱道之事业
( 阅前导读：佛行事业广大也未必定是善知识，唯求内证功夫是否到位，并有否具备察觉《了不了义法》之正法眼。否则纵然高谈阔论皆与正法不相应，趁势上位，其追随者也容易成为 “非理作意” 之盲目崇拜。)
二十六、断除空谈歌（译注：此标题为后加，据内容而立，方便查询阅览。）
༈ དོན་དམ་རང་སེམས་གཏན་ལ་མ་ཕེབས་པའི། །ཚིག་བཤད་ཁ་འབྱམས་ཅན་ལ་གདམས་པ་ནི། །
自心未曾抉择于胜义，空谈文句之者教诫此：
ན་མོ། གུ་རུ་བུདྡྷ་ཀིརྟི་ཡེ།
南无咕如布达格帝耶（顶礼上师佛名称）！
གྲུབ་པའི་རིག་འཛིན་རྗེ་ལ་ཕྱག་འཚལ་ལོ། ། བདེན་པའི་ཚིག་གིས་བསྐུལ་བའི་སློབ་མའི་ཚོགས། །དྲང་དོན་དུས་གསུམ་ཐོས་པ་རྒྱ་ཆེ་ཡང་། །ངེས་དོན་ཡེ་ཤེས་མ་རྟོགས་ལོང་བ་ཡིན། ། སངས་རྒྱས་ཀུན་གྱི་མཚན་དཔེ་བགྲངས་ཤེས་ཀྱང་། །རང་སེམས་སངས་རྒྱས་མ་ཤེས་བླུན་རྨོངས་ཡིན། །ཆོས་སྒོ་བརྒྱད་ཁྲི་བཞི་སྟོང་བགྲངས་ཤེས་ཀྱང་། །རྩ་བ་རང་སེམས་མ་དུལ་གྱོང་པོ་ཡིན། །
成就持明尊主敬顶礼！谛实之语劝请弟子众，
虽然广闻三时不了义，不悟了义智慧乃盲人。
虽知细说诸佛相随好，不知自心即佛乃愚笨。
虽知八万四千妙法门，不调根本自心乃粗人。
རྒྱུད་ལུང་ཐ་སྙད་ཀུན་ལ་མཁས་གྱུར་ཀྱང་། །རང་སེམས་གཞི་རྩ་མ་ཆོད་སྟོང་འབྱམས་ཡིན། །འཇིག་རྟེན་སྲིད་པ་རྩིས་ཀྱིས་བགྲངས་ཤེས་ཀྱང་། །སྡུག་བསྔལ་བདེ་བསྒྱུར་མ་ཤེས་སྡུག་རྒན་ཡིན། །ལས་འབྲས་དཀར་པོ་དགེ་བཅུ་སྨྲ་ཤེས་ཀྱང་། །མི་དགེ་ལས་ཚོགས་མ་སྤངས་ནག་པོ་ཡིན། །བསོད་ནམས་ཚོགས་བསགས་ལོ་རྒྱུས་མང་ཤེས་ཀྱང་། །ལོངས་སྤྱོད་མཆོད་སྦྱིན་མ་ཤེས་ཡི་དྭགས་ཡིན། །
虽然善巧密续诸名言，不决自心根本乃顽空。
虽知计量世间三有法，不知苦转安乐乃苦人。
虽能讲说十善白业果，不断十不善业乃恶人。
虽知积聚福德众事迹，不知供施受用乃饿鬼。
