《天道》丁元英五台山论道原文全篇转发
天道:五台山论道：
豆豆·《遥远的救世主》真乃神作，此段论道更是需要仔细理解。
作者:豆豆
《悟》
悟道休言天命，
修行勿取真经。
一悲一喜一枯荣，
哪个前生注定？
袈裟本无清净，
红尘不染性空。
幽幽古刹千年钟，
幽幽古刹千年钟，
都是痴人说梦。
智玄大师说：“敢问施主什么是真经？修行不取真经又修什么呢？”
丁元英回答道：“大师考问晚辈自在情理之中，晚辈就斗胆妄言了。所谓真经，就是能够达到寂空涅槃的究竟法门，可悟不可修。修为成佛，在求。悟为明性，在知。修行以行制性，悟道以性施行，觉者由心生律，修者以律制心。不落恶果者有信无证，住因住果、住念住心，如是生灭。不昧因果者无住而住，无欲无不欲，无戒无不戒，如是涅槃。”
智玄大师含笑而问：“不为成佛，那什么是佛教呢？”
丁元英说：“佛乃觉性，非人，人人都有觉性不等于觉性就是人。人相可坏，觉性无生无灭，即觉即显，即障即尘蔽，无障不显，了障涅槃。觉行圆满之佛乃佛教人相之佛，圆满即止，即非无量。若佛有量，即非阿弥陀佛。佛法无量即觉行无量，无圆无不圆，无满无不满，亦无是名究竟圆满。晚辈个人以为，佛教以次第而分，从精深处说是得道天成的道法，道法如来不可思议，即非文化。从浅义处说是导人向善的教义，善恶本有人相、我相、众生相，即是文化。从众生处说是以贪制贪、以幻制幻的善巧，虽不灭败坏下流，却无碍抚慰灵魂的慈悲。”
智玄大师说：“以施主之文笔言辞断不是佛门中人，施主参意不拘经文，自悟能达到这种境界已属难能可贵。以贫僧看来，施主已经踩到得道的门槛了，离得道只差一步，进则净土，退则凡尘，只是这一步难如登天。”
丁元英说：“承蒙大师开示，惭愧！惭愧！佛门讲一个‘缘’字，我与佛的缘站到门槛就算缘尽了，不进不出，亦邪亦正。与基督而言我进不得窄门，与佛而言我不可得道。我是几等的货色大师已从那首词里看得明白，装了斯文，露了痞性，满纸一个‘嗔’字。今天来到佛门净地拜见大师，只为讨得一个心安。”
智玄大师问道：“施主以钱敲门，若是贫僧收下了钱呢？”
韩楚风答道：“我们就走。如果是钱能买到的东西，就不必拜佛了。”
智玄大师说：“施主上山并非为了佛理修证，有事不妨道来，贫僧虽老学无成，念句‘阿弥陀佛’却还使得。”
丁元英把“神话”、“扶贫”的来龙去脉以及已经做的和将要做的向智玄大师简要讲了一遍，并且着重解释了主观上的“杀富济贫”和文化属性思考。这显然已经不是简单的市场竞争，也不是简单的扶贫，而是基于一种社会文化认识的自我作为。
智玄大师说：“施主已胜算在手，想必也应该计算到得手之后的情形，势必会招致有识之士的一片声讨、责骂。得救之道，岂能是杀富济贫？”
韩楚风随口一问：“那得救之道是什么？”
智玄大师说道：“投石击水，不起浪花也泛涟漪，妙在以扶贫而命题。当有识之士骂你比强盗还坏的时候，责骂者，责即为诊，诊而不医，无异于断为绝症，非仁人志士所为，也背不起这更大的骂名。故而，责必论道。”
丁元英说：“晚辈以为，传统观念的死结就在一个‘靠’字上，在家靠父母，出门靠朋友，靠上帝、靠菩萨、靠皇恩……总之靠什么都行，就是别靠自己。这是一个沉积了几千年的文化属性问题，非几次新文化运动就能开悟。晚辈无意评说道法，只在已经缘起的事情里顺水推舟，借英雄好汉的嗓子喊上两声，至少不违天道朝纲。”
智玄大师说：“以施主之参悟，心做心是，何来讨个心安呢？”
丁元英说：“无忏无愧的是佛，晚辈一介凡夫，不过是多识几个字的嘴上功夫，并无证量可言。我知道人会骂我，我以为佛不会骂我，是晚辈以为，并非真不会挨骂。大师缘何为大师？我以为是代佛说话的觉者。”
智玄大师说：“贫僧乃学佛之人，断不可代佛说话，亦非大师。得救之道自古仁人志士各有其说，百家争鸣。贫僧受不起施主一个‘讨’字，仅以修证之理如实观照，故送施主四个字：大爱不爱。”
丁元英说道：“谢大师！”
智玄大师说：“弱势得救之道，也有也没有。没有竞争的社会就没有活力，而竞争必然会产生贫富、等级，此乃天道，乃社会进步的必然代价。无弱，强焉在？一个‘强’字，弱已经在其中了。故而，佛度心苦，修的是一颗平常心。”
韩楚风说道：“佛教主张利和同均，大师坦言等级乃天道与代价，不拘门户之见，令晚辈十分敬佩。晚辈在想，如果强者在公开、合法的情况下都可以做到杀掠，那么在不公开、不合法的条件下，弱势还剩下多大空间？佛度心苦虽慈悲，但人毕竟还有物质的一面。”
智玄大师说：“施主不必拘礼，请讲。”
韩楚风说：“如果主流文化能在弱势群体期望破格获取与强势群体期望更高生命价值的社会需求之间建立一个链接的纽带，或许更有积极意义。强势群体仅仅适用一般的竞争规则是不够的，主流文化应该对强势道德提出更高的要求，构建强势文化体系，赋予强势群体更高的生命价值。当然，这首先是以不平等为先决条件。”
智玄大师说：“利和同均，不平等已在其中。”
韩楚风说：“主流文化，当是推动社会进步、改善社会关系的文化。如果人的行为首先是政治的或宗教的需要，那么这种价值无疑也首先是政治的或宗教的价值。当社会将道德价值全部锁定在政治文化和宗教文化的时候，个人道德就没有价值空间了，既不利于鼓励强势对弱势的关注，也不利于社会整体道德素质由量变到质变的转化。”
智玄大师说：“施主的观点与佛教的主张并不矛盾，不同的是施主认为主流文化应该给强者个人一定的道德价值空间。贫僧以为，无论功德记在哪一家的账上，风调雨顺、国泰民安都将是众生的福报。”
韩楚风说：“只是，等级一直是我们社会文化的禁区，大家所以小心翼翼绕开禁区，是唯恐平等、尊严之类的东西受到伤害。”
智玄大师对丁元英宽怀一笑，说：“释、道、儒是中国传统文化的三大体系，施主这一刀下去，一个都没幸免哪，哈哈哈……”
丁元英说：“不敢，不敢。释、道、儒均是博大精深的学派，支撑中华民族走过了几千年的文明历程，是伟大的文明。但是，社会在发展，传统文化毕竟是以皇恩浩荡为先决条件的文化，讲的都是皆空、无为、中庸的理，以抑制个性而求生求解。当今社会已经发展到了市场经济的民主与法制，诸家学说也面临一个如实观照而俱进的课题，是传统？还是传承？统则僵死，承则光大。”
智玄大师说：“施主尚未畅所欲言，不好。海纳百川，施主纵是沧海一滴，我佛也愿汇而融之。今日有缘一叙，自当请施主开诚布公，以利佛理修证。”
丁元英说：“晚辈叹服佛法究竟真理真相的辩证思维，如是不可思议。但是，晚辈以为佛教包括了佛法，而佛法有别于佛教。佛教以佛法证一，进而证究竟，最终是为给心找个不苦的理由，成佛，无量寿，极乐。佛教以假度真的方便法门住福相、住寿相、住果相，是以无执无我为名相的太极我执，致使佛教具有了迷信、宿命、贪执的弱势文化特征，已然障蔽佛法。晚辈以为，如果佛教能依佛法破除自身迷障，不住不拘个人解脱，以佛法的如是不可思议究竟生产力与文明的真理真相，则佛法的佛教即出离宗教的佛教，成为觉悟众生的大乘法度，慧于纲纪泽于民生，是名普度众生。”