འདུལ་ཁྲིམས་ཉིས་བརྒྱ་ལྔ་བཅུ་བགྲངས་ཤེས་ཀྱང་། །རྩ་བ་བསྲུང་དུ་མ་ཤེས་སྡོམ་ཉམས་ཡིན། །ཕར་ཕྱིན་དྲུག་གི་ཆོས་དེ་སྨྲ་ཤེས་ཀྱང་། །དྲི་མ་རྣམ་དྲུག་མ་དག་དུག་སྡོང་ཡིན། །ཟ་ཐབས་སྨན་པས་སྨན་རྒྱུད་མང་འབོགས་ཀྱང་། །གཞན་ཕན་དགེ་སྨན་མ་ཤེས་ཚོང་པ་ཡིན། །བསླབ་གསུམ་ཆོས་སྐད་མཐོ་འདོན་མང་ཤེས་ཀྱང་། །སྨོན་འཇུག་སེམས་བསྐྱེད་མ་འབྱོངས་ཐེག་དམན་ཡིན། །
虽可数说二百五十戒，不知守护根本即毁戒。
虽能讲说六波罗蜜法，六种垢染未净乃毒树。
医生虽传众多医药诀，不知利他善药乃商人。
虽能高谈三学众法语，愿心发心未熟乃小乘。
མཚན་ཉིད་ཡོན་ཏན་རྒྱ་མཚོ་རྩོད་ཤེས་ཀྱང་། །རྩ་བ་མཐའ་གཉིས་མ་དག་མུ་སྟེགས་ཡིན། །བདག་མེད་སངས་རྒྱས་རྣམས་ཀྱི་ལུང་བགྲངས་ཀྱང་། །བདག་འཛིན་རྩ་བ་མ་ཆོད་འགོང་པོ་ཡིན། །མ་རྟོགས་སེམས་ཅན་འཁྲུལ་གཞི་བགྲངས་ཤེས་ཀྱང་། །འཁྲུལ་པ་དབྱིངས་སུ་མ་ཞིག་གསོན་འདྲེ་ཡིན། །ཀུན་རྫོབ་ལྷ་ཡི་མཚན་དཔེ་བགྲངས་ཤེས་ཀྱང་། །ལྷ་ཡང་རང་སྣང་མ་ཤེས་ལེ་ལོ་ཡིན། །
虽善辩论法相功德海，根本二边未断乃外道。
虽能数说无我佛教言，我执根本未断乃妖魔。
虽知未悟众生错乱事，未于法界灭乱乃活鬼。
虽知世俗本尊诸相好，不知尊即自现乃懒惰。
སྣང་སྲིད་འཁོར་འདས་ཆོས་ལ་མཁས་གྱུར་ཀྱང་། །བྱང་ཆུབ་སྙིང་པོ་མ་ཐོབ་ལག་སྟོང་ཡིན། །ཚིག་གི་ལམ་ལ་མཁའ་ལྟར་རྒྱ་ཆེ་ཡང་། །གཡོ་མེད་དོན་ལ་འགགས་ན་བློ་སྡུག་ཡིན། །ཉོན་མོངས་བརྒྱད་ཁྲི་བཞི་སྟོང་བགྲངས་ཤེས་ཀྱང་། །རྩ་བ་དུག་ལྔ་མ་ཐུལ་བདུད་སེམས་ཡིན། ཆོས་དབྱིངས་ཡེ་ཤེས་ལྟ་བ་ཤེས་ཟེར་ཡང་། །འོད་གསལ་མ་བུ་མ་འདྲེས་དུད་འགྲོ་ཡིན། །
虽然善巧万有轮涅法，不证菩提宝藏乃赤贫。
虽于文句广博似善巧，不动妙义若障乃苦慧。
虽知八万四千烦恼名，根本五毒未伏即魔心。
虽谓了知法界体智见，光明母子未会即傍生。
མེ་ལོང་ཡེ་ཤེས་ལྟ་བ་ཤེས་ཟེར་ཡང་། །གདུག་རྩུབ་ཞེ་སྡང་མ་གྲོལ་དུག་སྦྲུལ་ཡིན། །མཉམ་ཉིད་ཡེ་ཤེས་ལྟ་བ་ཤེས་ཟེར་ཡང་། །རང་མཐོ་ང་རྒྱལ་མ་ཞིག་རྒྱལ་འགོང་ཡིན། །སོར་རྟོག་ཡེ་ཤེས་ལྟ་བ་ཤེས་ཟེར་ཡང་། །ཞེན་འཛིན་ཆགས་པ་མ་གྲོལ་བྱ་གསེབ་ཡིན། །བྱ་གྲུབ་ཡེ་ཤེས་ལྟ་བ་ཤེས་ཟེར་ཡང་། །མི་བཟོད་ཕྲག་དོག་མ་གྲོལ་ཁྱི་མོ་ཡིན། །