智玄大师过了许久黯然感叹道：“得智的得智，化缘的化缘，烧香的烧香，坐禅的坐禅。”
丁元英和了一句：“各尽所能，各取所需。”
智玄大师走到书案近前，写道:
悟道方知天命
修行务取真经
一生一灭一枯荣
皆有因缘注定
智玄大师说：“此‘天’非彼‘天’，非众生无明之天，亦非众生无明之命，此乃道天，因果不虚，故而改字‘方知’。修行不落恶果虽有信无证，却已无证有觉，已然是进步。能让迷者进步的经即是真经，真经即须务取。悲喜如是本无分别，当来则来，当去则去，皆有因缘注定，随心、随力、随缘。”
智玄大师信手把原句的“休言”改成了“方知”，把原句的“勿”改成了“务”，把原句的“悲、喜”改成了“生、灭”，把原句的“哪个前生”改成了“皆有因缘”。九个字的改动，理虽同是，而意思、意境、意气却全然不同，即灭嗔怒、我慢，直指究竟。
韩楚风看后说：“精妙！九字之境，无证而证。”
丁元英说：“谢大师开示。”
智玄大师说道：“贫僧与施主的一阕之缘今日圆了上阕，贫僧九字不实之处还望施主修正。下阕贫僧不改了，留半阕缘待续，倘若施主在某年的某一日想改下阕了，如蒙不弃，可带着改过的下阕再来圆续半阕之缘。”
丁元英说：“承蒙大师不弃，一定。”
智玄大师说：“施主身上乃三气居中啊。”
韩楚风问：“哪三气？”
智玄大师答道：“三分静气，三分贵气，三分杀气。”
韩楚风问道：“十分之气，还有一分呢？”
智玄大师说：“还有一气住于身中，游离心外——痞气。”
韩楚风脱口而出一个字：“绝！”
…………
丁元英和韩楚风两人出了茗香阁，穿过一道拱形门来到一禅寺的后院。
韩楚风问：“佛门净地能抽烟吗？”
丁元英笑笑说：“栏内是净，栏外是土，靠着栏杆就能抽。”
韩楚风说：“刚才有话没敢说，怕有吹捧之嫌，可又不吐不快，现在可以说了。扶贫的事若以次第而分，也有三个层面。一、天上掉馅饼的神话，实惠、破格，是为市井文化。二、最不道德的道德，明辨是非，是为哲人文化。三、不打碎点东西不足以缘起主题，大智大爱，是为英雄文化。”
丁元英说：“不敢当，不敢当。”话音刚落，突然意识到了什么，自嘲道：“咱们怎么转起文来了？可别恍恍惚惚以为自己也是大师了。”
韩楚风说：“惯性，惯性，一下子收不回来了。”
韩楚风说：“这趟如果不来，真是人生一大憾事。只是你我都有谤佛之嫌，也不怕下了地狱？”
丁元英说：“没有地狱，天堂焉在？总得有人在地狱呆着，咱们就算上一个，不然天堂就没着落了。”
韩楚风说：“一招杀富济贫引出得救之道的讨论，骂的是你，疼的却是传统观念。一年多不见你怎么有了这么高的境界？”
丁元英说：“哪里是境界，我还没冲动到为了让舆论溅几滴水花就去招惹那种骂名。当‘得救之道’的讨论浮出水面，那就是我要送给小丹的礼物。”
韩楚风脱口一声：“啊？我的天！你知道这件事得折腾多少人？得惹多大动静？原来就是……就是给一个女人的礼物？”
丁元英说：“天下之道论到极致，百姓的柴米油盐。人生冷暖论到极致，男人女人的一个‘情’字。这两个极致我都没敢冒犯，不可以吗？”
韩楚风说：“可以，当然可以。只是你一向对女人敬而远之，这个弯子转得太大了。”
丁元英说：“佛说看山是山、看水是水，我只是依佛法如实观照，看摩登女郎是摩登女郎，看红颜知己是红颜知己。”
韩楚风感叹道：“古有千金一笑之说，如今一看，那千金一笑又算得了什么？” https://t.cn/R2LjByJ
天道:五台山论道：
豆豆·《遥远的救世主》真乃神作，此段论道更是需要仔细理解。
作者:豆豆
《悟》
悟道休言天命，
修行勿取真经。
一悲一喜一枯荣，
哪个前生注定？
袈裟本无清净，
红尘不染性空。
幽幽古刹千年钟，
幽幽古刹千年钟，
都是痴人说梦。
智玄大师说：“敢问施主什么是真经？修行不取真经又修什么呢？”
丁元英回答道：“大师考问晚辈自在情理之中，晚辈就斗胆妄言了。所谓真经，就是能够达到寂空涅槃的究竟法门，可悟不可修。修为成佛，在求。悟为明性，在知。修行以行制性，悟道以性施行，觉者由心生律，修者以律制心。不落恶果者有信无证，住因住果、住念住心，如是生灭。不昧因果者无住而住，无欲无不欲，无戒无不戒，如是涅槃。”
智玄大师含笑而问：“不为成佛，那什么是佛教呢？”
丁元英说：“佛乃觉性，非人，人人都有觉性不等于觉性就是人。人相可坏，觉性无生无灭，即觉即显，即障即尘蔽，无障不显，了障涅槃。觉行圆满之佛乃佛教人相之佛，圆满即止，即非无量。若佛有量，即非阿弥陀佛。佛法无量即觉行无量，无圆无不圆，无满无不满，亦无是名究竟圆满。晚辈个人以为，佛教以次第而分，从精深处说是得道天成的道法，道法如来不可思议，即非文化。从浅义处说是导人向善的教义，善恶本有人相、我相、众生相，即是文化。从众生处说是以贪制贪、以幻制幻的善巧，虽不灭败坏下流，却无碍抚慰灵魂的慈悲。”
智玄大师说：“以施主之文笔言辞断不是佛门中人，施主参意不拘经文，自悟能达到这种境界已属难能可贵。以贫僧看来，施主已经踩到得道的门槛了，离得道只差一步，进则净土，退则凡尘，只是这一步难如登天。”
丁元英说：“承蒙大师开示，惭愧！惭愧！佛门讲一个‘缘’字，我与佛的缘站到门槛就算缘尽了，不进不出，亦邪亦正。与基督而言我进不得窄门，与佛而言我不可得道。我是几等的货色大师已从那首词里看得明白，装了斯文，露了痞性，满纸一个‘嗔’字。今天来到佛门净地拜见大师，只为讨得一个心安。”
智玄大师问道：“施主以钱敲门，若是贫僧收下了钱呢？”
韩楚风答道：“我们就走。如果是钱能买到的东西，就不必拜佛了。”
智玄大师说：“施主上山并非为了佛理修证，有事不妨道来，贫僧虽老学无成，念句‘阿弥陀佛’却还使得。”
丁元英把“神话”、“扶贫”的来龙去脉以及已经做的和将要做的向智玄大师简要讲了一遍，并且着重解释了主观上的“杀富济贫”和文化属性思考。这显然已经不是简单的市场竞争，也不是简单的扶贫，而是基于一种社会文化认识的自我作为。
智玄大师说：“施主已胜算在手，想必也应该计算到得手之后的情形，势必会招致有识之士的一片声讨、责骂。得救之道，岂能是杀富济贫？”
韩楚风随口一问：“那得救之道是什么？”
智玄大师说道：“投石击水，不起浪花也泛涟漪，妙在以扶贫而命题。当有识之士骂你比强盗还坏的时候，责骂者，责即为诊，诊而不医，无异于断为绝症，非仁人志士所为，也背不起这更大的骂名。故而，责必论道。”
丁元英说：“晚辈以为，传统观念的死结就在一个‘靠’字上，在家靠父母，出门靠朋友，靠上帝、靠菩萨、靠皇恩……总之靠什么都行，就是别靠自己。这是一个沉积了几千年的文化属性问题，非几次新文化运动就能开悟。晚辈无意评说道法，只在已经缘起的事情里顺水推舟，借英雄好汉的嗓子喊上两声，至少不违天道朝纲。”
智玄大师说：“以施主之参悟，心做心是，何来讨个心安呢？”
丁元英说：“无忏无愧的是佛，晚辈一介凡夫，不过是多识几个字的嘴上功夫，并无证量可言。我知道人会骂我，我以为佛不会骂我，是晚辈以为，并非真不会挨骂。大师缘何为大师？我以为是代佛说话的觉者。”