虽谓了知大圆镜智见，凶狠嗔恚未解乃毒蛇。
虽谓了知平等性智见，我慢高山未毁乃魔王。
虽谓了知妙观察智见，贪执欲爱未解乃种鸟。
虽谓了知成所作智见，难忍嫉妒未解乃母狗。
དེ་བཞིན་གདམས་པ་རྣམ་གྲངས་མང་ཡོད་ཀྱང་། །ཕན་པའི་སེམས་ཀྱིས་ཉུང་ངུ་ཙམ་ཞིག་གདམས། །དད་ལྡན་སློབ་མའི་ཚོགས་ཀྱི་ཤེས་པར་མཛོད། །ཚིག་གི་ཁ་འབྱམས་སྤང་བའི་གདམས་པ་འདི། །སློབ་བུ་ཀརྨ་དོན་ལྡན་གཙོར་མཛད་པའི། །སྐྱེས་བུ་མང་པོས་ཡང་ཡང་བསྐུལ་པའི་ངོར། །སྤྲང་རྒན་པདྨའི་མིང་གིས་བརྗོད་པ་ཡི། །དགེ་བས་མཁའ་མཉམ་སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་ཀྱི། །སྐྱོན་བྲལ་ཡོན་ཏན་ཐམས་ཅད་རྒྱས་པར་ཤོག།
如此教授虽仍有多门，以饶益心暂说此少许，
具信弟子诸众请善知！断除文句空话此教诫，
弟子噶玛顿珠等为首，众多士夫数数劝请故，
老丐名为“邓登”所撰著，此善愿诸量等虚空众，
远离过失一切功德增！
( 阅前导读：佛行事业广大也未必定是善知识，唯求内证功夫是否到位，并有否具备察觉《了不了义法》之正法眼。否则纵然高谈阔论皆与正法不相应，趁势上位，其追随者也容易成为 “非理作意” 之盲目崇拜。)
二十六、断除空谈歌（译注：此标题为后加，据内容而立，方便查询阅览。）
༈ དོན་དམ་རང་སེམས་གཏན་ལ་མ་ཕེབས་པའི། །ཚིག་བཤད་ཁ་འབྱམས་ཅན་ལ་གདམས་པ་ནི། །
自心未曾抉择于胜义，空谈文句之者教诫此：
ན་མོ། གུ་རུ་བུདྡྷ་ཀིརྟི་ཡེ།
南无咕如布达格帝耶（顶礼上师佛名称）！
གྲུབ་པའི་རིག་འཛིན་རྗེ་ལ་ཕྱག་འཚལ་ལོ། ། བདེན་པའི་ཚིག་གིས་བསྐུལ་བའི་སློབ་མའི་ཚོགས། །དྲང་དོན་དུས་གསུམ་ཐོས་པ་རྒྱ་ཆེ་ཡང་། །ངེས་དོན་ཡེ་ཤེས་མ་རྟོགས་ལོང་བ་ཡིན། ། སངས་རྒྱས་ཀུན་གྱི་མཚན་དཔེ་བགྲངས་ཤེས་ཀྱང་། །རང་སེམས་སངས་རྒྱས་མ་ཤེས་བླུན་རྨོངས་ཡིན། །ཆོས་སྒོ་བརྒྱད་ཁྲི་བཞི་སྟོང་བགྲངས་ཤེས་ཀྱང་། །རྩ་བ་རང་སེམས་མ་དུལ་གྱོང་པོ་ཡིན། །
成就持明尊主敬顶礼！谛实之语劝请弟子众，
虽然广闻三时不了义，不悟了义智慧乃盲人。
虽知细说诸佛相随好，不知自心即佛乃愚笨。
虽知八万四千妙法门，不调根本自心乃粗人。
རྒྱུད་ལུང་ཐ་སྙད་ཀུན་ལ་མཁས་གྱུར་ཀྱང་། །རང་སེམས་གཞི་རྩ་མ་ཆོད་སྟོང་འབྱམས་ཡིན། །འཇིག་རྟེན་སྲིད་པ་རྩིས་ཀྱིས་བགྲངས་ཤེས་ཀྱང་། །སྡུག་བསྔལ་བདེ་བསྒྱུར་མ་ཤེས་སྡུག་རྒན་ཡིན། །ལས་འབྲས་དཀར་པོ་དགེ་བཅུ་སྨྲ་ཤེས་ཀྱང་། །མི་དགེ་ལས་ཚོགས་མ་སྤངས་ནག་པོ་ཡིན། །བསོད་ནམས་ཚོགས་བསགས་ལོ་རྒྱུས་མང་ཤེས་ཀྱང་། །ལོངས་སྤྱོད་མཆོད་སྦྱིན་མ་ཤེས་ཡི་དྭགས་ཡིན། །
虽然善巧密续诸名言，不决自心根本乃顽空。
虽知计量世间三有法，不知苦转安乐乃苦人。
虽能讲说十善白业果，不断十不善业乃恶人。
虽知积聚福德众事迹，不知供施受用乃饿鬼。
འདུལ་ཁྲིམས་ཉིས་བརྒྱ་ལྔ་བཅུ་བགྲངས་ཤེས་ཀྱང་། །རྩ་བ་བསྲུང་དུ་མ་ཤེས་སྡོམ་ཉམས་ཡིན། །ཕར་ཕྱིན་དྲུག་གི་ཆོས་དེ་སྨྲ་ཤེས་ཀྱང་། །དྲི་མ་རྣམ་དྲུག་མ་དག་དུག་སྡོང་ཡིན། །ཟ་ཐབས་སྨན་པས་སྨན་རྒྱུད་མང་འབོགས་ཀྱང་། །གཞན་ཕན་དགེ་སྨན་མ་ཤེས་ཚོང་པ་ཡིན། །བསླབ་གསུམ་ཆོས་སྐད་མཐོ་འདོན་མང་ཤེས་ཀྱང་། །སྨོན་འཇུག་སེམས་བསྐྱེད་མ་འབྱོངས་ཐེག་དམན་ཡིན། །
虽可数说二百五十戒，不知守护根本即毁戒。
虽能讲说六波罗蜜法，六种垢染未净乃毒树。
医生虽传众多医药诀，不知利他善药乃商人。
虽能高谈三学众法语，愿心发心未熟乃小乘。
མཚན་ཉིད་ཡོན་ཏན་རྒྱ་མཚོ་རྩོད་ཤེས་ཀྱང་། །རྩ་བ་མཐའ་གཉིས་མ་དག་མུ་སྟེགས་ཡིན། །བདག་མེད་སངས་རྒྱས་རྣམས་ཀྱི་ལུང་བགྲངས་ཀྱང་། །བདག་འཛིན་རྩ་བ་མ་ཆོད་འགོང་པོ་ཡིན། །མ་རྟོགས་སེམས་ཅན་འཁྲུལ་གཞི་བགྲངས་ཤེས་ཀྱང་། །འཁྲུལ་པ་དབྱིངས་སུ་མ་ཞིག་གསོན་འདྲེ་ཡིན། །ཀུན་རྫོབ་ལྷ་ཡི་མཚན་དཔེ་བགྲངས་ཤེས་ཀྱང་། །ལྷ་ཡང་རང་སྣང་མ་ཤེས་ལེ་ལོ་ཡིན། །
虽善辩论法相功德海，根本二边未断乃外道。
虽能数说无我佛教言，我执根本未断乃妖魔。
虽知未悟众生错乱事，未于法界灭乱乃活鬼。
虽知世俗本尊诸相好，不知尊即自现乃懒惰。