智玄大师说：“贫僧乃学佛之人，断不可代佛说话，亦非大师。得救之道自古仁人志士各有其说，百家争鸣。贫僧受不起施主一个‘讨’字，仅以修证之理如实观照，故送施主四个字：大爱不爱。”
丁元英说道：“谢大师！”
智玄大师说：“弱势得救之道，也有也没有。没有竞争的社会就没有活力，而竞争必然会产生贫富、等级，此乃天道，乃社会进步的必然代价。无弱，强焉在？一个‘强’字，弱已经在其中了。故而，佛度心苦，修的是一颗平常心。”
韩楚风说道：“佛教主张利和同均，大师坦言等级乃天道与代价，不拘门户之见，令晚辈十分敬佩。晚辈在想，如果强者在公开、合法的情况下都可以做到杀掠，那么在不公开、不合法的条件下，弱势还剩下多大空间？佛度心苦虽慈悲，但人毕竟还有物质的一面。”
智玄大师说：“施主不必拘礼，请讲。”
韩楚风说：“如果主流文化能在弱势群体期望破格获取与强势群体期望更高生命价值的社会需求之间建立一个链接的纽带，或许更有积极意义。强势群体仅仅适用一般的竞争规则是不够的，主流文化应该对强势道德提出更高的要求，构建强势文化体系，赋予强势群体更高的生命价值。当然，这首先是以不平等为先决条件。”
智玄大师说：“利和同均，不平等已在其中。”
韩楚风说：“主流文化，当是推动社会进步、改善社会关系的文化。如果人的行为首先是政治的或宗教的需要，那么这种价值无疑也首先是政治的或宗教的价值。当社会将道德价值全部锁定在政治文化和宗教文化的时候，个人道德就没有价值空间了，既不利于鼓励强势对弱势的关注，也不利于社会整体道德素质由量变到质变的转化。”
智玄大师说：“施主的观点与佛教的主张并不矛盾，不同的是施主认为主流文化应该给强者个人一定的道德价值空间。贫僧以为，无论功德记在哪一家的账上，风调雨顺、国泰民安都将是众生的福报。”
韩楚风说：“只是，等级一直是我们社会文化的禁区，大家所以小心翼翼绕开禁区，是唯恐平等、尊严之类的东西受到伤害。”
智玄大师对丁元英宽怀一笑，说：“释、道、儒是中国传统文化的三大体系，施主这一刀下去，一个都没幸免哪，哈哈哈……”
丁元英说：“不敢，不敢。释、道、儒均是博大精深的学派，支撑中华民族走过了几千年的文明历程，是伟大的文明。但是，社会在发展，传统文化毕竟是以皇恩浩荡为先决条件的文化，讲的都是皆空、无为、中庸的理，以抑制个性而求生求解。当今社会已经发展到了市场经济的民主与法制，诸家学说也面临一个如实观照而俱进的课题，是传统？还是传承？统则僵死，承则光大。”
智玄大师说：“施主尚未畅所欲言，不好。海纳百川，施主纵是沧海一滴，我佛也愿汇而融之。今日有缘一叙，自当请施主开诚布公，以利佛理修证。”
丁元英说：“晚辈叹服佛法究竟真理真相的辩证思维，如是不可思议。但是，晚辈以为佛教包括了佛法，而佛法有别于佛教。佛教以佛法证一，进而证究竟，最终是为给心找个不苦的理由，成佛，无量寿，极乐。佛教以假度真的方便法门住福相、住寿相、住果相，是以无执无我为名相的太极我执，致使佛教具有了迷信、宿命、贪执的弱势文化特征，已然障蔽佛法。晚辈以为，如果佛教能依佛法破除自身迷障，不住不拘个人解脱，以佛法的如是不可思议究竟生产力与文明的真理真相，则佛法的佛教即出离宗教的佛教，成为觉悟众生的大乘法度，慧于纲纪泽于民生，是名普度众生。”
智玄大师过了许久黯然感叹道：“得智的得智，化缘的化缘，烧香的烧香，坐禅的坐禅。”
丁元英和了一句：“各尽所能，各取所需。”
智玄大师走到书案近前，写道:
悟道方知天命
修行务取真经
一生一灭一枯荣
皆有因缘注定
智玄大师说：“此‘天’非彼‘天’，非众生无明之天，亦非众生无明之命，此乃道天，因果不虚，故而改字‘方知’。修行不落恶果虽有信无证，却已无证有觉，已然是进步。能让迷者进步的经即是真经，真经即须务取。悲喜如是本无分别，当来则来，当去则去，皆有因缘注定，随心、随力、随缘。”
智玄大师信手把原句的“休言”改成了“方知”，把原句的“勿”改成了“务”，把原句的“悲、喜”改成了“生、灭”，把原句的“哪个前生”改成了“皆有因缘”。九个字的改动，理虽同是，而意思、意境、意气却全然不同，即灭嗔怒、我慢，直指究竟。
韩楚风看后说：“精妙！九字之境，无证而证。”
丁元英说：“谢大师开示。”
智玄大师说道：“贫僧与施主的一阕之缘今日圆了上阕，贫僧九字不实之处还望施主修正。下阕贫僧不改了，留半阕缘待续，倘若施主在某年的某一日想改下阕了，如蒙不弃，可带着改过的下阕再来圆续半阕之缘。”
丁元英说：“承蒙大师不弃，一定。”
智玄大师说：“施主身上乃三气居中啊。”
韩楚风问：“哪三气？”
智玄大师答道：“三分静气，三分贵气，三分杀气。”
韩楚风问道：“十分之气，还有一分呢？”
智玄大师说：“还有一气住于身中，游离心外——痞气。”
韩楚风脱口而出一个字：“绝！”
…………
丁元英和韩楚风两人出了茗香阁，穿过一道拱形门来到一禅寺的后院。
韩楚风问：“佛门净地能抽烟吗？”
丁元英笑笑说：“栏内是净，栏外是土，靠着栏杆就能抽。”
韩楚风说：“刚才有话没敢说，怕有吹捧之嫌，可又不吐不快，现在可以说了。扶贫的事若以次第而分，也有三个层面。一、天上掉馅饼的神话，实惠、破格，是为市井文化。二、最不道德的道德，明辨是非，是为哲人文化。三、不打碎点东西不足以缘起主题，大智大爱，是为英雄文化。”
丁元英说：“不敢当，不敢当。”话音刚落，突然意识到了什么，自嘲道：“咱们怎么转起文来了？可别恍恍惚惚以为自己也是大师了。”
韩楚风说：“惯性，惯性，一下子收不回来了。”
韩楚风说：“这趟如果不来，真是人生一大憾事。只是你我都有谤佛之嫌，也不怕下了地狱？”
丁元英说：“没有地狱，天堂焉在？总得有人在地狱呆着，咱们就算上一个，不然天堂就没着落了。”
韩楚风说：“一招杀富济贫引出得救之道的讨论，骂的是你，疼的却是传统观念。一年多不见你怎么有了这么高的境界？”
丁元英说：“哪里是境界，我还没冲动到为了让舆论溅几滴水花就去招惹那种骂名。当‘得救之道’的讨论浮出水面，那就是我要送给小丹的礼物。”
韩楚风脱口一声：“啊？我的天！你知道这件事得折腾多少人？得惹多大动静？原来就是……就是给一个女人的礼物？”
丁元英说：“天下之道论到极致，百姓的柴米油盐。人生冷暖论到极致，男人女人的一个‘情’字。这两个极致我都没敢冒犯，不可以吗？”
韩楚风说：“可以，当然可以。只是你一向对女人敬而远之，这个弯子转得太大了。”
丁元英说：“佛说看山是山、看水是水，我只是依佛法如实观照，看摩登女郎是摩登女郎，看红颜知己是红颜知己。”
韩楚风感叹道：“古有千金一笑之说，如今一看，那千金一笑又算得了什么？” https://t.cn/R2LjByJ
【 ༄༅།།སྙིང་མ་འཇམ་དབྱངས། བཀའ་མ་གཏེར་ཆོས་རྒྱ་སྒྱུར། སྤྲིན་སྤུང་དཔེ་དེབ་ཚོགས་པ།། 寧瑪文殊 - 雲端藏經閣 Amazon Drive 】新增檔案：( 敬請廣為分享傳閱 )
( 註：此法對於在現代師兄弟間、上師與上師之間、寺院派系之間、道場與道場之間、法會比排場較量之間、自以為清淨....等，到處互看不順眼的當代，非常應機，宜多懺悔。)
ཉག་བླ་པདྨ་བདུད་འདུལ་ 白瑪鄧登全集 第 01 函 XXX༔ བཀའ་གསང་ཟབ་ཆོས་མཁའ་ཁྱབ་རང་གྲོལ་ལསཿ གླང་ཆེན་རབ་འབོག་གི་རྒྱུད་ལས་བྱུང་བའི་ཉམས་ཆགས་མ་ལུས་བཤགས་པའི་རྒྱལ་པོ་བཞུགསཿ 密教深法遍空自解脫 · 大象昏厥續中所出毀誓無餘懺悔王
雲端藏經閣：(不定期校潤更新)
https://t.cn/A6xNrnIF
（ 佛法無版權：點擊下載或複製網址貼上，下載儲存後開啟可閱。）
內容：
XXX༔ རང་ཞལ་དོན་དམ་བརྒྱུད་གསུམ་བླ་མ་སོགསཿ རྩ་གསུམ་ཞི་ཁྲོའི་ཚོགས་ལ་ཕྱག་འཚལ་ལོཿ ཆོས་རྣམས་ཀུན་གྱི་རྩ་བ་སྡོམ་པ་གསུམཿ གཅིག་ཏུ་བསྡོམས་ནས་བཤགས་པའི་རྒྱལ་པོ་བསྟནཿ
本面勝義三傳上師等，三本靜猛尊眾敬頂禮！
一切諸法根本三律儀，總攝一體懺悔王宣說！
ༀ༔ ཡེ་ཤེས་སྐུ་མཆོག་རང་བཞིན་དཀྱིལ་འཁོར་ནིཿ ཟླ་རྒྱས་བཞིན་དུ་སྤྲོས་པ་མི་མངའ་ཡང་༔ ཐུགས་རྗེའི་ཉི་གསལ་འོད་བཞིན་སྙོམས་མཛད་པཿ འདིར་གཤེགས་བདག་ལ་དགོངས་ཤིང་བཞུགས་སུ་གསོལཿ
嗡！
智慧勝身自性妙壇城，猶如滿月雖離諸戲論，
然如大悲日光普照明，垂念於我臨此請安住！
བརྗོད་མེད་ཤེས་རབ་མི་གཡོ་ཆོས་ཀྱི་སྐུཿ བདེ་ཆེན་ལོངས་སྤྱོད་རྫོགས་སྐུ་རིགས་ལྔའི་གཙོཿ ཐུགས་རྗེའི་ཐབས་མཁས་རྒྱ་ཆེ་རོལ་པ་ཡིཿ ཞི་ཁྲོ་སྤྲུལ་པའི་སྐུ་ལ་ཕྱག་འཚལ་ལོཿ
無詮智慧不動妙法身，大樂圓滿報身五部尊，
大悲方便善巧廣遊舞，靜猛幻化尊身敬頂禮！
དངོས་སུ་འབྱོར་དང་ཡིད་ཀྱིས་རྣམ་སྤྲུལ་ཏེཿ ཀུན་ཏུ་བཟང་པོ་བླ་མེད་མཆོད་སྤྲིན་གྱིསཿ མཁའ་དབྱིངས་རྣམ་དག་རྒྱ་ཆེན་ཡང་བཀོད་དེཿ ཕྱི་ནང་གསང་བའི་མཆོད་པ་རྒྱ་མཚོས་མཆོདཿ
實物陳設以及意幻化，普賢無上殊勝供養雲，
廣大清淨虛空悉莊嚴，內外秘密供品大海奉！
ཀུན་ཏུ་བཟང་མོ་གསང་བའི་བྷ་ག་ལཿ རྒྱལ་བའི་དཀྱིལ་འཁོར་མ་ལུས་རབ་འབྱམས་ཀུནཿ འདུ་བྲལ་མེད་པའི་ངང་དུ་རོ་གཅིག་པསཿ གཉིས་མེད་བྱང་ཆུབ་སེམས་ཀྱི་མཉེས་གྱུར་ཅིགཿ
普賢佛母秘密帕嘎中，一切廣大無餘佛壇城，
非即非離體中一味故，無二菩提妙心願令喜！
སེམས་ཀྱི་རང་བཞིན་ཆོས་ཉིད་ནམ་མཁའ་ཆེཿ ཆོས་རྣམས་རྣམ་དག་ཡེ་ནས་འོད་གསལ་ཞིང་༔ རྣལ་འབྱོར་ཉིད་དབྱིངས་སྨྲ་བསམ་བརྗོད་ལས་འདསཿ མཉམ་ཉིད་བྱང་ཆུབ་སེམས་ལ་རྟག་ཏུ་འདུདཿ
心之自性法性大虛空，諸法清淨本來光明刹，
瑜伽法界超越諸言思，恆禮大平等性菩提心！
ཀུན་བཟང་རྫོགས་ཆེན་ཡེ་ནས་བརྡལ་བ་ལཿ ཕྱི་ནང་གསང་བའི་དཀྱིལ་འཁོར་བཀོད་པ་ནིཿ སྣང་སྲིད་རྣམ་དག་ལྷ་དང་ལྷ་མོའི་དབྱིངསཿ འབྱུང་དང་འབྱུང་གྱུར་ཡབ་ཡུམ་ལྷུན་རྫོགས་རྣམསཿ
本來周遍普賢大圓滿，內外秘密壇城妙莊嚴，
萬有清淨尊父尊母界，當來已來父母任運圓，
གསང་ཆེན་རབ་དགྱེས་གཟུགས་ཆེན་བདག་ཉིད་མའིཿ མཁའ་དབྱིངས་ཀློང་ཡངས་པད་མོ་འཁྱིལ་བ་ལཿ གཉིས་མེད་ཐིག་ལེ་ཆེན་པོར་འོད་གསལ་ཞིང་༔ མ་བཅོས་སྤྲོས་མེད་བྱང་ཆུབ་སྙིང་པོའི་སྐུཿ
大密極喜勝色體性母，廣大空界蓮花漩聚中，
無二殊勝明點光明刹，無作離戲菩提藏之身，
ཅིར་ཡང་སྣང་བ་བདེ་ཆེན་གཡུང་དྲུང་ལྷཿ འདུ་བྲལ་མེད་པ་གསང་བའི་དཀྱིལ་འཁོར་ནིཿ བདག་ཉིད་ཆེན་པོ་རིགས་ལྔ་ཡབ་ཡུམ་དང་༔ བྱང་ཆུབ་ལྕམ་དྲལ་ཁྲོ་བོ་ཁྲོ་མོའི་ཚོགསཿ
悉皆顯現大樂堅固尊，非即非離秘密妙壇城，
殊勝體性五部父母尊，菩提兄妹怒父怒母眾，
རྡོ་རྗེ་ལྷ་མོ་ཚོགས་རྗེ་ཚོགས་ཀྱི་བདགཿ རིགས་ལྔ་དཔལ་ཆེན་ཁྲོ་རྒྱལ་ཡབ་ཡུམ་བཅུཿ གནས་དང་ཡུལ་གྱི་ཕྱག་རྒྱ་སྒོ་མ་བཞིཿ ཡེ་ཤེས་སྤྲུལ་པའི་ལྷ་ཚོགས་མང་པོ་རྣམསཿ
金剛尊母眾會眾尊主，五部吉祥怒王十父母，
住處境域四門手印母，智慧幻化無量諸尊眾，
མ་ལྟར་བྱམས་ཤིང་སྲིང་ལྟར་གདུང་ལ་སོགསཿ ལེགས་ཉེས་སྟངས་འཛིན་དམ་ཚིག་རྗེས་གཅོད་མཿ ཕྱི་ནང་མཁའ་འགྲོ་རྣལ་འབྱོར་མ་ཡི་ཚོགསཿ དཔང་གྱུར་རྡོ་རྗེ་དམ་ཅན་དགོངས་སུ་གསོལཿ
如母慈憫如姐愛憐等，分辨善惡隨念三昧耶，
內外空行瑜伽尊母眾，見證金剛具誓請垂念！
ཐུགས་རྗེའི་གདུང་ཚོབ་རྣལ་འབྱོར་བདག་ཅག་གིསཿ འགྲོ་བའི་དོན་དུ་བྱང་ཆུབ་སེམས་བསྐྱེད་དེཿ བླ་མེད་གོ་འཕང་ཐོབ་པར་བྱ་བའི་ཕྱིརཿ བསྟན་པ་རྒྱ་མཚོའི་སོ་སོའི་འདུལ་ཁྲིམས་དང་༔
大悲法嗣瑜伽我等眾，為利眾生發大菩提心，
為令證得無上佛果位，教法大海別解脫律儀，
སྐུ་གསུང་ཐུགས་དང་མཉམ་སྦྱོར་སྡོམ་པའི་མཆོགཿ རྡོ་རྗེ་འདའ་དཀའ་དམ་ཚིག་གཏན་གྱི་གཉེརཿ སྤྱི་དང་ཁྱད་པར་ལྷག་པའི་དམ་ཚིག་རྣམསཿ སྔ་ཕྱིར་མནོས་ཤིང་གཉེར་དུ་སྨྲས་སོ་འཚལཿ
與身語意和合勝律儀，金剛難越誓言恆守護，
總及差別增上三昧耶，先後受取並言善守護。