སྣང་སྲིད་འཁོར་འདས་ཆོས་ལ་མཁས་གྱུར་ཀྱང་། །བྱང་ཆུབ་སྙིང་པོ་མ་ཐོབ་ལག་སྟོང་ཡིན། །ཚིག་གི་ལམ་ལ་མཁའ་ལྟར་རྒྱ་ཆེ་ཡང་། །གཡོ་མེད་དོན་ལ་འགགས་ན་བློ་སྡུག་ཡིན། །ཉོན་མོངས་བརྒྱད་ཁྲི་བཞི་སྟོང་བགྲངས་ཤེས་ཀྱང་། །རྩ་བ་དུག་ལྔ་མ་ཐུལ་བདུད་སེམས་ཡིན། ཆོས་དབྱིངས་ཡེ་ཤེས་ལྟ་བ་ཤེས་ཟེར་ཡང་། །འོད་གསལ་མ་བུ་མ་འདྲེས་དུད་འགྲོ་ཡིན། །
虽然善巧万有轮涅法，不证菩提宝藏乃赤贫。
虽于文句广博似善巧，不动妙义若障乃苦慧。
虽知八万四千烦恼名，根本五毒未伏即魔心。
虽谓了知法界体智见，光明母子未会即傍生。
མེ་ལོང་ཡེ་ཤེས་ལྟ་བ་ཤེས་ཟེར་ཡང་། །གདུག་རྩུབ་ཞེ་སྡང་མ་གྲོལ་དུག་སྦྲུལ་ཡིན། །མཉམ་ཉིད་ཡེ་ཤེས་ལྟ་བ་ཤེས་ཟེར་ཡང་། །རང་མཐོ་ང་རྒྱལ་མ་ཞིག་རྒྱལ་འགོང་ཡིན། །སོར་རྟོག་ཡེ་ཤེས་ལྟ་བ་ཤེས་ཟེར་ཡང་། །ཞེན་འཛིན་ཆགས་པ་མ་གྲོལ་བྱ་གསེབ་ཡིན། །བྱ་གྲུབ་ཡེ་ཤེས་ལྟ་བ་ཤེས་ཟེར་ཡང་། །མི་བཟོད་ཕྲག་དོག་མ་གྲོལ་ཁྱི་མོ་ཡིན། །
虽谓了知大圆镜智见，凶狠嗔恚未解乃毒蛇。
虽谓了知平等性智见，我慢高山未毁乃魔王。
虽谓了知妙观察智见，贪执欲爱未解乃种鸟。
虽谓了知成所作智见，难忍嫉妒未解乃母狗。
དེ་བཞིན་གདམས་པ་རྣམ་གྲངས་མང་ཡོད་ཀྱང་། །ཕན་པའི་སེམས་ཀྱིས་ཉུང་ངུ་ཙམ་ཞིག་གདམས། །དད་ལྡན་སློབ་མའི་ཚོགས་ཀྱི་ཤེས་པར་མཛོད། །ཚིག་གི་ཁ་འབྱམས་སྤང་བའི་གདམས་པ་འདི། །སློབ་བུ་ཀརྨ་དོན་ལྡན་གཙོར་མཛད་པའི། །སྐྱེས་བུ་མང་པོས་ཡང་ཡང་བསྐུལ་པའི་ངོར། །སྤྲང་རྒན་པདྨའི་མིང་གིས་བརྗོད་པ་ཡི། །དགེ་བས་མཁའ་མཉམ་སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་ཀྱི། །སྐྱོན་བྲལ་ཡོན་ཏན་ཐམས་ཅད་རྒྱས་པར་ཤོག།
如此教授虽仍有多门，以饶益心暂说此少许，
具信弟子诸众请善知！断除文句空话此教诫，
弟子噶玛顿珠等为首，众多士夫数数劝请故，
老丐名为“邓登”所撰著，此善愿诸量等虚空众，
远离过失一切功德增！
✋热门推荐