ཡུན་དུ་མི་གཏོང་འདའ་བར་མི་བགྱིད་ལཿ དོན་ལ་གོལ་ཞིང་ལྡོག་སེམས་མ་མཆིས་ཀྱང་༔ གདོད་བྱ་ལོང་ཡོད་སྙམ་པའི་ལེ་ལོ་ཡིསཿ ཀློང་དུ་མ་གྱུར་རྩལ་ཤུགས་ཆུང་བ་དང་༔
恆時不捨亦不犯違越，於義無謬亦不起顛倒，
然思尚有閒暇懈怠者，未能通達能力極微弱，
ཤེས་བཞིན་མི་ལྡན་བག་མེད་དབང་གྱུར་ཏེཿ བསྒོམ་ལ་མི་བརྩོན་བསྙེན་བསྒྲུབ་གཡེལ་ལ་སོགསཿ ཚོར་དང་མ་ཚོར་མ་རིག་དབང་གིས་ནཿ སྟོན་པའི་བཀའ་དང་དམ་ལས་འགལ་གྱུར་ཏེཿ
不具正知隨諸放逸轉，修不精進念修散亂等，
受及未受無明之力故，違背佛教及違三昧耶，
རྣལ་འབྱོར་གང་ཞིག་དམ་ཚིག་ཉམས་པ་དང་༔ སྐད་ཅིག་ཙམ་ཡང་ཕྲད་པར་མི་བྱ་ཞེསཿ བཀའ་ལས་བྱུང་ཡང་དེ་ལྟར་མ་རྟོགས་ཏེཿ གསང་སྒོ་འཆོལ་བས་དབྱེ་བསལ་དཀའ་བ་སྟེཿ
謂與毀壞誓言瑜伽士，縱僅刹那亦勿共相處，
雖是教中所言然未悟，密門錯亂難以善分辨，
མངོན་ཤེས་ཆུང་བས་སྐྱོན་ཅན་མ་རྟོགས་ཏེཿ ཉམས་དང་ཚོགས་འདྲེས་ཉམས་པ་བསྐང་བ་དང་༔ ཉམས་དང་སྣོད་མིན་རྣམས་ལ་ཆོས་བཤད་དང་༔ ཉམས་ལ་མི་འཛེམ་ཉམས་པའི་སྐྱོན་ལ་སོགསཿ
神通力弱有過而不知，與毀誓者混雜酬補毀，
於諸毀誓非器者說法，不避毀者毀誓罪過等，
ཉམས་དང་འགྲོགས་ཤིང་ཉམས་པ་དེ་དག་གིསཿ ཉམས་གྲིབ་སྐྱོན་གྱིས་གོས་པར་གྱུར་ཏོ་འཚལཿ ཚེ་འདིའི་རྐྱེན་དང་ཡུན་གྱི་སྒྲིབ་པ་རྣམསཿ རང་གནོང་འགྱོད་པའི་སེམས་ཀྱིས་མཐོལ་ལོ་བཤགསཿ
與毀誓者為伴彼等罪，能令沾染毀誓諸晦氣，
今生違緣長久諸罪障，自作追悔之心發露懺！
བྱམས་པའི་ཐུགས་རྗེས་བདག་ལ་དགོངས་ནས་ཀྱང་༔ གཉིས་མེད་དབྱིངས་སུ་མི་འགྱུར་བདག་བཀོད་དེཿ མི་དམིགས་བཏང་སྙོམས་ངང་དུ་བཞུགས་ནས་ཀྱང་༔ གཉིས་མེད་དོན་གྱི་ཚངས་པ་སྩལ་དུ་གསོལཿ
慈憫大悲垂念於我已，無二法界不變自莊嚴，
無緣平等體中安住已，無二清淨妙義祈恩賜！
དོན་དམ་དམིགས་མེད་སྤྲོས་དང་བྲལ་བ་ལཿ རྣམ་རྟོག་གང་ཡང་དམིགས་པར་མི་འགྱུར་ཏེཿ ཀུན་རྫོབ་སྒྱུ་མ་ཙམ་གྱི་དབང་གིས་ནིཿ ནོངས་པ་མཆིས་ན་རང་གནོང་བཟོད་པར་གསོལཿ
勝義無緣離諸戲論中，所有分別一切悉無緣，
唯以世俗幻化之力故，若有罪過自悔祈寬恕！
ཡིག་བརྒྱ་ཚང་བར་བརྗོདཿ
誦百字明。
-------------------------------------------
༄༅། །ཡང་དག་ཚད་མ་གསུམ་གྱི་ང་རོ་ཡིས། །ལྟ་དམན་རི་དྭགས་ཚོགས་རྣམས་སྐྲག་མཛད་པ། །ཐེག་མཆོག་སེངྒེའི་སྒྲ་དབྱངས་ས་གསུམ་ཁྱབ། །མཚོ་སྐྱེས་རྒྱལ་བའི་བསྟན་པ་རྒྱས་གྱུར་ཅིག །མི་ཕམ་འཇམ་དབྱངས་རྣམ་རྒྱལ་རྒྱ་མཚོ།
三種真實正量吼聲震，一切劣見獸眾皆驚恐，
勝乘獅子吼音遍三地，蓮師大寶教法願興盛！
- 彌龐蔣揚南傑嘉措（不敗妙音尊勝海）
寧瑪文殊 - 經典伏藏漢譯 NMKT ༄༅།།རྙིང་མ་འཇམ་དབྱངས། བཀའ་མ་གཏེར་ཆོས་རྒྱ་སྒྱུར།།
( 註：此法對於在現代師兄弟間、上師與上師之間、寺院派系之間、道場與道場之間、法會比排場較量之間、自以為清淨....等，到處互看不順眼的當代，非常應機，宜多懺悔。)
ཉག་བླ་པདྨ་བདུད་འདུལ་ 白瑪鄧登全集 第 01 函 XXX༔ བཀའ་གསང་ཟབ་ཆོས་མཁའ་ཁྱབ་རང་གྲོལ་ལསཿ གླང་ཆེན་རབ་འབོག་གི་རྒྱུད་ལས་བྱུང་བའི་ཉམས་ཆགས་མ་ལུས་བཤགས་པའི་རྒྱལ་པོ་བཞུགསཿ 密教深法遍空自解脫 · 大象昏厥續中所出毀誓無餘懺悔王
雲端藏經閣：(不定期校潤更新)
https://t.cn/A6xNrnIF
（ 佛法無版權：點擊下載或複製網址貼上，下載儲存後開啟可閱。）
內容：
XXX༔ རང་ཞལ་དོན་དམ་བརྒྱུད་གསུམ་བླ་མ་སོགསཿ རྩ་གསུམ་ཞི་ཁྲོའི་ཚོགས་ལ་ཕྱག་འཚལ་ལོཿ ཆོས་རྣམས་ཀུན་གྱི་རྩ་བ་སྡོམ་པ་གསུམཿ གཅིག་ཏུ་བསྡོམས་ནས་བཤགས་པའི་རྒྱལ་པོ་བསྟནཿ
本面勝義三傳上師等，三本靜猛尊眾敬頂禮！
一切諸法根本三律儀，總攝一體懺悔王宣說！
ༀ༔ ཡེ་ཤེས་སྐུ་མཆོག་རང་བཞིན་དཀྱིལ་འཁོར་ནིཿ ཟླ་རྒྱས་བཞིན་དུ་སྤྲོས་པ་མི་མངའ་ཡང་༔ ཐུགས་རྗེའི་ཉི་གསལ་འོད་བཞིན་སྙོམས་མཛད་པཿ འདིར་གཤེགས་བདག་ལ་དགོངས་ཤིང་བཞུགས་སུ་གསོལཿ
嗡！
智慧勝身自性妙壇城，猶如滿月雖離諸戲論，
然如大悲日光普照明，垂念於我臨此請安住！
བརྗོད་མེད་ཤེས་རབ་མི་གཡོ་ཆོས་ཀྱི་སྐུཿ བདེ་ཆེན་ལོངས་སྤྱོད་རྫོགས་སྐུ་རིགས་ལྔའི་གཙོཿ ཐུགས་རྗེའི་ཐབས་མཁས་རྒྱ་ཆེ་རོལ་པ་ཡིཿ ཞི་ཁྲོ་སྤྲུལ་པའི་སྐུ་ལ་ཕྱག་འཚལ་ལོཿ
無詮智慧不動妙法身，大樂圓滿報身五部尊，
大悲方便善巧廣遊舞，靜猛幻化尊身敬頂禮！
དངོས་སུ་འབྱོར་དང་ཡིད་ཀྱིས་རྣམ་སྤྲུལ་ཏེཿ ཀུན་ཏུ་བཟང་པོ་བླ་མེད་མཆོད་སྤྲིན་གྱིསཿ མཁའ་དབྱིངས་རྣམ་དག་རྒྱ་ཆེན་ཡང་བཀོད་དེཿ ཕྱི་ནང་གསང་བའི་མཆོད་པ་རྒྱ་མཚོས་མཆོདཿ
實物陳設以及意幻化，普賢無上殊勝供養雲，
廣大清淨虛空悉莊嚴，內外秘密供品大海奉！
ཀུན་ཏུ་བཟང་མོ་གསང་བའི་བྷ་ག་ལཿ རྒྱལ་བའི་དཀྱིལ་འཁོར་མ་ལུས་རབ་འབྱམས་ཀུནཿ འདུ་བྲལ་མེད་པའི་ངང་དུ་རོ་གཅིག་པསཿ གཉིས་མེད་བྱང་ཆུབ་སེམས་ཀྱི་མཉེས་གྱུར་ཅིགཿ
普賢佛母秘密帕嘎中，一切廣大無餘佛壇城，
非即非離體中一味故，無二菩提妙心願令喜！
སེམས་ཀྱི་རང་བཞིན་ཆོས་ཉིད་ནམ་མཁའ་ཆེཿ ཆོས་རྣམས་རྣམ་དག་ཡེ་ནས་འོད་གསལ་ཞིང་༔ རྣལ་འབྱོར་ཉིད་དབྱིངས་སྨྲ་བསམ་བརྗོད་ལས་འདསཿ མཉམ་ཉིད་བྱང་ཆུབ་སེམས་ལ་རྟག་ཏུ་འདུདཿ
心之自性法性大虛空，諸法清淨本來光明刹，
瑜伽法界超越諸言思，恆禮大平等性菩提心！
ཀུན་བཟང་རྫོགས་ཆེན་ཡེ་ནས་བརྡལ་བ་ལཿ ཕྱི་ནང་གསང་བའི་དཀྱིལ་འཁོར་བཀོད་པ་ནིཿ སྣང་སྲིད་རྣམ་དག་ལྷ་དང་ལྷ་མོའི་དབྱིངསཿ འབྱུང་དང་འབྱུང་གྱུར་ཡབ་ཡུམ་ལྷུན་རྫོགས་རྣམསཿ
本來周遍普賢大圓滿，內外秘密壇城妙莊嚴，
萬有清淨尊父尊母界，當來已來父母任運圓，
གསང་ཆེན་རབ་དགྱེས་གཟུགས་ཆེན་བདག་ཉིད་མའིཿ མཁའ་དབྱིངས་ཀློང་ཡངས་པད་མོ་འཁྱིལ་བ་ལཿ གཉིས་མེད་ཐིག་ལེ་ཆེན་པོར་འོད་གསལ་ཞིང་༔ མ་བཅོས་སྤྲོས་མེད་བྱང་ཆུབ་སྙིང་པོའི་སྐུཿ
大密極喜勝色體性母，廣大空界蓮花漩聚中，
無二殊勝明點光明刹，無作離戲菩提藏之身，
ཅིར་ཡང་སྣང་བ་བདེ་ཆེན་གཡུང་དྲུང་ལྷཿ འདུ་བྲལ་མེད་པ་གསང་བའི་དཀྱིལ་འཁོར་ནིཿ བདག་ཉིད་ཆེན་པོ་རིགས་ལྔ་ཡབ་ཡུམ་དང་༔ བྱང་ཆུབ་ལྕམ་དྲལ་ཁྲོ་བོ་ཁྲོ་མོའི་ཚོགསཿ
悉皆顯現大樂堅固尊，非即非離秘密妙壇城，
殊勝體性五部父母尊，菩提兄妹怒父怒母眾，
རྡོ་རྗེ་ལྷ་མོ་ཚོགས་རྗེ་ཚོགས་ཀྱི་བདགཿ རིགས་ལྔ་དཔལ་ཆེན་ཁྲོ་རྒྱལ་ཡབ་ཡུམ་བཅུཿ གནས་དང་ཡུལ་གྱི་ཕྱག་རྒྱ་སྒོ་མ་བཞིཿ ཡེ་ཤེས་སྤྲུལ་པའི་ལྷ་ཚོགས་མང་པོ་རྣམསཿ
金剛尊母眾會眾尊主，五部吉祥怒王十父母，
住處境域四門手印母，智慧幻化無量諸尊眾，
མ་ལྟར་བྱམས་ཤིང་སྲིང་ལྟར་གདུང་ལ་སོགསཿ ལེགས་ཉེས་སྟངས་འཛིན་དམ་ཚིག་རྗེས་གཅོད་མཿ ཕྱི་ནང་མཁའ་འགྲོ་རྣལ་འབྱོར་མ་ཡི་ཚོགསཿ དཔང་གྱུར་རྡོ་རྗེ་དམ་ཅན་དགོངས་སུ་གསོལཿ
如母慈憫如姐愛憐等，分辨善惡隨念三昧耶，
內外空行瑜伽尊母眾，見證金剛具誓請垂念！
ཐུགས་རྗེའི་གདུང་ཚོབ་རྣལ་འབྱོར་བདག་ཅག་གིསཿ འགྲོ་བའི་དོན་དུ་བྱང་ཆུབ་སེམས་བསྐྱེད་དེཿ བླ་མེད་གོ་འཕང་ཐོབ་པར་བྱ་བའི་ཕྱིརཿ བསྟན་པ་རྒྱ་མཚོའི་སོ་སོའི་འདུལ་ཁྲིམས་དང་༔
大悲法嗣瑜伽我等眾，為利眾生發大菩提心，
為令證得無上佛果位，教法大海別解脫律儀，
སྐུ་གསུང་ཐུགས་དང་མཉམ་སྦྱོར་སྡོམ་པའི་མཆོགཿ རྡོ་རྗེ་འདའ་དཀའ་དམ་ཚིག་གཏན་གྱི་གཉེརཿ སྤྱི་དང་ཁྱད་པར་ལྷག་པའི་དམ་ཚིག་རྣམསཿ སྔ་ཕྱིར་མནོས་ཤིང་གཉེར་དུ་སྨྲས་སོ་འཚལཿ
與身語意和合勝律儀，金剛難越誓言恆守護，
總及差別增上三昧耶，先後受取並言善守護。
ཡུན་དུ་མི་གཏོང་འདའ་བར་མི་བགྱིད་ལཿ དོན་ལ་གོལ་ཞིང་ལྡོག་སེམས་མ་མཆིས་ཀྱང་༔ གདོད་བྱ་ལོང་ཡོད་སྙམ་པའི་ལེ་ལོ་ཡིསཿ ཀློང་དུ་མ་གྱུར་རྩལ་ཤུགས་ཆུང་བ་དང་༔
恆時不捨亦不犯違越，於義無謬亦不起顛倒，
然思尚有閒暇懈怠者，未能通達能力極微弱，
ཤེས་བཞིན་མི་ལྡན་བག་མེད་དབང་གྱུར་ཏེཿ བསྒོམ་ལ་མི་བརྩོན་བསྙེན་བསྒྲུབ་གཡེལ་ལ་སོགསཿ ཚོར་དང་མ་ཚོར་མ་རིག་དབང་གིས་ནཿ སྟོན་པའི་བཀའ་དང་དམ་ལས་འགལ་གྱུར་ཏེཿ
不具正知隨諸放逸轉，修不精進念修散亂等，
受及未受無明之力故，違背佛教及違三昧耶，
རྣལ་འབྱོར་གང་ཞིག་དམ་ཚིག་ཉམས་པ་དང་༔ སྐད་ཅིག་ཙམ་ཡང་ཕྲད་པར་མི་བྱ་ཞེསཿ བཀའ་ལས་བྱུང་ཡང་དེ་ལྟར་མ་རྟོགས་ཏེཿ གསང་སྒོ་འཆོལ་བས་དབྱེ་བསལ་དཀའ་བ་སྟེཿ
謂與毀壞誓言瑜伽士，縱僅刹那亦勿共相處，
雖是教中所言然未悟，密門錯亂難以善分辨，
མངོན་ཤེས་ཆུང་བས་སྐྱོན་ཅན་མ་རྟོགས་ཏེཿ ཉམས་དང་ཚོགས་འདྲེས་ཉམས་པ་བསྐང་བ་དང་༔ ཉམས་དང་སྣོད་མིན་རྣམས་ལ་ཆོས་བཤད་དང་༔ ཉམས་ལ་མི་འཛེམ་ཉམས་པའི་སྐྱོན་ལ་སོགསཿ
神通力弱有過而不知，與毀誓者混雜酬補毀，
於諸毀誓非器者說法，不避毀者毀誓罪過等，
ཉམས་དང་འགྲོགས་ཤིང་ཉམས་པ་དེ་དག་གིསཿ ཉམས་གྲིབ་སྐྱོན་གྱིས་གོས་པར་གྱུར་ཏོ་འཚལཿ ཚེ་འདིའི་རྐྱེན་དང་ཡུན་གྱི་སྒྲིབ་པ་རྣམསཿ རང་གནོང་འགྱོད་པའི་སེམས་ཀྱིས་མཐོལ་ལོ་བཤགསཿ
與毀誓者為伴彼等罪，能令沾染毀誓諸晦氣，
今生違緣長久諸罪障，自作追悔之心發露懺！
བྱམས་པའི་ཐུགས་རྗེས་བདག་ལ་དགོངས་ནས་ཀྱང་༔ གཉིས་མེད་དབྱིངས་སུ་མི་འགྱུར་བདག་བཀོད་དེཿ མི་དམིགས་བཏང་སྙོམས་ངང་དུ་བཞུགས་ནས་ཀྱང་༔ གཉིས་མེད་དོན་གྱི་ཚངས་པ་སྩལ་དུ་གསོལཿ
慈憫大悲垂念於我已，無二法界不變自莊嚴，
無緣平等體中安住已，無二清淨妙義祈恩賜！
དོན་དམ་དམིགས་མེད་སྤྲོས་དང་བྲལ་བ་ལཿ རྣམ་རྟོག་གང་ཡང་དམིགས་པར་མི་འགྱུར་ཏེཿ ཀུན་རྫོབ་སྒྱུ་མ་ཙམ་གྱི་དབང་གིས་ནིཿ ནོངས་པ་མཆིས་ན་རང་གནོང་བཟོད་པར་གསོལཿ
勝義無緣離諸戲論中，所有分別一切悉無緣，
唯以世俗幻化之力故，若有罪過自悔祈寬恕！
ཡིག་བརྒྱ་ཚང་བར་བརྗོདཿ
誦百字明。
-------------------------------------------
༄༅། །ཡང་དག་ཚད་མ་གསུམ་གྱི་ང་རོ་ཡིས། །ལྟ་དམན་རི་དྭགས་ཚོགས་རྣམས་སྐྲག་མཛད་པ། །ཐེག་མཆོག་སེངྒེའི་སྒྲ་དབྱངས་ས་གསུམ་ཁྱབ། །མཚོ་སྐྱེས་རྒྱལ་བའི་བསྟན་པ་རྒྱས་གྱུར་ཅིག །མི་ཕམ་འཇམ་དབྱངས་རྣམ་རྒྱལ་རྒྱ་མཚོ།
三種真實正量吼聲震，一切劣見獸眾皆驚恐，
勝乘獅子吼音遍三地，蓮師大寶教法願興盛！
- 彌龐蔣揚南傑嘉措（不敗妙音尊勝海）
寧瑪文殊 - 經典伏藏漢譯 NMKT ༄༅།།རྙིང་མ་འཇམ་དབྱངས། བཀའ་མ་གཏེར་ཆོས་རྒྱ་སྒྱུར།།
不惑之年～知行合一～表里如应
故君子贵有识，力学穷理则识益明，照知不惑，乃益敏矣。致曲不贰，则德有定体；体象诚定，则文节着见；一曲致文，则余善兼照；明能兼照，则必将徙义；诚能徙义，则德自通变；能通其变，则圆神无滞。唯天下至诚，为能尽其性；能尽其性，则能尽人之性；能尽人之性，则能尽物之性；能尽物之性，则可以赞天地之化育；可以赞天地之化育，则可以与天地参矣！
君子不轻天下而重其身，不轻其身而重天下。凡为其所当为，不为其所不可为者而已。故贵以身为天下，若可寄天下；故爱以身为天下，若可托天下。受国之垢，是谓社稷主；受国不祥，是为天下王。
大抵人有身，便有自私之理，宜其与道难一。 人之于仪形，有是持养者，有是修饰者。人之于性，犹器之受光于日，日本不动之物。 须是识在所行之先，譬如行路，须得光照。 盖目虽有明，待日光而后见万物；心虽有虑，待圣言而后经万事。
知道自然的作为，并且了解人的作为，这就达到了认识的极点。知道自然的作为是懂得事物出于自然了解人的作为，是用他智慧所通晓的知识哺育、熏陶他智慧所未能通晓的知识，直至自然死亡而不中途天折，这恐怕就是认识的最高境界。
古时候研究道术的人，总是以恬静来调养心智；心智生成却不用智巧行事，可称为心智调养恬静。心智与恬静交相调治，因而谐和顺应之情从本性中表露而出。德就是谐和；道就是顺应。德无所不容，就叫做仁；道无所不顺，就叫做义。义理彰明因而物类相亲，就叫做忠；心中纯厚朴实而且返回本真，就叫做乐；诚信著显、容仪得体而且合于一定礼仪的节度和表征，就叫做礼。
追求“虚”达到了极点，坚守“静”达到了至诚。万物都在蓬勃地生长，我从中观察到了它们复归的规律。世间万物纷繁成长，各自又复归于它们的原来的根底。复归根底就叫做清静，清静就叫做复原本性，复原本性就叫做常理，通晓常理叫做明白。不了解常理，为所欲为必有凶险。通晓常理就会宽容，宽容才能大公无私，大公无私才能全面周到，全面周到オ会合乎自然，合乎自然才能归于正道，归于正道能保持长久，至死都不会有危险。
诚意者、仁也。诚心者、智也。修身者、勇也。三者备而内圣成矣。内圣成则外王备。诚心者、正心之基也。修身者、率性而行也。故君子一正心。而天下定矣。诚意者、立命也。诚心者、正性也。正心者、身内之性命合一也。修身者、性命之表於外也。能修其身。君子之命立矣。天下之命立矣。君子修其身而天下平。正其心而天下定。一诚而天下命。一正心而心明。物来毕照。及其至也。明照四方。心正而智生。智生而不惑。不惑而心不动。心正之智为真智。心正则不惑。不惑则无忧。无忧则无惧。故曰智者不惑。仁者不忧。勇者不惧。君子之道者三。所以行之一也。智而已矣。君子正心。必先诚其意者。一念而智明。一念而智蒙也。明则赞天地之化育。蒙则动天地之枢机。
能致其知者，察三才之道，辨万物之理，小大精粗，无不尽也。此之谓穷理，知之至也。知至矣，则在我者之足贵，在彼者之不足玩，未有不能明之者也。有知之之明而不能好之，未可也，故加之诚心以好之。有好之之心而不能乐之，未可也，故加之至意以乐之。能乐之则能安之矣。如是则万物之自外至者，安能累我哉？万物之所不能累，故吾之所以尽其性也。能尽其性，则诚矣。诚者，成也，不惑也。既诚矣，必充之，使可大焉。既大矣，必推之，使可化焉。能化矣，则含智之民，肖翘之物，有待于我者，莫不由之以全其性，遂其宜，而吾之用与天地参矣。德如此其至也。而应乎外者，未尝不与人同，此吾之道所以为天下之通道也。因形移易谓之变，离形顿革谓之化。
智有二，有世间智，有出世间智。世间智有二，一者博学宏辨，长技远略。但以多智多解而胜乎人者是也；二者明善恶.别邪正。行其所当行，而止其所当止者是也。仅得其初，是谓狂智！当堕三涂。兼得其后，是谓正智，报在人天。何以故，德胜才，谓之君子；才胜德，谓之小人。出世间智亦二，一者善能分别如来正法，四谛六度等，依而奉行者是也；二者破无明惑，如实了了，见自本心者是也。仅得其初，是出世间智也，名为渐入。兼得其后，是出世间上上智也，乃名顿超。何以故，但得本，莫愁末；得末者，未必得本也。今有乍得世智初分！便谓大徹大悟者，何谬昧之甚。
天地鬼神且莫测其行藏，而况人乎？由是可以出世、可以入世；可以遁世、可以经世；潜见惕跃，总由乎心，仕止久速，各当其可。有如狮子之迷踪，神龙之变化，渊乎妙哉！
然究竟此海之内，寓我本源在内，何者为我本源？细细寻绎，究竟到视而无见，听而无闻。积功既久，自然胸襟一朝廓落，眼光立地澄清，见我本来面目明妙天机，现这一点真性，始信大道原不负人也！诸子，圣贤仙佛，成道升天已久。要见圣贤仙佛之心，先明圣贤仙佛之理。能明圣贤仙佛之理，便悟圣贤仙佛之法，便行圣贤仙佛之事。能行圣贤仙佛之事，便是圣贤仙佛之身子。诸子，圣贤仙佛之心，果在何处？只在各人方寸台中。圣贤仙佛之理在何处？只在各人之眼前。圣贤仙佛之法在何处？只在经文史集中。圣贤仙佛之事，不出世法之外，只在世法之中。圣贤仙佛之身，又在圣贤仙佛之中心。若知圣贤仙佛之心于方寸之中者，则能明其理。能明其理，则能悟其法。能悟其法，则能行其事矣。能明其理，则正道存。能悟其法，则诸缘觉。能行其事，则功业立，而天机不息，万劫常存。当知此人神通智慧，已具圣贤仙佛之体，即是圣贤仙佛之身矣。诸子，参悟从甚么处下手，你们要先去受初真戒，降伏身心，使方寸不乱，则能见圣贤仙佛之心了，然后进受中极戒，开辟性灵，使玄关通澈，则能明圣贤仙佛之理了。然后进受天仙戒，精研妙义，使智慧圆通，则能通圣贤仙佛之道了。然后解脱无碍，可圆可方，可大可小，可行可止，可前可后，可生可死，可屈可伸，可出可入，可圣可贤，可仙可佛；可四生，可六道，可天宫，可地狱。随方设教，历劫度人。变化莫测，现身说法。如无边明镜归照诸形影，互相容入。则能行圣贤仙佛之事，成圣贤仙佛之身，证圣贤仙佛之果矣！大众，到这地位，名为参微理而悟天机也。
学者已入道而不能踏破重关者。有三病。
一者惺惺的，有个大圆光相似，或放或收。以为操纵由己。是一！
二者呆呆的。无声无臭。或随或夺。以为物来则应。事过不留。是一！
三者见红是红，见黑是黑。胸中隐隐底。似有个物在。是一！
是皆识漏未除，净相里作活计。乐境里觅生涯。若如此去。直饶千百劫，也只作得个种佛种底怜俐众生。何时得了期！必须跳出化城，寻觅真境。还如未破参时一般，更加一番苦心，尚恐不能。何况优游自在，贪图小利，画地自限，岂能进步也！待汝内外一如，今古不隔，百尺竿头者一步踏来。
故君子贵有识，力学穷理则识益明，照知不惑，乃益敏矣。致曲不贰，则德有定体；体象诚定，则文节着见；一曲致文，则余善兼照；明能兼照，则必将徙义；诚能徙义，则德自通变；能通其变，则圆神无滞。唯天下至诚，为能尽其性；能尽其性，则能尽人之性；能尽人之性，则能尽物之性；能尽物之性，则可以赞天地之化育；可以赞天地之化育，则可以与天地参矣！
君子不轻天下而重其身，不轻其身而重天下。凡为其所当为，不为其所不可为者而已。故贵以身为天下，若可寄天下；故爱以身为天下，若可托天下。受国之垢，是谓社稷主；受国不祥，是为天下王。
大抵人有身，便有自私之理，宜其与道难一。 人之于仪形，有是持养者，有是修饰者。人之于性，犹器之受光于日，日本不动之物。 须是识在所行之先，譬如行路，须得光照。 盖目虽有明，待日光而后见万物；心虽有虑，待圣言而后经万事。
知道自然的作为，并且了解人的作为，这就达到了认识的极点。知道自然的作为是懂得事物出于自然了解人的作为，是用他智慧所通晓的知识哺育、熏陶他智慧所未能通晓的知识，直至自然死亡而不中途天折，这恐怕就是认识的最高境界。
古时候研究道术的人，总是以恬静来调养心智；心智生成却不用智巧行事，可称为心智调养恬静。心智与恬静交相调治，因而谐和顺应之情从本性中表露而出。德就是谐和；道就是顺应。德无所不容，就叫做仁；道无所不顺，就叫做义。义理彰明因而物类相亲，就叫做忠；心中纯厚朴实而且返回本真，就叫做乐；诚信著显、容仪得体而且合于一定礼仪的节度和表征，就叫做礼。
追求“虚”达到了极点，坚守“静”达到了至诚。万物都在蓬勃地生长，我从中观察到了它们复归的规律。世间万物纷繁成长，各自又复归于它们的原来的根底。复归根底就叫做清静，清静就叫做复原本性，复原本性就叫做常理，通晓常理叫做明白。不了解常理，为所欲为必有凶险。通晓常理就会宽容，宽容才能大公无私，大公无私才能全面周到，全面周到オ会合乎自然，合乎自然才能归于正道，归于正道能保持长久，至死都不会有危险。
诚意者、仁也。诚心者、智也。修身者、勇也。三者备而内圣成矣。内圣成则外王备。诚心者、正心之基也。修身者、率性而行也。故君子一正心。而天下定矣。诚意者、立命也。诚心者、正性也。正心者、身内之性命合一也。修身者、性命之表於外也。能修其身。君子之命立矣。天下之命立矣。君子修其身而天下平。正其心而天下定。一诚而天下命。一正心而心明。物来毕照。及其至也。明照四方。心正而智生。智生而不惑。不惑而心不动。心正之智为真智。心正则不惑。不惑则无忧。无忧则无惧。故曰智者不惑。仁者不忧。勇者不惧。君子之道者三。所以行之一也。智而已矣。君子正心。必先诚其意者。一念而智明。一念而智蒙也。明则赞天地之化育。蒙则动天地之枢机。
能致其知者，察三才之道，辨万物之理，小大精粗，无不尽也。此之谓穷理，知之至也。知至矣，则在我者之足贵，在彼者之不足玩，未有不能明之者也。有知之之明而不能好之，未可也，故加之诚心以好之。有好之之心而不能乐之，未可也，故加之至意以乐之。能乐之则能安之矣。如是则万物之自外至者，安能累我哉？万物之所不能累，故吾之所以尽其性也。能尽其性，则诚矣。诚者，成也，不惑也。既诚矣，必充之，使可大焉。既大矣，必推之，使可化焉。能化矣，则含智之民，肖翘之物，有待于我者，莫不由之以全其性，遂其宜，而吾之用与天地参矣。德如此其至也。而应乎外者，未尝不与人同，此吾之道所以为天下之通道也。因形移易谓之变，离形顿革谓之化。
智有二，有世间智，有出世间智。世间智有二，一者博学宏辨，长技远略。但以多智多解而胜乎人者是也；二者明善恶.别邪正。行其所当行，而止其所当止者是也。仅得其初，是谓狂智！当堕三涂。兼得其后，是谓正智，报在人天。何以故，德胜才，谓之君子；才胜德，谓之小人。出世间智亦二，一者善能分别如来正法，四谛六度等，依而奉行者是也；二者破无明惑，如实了了，见自本心者是也。仅得其初，是出世间智也，名为渐入。兼得其后，是出世间上上智也，乃名顿超。何以故，但得本，莫愁末；得末者，未必得本也。今有乍得世智初分！便谓大徹大悟者，何谬昧之甚。
天地鬼神且莫测其行藏，而况人乎？由是可以出世、可以入世；可以遁世、可以经世；潜见惕跃，总由乎心，仕止久速，各当其可。有如狮子之迷踪，神龙之变化，渊乎妙哉！
然究竟此海之内，寓我本源在内，何者为我本源？细细寻绎，究竟到视而无见，听而无闻。积功既久，自然胸襟一朝廓落，眼光立地澄清，见我本来面目明妙天机，现这一点真性，始信大道原不负人也！诸子，圣贤仙佛，成道升天已久。要见圣贤仙佛之心，先明圣贤仙佛之理。能明圣贤仙佛之理，便悟圣贤仙佛之法，便行圣贤仙佛之事。能行圣贤仙佛之事，便是圣贤仙佛之身子。诸子，圣贤仙佛之心，果在何处？只在各人方寸台中。圣贤仙佛之理在何处？只在各人之眼前。圣贤仙佛之法在何处？只在经文史集中。圣贤仙佛之事，不出世法之外，只在世法之中。圣贤仙佛之身，又在圣贤仙佛之中心。若知圣贤仙佛之心于方寸之中者，则能明其理。能明其理，则能悟其法。能悟其法，则能行其事矣。能明其理，则正道存。能悟其法，则诸缘觉。能行其事，则功业立，而天机不息，万劫常存。当知此人神通智慧，已具圣贤仙佛之体，即是圣贤仙佛之身矣。诸子，参悟从甚么处下手，你们要先去受初真戒，降伏身心，使方寸不乱，则能见圣贤仙佛之心了，然后进受中极戒，开辟性灵，使玄关通澈，则能明圣贤仙佛之理了。然后进受天仙戒，精研妙义，使智慧圆通，则能通圣贤仙佛之道了。然后解脱无碍，可圆可方，可大可小，可行可止，可前可后，可生可死，可屈可伸，可出可入，可圣可贤，可仙可佛；可四生，可六道，可天宫，可地狱。随方设教，历劫度人。变化莫测，现身说法。如无边明镜归照诸形影，互相容入。则能行圣贤仙佛之事，成圣贤仙佛之身，证圣贤仙佛之果矣！大众，到这地位，名为参微理而悟天机也。
学者已入道而不能踏破重关者。有三病。
一者惺惺的，有个大圆光相似，或放或收。以为操纵由己。是一！
二者呆呆的。无声无臭。或随或夺。以为物来则应。事过不留。是一！
三者见红是红，见黑是黑。胸中隐隐底。似有个物在。是一！
是皆识漏未除，净相里作活计。乐境里觅生涯。若如此去。直饶千百劫，也只作得个种佛种底怜俐众生。何时得了期！必须跳出化城，寻觅真境。还如未破参时一般，更加一番苦心，尚恐不能。何况优游自在，贪图小利，画地自限，岂能进步也！待汝内外一如，今古不隔，百尺竿头者一步踏来。
✋热门推荐